Bloggang.com : piksi - เธอคือทาสหัวในของฉัน: Chapter 23 ความหวังและสิ้นหวัง PART 2

Group Blog

All Blogs

เธอคือทาสหัวในของฉัน: Chapter 23 ความหวังและสิ้นหวัง PART 2

ทางด้านเฮอร์ไมโอนี่ เด็กสาวไม่รู้ว่าเธอนั่งร้องไห้มานานแค่ไหนหลังจากที่มัลฟอยออกจากห้องไป จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงเปิดประตู เธอจึงหันไปมองตามสัญชาติญาณและเฮอร์ไมโอนี่ก็พบว่าร่างที่เพิ่งเข้ามาในห้องนั้นคือดีน่า เอลฟ์สาวถือถาดอาหารขนาดใหญ่ไว้ในอ้อมแขน

ดีน่าเดินเตาะแตะเข้ามาในห้องก่อนจะวางถาดอาหารลงบนโต๊ะหนังสือใกล้ ๆ เตียงของเด็กสาว แค่มองปราดเดียวเฮอร์ไมโอนี่ก็รู้แล้วว่าบนถาดนั้นมีอาหารหน้าตาน่าทานอยู่ในปริมาณมากกว่าที่เธอจะทานได้หมด นอกจากนั้นยังมีแก้วยาที่มีควันกรุ่น ๆ อยู่อีกด้วย

หลังจากวางถาดเสร็จเอลฟ์ก็หันมาทางเธอด้วยสายตาอ้อนวอนก่อนจะพูดออกมา

“นายน้อยให้ดีน่านำอาหารเช้ามาให้คุณทานค่ะ ได้โปรดทานซักหน่อยนะคะ” มันพูดขณะที่ดวงตาสีฟ้าของมันมองเด็กสาวอย่างน่าเห็นใจ

เฮอร์ไมโอนี่มองอาหารตรงหน้าซึ่งมีกลิ่นหอมยวนใจเป็นอย่างมาก และในวินาทีต่อมาเธอก็รู้สึกว่ากะเพาะของเธอครวญครางราวกับมันต้องการ
ประท้วงที่ไม่มีอาหารตกถึงท้องมาเป็นเวลาหลายชั่วโมงติดต่อกัน เด็กสาวเอื้อมมือไปลูบท้องที่ว่างเปล่าเบา ๆ พลางนึกสมเพชตัวเองว่า แม้กระทั่งในตอนที่เธอได้สูญเสียความหวังในการดำรงชีวิตไปจนหมดสิ้นแบบนี้ ร่างกายของเธอก็ยังคงรู้สึกหิว และยังคงต้องการน้ำและอาหารมาหล่อเลี้ยงมันอยู่ดี แม้จิตใจของเธอจะถูกทำร้ายจนยับเยินแล้ว แต่การตอบสนองแบบนี้แสดงว่าร่างกายของเธอยังคงดำรงอยู่เพื่อเผชิญชีวิตที่เลวร้ายต่อไป

“คุณคะ ได้โปรดทานอาหารซักนิดเถอะนะคะ” ดีน่าพูดพลางเอามือเล็กๆ ของมันยึดผ้าห่มที่เฮอร์ไมโอนี่ใช้พันกายเอาไว้ “นายน้อยสั่งให้ดีน่าดูแลคุณเป็นอย่างดี และเธอต้องอยู่ที่นี่จนกว่าคุณจะยอมทานอาหาร ถ้าหากคุณไม่ทานอาหารเธอก็ไม่สามารถทานอาหารได้ค่ะ” มันอ้อนวอน ขณะที่เด็กสาวรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินดีน่าเอ่ยถึงนายน้อยของมันรวมทั้งความเผด็จการของเขาจนเธอไม่อยากแตะอาหารที่เขาเป็นคนสั่งให้จัดมา แต่เพราะคำขอร้องของดีน่าบวกกับความคิดที่ว่าการอดอาหารไม่สามารถนำประโยชน์ใด ๆ มาให้เธอได้ ตรงกันข้ามมันอาจจะทำให้ตัวเธอรวมทั้งดีน่าเดือดร้อนถ้าหากเดรโกรู้เรื่องนี้เข้า เมื่อคิดได้เช่นนั้นเฮอร์ไมโอนี่จึงยอมทานอาหารแต่โดยดี

