Group Blog
 
All Blogs
 
เธอคือทาสหัวใจของฉัน: Chapter 11 แผนการของจอมมาร



***Chapter 11 แผนการของจอมมาร: The Dark Lord’s Plot***








เฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยใช้เวลาเกือบทั้งวันอยู่นอกคฤหาสน์ พวกเขาเดินเล่นไปรอบ ๆ นอนกลิ้งไปกับพื้นหญ้า วิ่งไล่จับกันในสวน และใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายนอนเล่นอยู่ภายใต้ท้องฟ้าสีครามและอากาศที่ร้อนกำลังดี โดยไม่มีเรื่องใดสามารถทำให้ทั้งสองกังวลใจได้ ทั้งเรื่องที่พวกเขาเป็นศัตรูกัน เรื่องจอมมาร เรื่องภาคี เรื่องภาระหน้าที่ทั้งหลายนั้นถูกลืมเลือนไปจากหัวสมองโดยสิ้นเชิง เพราะในตอนนี้ทั้งมัลฟอยและเฮอร์ไมโอสนใจแค่ว่าพวกเขาได้มีช่วงเวลาที่ดีอยู่ด้วยกัน โดยที่ทั้งคู่ไม่อาจรู้ได้ว่าในวันข้างหน้าจะต้องเกิดอะไรขึ้นบ้าง

เวลาล่วงเลยไปจนถึงเย็นซึ่งเด็กทั้งสองสังเกตุได้จากท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้มขึ้นทุกที มัลฟอยกำลังนอนหนุนตักเฮอร์ไมโอนี่อยู่ ในขณะที่เธอกำลังอ่านหนังสือเล่นไปพลาง ๆ เด็กหนุ่มผมบลอนด์มองท้องฟ้าเบื้องบนอย่างขัดใจเมื่อรู้ว่าตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่จะต้องกลับคฤหาสน์เสียแล้ว

“มืดแล้วนี่เดรโก เรากลับกันไหม” เฮอร์ไมโอนี่ถามขึ้น
“แต่ฉันยังไม่อยากกลับนี่” มัลฟอยพูดพลางทำหน้าบูดบึ้งราวกับเด็กถูกขัดใจ เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มบาง ๆ
“แต่มันมืดแล้วนะ ฉันจะอ่านหนังสือไม่เห็นอยู่แล้ว” เธอแย้ง
“งั้นก็ไม่ต้องอ่านสิ เปลี่ยนมาทำอย่างอื่นแทนละกัน” เด็กหนุ่มพูดพลางลุกขึ้นนั่งทันที แววตาสีเงินที่จ้องมองเฮอร์ไมโอนี่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ไม่ ฉันจะกลับไปที่คฤหาสน์ ถ้าเธออยากจะอยู่ที่นี่ก็ตามใจ” เด็กสาวพูดพลางปิดหนังสือดังฉับ พร้อมตั้งท่าจะลุกขึ้นแต่เด็กหนุ่มรั้งแขนของเธอไว้ทัน
“เดี๋ยวจะไปจริง ๆ เหรอ” มัลฟอยพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง มันฟังดูเศร้าสร้อย
“ก็จริงน่ะสิ นี่มันเย็นแล้วนะเดรโก อีกอย่างเธอไม่หิวหรือไง”
“แต่ฉันอยากอยู่กับเธอนาน ๆ นี่นา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงอยเหงาจนเด็กสาวรู้สึกใจอ่อน
“แต่ฉันก็อยู่กับเธอตลอดนี่นา ฉันทานข้าวกับเธอ อยู่กับเธอ แล้วก็.......” เฮอร์ไมโอนี่พูดได้เพียงเท่านั้นเพราะจู่ ๆ ใบหน้าของเธอก็ขึ้นสีอย่างประหลาด

