|
เธอคือทาสหัวใจของฉัน: Chapter 2 นรกที่เลวร้ายกว่า
***Chapter 2 นรกที่เลวร้ายกว่า: The place worst than hell***
มัลฟอย เฮอร์ไมโอนี่พึมพำอย่างแปลกใจที่เห็นเขาอยู่ที่นี่ แต่เด็กหนุ่มผิวซีดไม่พูดว่าอะไรมากไปกว่าจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่ฉายแววขบขัน เขาก้าวยาว ๆ สองสามก้าวและมายืนอยู่ที่ข้างเตียงของเธอ ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอเธอที่นี่ เด็กสาวพูด เธอคิดเช่นนั้นจริง ๆ แต่พอลองคิดดูอีกทีแล้วมันก็ไม่แปลกอะไรที่เธอจะพบลูกชายของลูเซียส มัลฟอยในศูนย์บัญชาการศาสตร์มืดแห่งนี้ ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอเธอในสภาพนี้เหมือนกัน มัลฟอยพูด มองเธอหัวจรดเท้าด้วยสายตาดูถูก เฮอร์ไมโอนี่ใบหน้าร้อนผ่าว แต่ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยปากพูดอะไรออกไปเด็กหนุ่มก็ชิงพูดเสียก่อน ลุกขึ้นเกรนเจอร์ มัลฟอยสั่ง เฮอร์ไมโอนี่ไม่ขยับ ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งของนายด้วย เธอพูดอย่างไม่เกรงกลัว มัลฟอยมองเธออย่างขัดใจ เธอต้องทำตามคำสั่งของฉันเกรนเจอร์ นับจากนี้และตลอดไป มัลฟอยพูดอย่างมีเลศนัย เด็กสาวขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ จะทำตามที่ฉันพูดดี ๆ หรือต้องให้ฉันใช้กำลังบังคับเธอ เด็กหนุ่มขู่ พร้อมกับชี้ไม้กายสิทธิ์มาที่เธอ เฮอร์ไมโอนี่ไม่มีโอกาสขัดขืน เธอลุกขึ้นจากเตียงช้า ๆ มัลฟอยพาเธอเดินออกจากห้องไปตามทางเดินเก่า ๆ ภายในคฤหาสน์ หลังจากที่พวกเขาขึ้นบันไดสองสามครั้ง และเดินผ่านประตูที่กั้นระหว่างส่วนกลางกับปีกตะวันตกของคฤหาสน์ มัลฟอยก็พาเฮอร์ไมโอนี่เดินขึ้นบันไดอีกครั้งหนึ่ง จนในที่สุดเขาและเธอก็มาหยุดอยู่หน้ารูปภาพรูปงูที่กำลังแยกเขี้ยวอย่างชั่วร้าย ศาสตร์มืด มัลฟอยบอกรหัสผ่าน งูในรูปขดตัวลงบนพื้นอย่างเกียจคร้านและปล่อยให้พวกเขาเดินทะลุรูปภาพไปได้ ข้างในเป็นห้องรับแขกที่โอ่โถง ถึงแม้จะดูเก่าแก่ไปบ้างก็ตาม เฮอร์ไมโอนี่เดาว่าเดิมมันคงเป็นห้องรับแขกของครอบครัวริดเดิ้ลมาก่อน แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นห้องสำหรับต้อนรับผู้เสพความตายที่แวะเวียนเข้ามาที่นี่อย่างไม่ขาดสาย ในห้องนั้นลูเซียส มัลฟอยกำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ข้างเตาผิง เปลวไฟลุกไหวราวกับกำลังเต้นรำ เดรโกพาเฮอร์ไมโอนี่เดินไปหาพ่อเขา