|
|
เธอคือทาสหัวใจของฉัน: Chapter 12 การจากไปของเฮอร์ไมโอนี่
คำเตือนก่อนอ่าน
ฟิคตอนนี้ติดเรทเล็กน้อยนะคะ มีฉากบางฉากที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็ก ๆ ที่อายุยังน้อย ใครไม่ชอบอย่าอ่านนะคะ เราเตือนท่านแล้วนะคะ
น้อง ๆ ที่อายุยังไม่ถึง 18 ปีรบกวนเข้าไปอ่านเวอร์ชั่น PG-13 ที่นี่นะคะ
//writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=98054&chapter=12
ขอบคุณค่ะ
***Chapter 12 การจากไปของเฮอร์ไมโอนี่: Hermiones left***
เฮอร์ไมโอนี่ใช้ในการอาบน้ำแต่งตัวอยู่นานพอดูทีเดียว เพราะเธอมัวแต่ครุ่นคิดหาวิธีหนีออกไปจากคฤหาสน์หลังนี้ จนมัลฟอยเริ่มบ่นว่าเขาหิวจนแทบแย่เมื่อเธอลงมาถึงห้องอาหาร ระหว่างทานอาหารเย็นกับมัลฟอย เฮอร์ไมโอนี่พยายามทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอไม่ต้องการทำตัวมีพิรุธหรือให้มัลฟอยสงสัยอะไรทั้งสิ้น แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะเฮอร์ไมโอนี่ก็อดไม่ได้ที่จะหลบสายตาของเด็กหนุ่มที่มองมาทางเธอทุกครั้งไป แต่โชคดีที่มัลฟอยไม่ได้สังเกตุเห็นท่าทีผิดปรกตินั้น หรือบางทีเขาอาจจะสังเกตุเห็นมัน เพียงแต่เข้าใจว่าที่เฮอร์ไมโอนี่หลบตาเขาก็เพราะความเขินอายเพียงเท่านั้น
หลังจากเด็กทั้งหมดอิ่มหนำกับอาหารเย็นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว (เฮอร์ไมโอนี่ทานน้อยเสียใจมัลฟอยแปลกใจ แต่เมื่อเขาเอ่ยปากถามเด็กสาวก็ตอบกลับไปว่าเธอไม่ค่อยหิว ) เด็กหนุ่มก็พาเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นไปยังห้องนอนของเขาตามปรกติ
เฮอร์ไมโอนี่ก้าวเข้าไปในห้องนอนของมัลฟอยอย่างประหม่า ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่คุ้นเคยกับสถานที่นี้ แต่เป็นเพราะเด็กสาวรู้ดีว่าเมื่อเธอก้าวเข้ามาในห้อง ๆ นี้แล้ว มันก็ยากที่จะก้าวออกไปได้ยกเว้นเสียแต่ว่าถึงเวลาเช้าเท่านั้น
ทันทีที่ประตูปิดลง และไม่ทันจะได้ตั้งตัวและไม่มีการเตือนใด ๆ มัลฟอยก็คว้าเธอมาจูบทันที!
.............เฮอร์ไมโอนี่เบิกตาโพลงอย่างตกใจ เธอพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนนั้น แต่มันไม่มีประโยชน์เลยเมื่อมัลฟอยกอดรัดเธอไว้อย่างแน่นหนา
เด็กสาวไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้องห้ามการกระทำของเขาเลย เพราะเด็กหนุ่มตรงหน้าบดริมฝีปากลงมาอย่างเร่าร้อน โดยไม่ยอมแม้แต่จะให้เธอเอ่ยคำปฏิเสธ
ยะ......อย่า เฮอร์ไมโอนี่ร้องขอ เมื่อมัลฟอยละริมฝีปากจากปากอิ่มของเธอ และเปลี่ยนมาคลอเคลียอยู่ที่แก้มของเด็กสาวแทน
อย่า.....มัลฟอย! เธอร้องห้าม และก็รู้ตัวในนาทีนั้นเองว่า เธอได้ทำผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงไปแล้ว เพราะเด็กหนุ่มเคยสั่งไว้ว่าห้ามเรียกเขาว่า มัลฟอย
เธอนี่มันสอนไม่จำจริง ๆ เลยนะ ยัยหัวฟู เขาพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะก้มลงและจูบที่ซอกคอเธอ!