“แล้วก็นอนกับฉันด้วย” มัลฟอยต่อให้ และทันทีที่พูดจบเฮอร์ไมโอนี่ก็ทุบเขาดังอั๊ก
“ไม่ตลกเลยนะมัลฟอย ฉันแค่มานอนเป็นเพื่อนเธอเฉย ๆ ไม่ได้นอนกับเธอเสียหน่อย” เธอพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำราวกับถูกแดดเผามาทั้งวัน
มัลฟอยพึมพำอะไรสักอย่างออกมาซึ่งเฮอร์ไมโอนี่จับใจความได้ว่า ‘ มันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละ ’
“ฉันจะกลับแล้ว” เธอพูดพลางถลึงตาใส่เขา
“เดี๋ยวซี่” มัลฟอยรั้งแขนของเธอไว้อีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่ทำหน้าประมาณว่า ‘ อะไรอีกล่ะ ’
“คืนนี้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนฉันอีกได้ไหม” เด็กหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“ฉัน.....”
“นะ” เขาเริ่มอ้อน

“ทำไมฉันจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนนายด้วยล่ะ” เด็กสาวพูด เธอนึกไปถึงเมื่อคืนที่มัลฟอยนอนกอดเธอแนบอก เธอรู้สึกทั้งเขินทั้งอายทั้งอบอุ่นจนเธอไม่รู้เลยว่าตัวเธอเองต้องการปฏิเสธหรือต้องการเรียกร้องอ้อมกอดของผู้ชายคนนี้กันแน่
“ก็เพราะว่าฉันรักเธอไง แล้วฉันเธอก็สัญญาแล้วด้วยนะว่าเธอจะอยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดไป” มัลฟอยพูดพลางลูบแก้มเนียนของเฮอร์ไมโอนี่เบา ๆ “มาอยู่เป็นเพื่อนฉันนะ”
“ฉัน.....” เด็กสาวเริ่มอึกอัก ทำไมนะเธอจะต้องรู้สึกหวั่นไหวไปกับดวงตาสีเงินคู่นี้ด้วย “ก็ได้” เธอตกปากรับคำ
“ทุก ๆ คืนด้วยนะ” มัลฟอยพูดต่อพลางยิ้มเจ้าเล่ห์
“เรื่องนั้น” เธอตั้งท่าจะแย้ง
“เป็นอันว่าตกลง” เขาพูด
“มัลฟอย!” เด็กสาวเรียกชื่อเขาอย่างฉุน ๆ

“ฉันบอกเธอตั้งกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกฉันว่า ‘ เดรโก ’” มัลฟอยพูด
“อย่ามานอกเรื่องมัลฟอย” เธอจงใจเน้นคำว่า ‘ มัลฟอย ’ อย่างชัดเจน
“เธอนี่ดื้อจริง ๆ นะเฮอร์ไมโอนี่ เห็นทีฉันต้องสั่งสอนเธอเสียบ้าง” มัลฟอยพูดพลางยิ้มกริ่มก่อนจะโน้มตัวลงมาประทับริมฝีปากกับเธอ
การสั่งสอนของมัลฟอยไม่ได้น่ากลัวอย่างที่พูดเลย แต่มันช่างหอมหวานยิ่งนัก เฮอร์ไมโอนี่คิดเช่นนั้นจนกระทั่ง
“โอ๊ย!” เฮอร์ไมโอนี่ร้องเมื่อมัลฟอยกัดริมฝีปากอิ่มของเธอเบา ๆ เด็กสาวมองเด็กหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
“นั่นถือเป็นการลงโทษ” เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้าเธอเรียกฉันว่า ‘ มัลฟอย ’ ทีนึงฉันก็จะจูบเธออย่างนี้ทีนึง และถ้าเธอเรียกอีกฉันก็จะจูบเธออีก แต่คราวหน้ามันจะค่อย ๆ ต่ำลงเรื่อย ๆ” เขาอธิบายบทลงโทษของเธออย่างเสร็จสรรพ