ที่นี่เป็นอย่างไรบ้างเกรนเจอร์ ลูเซียส มัลฟอยถามพลางมองไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่น ภาพเก่าคร่ำคร่าของครอบครัวริดเดิ้ลยังคงแขวนอยู่บนผนัง พอจะเหมือนบ้านของมักเกิ้ลที่เธอเคยอยู่ไหม เขาว่า เฮอร์ไมโอนี่ไม่ตอบ แต่เด็กสาวก็มองไปรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น เช่นเดียวกับที่เธอพยายามทำทุกครั้งเมื่อเธอมีโอกาสได้ออกไปจากห้องนอน เธอต้องการเก็บข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้อย่างละเอียด เพราะถ้าเธอบังเอิญรอดออกไป แม้ว่ามันจะแทบเป็นไปไม่ได้ก็ตาม เธอก็จะได้บอกรายละเอียดเหล่านี้กับเพื่อนรักของเธอรวมทั้งภาคีด้วย ดูเข้าไปให้เต็มตาเถอะเกรนเจอร์ เสียงของนายมัลฟอยดังขึ้นราวกับรู้ทัน เธออยากจะจดจำอะไรก็ตามใจเธอเถอะนะ ไหน ๆ เธอก็จะอยู่ที่นี่เป็นวันสุดท้ายแล้ว นายลูเซียสพูด เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างสงสัย แต่ไม่นานเธอก็สามารถเข้าใจได้ พวกเขากำลังจะฆ่าเธอ!!! โวลเดอมอร์คงมองไม่เห็นหนทางที่จะทำให้เธอเปิดปากพูดอะไรออกมา เช่นเดียวกับที่เขาไม่คิดว่าเธอจะเป็นประโยชน์ต่อเขาอีกต่อไป เขาเลยต้องการกำจัดเธอทิ้ง แถมนายลูเซียสยังเรียกลูกชายของเธอมาดูความตายของเธอเสียด้วย! แต่เฮอร์ไมโอนี่กลับไม่รู้สึกกลัวความตายแต่อย่างใด บางทีดัมเบิลดอร์อาจจะพูดถูก สำหรับจิตใจที่จัดระเบียบดีแล้วความตายเป็นเพียงการผจญภัยอย่างหนึ่งเท่านั้น แต่สำหรับเธอแล้วความตายของเธอกลับเป็นหนทางที่เธอจะหลุดพ้น หลุดพ้นจากสถานที่นี้ หลุดพ้นจากความทรมาน และหลุดพ้นจากนรกแห่งนี้เสียที และเธอก็จะได้เจอพ่อและแม่ของเธออีกครั้ง พร้อมหรือยังเกรนเจอร์ เสียงของนายมัลฟอยปลุกเธอให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ เด็กสาวหันไปมอง และเธอก็เห็นว่าเขาชี้ไม้กายสิทธิ์มาทางเธอ เฮอร์ไมโอนี่หลับตาลงอย่างยอมรับชะตากรรมของตัวเอง
นายลูเซียสพึมพำอะไรบางอย่างที่แผ่วเบาจนเฮอร์ไมโอนี่ไม่สามารถได้ยิน และก็เกิดแสงสว่างจ้าบาดตาก่อนที่แรงดึงดูดมหาศาลจะดูดร่างของเธอเข้าไป เด็กสาวรู้สึกว่าร่างกายแผ่วเบาอย่างแปลกประหลาดราวกับเหมือนเธอไม่ได้ยืนอยู่บนพื้นแต่กำลังลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ สายลมวิ่งผ่านร่างกายของเฮอร์ไมโอนี่อย่างรวดเร็ว หรือถ้าคิดในอีกด้านหนึ่งร่างกายของเธอต่างหากที่กำลังเดินทางผ่านอากาศด้วยความเร็ว