อย่า..... เสียงที่ดังออกมาจากปากของเด็กสาวแผ่วเบายิ่งนัก แม้ว่าการกระทำของเขาจะสร้างความตกใจให้เฮอร์ไมโอนี่ แต่มันก็แฝงไว้ด้วยความรัญจวนอย่างน่าประหลาด
ดะ.....เดรโก นายสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนี้กับฉันแล้วนะ เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างระมัดระวังขณะที่มัลฟอยขบซอกคอของเธอเบา ๆ จนเด็กสาวคิดว่ามันคงจะเหลือร่องรอยเอาไว้เป็นแน่
ใช่ ฉันเคยพูด แต่นี่เป็นการลงโทษเธอเฮอร์ไมโอนี่ ที่เธอขัดคำสั่งของฉัน ซึ่งหมายความว่าฉันไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ เขาพูด ดวงตาสีเงินทอประกายเจ้าเล่ห์
แล้วถ้าเธอยังลืมที่ฉันสั่งกับเธอไว้อีกล่ะก็ จูบของฉันจะไม่ใช่ที่เดิม แต่เป็นตรงนี้ เขาพูดพลางวาดนิ้วชี้ของเขาจากซอกคอจรดลงมายังร่องอกอิ่ม
นาย! เฮอร์ไมโอนี่ร้อง ใบหน้าสวยเป็นสีเข้มด้วยความโกรธปนอาย และมันยิ่งเข้มขึ้นไปอีกเมื่อมัลฟอยพูดประโยคต่อไป
อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ยังไงฉันก็เคยเห็นมันมาแล้วไม่ใช่เหรอ เขาโน้มมากระซิบที่ข้างหูของเธอ เด็กสาวหน้าแดงแปร๊ด โกรธจนควันออกหู เธอผลักมัลฟอยออกทันที
นายพูดอย่างนี้ได้ยังไง น่าเกลียดที่สุด! เด็กสาวโกรธจัด
ฉันแค่ล้อเล่นน่า เฮอร์ไมโอนี่ เขาแก้ แต่ในใจเด็กหนุ่มกลับคิดอีกอย่าง แต่ที่แย่ก็คือ เขาเผลอพูดมันออกไปด้วยสิ แต่มันก็จริงไม่ใช่รึ
นายมันลามก บ้ากาม! คืนนี้เชิญนายนอนคนเดียวไปเลยนะ เพราะฉันจะกลับไปนอนที่ห้องของฉัน เธอพูดพลางหันหลังกลับ แต่มัลฟอยกลับมารั้งแขนของเธอไว้
เธอคิดว่าฉันจะให้เธอไปไหนเหรอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นขณะที่จ้องมองเธอ เฮอร์ไมโอนี่สะบัดมือที่จับแขนของเธอทิ้ง
ฉันจะกลับไปนอนที่ห้องของฉัน มัลฟอย และนายก็ไม่มีสิทธิ์บังคับให้ฉันนอนที่นี่ เฮอร์ไมโอนี่พูด
เธอจงใจเน้นคำว่า มัลฟอย อย่างชัดเจน แม้เธอจะรู้ว่ามันทำให้เขาโกรธ และเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบก็ตาม แต่สถานการณ์เสียเปรียบที่เธอว่านั้นก็มีโอกาสซ่อนอยู่
คนรับใช้ไม่มีสิทธิ์มาขัดขืนคำสั่งเจ้านาย เกรนเจอร์! มัลฟอยพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาอารมณ์เสีย
เช่นเดียวกันเธอก็ไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งของฉัน! เขาคำราม ในพริบตาเด็กหนุ่มก็ตรงเข้ามารวบตัวเฮอร์ไมโอนี่ไว้ในอ้อมแขน และออกแรงอุ้มเธอไปที่เตียง
นายจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ! เฮอร์ไมโอนี่ร้องพร้อมกับออกแรงดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมแขนนั้น ตรงข้ามกับมัลฟอยที่กอดเธอไว้แน่น ท่ามกลางการกอดรัดและดิ้นรนนั้นเสื้อคลุมของมัลฟอยก็เลิกขึ้น ทำให้เฮอร์ไมโอนี่เห็นว่าไม้กายสิทธิ์ของเขาซ่อนอยู่ในกระเป๋าด้านในเสื้อคลุม เด็กสาวตาลุกวาวเมื่อเห็นมัน
ฉันต้องขโมยมันมา! เธอคิด ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ไม้กายสิทธิ์ของมัลฟอยและหยุดดิ้นรนไปพักหนึ่ง