“นี่นาย” เด็กสาวกำลังจะอ้าปากเถียง แต่มัลฟอยเอามือมาจุ๊ปากเธอไว้เสียก่อน
“คนรับใช้ไม่มีสิทธิ์เถียงเจ้านาย อย่าลืมสิ” เขาพูด
“ถ้านายเห็นฉันเป็นคนรับใช้ แล้วนายจะมาบอกรักฉันทำไม” เด็กสาวกล่าวพลางหันหลังให้เขา ถึงแม้เธอจะรู้ดีว่ามัลฟอยเอาแต่ใจ แต่ความเอาแต่ใจของเขาในครั้งนี้มันชักจะมากเกินไปแล้ว
“เธอไม่ใช่คนรับใช้ แต่เป็นทาส” เด็กหนุ่มพูด เฮอร์ไมโอนี่หันหลังกลับมาจ้องหน้าเขาอย่างโกรธเคือง แต่มัลฟอยยังคงพูดต่อไปด้วยท่าทีสบาย ๆ
“เธอเป็นทาสหัวใจของฉัน เฮอร์ไมโอนี่”


.................................................


เฮอร์ไมโอนี่กลับมาถึงห้องของเธอในเวลาต่อมาเด็กสาวรู้สึกหเน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมากที่ต้องออกไปอยู่นอกคฤหาสน์ทั้งวันแถมอากาศที่ร้อนอบอ้าวในวันนี้ทำให้เธอรู้สึกเหนะหนะเนื้อตัวเป็นที่สุดจนเฮอร์ไมโอนี่ตัดสินใจว่าเธอจะอาบน้ำเป็นอันแรกก่อนที่จะทำอย่างอื่น แต่เมื่อเด็กสาวเปิดลิ้นชักเก็บเสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าขนหนูออกมาใช้กระดาษแผ่นหนึ่งก็หล่นมาจากผ้าขนหนูของเธอ

เฮอร์ไมโอนี่มองกระดาษแผ่นนั้นอย่างแปลกใจก่อนจะหยิบมันขึ้นมา
‘ นี่มันจดหมายที่นายลูเซียสเขียนถึงเดรโกนี่ ’ เด็กสาวคิด เธอจำได้ดีว่าเมื่อเช้าเธอได้ขโมยมันมาจากห้องนอนของมัลฟอย แต่เธอก็กลับละทิ้งโอกาสที่จะได้อ่านมันไป

จดหมายที่นายลูเซียสเขียนถึงลูกชายฉบับนี้อาจจะมีความลับอะไรบางอย่างแอบซ่อนอยู่ก็ได้ นายลูเซียสบอกเดรโกผ่านจดหมายฉบับนี้ก็ได้ว่าตอนนี้เขากำลังอยู่ที่ไหนและกำลังทำงานอะไรให้จอมมารอยู่

หัวใจของเฮอร์ไมโอนี่เต้นโครมครามราวกับเสียงกลอง เธอกำจดหมายในมือไว้แน่นก่อนจะเดินไปล็อคประตูห้องนอนเพื่อให้แน่ใจว่ามัลฟอยจะไม่โผล่พรวดเข้ามาในห้องกลางคัน