จนในที่สุดเมื่อถึงจุดหมายปลายทางทุกอย่างก็หยุดลง เด็กสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองไปรอบ ๆ เธอกำลังอยู่ในห้องโถงที่กว้างใหญ่และมีบรรยากาศทึบทึมที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา เฮอร์ไมโอนี่ไม่มีโอกาสสำรวจรอบกายได้นานนักเพราะเสียงป็อปที่ดังขึ้นแทบจะทันทีที่ร่างของเธอมาถึงพื้นตามมาด้วยการปรากฏตัวของลูเซียสและเดรโก เฮอร์ไมโอนี่มองไปที่พวกเขาอย่างงุนงง และดูเหมือนว่านายมัลฟอยจะอ่านใจเธอออก ที่นี่คือคฤหาสน์มัลฟอย เขาพูด และที่นี่คือที่อยู่ใหม่ของเธอ เฮอร์ไมโอนี่ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ จอมมารไม่ต้องการฆ่าเธอ แต่ท่านก็ไม่ต้องการให้เธอออกไปแพร่งพรายความลับเกี่ยวกับกองบัญชาการของเรา ลูเซียส มัลฟอยอธิบายต่อ ท่านจึงยกเธอมาให้ฉัน เป็นรางวัลที่ฉันนำตัวเธอกลับไปที่กองบัญชาการ หมายความว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอคือทาสรับใช้ของฉันและครอบครัวนี้
ราวกับสายฟ้าฟาดลงตรงกลางกระหม่อม เฮอร์ไมโอนี่ไม่เคยรู้สึกตกใจเท่านี้มาก่อนในชีวิตเลย เด็กสาวมองไปที่มัลฟอยพ่อลูกอย่างไม่อยากเชื่อในชะตากรรมของตัวเอง เธอต้องมาเป็นทาสรับใช้ครอบครัวมัลฟอย นี่มันบัดซบอะไรกันนี่!!! ฉันจะไม่มีวันเป็นทาสรับใช้แก! เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน นายลูเซียสยิ้มที่มุมปาก แล้วเธอจะทำอะไรได้ เกรนเจอร์ ลูเซียส มัลฟอยพูดพลางชี้ไม้ของเขามาที่เธอ เลือดสีโคลนอย่างเธอน่ะถ้าไม่มีไม้กายสิทธิ์ก็เป็นเพียงมักเกิ้ลธรรมดาเท่านั้น รอยยิ้มของนายมัลฟอยฉายแววดูถูก ไหนลองบอกสิว่าเธอจะเอากำลังที่ไหนมาขัดขืนฉัน นายลูเซียสพูดอย่างร้ายกาจ เดรโกเองก็ยิ้มเยาะเธอตามพ่อของเขาไปด้วย ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่เคยรู้สึกโกรธเท่านี้มาก่อน พวกแกมัน...........ไม่ใช่คน! เด็กสาวตะโกน น้ำตาคลอเอ่อดวงตา นายมัลฟอยมองเธอด้วยแววตาดุดัน อย่าบังอาจอวดดีกับฉัน นังเด็กเลือดสีโคลนสกปรก!!! นายลูเซียสแผดเสียงก่อนที่ไม้เท้าของเขาจะฟาดเข้าที่แก้มของเฮอร์ไมโอนี่อย่างจัง เด็กสาวล้มลงกับพื้นทันที ตอนนี้เธอเป็นทาสรับใช้ฉัน ชีวิตเธอเป็นของฉัน นายลูเซียสพูด เขาก้าวยาว ๆ ไปทางเฮอร์ไมโอนี่และเอาไม้เท้าในมือเคยชางของเธอขึ้นมา เด็กสาวจ้องตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว ถึงแม้ริมฝีปากจะบวมช้ำและมีเลือดออกก็ตาม แต่เหมือนกับเธอไม่สนใจความเจ็บปวดของตัวเองเลย เธอและนายมัลฟอยต่างจ้องหน้ากันอยู่นาน จนกระทั่งลูเซียส มัลฟอยสะบัดไม้เท้าออกจากใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่อย่างรังเกียจ เขามองเธอด้วยสายตาดูแคลนก่อนจะก้าวยาว ๆ ผ่านเธอไปหาเดรโกลูกชาย เฝ้าไว้ให้ดี อย่าให้หนีไปไหนได้