เด็กสาวมองไปทางดีน่าก่อนจะพูดออกมา
“ตกลงฉันจะทาน แต่เธอช่วยออกไปก่อนได้ไหม” ดีน่ามองเธอด้วยสายตาอ้อนวอนราวกับมันรู้ว่าเฮอร์ไมโอนี่ต้องไม่แตะอาหารแน่ ๆ ถ้าหากมันออกจากห้องไป

“ฉันจะทานจริง ๆ ดีน่า แต่ฉันแค่อยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียวเท่านั้น” เฮอร์ไมโอนี่พูด และเมื่อเห็นว่าเด็กสาวไม่มีท่าทีว่าจะโกหกดีน่าก็พยักหน้าเบา ๆ
“ค่ะ คุณผู้หญิง ดีน่าจะให้คุณผู้หญิงทานอาหารตามลำพัง ถ้าหากคุณผู้หญิงทานเสร็จก็เรียกดีน่าได้นะคะ เธอจะเข้ามาเก็บสำรับให้ค่ะ แล้วคุณผู้หญิงอย่าลืมดื่มยาที่อยู่ในถ้วยด้วยนะคะ มันเป็นยาบำรุงเจ้าค่ะ นายน้อยสั่งให้ดีน่าปรุงมาให้คุณผู้หญิงดื่มเจ้าค่ะ” เอลฟ์สาวพูดยืดยาว และเมื่อเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่พยักหน้า ดีน่าก็ก้มศีรษะลงต่ำก่อนจะออกจากห้องไป

หลังจากแน่ใจว่าดีน่าออกจากห้องไปแล้ว เฮอร์ไมโอนี่ก็แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินไปที่โต๊ะหนังสือ เด็กสาวนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับมองอาหารตรงหน้า แน่นอนว่าหน้าตาและกลิ่นของมันน่าทานมาก บวกกับการที่กะเพาะที่ว่างเปล่าของเธอโหยหาอาหารมาซักพักหนึ่งแล้วทำให้ร่างกายของเธอเรียกร้องอาหารตรงหน้ามากขึ้น แต่ถึงกระนั้นเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่รู้สึกว่าเธออยากทานมันแต่อย่างใด ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ เด็กสาวไม่ได้จะทานมันเพราะความอยากอาหาร แต่เธอต้องทานมันเพราะเธอจำเป็นต้องอาศัยอาหารเหล่านี้ไปหล่อเลี้ยงร่างกายเพื่อให้มันมีชีวิตอยู่ต่อไปได้เท่านั้น
แต่เมื่อคิดถึงตรงนี้เฮอร์ไมโอนี่ก็กลับต้องจนมุมกับคำถามที่ว่า ‘ แล้วเธอจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรล่ะ ’ มือที่กำลังจะเอื้อมไปหยิบช้อนชะงักค้างเพราะคำพูดนั้น แต่ในวินาทีต่อมาเธอก็หาคำตอบซึ่งเป็นเหตุผลในการดำรงชีวิตอยู่ของเธอได้ เมื่อใบหน้าของเพื่อนรักทั้งสองผุดขึ้นมา

เฮอร์ไมโอนี่เกือบจะยิ้มขึ้นมาได้ในช่วงเวลาที่แสนจะหมองหม่นเพียงเพราะเธอคิดถึงแฮร์รี่กับรอน เพื่อนรักของเธอ แต่ในทางตรงกันข้ามเด็กสาวก็รู้สึกว่าขอบตาของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาหลังจากคิดถึงพวกเขา ป่านนี้พวกเขาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ พวกเขาจะออกตามหาเธอรึเปล่า แน่นอนว่าพวกเขาต้องทำ เฮอร์ไมโอนี่เชื่อแบบนั้น แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าพวกเขาจะสามารถหาเธอเจอได้หรือไม่เท่านั้น

และพวกเขาจะสามารถหาเธอเจอได้อย่างไรล่ะ ในเมื่อเธอถูกกักขังอยู่ในคฤหาสน์ที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนาเช่นนี้!