จากนั้นเฮอร์ไมโอนี่ก็คลี่จดหมายออก และอ่านมัน


ถึง เดรโก

ตอนนี้ฉันกำลังทำงานสำคัญให้จอมมารอยู่เลยไม่ได้กลับคฤหาสน์ตามที่เคยบอกแกเอาไว้ แต่ฉันกำลังจะกลับไปในอีกสามวันข้างหน้า เพราะตอนนี้งานที่ได้รับมอบหมายของฉันใกล้จะสำเร็จเสร็จสิ้นไปแล้ว งานที่จอมมารสั่งให้ฉันทำก็คือให้สร้างข่ายเวทย์มนตร์เอาไว้เพื่อล่อให้แฮร์รี่ พอตเตอร์มาติดกับ และเมื่อถึงตอนนั้นมันก็จะไม่สามารถหนีไปไหนได้ อำนาจเวทย์มนตร์ของมันก็จะไร้ความหมายเมื่อมาตกอยู่ใต้ข่ายเวทย์มนตร์ที่ฉันได้วางเอาไว้ แม้กระทั่งหายตัวก็ตามมันก็ไม่สามารถจะทำได้ แล้วเมื่อถึงตอนนั้นมันก็จะต้องตายด้วยน้ำมือของจอมมารเป็นแน่ และถ้าแกสงสัยนะว่าอะไรที่จะทำให้พอตเตอร์มาติดกับที่จอมมารวางไว้ ฉันจะบอกให้ว่าจอมมารต้องการใช้ยัยเด็กเลือดสีโคลนนั่นเป็นเหยื่อล่อพอตเตอร์ให้มาติดกับของเรา และนั่นเป็นเหตุผลที่จอมมารยอมไว้ชีวิตมัน ทั้ง ๆ ที่มันพูดจาโอหังอวดดีกับท่านถึงเพียงนี้ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่บ้านแกต้องดูแลยัยเด็กเกรนเจอร์นั่นให้ดีล่ะ อย่าให้มันหนีไปได้ เพราะมันเป็นเหยื่อล่อชั้นดีของเรา และหลังจากที่ฉันกลับไปที่คฤหาสน์ฉันก็จะจัดการกับยัยเด็กนั่นเอง แต่แกไม่ต้องห่วงนะหลังจากที่เรามันเป็นเหยื่อล่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็จะส่งมันตามเพื่อนสุดที่รักของมันไปทันทีเลยล่ะ

ปล. ระหว่างที่ฉันไม่อยู่บ้านอย่าลืมดูแลแม่ของแกให้ดี ๆ ด้วยนะ

จาก พ่อของแก


จดหมายร่วงหลุดจากมือทันทีที่เฮอร์ไมโอนี่อ่านมันจบ เธอรู้สึกราวกับกำลังจมลงไปในทะเลสาบกลางฤดูหนาว

จอมมารต้องการใช้ตัวเธอเป็นเหยื่อล่อให้แฮร์รี่มาติดกับของเขา เขาจึงยอมไว้ชีวิตเธอเพราะจอมมารรู้ดีว่าแฮร์รี่เป็นเพื่อนรักของเธอ และเด็กหนุ่มคงต้องมาช่วยเธอแน่ถ้ารู้ว่าเธออยู่ในอันตราย และที่จอมมารมอบเธอให้ครอบครัวมัลฟอยก็เพื่อให้พวกเขาคุมตัวเธอไว้ที่คฤหาสน์ ไม่ใช่เป็นเพราะต้องการเอาเธอมาเป็นคนรับใช้แต่อย่างใด! มิน่าล่ะลูเซียส มัลฟอยถึงยอมให้เลือดสีโคลนอย่างเธอมาอยู่ในบ้านของเขา ก็เพราะนั่นเป็นคำสั่งของจอมมาร จอมมารสั่งให้นายลูเซียสคอยจับตาดูเฮอร์ไมโอนี่ไว้ไม่ให้หนีไปไหนระหว่างที่เขาสร้างข่ายเวทย์มนยตร์ขึ้นเพื่อใช้เป็นกับดักสำหรับแฮร์รี่ และที่สำคัญก็คือเด็กหนุ่มที่ชื่อ เดรโก มัลฟอยนั้นล่วงรู้แผนการอันนี้มาตลอดเวลา!

เฮอร์ไมโอนี่จำได้ดีว่าตอนที่มัลฟอยอ่านจดหมายฉบับนี้ระหว่างอาหารเย็นเขาก็มีสีหน้าแปลกไป แต่เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ถามเขามัลฟอยก็บอกว่าไม่มีอะไร และในจดหมายนายลูเซียสเขียนไว้ว่าเขาจะกลับมาที่คฤหาสน์ภายในสามวันเพื่อมานำตัวเฮอร์ไมโอนี่ไปทำตามแผนการ นายลูเซียสส่งจดหมายมาถึงเดรโกเมื่อคืน เพราะฉะนั้นเขาก็จะต้องกลับมาถึงคฤหาสน์ภายวันมะรืนนี้!