มัลฟอยรับคำและทำตามคำสั่งของพ่ออย่างเคร่งครัด ลุกขึ้นเกรนเจอร์ เขาพูด เฮอร์ไมโอนี่นั่งนิ่งไม่ไหวติง ราวกับว่าเข่าของเธอจมลงไปในพื้นหินอ่อน มัลฟอยมองเธออย่างโมโหก่อนจะเข้ามาลากตัวเธอขึ้นจากพื้น มานี่! เขาพูดพลางดึงแขนเด็กสาว เฮอร์ไมโอนี่ดิ้นรนทันที นายจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ! เธอร้อง มัลฟอยเลิกคิ้ว คิดว่าฉันอยากสัมผัสร่างกายโสโครกของเธอนักเหรอ มัลฟอยพูดดูถูก แค่ต้องทนสูดอากาศร่วมโลกกับคนอย่างเธอฉันก็แทบจะหายใจไม่ออกแล้ว เขาพูดพลางเบ้หน้าอย่างรังเกียจ แล้วนึกเหรอว่าฉันอยากจะอยู่ร่วมโลกกับคนเลว ๆ อย่างพวกนายน่ะ เลือดชั่ว ๆ ของนายก็ไม่ได้ต่างจากสายเลือดของฉันที่นายคิดว่ามันสกปรกเลย เฮอร์ไมโอนี่โต้กลับอย่างเผ็ดร้อน มัลฟอยชะงัก เขาบีบแขนเธอแน่น เธอควรจะสงบปากสงบคำเสียจะดีกว่านะเกรนเจอร์ มัลฟอยแนะนำ หรือเธอลืมไปแล้วว่าเธอกำลังอยู่ในฐานะอะไร เขาพูด เฮอร์ไมโอนี่เม้มริมฝีปากแน่น น้ำตาคลอเอ่อดวงตา เธอรู้ตัวดีว่าตอนนี้เธอเป็นทาสรับใช้พวกเขา ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ตลอดไปหรอก สักวันแฮร์รี่กับรอนต้องมาช่วยฉัน เด็กสาวกัดฟันพูด มัลฟอยมองเธอพร้อมกับยิ้มเยาะ อ้อ อย่างนั้นหรือ เธอคิดว่าพอตตี้กับวีเซิ่ลจะมาช่วยเธอออกไปจากที่นี่ได้หรือ มัลฟอยหัวเราะในลำคอราวกับมันเป็นเรื่องสนุกสนาน คิดเสียใหม่เถอะนะเกรนเจอร์ จะไม่มีใครสามารถช่วยเธอออกไปจากที่นี่ได้ เฮอร์ไมโอนี่เชิดหน้าขึ้นอย่างไม่หวั่นไหวต่อคำพูดของมัลฟอย ฉันมั่นใจว่าแฮร์รี่กับรอนต้องมาช่วยฉันมัลฟอย เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างหนักแน่น และเขากับสมาชิกภาคีคนอื่น ๆ จะต้องโยนครอบครัวนายเข้าอัซคาบัน!!! เด็กสาวแผดเสียง มีริ้วรอยแดง ๆ ปรากฏขึ้นบนแก้มของมัลฟอยทันทีที่เฮอร์ไมโอนี่พูดจบ มือสองข้างของเด็กหนุ่มบีบไหล่ของเฮอร์ไมโอนี่อย่างแรง พ่อฉันจะไม่มีวันกลับไปที่อัซคาบันอีก รวมถึงตัวฉันด้วย มัลฟอยพูดอย่างเกรี้ยวกราด แต่เธอต่างหากเกรนเจอร์ เธอต่างหากที่ต้องถูกขังอยู่ที่นี่ ตลอดไป!!!