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกว่าแผ่นหลังของเธอสัมผัสกับที่นอนนุ่ม ๆ บนเตียงของมัลฟอย ถึงแม้จะโกรธเพียงไรแต่มัลฟอยก็ยังวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลอยู่ดี
เมื่อเห็นท่าทีที่สงบลงของเฮอร์ไมโอนี่แล้ว มัลฟอยก็มีท่าทีอ่อนลง แต่ถึงอย่างไรร่างสูงของเขาก็คร่อมร่างบางของเด็กสาวไว้ของแขนกดร่างของเธอไว้กับเตียง
ทำไมเธอถึงชอบดื้อกับฉันจริง เขาพูดด้วยสีหน้าที่อ่อนลง มือหนึ่งของเขาเอื้อมมาหยิบปอยผมที่ปรกหน้าของเธอขึ้นทัดหู
ทำไมเธอถึงชอบหนีฉันไปอยู่เรื่อย เธอต้องการไปจากฉันมากนักรึไง เขาถามเบา ๆ
เธอเคยสัญญากับฉันไม่ใช่เหรอ ว่าจะไม่หนีฉันไปไหน เธอลืมมันแล้วเหรอ เขาถามด้วยสีหน้าผิดหวัง
เฮอร์ไมโอนี่พยายามปั้นหน้าให้ดูราวกับเธอรู้สึกผิด และก็น่าแปลกเหลือเกินที่เธอทำได้อย่างง่ายดายนัก อาจจะเป็นเพราะน้ำเสียงและคำพูดของเขาตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกผิดขึ้นมาจริง ๆ ก็ได้
ไม่ได้นะเฮอร์ไมโอนี่ เธอจะใจอ่อนไม่ได้นะ เขาก็แค่จอมโกหกคนหนึ่งเท่านั้น เธอเตือนตัวเอง พลางละสายตาจากไม้กายสิทธิ์ไปสบตาเด็กหนุ่มอย่างเต็มตา
ฉันขอโทษเดรโก เธอพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา
ไม่เป็นไร ฉันไม่โกรธเธอหรอก แต่ฉันจะลงโทษเธอ เฮอร์ไมโอนี่ เขาว่า รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าซีดเซียวอีกครั้ง
เธอเห็นฉันเป็นอะไรกัน คำก็ลงโทษ สองคำก็ห้ามขัดคำสั่ง เธอพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ
ฉันบอกเธอแล้วไงว่าเธอเป็นทาส ทาสหัวใจของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น เขากล่าวเบา ๆ พลางก้มลงไปจูบเธอ
มันช่างเป็นจูบที่หอมหวานและรัญจวนใจเป็นที่สุด แต่นั่นไม่มีความหมายเลยสำหรับเฮอร์ไมโอนี่ เพราะสิ่งเดียวที่เด็กสาวสนใจตอนนี้ไม่ใช่ริมฝีปากร้อน ๆ ของเด็กหนุ่มตรงหน้า แต่เป็นไม้กายสิทธิ์ที่อยู่ในเสื้อคลุมของเขาต่างหากล่ะ!
เฮอร์ไมโอนี่พยายามเอื้อมมือไปหยิบไม้กายสิทธิ์นั้น ซึ่งคงทำได้ยากมากถ้าจะให้เขาไม่รู้ตัว ธอจึงจำต้องแกล้งโอบกอดเขาก่อน มือของเฮอร์ไมโอนี่ลูบไล้ไปตามเรือนร่างของมัลฟอยด้วยท่าทีราวกับว่า เธอกำลังหลงใหลในรสสัมผัสของเขาจนทนไม่ไหว!
ในขณะเดียวกันมัลฟอยเองก็แปลกใจที่เด็กสาวมีกิริยาตอบสนองซึ่งต่างจากทุกครั้ง มือน้อย ๆ ของเธอลูบไล้เรือนร่างของเขาอย่างจงใจ มันเป็นครั้งแรกที่เธอเป็นแบบนี้!
นี่เป็นสัญญาณเริ่มต้นของคำว่า รัก หรือเปล่านะ มัลฟอยไม่กล้าเดาไปเอง เขาไม่อยากผิดหวังถ้าเธอไม่ได้คิดอย่างเดียวกัน แต่มันก็เป็นสิ่งที่น่าพอใจไม่ใช่น้อย เพราะว่าตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจหรือขัดขืนสัมผัสของเขาอีกต่อไปแล้ว ตรงกันข้ามเธอยังสัมผัสเขาตอบอีกต่างหาก!
มัลฟอยตอบรับสัมผัสของเฮอร์ไมโอนี่ด้วยการบดจูบที่เร่าร้อนลงไปที่ริมฝีปากที่อวบอิ่มนั้น มันทั้งเร่าร้อน รุนแรง และแฝงไว้ด้วยความสเน่หาอย่างชัดเจน
หลังจากเด็กหนุ่มสัมผัสริมฝีปากคู่สวยของเธอจนพอแล้ว เขาก็เลื่อนใบหน้าลงไป มัลฟอยจูบซอกคอของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนลงไปในที่ ๆ ต้ำกว่านั้น!