ร่างของเฮอร์ไมโอนี่สั่นเทาขึ้นมาอย่างประหลาด เหลือเวลาอีกแค่สองวันเท่านั้นที่นายมัลฟอยจะกลับมา และเมื่อถึงตอนนั้นเขาก็จะจับเธอไปเป็นเหยื่อล่อให้แฮร์รี่มาติดกับของจอมมาร

เราต้องหนี เราต้องหนีไปจากที่นี่ก่อนที่นายลูเซียสจะกลับมา! เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างร้อนรน ทันใดนั้นเองคำพูดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวสมองของเด็กสาว

‘ระหว่างที่ฉันไม่อยู่บ้านแกต้องดูแลยัยเด็กเกรนเจอร์นั่นให้ดีล่ะ อย่าให้มันหนีไปได้ เพราะมันเป็นเหยื่อล่อชั้นดีของเรา’

‘ฉันก็อยากจะขอให้เธอสัญญากับฉันด้วยว่า เธอจะไม่หนีไปจากฉัน เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป จะไม่ทิ้งฉันไปไหนเด็ดขาด’

เสียงของมัลฟอยสองพ่อลูกดังก้องอยู่ในหัวของเฮอร์ไมโอนี่และตอนนี้เด็กสาวก็เข้าใจแล้วว่าทำไมคนอย่างเดรโก มัลฟอยถึงมาบอกรักคนอย่างเธอ ทำไมเขาถึงให้เธอสัญญาว่าเธอจะอยู่เคียงข้างเขา จะไม่ทิ้งเขาไปไหน ทั้ง ๆ ที่คนอย่างเขานั้นไม่มีวันที่จะมารักหรือแม้กระทั่งญาติดีกับเธอได้ เพราะสำหรับคนอย่างมัลฟอยแล้วเลือดสีโคลนอย่างเฮอร์ไมโอนี่นั้นมีค่าต่ำต้อยราวกับธุลีดินก็ไม่ปาน

เล็บของเฮอร์ไมโอนี่จิกลงบนอุ้งมือในวินาทีนั้น แววตาสีน้ำตาลแลดูปวดร้าวเมื่อเธอได้รู้ความจริงว่าที่ผ่านมานั้นมัลฟอยหลอกเธอมาตลอด ที่เขาบอกว่ารักเธอ ที่เขาทำให้เธอรู้สึกดียามที่อยู่ใกล้เขา ที่เขาทำราวกับเขาขาดเธอไม่ได้นั้นล้วนเป็นการเสแสร้งทั้งสิ้น! ที่มัลฟอยทำเช่นนั้นลงไปก็เพราะเขาต้องการให้เฮอร์ไมโอนี่ตายใจและไว้ใจเขา เพื่อที่เธอจะไม่ได้หนีไปจากที่นี่ เพื่อที่เธอจะได้อยู่เพื่อรอเป็นเหยื่อล่อของจอมมารโดยที่เธอไม่รู้!

‘ เธอทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไงมัลฟอย ’ เด็กสาวคิดอย่างโกรธแค้น ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนมากกว่าอะไรทั้งหมด แน่นอนว่าเธอโกรธเขามากที่เขาหลอกเธอ แต่ที่เธอรู้สึกยิ่งกว่าความโกรธก็คือความผิดหวัง ความเสียใจ เธอเสียใจเหลือเกินที่เขาแกล้งมาทำดีกับเธอ แกล้งทำให้เธอรู้สึกดีกับเขาเพียงเพื่อเพราะเธอเป็นส่วนหนึ่งในแผนการของจอมมารเท่านั้น!