เด็กสาวยกมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาที่คลอเอ่อดวงตาของเธอ ก่อนจะเริ่มทานอาหารเงียบ ๆ ขณะที่ครุ่นคิดเรื่องเพื่อนทั้งสองไปด้วย

พวกเขาต้องหาเธอเจอสิ พวกเขาต้องมาช่วยเธออย่างแน่นอน พวกเขาต้องมาช่วยเธอออกไปจากที่นี่และสิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้ก็คือมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อรอให้พวกเขามาช่วย

แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงเล็ก ๆ ชั่วร้ายดังขึ้นในหัวของเฮอร์ไมโอนี่ราวกับมันต้องการเตือนสติเธอ

‘ พวกเขาจะมาช่วยเธอได้ยังไงกัน ถ้าพวกเขาทำได้ล่ะก็พวกเขาคงมาช่วยเธอไปก่อนหน้านี้แล้ว คงไม่ปล่อยให้เธอต้องทุกข์ทรมานแบบนี้หรอก ’

เฮอร์ไมโอนี่ถึงกับน้ำตาร่วงเพราะความคิดนั้น เด็กสาวพยายามฝืนทานอาหารต่อ แต่เธอก็ทานไปไม่ได้มากก่อนที่จะวางส้อมลงและเปลี่ยนมาร้องไห้เงียบ ๆ เหนือสำรับอาหารแทน

เธอคิดถึงเพื่อนทั้งสองเหลือเกิน และเธอก็หวังเหลือเกินว่าพวกเขาจะมาช่วยเธอทั้งที่จริง ๆ แล้วเธอรู้ดีว่าโอกาสที่พวกเขาจะมาช่วยเธอออกไปจากที่นี่นั้นแทบจะเท่ากับศูนย์ เพราะแม้ว่าแฮร์รี่กับรอนจะรู้ว่าเธอถูกจับอยู่ที่ไหน แม้ว่าพวกเขาจะสามารถบุกเข้ามาในคฤหาสน์มัลฟอยที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนานี้ได้ก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่สามารถปลดปล่อยเธอจากการเป็นทาสของมัลฟอยไปได้ ไม่ว่าแฮร์รี่หรือพ่อมดคนใดก็ตามไม่มีทางที่จะปลดปล่อยเธอออกจากสัญญาทาสที่เด็กหนุ่มทำกับเธอได้ และเป็นเพราะสัญญาทาสนี้เองที่ทำให้เขามีสิทธิ์ทำอะไรกับเธอก็ได้ตามที่เขาต้องการ โดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะขัดขืน และสิ่งเดียวที่เธอทำได้ก็คืออยู่เป็นทาสของเขาไปตราบชั่วนิรันดร์เท่านั้น ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือเธอจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อเป็นหยื่อล่อให้แฮร์รี่มาติดกับของโวลเดอมอร์อีกด้วย!

เล็บทั้งสิบของเฮอร์ไมโอนี่จิกเข้าไปในฝ่ามือเมื่อเธอนึกถึงความจริงที่แสนจะโหดร้ายนี้ แน่นอนว่าเด็กสาวไม่ต้องการให้ตัวเธอเองถูกใช้เป็นเครื่องมือล่อเพื่อนรักของเธอให้เข้ามาหาความตายแต่อย่างใด แต่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งไปกว่านั้นคือเธอไม่มีทางที่จะต่อต้านหรือขัดขืนเรื่องนี้พอ ๆ กับที่เธอไม่มีทางหนีไปจากที่นี่ได้เลย แม้ว่าเธอจะหนีไปไกลแสนไกลแค่ไหนแต่มัลฟอยก็สามารถตามเธอกลับได้มาอยู่ดี เด็กหนุ่มสามารถใช้อำนาจการเป็นเจ้านายของเขาสั่งให้เธอทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ

‘ แต่มันต้องมีวิธีสิ มันต้องมีวิธีที่เธอจะสามารถฝ่าฝืนคำสั่งของเขาสิ! ’ เด็กสาวคิดอย่างมีความหวัง แม้ว่าในวินาทีที่มืดมนที่สุดเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังเชื่อว่ามันยังมีความหวังอยู่เสมอสำหรับผู้ที่รอคอย และแน่นอนว่าเธอเลือกที่จะต่อสู้เพื่อความหวังมากกว่าที่จะปล่อยให้ความสิ้นหวังเกาะกุมหัวใจและมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ เพียงเพื่อยอมรับชะตากรรมเท่านั้น!