เฮอร์ไมโอนี่รู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอเบิกตาโพลง มือหนึ่งพยายามดันร่างของมัลฟอยออกไป แต่เด็กหนุ่มไม่ยอมให้เธอทำเช่นนั้น เขาใช้แผ่นอกที่แข็งแกร่งกดทับร่างเบื้องล่างไม่ให้ดิ้นรน
มันเป็นการลงโทษ เฮอร์ไมโอนี่ ฉันเตือนเธอแล้ว เขาพูดเสียงพออกพอใจ แววตาที่ส่อประกายเจ้าเล่ห์นั้นสบตาเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่มันจะหายลับไป
มัลฟอยซุกใบหน้าลงบนอกอิ่มของเฮอร์ไมโอนี่ และจูบเธอที่ทรวงอกเบา ๆ เด็กสาวขนลุกซู่ ร่างสั่นสะท้าน มือที่เคยควานหาไม้กายสิทธิ์บัดนี้เกร็งแน่นและเปลี่ยนมาขยำเสื้อคลุมของมัลฟอยแทน
อย่า มั..... เธอเกือบหลุดคำว่ามัลฟอยออกไปอีกแล้ว และเหมือนว่ามัลฟอยจะได้ยินความผิดพลาดนั้น เขาเลยตอบแทนเธอด้วยการฝังใบหน้าให้ลึกและต่ำลงไปอีก!
อ๊ะ....อา เด็กสาวส่งเสียงออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อมัลฟอยกำลังเล่นสนุกอยู่กับทรวงอกของเธอ สติสัมปชัญญะของเฮอร์ไมโอนี่กระเจิดกระเจิงไปหมด ความคิดที่จะขโมยไม้กายสิทธิ์หายวับไปในพริบตา
ดะ.....เดรโก พอเถอะ เธอครางเสียงสั่นด้วยความเสียวซ่านเมื่อเด็กหนุ่มสัมผัสทรวงอกของเธอด้วยมือของเขาผ่านชุดนอน ขนทั่วร่างของเฮอร์ไมโอนี่ลุกชัน
เดี๋ยวซิ ฉันเพิ่งจะเริ่มทำโทษเธอเองนะ เขาพูดพลางเงยหน้ามองหญิงสาวที่บัดนี้หน้าแดงราวกับไข้ขึ้น ใบหน้าเขินอายที่ดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอทำให้เขาอยากกอดเธอไว้แนบอกจนแทบอดใจไม่ไหว เขาอยากให้เธอมาเป็นของเขาเหลือเกิน แต่เด็กหนุ่มไม่กล้าพูดออกไปเพราะเขากลัวว่าเธอจะผลักไสเขา
ฉันรักเธอ เฮอร์ไมโอนี่ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเขารักเธอเหลือเกิน แต่เฮอร์ไมโอนี่กลับคิดว่ามันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น
ฉันอยากให้เธอเป็นของฉัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ
.................................................
ความเงียบที่น่าอึดอัดเกิดขึ้นระหว่างคนสองคน ทั้งสองมองตากันเป็นเวลาเนิ่นนาน
นี่เขาจะมาไม้ไหนกับเธออีกนะ เด็กสาวคิด อาจจะเป็นเพราะว่าเธอพยายามหลบตาเขา เฮอร์ไมโอนี่จึงไม่มีโอกาสได้เห็นว่าดวงตาสีเงินของเขาดูมั่นคงและจริงใจแค่ไหนยามมองเธอ
เธอก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เธอพูดขึ้นเบา ๆ หลังจากคิดคำพูดที่เหมาะสมขึ้นได้
ทำไมเป็นไปไม่ได้ล่ะ เธอจะไม่ยอมเป็นของฉันรึ เขาพูดด้วยท่าทีเอาแต่ใจ
ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ยอมล่ะ เธอจะบังคับฉันใช่มั๊ย เด็กสาวย้อนกลับไปก่อนที่จะคิดได้ว่ามันเป็นคำพูดที่ไม่ควรพูดออกไปเลย เท่ากับชี้โพรงให้กระรอกชัด ๆ
ฉันหมายความว่า เธอคงไม่ทำอย่างนั้นโดยที่ฉันไม่เต็มใจใช่มั๊ย เธอคงไม่ผิดสัญญาใช่มั๊ยเดรโก เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง และหวานหูมากกว่าเดิม เพราะถึงอย่างไรตอนนี้เธอก็อยู่ในสถานะที่เสียเปรียบ และสิ่งสุดท้ายที่เธออยากให้เกิดขึ้นตอนนี้ก็คือ ทำให้มัลฟอยโมโหจนกระทั่งปลุกปล้ำเธอ!