‘ แล้วที่เธอเคยบอกรักฉันล่ะเดรโก มันก็เป็นเรื่องโกหกด้วยใช่ไหม ’ เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างสับสน แม้ในตอนแรกเฮอร์ไมโอนี่จะแทบไม่เชื่อหูตัวเองที่มัลฟอยมาบอกรักเธอ แต่ในใจลึก ๆ เธอกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดยามที่เธอได้ฟังคำว่ารักจากปากของเขา

แต่นั่นมันเป็นเรื่องโกหก! เรื่องโกหกทั้งนั้น ทั้งหมดที่เขาพูดมาเขาโกหกเธอมาตลอด เขาไม่ได้รักเธอจริง ๆ เสียหน่อย ที่เขาทำดีกับเธอก็เพราะว่าต้องการทำตามคำสั่งของพ่อเท่านั้น! เฮอร์ไมโอนี่พยายามย้ำเตือนกับตัวเองว่าการกระทำที่ผ่านมานั้นล้วนเป็นการเสแสร้งหลอกลวงทั้งสิ้น เขาหลอกลวงเธอมาตลอด! และเมื่อเป็นเช่นนั้นเธอเองก็ไม่สมควรจะไปยึดติดกับสัญญาที่เธอให้เขาไว้! เธอไม่ควรจะไปเชื่อคำพูดของเขาง่าย ๆ ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!

เราจะต้องหนีไปจากที่นี่! เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างเด็ดเดี่ยวพลางพยายามนึกหาวีธี แต่ก็ดูเหมือนว่าทางเดียวที่เธอพอจะมีนั้นก็คือการออกไปจากคฤหาสน์โดยใช้เส้นทางลับที่อยู่ในห้องทำงานของนายมัลฟอย

‘ แต่เราต้องใช้ไม้กายสิทธิ์เปิดมันนี่ ’ เด็กสาวคิด พลางนึกเสียใจว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมหนีไปตั้งแต่วันที่เธอทำร้ายมัลฟอยจนเขาบาดเจ็บ ทำไมเธอถึงไม่ขโมยไม้กายสิทธิ์ของมัลฟอยแล้วหนีไปจากที่นี่เสีย เพราะสภาพของมัลฟอยในตอนนั้นคงไม่มีแรงพอที่จะมาตามเธอกลับไปแน่ แต่ในวันนั้นเธอกลับห่วงแต่ชีวิตของเขา เธอกลับสงสารเขาในขณะที่พ่อของเขากำลังวางแผนที่จะฆ่าเธอและเพื่อนรักของเธอ!

‘ เราต้องขโมยไม้กายสิทธิ์นั่นมาอีกครั้ง เราจะต้องขโมยมันและใช้มันหนีไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนที่นายลูเซียสจะกลับมา ’ เด็กสาวคิด ในขณะที่เธอกำลังระดมสมองหาวิธีขโมยไม้กายสิทธิ์และหนีออกไปจากคฤหาสน์โดยไม่ให้มัลฟอยรู้อยู่นั้นจู่ ๆ ก็มีเสียงป๊อปดังขึ้นข้าง ๆ ตัวเธอ

เอลฟ์นามว่า ‘ ดีน่า ’ ปรากฏกายขึ้นภายในห้องนอนของเฮอร์ไมโอนี่

“นายน้อยให้ดีน่ามาเรียนคุณผู้หญิงว่าตอนนี่ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ แล้วตอนนี้นายน้อยก็ไปรอคุณผู้หญิงอยู่ที่ห้องอาหารเรียบร้อยแล้วค่ะ” ดีน่ากล่าวพลางก้มศีรษะลงต่ำจนจมูกยาว ๆ ของมันแทบจะจรดพื้น เด็กสาวเห็นเช่นนั้นจึงรีบเก็บจดหมายของนายลูเซียสให้พ้นสายตาของมันทันที
“เอ่อ ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย ช่วยลงไปบอกมัลฟอยทีได้ไหมว่าให้เขารอหน่อย” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยตะกุกตะกัก
“ได้เจ้าค่ะ ดีน่าจะไปทำตามที่คุณผู้หญิงสั่ง” มันพูดพลางก้มศีรษะลงต่ำอีกครั้งก่อนจะหายตัวไปในทันที