มัลฟอยพาเฮอร์ไมโอนี่ไปที่ห้องนอนของเธอที่อยู่ที่ทางปีกด้านตะวันตกของคฤหาสน์ ห้องนอนที่เธอต้องอยู่นั้นก็เหมือนกับห้องสำหรับรับรองแขกธรรมดา ในห้องมีเตียง ตู้เสื้อผ้า และสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ เพียงพอที่จะพักอาศัยอยู่ได้ เฮอร์ไมโอนี่เดาเอาว่าครอบครัวพ่อมดแม่มดแท้ ๆ เช่นครอบครัวมัลฟอยคงไม่เคยรับคนรับใช้ที่เป็นคนมาทำงาน พวกเขาจึงไม่สามารถหาห้องนอนที่เก่าและสกปรกสมกับฐานะของเธอมาให้เธอได้ ถึงแม้ว่าห้องนี้จะไม่กว้างขวางมากนัก แต่ก็จัดว่าดีกว่าห้องที่เธออยู่ในบ้านริ้ดเดิ้ลตลอดหนึ่งสัปดาห์วันที่ผ่านมามากทีเดียว มัลฟอยไม่ยอมเข้ามาในห้อง เขาแค่พาเฮอร์ไมโอนี่มาส่งและก็โยนเธอเข้าไปพร้อมกับอธิบายอะไรสองสามอย่าง เธอต้องพักอยู่ที่นี่ เขาเริ่มพูด ในตู้มีเสื้อผ้าเท่าที่จำเป็นอยู่ พอถึงเวลาอาหารจะมีเอลฟ์มาพาไปที่ห้องอาหาร และฉันจะมาหาทีหลังถ้าต้องการเรียกใช้ พอพูดจบมัลฟอยที่กำลังจะหมุนตัวเดินออกจากห้องก็ชะงักฝีเท้าไว้ก่อน ที่สำคัญคือ อย่า-คิด-หนี เขาเน้น เพราะฉันมีวิธีมากมายที่จะทำให้เธอหลาบจำว่าการไม่เชื่อฟังคำสั่งของฉันเป็นอย่างไร มัลฟอยพูดอย่างชัดเจนก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ตามด้วยเสียงปิดประตูอย่างแรง ทันทีที่ประตูปิดลง เฮอร์ไมโอนี่ก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น น้ำตามากมายเปรอะเต็มสองแก้ม เด็กสาวทิ้งตัวลงบนเตียงร้องไห้จนตัวโยน
นี่เธอจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดไปอย่างนั้นหรือ!
เด็กสาวคิดอย่างขมขื่น เธอสู้อุตส่าห์จากนรกที่บ้านริ้ดเดิ้ลมาเพื่อเจอนรกที่เลวร้ายกว่าหรือนี่ เด็กสาวสะอื้น เอามือปิดใบหน้าและร้องไห้หนักที่สุดเท่าที่เธอเคยร้องมาก่อน พ่อคะ แม่คะ เฮอร์ไมโอนี่รำพัน หนูอยากพบพ่อกับแม่ เด็กสาวล้มตัวลงนอน เธอซบใบหน้ากับหมอนใบโตซึ่งกำลังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของเธอ แฮร์รี่.........รอน...........ใครก็ได้ เธอสะอื้น ได้โปรดมาช่วยฉัน ช่วยฉันออกไปจากที่นี่ที
*************************************************
Create Date : 17 มกราคม 2553 |
Last Update : 19 มิถุนายน 2555 10:44:15 น. |
|
3 comments
|
Counter : 2995 Pageviews. |
|
|
|
โดย: nice IP: 202.28.27.4 วันที่: 2 กันยายน 2553 เวลา:17:25:08 น. |
|
|
|
โดย: nutthatrp IP: 101.51.81.73 วันที่: 28 มิถุนายน 2558 เวลา:21:28:20 น. |
|
|
|
โดย: PLFML IP: 101.51.19.235 วันที่: 18 พฤษภาคม 2563 เวลา:19:32:20 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 95 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ เรา piksi นะคะ เรียกสั้น ๆ ว่าพิกก็ได้ค่ะ เราเป็นแฟนแฮร์รี่ พอตเตอร์คนหนึ่งที่ชื่นชอบคู่ D/Hr มากเลยค่ะ รวมทั้งรัก Tom Felton สุดหัวใจ >-< ใครที่ชอบคู่นี้และชื่นชอบทอมเหมือนกัน เค้ามาคุยกันนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
^^
แต่ง อีกเยอะๆนะ ค่ะ พิก จะรออ่านค่ะ