ไม่ ฉันไม่มีวันผิดสัญญาที่ให้กับเธอไว้ เขาพูดเบา ๆ ราวกับเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเคยสัญญาอะไรกับเธอไว้
ตราบที่เธอรักษาสัญญาที่เธอให้ไว้กับฉัน เด็กหนุ่มเสริมด้วยถ้อยคำเรียบ ๆ ที่มีความหมายยิ่งสำหรับเฮอร์ไมโอนี่
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะเจออะไรบ้าง ถ้าเธอผิดสัญญากับเขา ถ้าเธอหนีไปแล้วเกิดไปไม่รอดจนโดนเขาจับกลับมาแค่คิดเด็กสาวก็รู้สึกถึงความกลัวที่แล่นเข้ามาจับหัวใจซะแล้ว ภาพการกระทำเลวร้ายที่เด็กหนุ่มทำกับเธอในวันนั้นแวบเข้ามาในสมองอีกครั้ง
ไม่ เธอต้องไม่กลัวสิ เธอต้องทำได้ เธอต้องหนีไปจากเขาให้ได้ เธอต้องทำสำเร็จ เธอต้องหนีไปจากที่นี่ ไปจากผู้ชายคนนี้ เพื่อตัวเธอเองและเพื่อความปลอดภัยของแฮร์รี่! เด็กสาวคิดอย่างมุ่งมั่น เธอหันมาสบตามัลฟอยหลังจากที่หลบสายตาของเขาไปเพราะกลัวว่าเมื่อเขาเห็นแววตาที่ตื่นตระหนกของเธอแล้วจับอะไรบางอย่างได้ เฮอร์ไมโอนี่พยายามบังคับสีหน้าของเธอให้ดูปรกติไม่มีพิรุธใดๆ
ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่มีวันหนีเธอไปไหน เดรโก ไม่มีวัน เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ เพราะว่า
แต่เธอกลับละช่วงท้ายประโยคไว้ ดวงตาสีน้ำตาลช้อนขึ้นมาสบดวงตาสีเงินของมัลฟอยอย่างจงใจ การสบตากันครั้งนี้ทำให้หน้าของเฮอร์ไมโอนี่เป็นสีจัดโดยที่เธอไม่ต้องเสแสร้งแต่อย่างใด
เพราะว่าอะไร เด็กหนุ่มถามขณะที่เด็กสาวอึกอักอยู่ เธอมองเขาด้วยท่าทีขวยเขิน
เพราะว่าฉันรักเธอ เดรโก เธอพูดด้วน้ำเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ แต่มัลฟอยกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน ถ้อยคำที่เขารอคอยมาตลอด ถ้อยคำที่ทำให้หัวใจของเขาอิ่มเอมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้อยคำที่เปรียบเสมือนสายน้ำที่มาเติมความชุ่มฉ่ำให้หัวใจที่เหือดแห้งของเขา หัวใจที่ไม่เคยได้รับความรักจากใคร
เธอพูดว่าเธอรักฉันอย่างนั้นหรือเฮอร์ไมโอนี่ เด็กหนุ่มกระซิบถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปิติยินดี อ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดร่างบางไว้อย่างแน่นหนา หากแต่อ่อนโยน
แทนคำตอบ เฮอร์ไมโอนี่จูบมัลฟอยที่แก้มเบา ๆ เด็กหนุ่มรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วร่าง เขาคิดว่าที่เธอทำอย่างนี้ก็เพราะเธออายเกินกว่าจะพูดคำว่า รัก ออกมาอีกครั้ง แต่แค่นี้ก็น่ายินดีมากแล้วสำหรับเขา สำหรับคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากใครมาเกือบตลอดทั้งชีวิตของเขา และตอนนี้ผู้หญิงคนเดียวที่เขารัก แม้ว่าเธอจะเป็นเลือดสีโคลนที่ต่ำต้อยก็ตาม เธอก็รักเขาตอบ
เขาไม่คิดว่าจะมีเรื่องอะไรที่น่ายินดีไปกว่านี้อีกแล้ว!
แต่มัลฟอยไม่รู้เลยว่า เหตุผลแท้จริงที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ยอมเอ่ยคำ ๆ นั้นขึ้นอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะเธอเขินอาย แต่เป็นเพราะเธอไม่ต้องการจะพูดคำว่า รัก กับเขาเป็นครั้งที่สอง เพราะการพูดคำ ๆ นี้สำหรับเธอถือเป็นการโกหกอย่างใหญ่หลวง เธอโกหกว่าเธอรักเขาทั้ง ๆ ที่จริงแล้วเธออยากจะหนีเขาไปให้ไกล ๆ
แต่ทำไมนะ ยามที่เธอต้องโกหกเขาว่าเธอรักเขา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รัก หรือยามที่มองเห็นสีหน้าดีใจของเขาซึ่งเธอรู้ว่ามันมาจากการเสแสร้ง ทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้ เธอปวดร้าวในอกอย่างกับถูกมีดกรีด ทำไมนะ เธอไม่อาจหาคำตอบได้เลย
แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ก็คือ จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอเมื่อเธอบอกเขาว่ารัก รวมทั้งเป็นฝ่ายจูบเขาก่อนด้วย แล้วมันก็เป็นไปตามที่เธอคาดไม่มีผิดเพี้ยนเลย
มัลฟอยไม่รอช้าเขาตอบแทนจูบที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสานั้นด้วยจูบที่เร่าร้อน และครั้งนี้เขาไม่คิดจะหยุดจูบแค่ที่หน้าอกด้วย!