เฮอร์ไมโอนี่ล้วงมือเข้าไปในเสื้อของเธอเพื่อหยิบจดหมายที่ซ่อนไว้ออกมา เด็กสาวมองมันอย่างชั่งใจก่อนจะตัดสิ้นใจฉีกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วโยนทิ้ลงถังขยะไป เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอขโมยมันมา และเธอไม่ต้องการให้แผนการเรื่องการหนีของเธอล่วงรู้ไปถึงหูของใคร โดยเฉพาะมัลฟอย เด็กสาวรู้สึกหนักใจไม่น้อยที่เธอจะต้องลงไปทานอาหารร่วมกับเขาในวันนี้ เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้ว่าเธอควรจะทำตัวอย่างไรดีเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา และเธอก็ยังไม่รู้เลยว่าเธอจะใช้วิธีไหนขโมยไม้กายสิทธิ์มาจากเด็กหนุ่มได้

‘ เราต้องทำให้ได้สิ เราต้องหนีไปจากที่นี่ให้ได้ ’ เด็กสาวคิดอย่างหนักแน่นพลางคว้าผ้าขนหนูขึ้นมา ‘ ถ้าเราไม่หนีออกไปจากที่นี่ให้ได้ เรารวมถึงแฮร์รี่ก็จะต้องตกอยู่ในอันตราย ’ เธอย้ำเตือนกับตัวเองเช่นนั้นและพยายามไม่สนใจถึงคำสัญญาที่เธอให้ไว้กับมัลฟอย เพราะมันจะไปมีประโยชน์อะไรในการรักษาสัญญากับคนที่หลอกลวงเธอมาตลอด!

เฮอร์ไมโอนี่เดินเข้าห้องน้ำไป ในใจของเธอคิดอยู่เพียงอย่างเดียวว่าเธอจะต้องหรีไปจากที่นี่ หนีไปจากเงื้อมมือของนายลูเซียสให้ได้ โดยที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่มีวันรู้เลยว่าเธอการตัดสินในครั้งนี้นั้นจะส่งผลต่อชีวิตของเธอเพียงไร!



*************************************************







Create Date : 17 มกราคม 2553
Last Update : 19 มิถุนายน 2555 12:02:24 น. 5 comments
Counter : 2246 Pageviews.

 
น่าตื่นเต้น แต่งเก่งมากเลยค่ะ ^^


โดย: mimi IP: 124.121.119.32 วันที่: 8 ตุลาคม 2554 เวลา:8:52:06 น.  

 
ขอแนะนำวิดโอเหล่านี้ที่เรียกว่า

ระยะจบเกมลับ - การถูกครอบงำโดยผีมาร - //www.youtube.com/watch?v=ju7T5fkuBmI

สงครามระหว่างความดีกับความชั่ว - //www.youtube.com/watch?v=B6EIo293BH4

ตัณหาซึ่งมีเกียรติ กับ ตัณหาเล็กน้อย - https://www.youtube.com/watch?v=IHamNtYHHBc



โดย: อรุณ IP: 205.125.135.30 วันที่: 14 ธันวาคม 2554 เวลา:7:46:56 น.  

 
เฮอร์ของเราเข้าใจผิดอีกแล้ว


โดย: mepoo IP: 183.89.167.39 วันที่: 25 มกราคม 2558 เวลา:21:03:41 น.  

 
เฮอร์ของเราเข้าใจผิดอีกแล้ว


โดย: mepoo IP: 183.89.167.39 วันที่: 25 มกราคม 2558 เวลา:21:04:39 น.  

 
เฮอร์คิดไปเองรุนแรงงงง


โดย: Nutthatrp IP: 101.51.81.73 วันที่: 28 มิถุนายน 2558 เวลา:23:04:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

piksi
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 95 คน [?]




สวัสดีค่ะ เรา piksi นะคะ เรียกสั้น ๆ ว่าพิกก็ได้ค่ะ เราเป็นแฟนแฮร์รี่ พอตเตอร์คนหนึ่งที่ชื่นชอบคู่ D/Hr มากเลยค่ะ รวมทั้งรัก Tom Felton สุดหัวใจ >-< ใครที่ชอบคู่นี้และชื่นชอบทอมเหมือนกัน เค้ามาคุยกันนะคะ
Friends' blogs
[Add piksi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.