มัลฟอยจูบเฮอร์ไมโอนี่อย่างเร่าร้อน ความรักของเขาช่างรุนแรงและเต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนา แต่เด็กสาวกลับมองไม่เห็นเลยว่าสิ่งที่เขาปฏิบัติกับเธอนั้นมันมาจากความรัก เธอกลับคิดว่ามันมาจากความใคร่บวกกับการเล่นละครที่แนบเนียน
และเมื่อมัลฟอยเล่นละครได้อย่างไม่มีที่ติ แล้วทำไมเธอจะทำบ้างไม่ได้เล่า!
มัลฟอยไล้ริมฝีปากของต่ำลงเรื่อย ๆ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ขัดขืนแต่อย่างใด เด็กสาวกัดริมฝีปากเพื่อห้ามเสียงตัวเอง มือข้างหนึ่งของเธอเลื่อนไปที่เสื้อคลุมของอีกครั้ง และเริ่มลูบไล้ร่างกายของมัลฟอย เด็กหนุ่มพอใจการตอบสนองของเธอมาก เขาเลื่อนมือลงต่ำ มือแข็งแกร่งลูบไล้ต้นขาเรียวอย่างสเน่หา
อือ เฮอร์ไมโอนี่คราง ตัวสั่นด้วยอารมณ์ มัลฟอยมองเธอดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างพอใจ เธอช่างน่ารักต่างจากเมื่อครู่เหลือเกิน น่ารักจนเขาห้ามใจไม่ไหว เพราะในตอนนี้บางสิ่งบางอย่างในกายของมัลฟอยเริ่มพลุ่งพล่านจนระงับไม่อยู่แล้ว เขาต้องการให้ร่างขาวผ่องตรงหน้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาตลอดทั้งค่ำคืนที่เหลืออยู่นี่!
มือทั้งสองข้างของเด็กสาวที่ลูบไล้แผ่นหลังของเขา นอกจากมันจะช่วยปลุกเร้าอารมณ์ของเด็กหนุ่มให้พลุ่งพล่านเกินกว่าจะระงับไหวแล้ว มันยังทำให้เขาลืมที่จะระวังว่าไม้กายสิทธิ์ของเขาถูกเก็บอยู่ในกระเป๋าด้านในเสื้อคลุม
อืม เดรโก เฮอร์ไมโอนี่ครางเมื่อมัลฟอยล้วงมือเข้าไปในชุดนอนของเธอ มือแข็งแกร่งของเขาโอบอุ้มทรวงอกอิ่มของเธอไว้
อา.... เธอครางอย่างพอใจพร้อมกับบิดกายน้อย ๆ ด้วยความเสียวซ่าน
ให้ตายเถอะเฮอร์ไมโอนี่ ฉันไม่ไหวแล้วนะ! เขาคิดในใจ เธอบอกว่าเธอจะไม่ยอมเป็นของเขา แต่ไอ้ท่าทีที่แสดงออกมานี่มันกลับยั่วยวนเขาชัด ๆ แล้วจะให้เขาทำอย่างไรกัน!
เดรโก เสียงหวานเรียกชื่อเขา เสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนาจากหญิงสาวที่เขารัก และมัลฟอยก็รู้ว่าเขาไม่มีทางอดทนกับความต้องการนี้ได้อีกต่อไปแล้ว
มัลฟอยเอื้อมมือไปปลดกระดุมชุดนอนของเฮอร์ไมโอนี่ออก เด็กสาวสะดุ้งสุดตัว ดวงตาสีน้ำตาลเบิกโพลงด้วยความตกใจ
ดะ...เดี๊ยว เธอห้าม มัลฟอยมองเธอด้วยแววตาสงสัย อย่าบอกนะว่าจะให้เขามาหยุดเอาตอนนี้น่ะ!
เด็กหนุ่มจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลที่เขาแสนรัก
เป็นของฉันนะ เฮอร์ไมโอนี่ เขากระซิบ แผ่วเบาหากแต่หนักแน่นจนเฮอร์ไมโอนี่รู้ดีว่าเธอไม่มีทางปฏิเสธได้เลย ทั้งคำพูดและแววตานั้นมันสะกดให้เธอนอนนิ่งอยู่กับที่ ไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้
เมื่อไม่มีเสียงท้วงจากเด็กสาว มัลฟอยก็จูบเธอต่อ แต่คราวนี้เฮอร์ไมโอนี่เบี่ยงตัวหลบ เธอยันกายขึ้นมานั่งบนเตียง (หลังจากนอนมานาน อิอิ)
เฮอร์....
ก่อนที่มัลฟอยจะทักท้วงอะไรไปมากกว่านั้น เฮอร์ไมโอนี่จูบเขาที่ริมฝีปาก ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดเสื้อคลุมของเขาออก และทิ้งมันไว้ข้างกายเธอและเขา
แผ่นอกแข็งแกร่งปรากฏสู่สายตาของเฮอร์ไมโอนี่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเห็นมัน เธอทาบมือลงบนอกของมัลฟอยช้า ๆ ใบหน้าเด็กสาวแดงกล่ำราวกับถูกแดดเผามาทั้งวัน
ดีมาก มัลฟอยพึมพำพลางหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ในพริบตาเด็กหนุ่มก็คว้าร่างของเธอไปกอดและรั้งมันลงบนเตียง ก่อนจะค่อย ๆ แกะกระดุมชุดนอนของเธอออกทีละเม็ด
เมื่อกระดุมเม็ดแรกของเธอหลุดออก เฮอร์ไมโอนี่รู้ดีว่าเธอควรเร่งมือแล้ว!
เด็กสาวควานมือไปหาเสื้อคลุมของมัลฟอยที่เธอเพิ่งถอดออกให้เขา
อยู่ไหนนะ เธอคิดในใจ
กระดุมเม็ดที่สองถูกปลดออก พร้อม ๆ กับที่มัลฟอยล้วงมือเข้าไปด้านหลังเพื่อจัดการกับบราเซียของเธอ!
เฮอร์ไมโอนี่เร่งมือยิ่งขึ้น แล้วเธอก็แทบร้องด้วยความดีใจที่สัมผัสเจอวัตุแข็ง ๆ ผ่านเสื้อคลุมของมัลฟอย
ตะขอบราของเธอถูกปลด มัลฟอยเลิกบราเซียขึ้น ทรวงอกอิ่มของเธอปรากฏสู่สายตาของเขาไร้ซึ่งการปิดบัง
เฮอร์ไมโอนี่ล้วงมือเข้าไปในเสื้อคลุม กระดุมเม็ดที่สามสี่ ถูกปลดออกพร้อม ๆ กัน ราวกับเจ้าของมือไม่ต้องการคอยมากไปกว่านี้แล้ว ผิวขาวเนียนของเฮอร์ไมโอนี่ปรากฏขึ้นใต้แสงไฟ ตั้งแต่อกอิ่มไปจนถึงหน้าท้องแบนราบโดยไม่มีอะไรปิดบัง
มัลฟอยก้มลงไปจูบเธอที่ทรวงอก เรื่อยมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ ในขณะที่มือเขาทำหน้าที่ที่เหลือ คือปลดกระดุมสองเม็ดสุดท้ายออกเสีย!
เด็กสาวควานมือเข้าไปใต้เสื้อคลุม เธอสัมผัสโดนเนื้อไม้แข็ง ๆ ของไม้กายสิทธิ์ เฮอร์ไมโอนี่กำมันไว้แน่น เมื่อกระดุมสองเม็ดสุดท้ายถูกปลด กางเกงลูกไม้สีขาวก็ปรากฏ เฮอร์ไมโอนี่รู้ดีว่าเธอรอช้าไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ก่อนที่มัลฟอยจะล่วงเกินร่างกายของเธอมากไปกว่านี้!
เด็กหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงต่ำ เขาจูบหน้าท้องแบนราบของเธอเบา ๆ มือแข็งแกร่งเขามัลฟอยแยกขาของเธอออก ก่อนจะเลยไปสัมผัสจุดกึ่งกลางร่างกายของเธอเบา ๆ เฮอร์ไมโอนี่สั่นสะท้านไปทั้งกาย
และในวินาทีนั้นเอง เด็กสาวกำไม้กายสิทธิ์แน่น เธอชี้ปลายไม้ไปที่มัลฟอยพร้อมกับร่ายคาถา
สตูเปฟาย!
.................................................
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว ร่างของมัลฟอยถูกสะกดนิ่งอย่างฉับพลันขณะที่เขากำลังคร่อมร่างของเฮอร์ไมโอนี่อยู่ เป็นผลให้เขานอนทับเธอเข้าเต็ม ๆ
เฮอร์ไมโอนี่พยายามยกร่างแข็งทื่อของมัลฟอยขึ้นอย่างลำบาก เพราะขนาดตัวที่แตกต่างกัน จนสุดท้ายเธอต้องใช้คาถายกของเข้าช่วย ไม่นานนักมัลฟอยก็ไปนอนหงายบนเตียงข้าง ๆ เฮอร์ไมโอนี่ ในขณะที่เด็กสาวรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยพร้อมทั้งหยิบเสื้อคลุมที่มัลฟอยเคยสวมมาสวมทับชุดนอนของเธออีกที เพราะชุดที่เธอใส่นอนนั้นบางเกินกว่าจะใส่ออกไปข้างนอกในเวลากลางคืนเช่นนี้
หลังจากจัดการเรื่องแต่งตัวแล้ว เด็กสาวก็หยิบไม้กายสิทธิ์ของเขาขึ้นมา เธอหันกลับไปมองเขาช้า ๆ เธอหยิบผ้าห่มมาห่มให้เขาจนถึงคอ เผื่อว่ามีเอลฟ์เข้ามาในห้องนี้มันจะเข้าใจว่ามัลฟอยนอนหลับอยู่ และพวกมันคงไม่อยากรบกวนเขาจนกว่าจะเช้าแน่ ๆ เมื่อถึงตอนนั้นเธอก็คงหนีไปไกลแล้ว
ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ห่มผ้าให้เขา ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้เธอแค่เอื้อมเท่านั้น เด็กสาวสบตามัลฟอย ชั่ววินาทีหนึ่งเธอคิดว่าเธอมองเห็นความผิดหวังเสียใจอยู่ในดวงตาสีฟ้าจางคู่นั้น
และจู่ ๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็ตัดสินใจพูดอะไรออกมาก่อนที่เธอจะไป
อย่ามามองฉันเหมือนฉันเป็นคนผิดเลย ที่ฉันทำแบบนี้ฉันไม่ได้ผิดสัญญากับเธอเลยมัลฟอย แต่ฉันจะรักษาสัญญาเฉพาะกับคนที่คู่ควรเท่านั้น และคน ๆ นั้นก็ไม่ใช่คนหลอกลวงอย่างเธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงแปลกแปร่ง เพราะอะไรก็ไม่รู้ เธอถึงรู้สึกผิดเอาดื้อ ๆ เมื่อเธอสบตาสีเงินคู่นั้น
ฉันกำลังจะไปจากที่นี่มัลฟอย ที่ที่พ่อของกักขังฉันไว้เป็นเหยื่อล่อ แล้วก็ฝากบอกพ่อของเธอหลังจากที่เขากลับมาด้วยนะ ว่าภาคีจะไม่อยู่เฉยแน่ หลังจากที่ฉันกลับไปได้ ฉันจะบอกภาคีในเรื่องทั้งหมดที่ฉันรู้ จากนั้นมือปราบมารก็จะมาจับเขาเข้าอัซคาบันรวมทั้งเธอด้วย เพื่อตอบแทนการกระทำเลว ๆ ของเธอสองคนพ่อลูก เฮอร์ไมโอนี่พูด เธอรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล น่าแปลก ทั้ง ๆ ที่ควรจะดีใจที่จะได้ไปจากที่นี่ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกก็ไม่รู้
ลาก่อนมัลฟอย เราคงไม่ได้พบกันอีก เว้นแต่เสียว่าฉันจะไปร่วมพิจารณาคดีของเธอกับพ่อเธอ ถ้ากระทรวงยอมผ่อนผันให้มีการไต่สวนน่ะนะ เฮอร์ไมโอนี่พูด เธอหันหลังจากเขาไป เด็กสาวโบกไม้กายสิทธิ์ทีหนึ่งเพื่อดับไฟในห้อง ก่อนจะออกจากห้องไป และออกจากคฤหาสน์นี้ชั่วนิรันดร์
แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่อาจรู้เลยว่าการกระทำของเธอในครั้งนี้นั้นเป็นการผูกตัวเธอเข้ากับคฤหาสน์หลังนี้ตราบชั่วนิรันดร์
*************************************************
| Create Date : 17 มกราคม 2553 |
| Last Update : 19 มิถุนายน 2555 12:08:29 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 5561 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: mepoo IP: 183.89.112.237 วันที่: 28 มกราคม 2558 เวลา:14:12:51 น. |
|
|
|
| โดย: nutthatrp IP: 101.51.81.73 วันที่: 28 มิถุนายน 2558 เวลา:23:16:52 น. |
|
|
|
| โดย: พลอย IP: 171.4.28.50 วันที่: 7 พฤษภาคม 2559 เวลา:12:07:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 95 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ เรา piksi นะคะ เรียกสั้น ๆ ว่าพิกก็ได้ค่ะ เราเป็นแฟนแฮร์รี่ พอตเตอร์คนหนึ่งที่ชื่นชอบคู่ D/Hr มากเลยค่ะ รวมทั้งรัก Tom Felton สุดหัวใจ >-< ใครที่ชอบคู่นี้และชื่นชอบทอมเหมือนกัน เค้ามาคุยกันนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