แน่นอนว่าเด็กสาวรู้ดีว่าสิ่งที่ปิดกั้นอิสรภาพของเธอไว้นั้นไม่ใช่กำแพงคฤหาสน์หลังนี้ ไม่ใช่ป่าดำที่ซึ่งเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายนานาชนิด แต่กลับเป็นสัญญาทาสชั่วนิรันดร์ที่มัลฟอยทำไว้กับเธอ และเพราะสัญญานี้แม้ว่าจะไม่มีกำแพงของคฤหาสน์หรือป่าดำขวางกั้นไว้เฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่สามารถหนีไปจากเดรโกได้ ตรงกันข้ามเธอต้องอยู่ที่นี่เพื่อเป็นทาสของเขาตลอดไป
ดังนั้นทางรอดเพียงทางเดียวของเธอก็คือเธอต้องลบล้างสัญญาทาสนี่เสีย แม้ว่าการลบล้างสัญญาทาสนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยก็ตามแต่มันก็เป็นหนทางเดียวที่จะปลดปล่อยเธอไปสู่อิสรภาพได้

เฮอร์ไมโอนี่หลับตาพลางนึกทบทวนถึง ‘ สัญญาทาสชั่วนิรันดร์ ’ ที่เธอเคยอ่านเจอในหนังสือ ‘ ความลับของศาสตร์มืดที่สุด ’ แน่นอนว่าสัญญาทาสชั่วนิรันดร์เป็นเวทย์มนตร์ศาสตร์มืดขั้นสูงมากจนห้ามมีการบรรจุเข้าไปในบทเรียน แต่จะเรียกว่าโชคดีได้หรือเปล่าก็ไม่ทราบที่เด็กสาวบังเอิญอ่านเจอมันเข้าตอนที่เธอค้นหาข้อมูลเรื่องฮอครักซ์ แต่เนื่องจากมันไม่ใช่จุดประสงค์ของเธอในการค้นคว้าครั้งนั้น เธอจึงอ่านเรื่องสัญญาทาสแค่ผ่าน ๆ เท่านั้นและเอาเวลาไปสนใจกับเรื่องฮอครักซ์มากกว่า และเพราะอย่างนี้เองเฮอร์ไมโอนี่จึงจำไม่ได้แน่ชัดว่ามีวิธีใดบ้างที่สามารถลบล้างสัญญาทาสชั่วนิรันดร์ได้นอกจากความตาย

หลังจากพยายามใช้ความคิดอยู่นานเด็กสาวก็ต้องยอมรับว่าเธอคิดไม่ออก เธอจำไม่ได้ว่ามีวิธีอื่นที่จะสามารถลบล้างสัญญาทาสได้หรือไม่ทั้ง ๆ ที่เธอเคยอ่านมันมาแล้วแท้ ๆ เฮอร์ไมโอนี่ถอนใจออกมาอย่างสิ้นหวังพลางคิดว่าถ้าหากเธอมีหนังสือความลับของศาสตร์มืดที่สุดอยู่ในมือก็ดีสิ แต่จู่ ๆ เด็กสาวก็นึกอะไรบางอย่างออก เธอนึกถึงคำพูดของเดรโกที่ทิ้งไว้ก่อนที่เขาจะออกจากห้องไป

‘ ส่วนเธอต้องอยู่ที่นี่ห้ามออกไปจากห้องเด็ดขาด ฉันจะให้ดีน่าคอยดูแลเธอ ถ้าเธอเบื่อก็ให้มันเอาหนังสือมาให้อ่านได้ ’

ดวงตาสีน้ำตาลของเฮอร์ไมโอนี่ทอประกายด้วยความหวังอย่างที่มันไม่เคยเป็นตั้งแต่เธอถูกจับมาที่นี่ แน่นอนว่าห้องสมุดตระกูลมัลฟอยคงต้องมีหนังสือความลับของศาสตาร์มืดที่สุดอยู่อย่างแน่นอน และเมื่อคิดได้เช่นนั้นเด็กสาวก็รู้ว่าเธอจะต้องทำอะไรต่อไป เธอจะต้องให้ดีน่าเอามันมาให้เธออ่านเพื่อที่เธอจะได้หาวิธีลบล้างสัญญทาสชั่วนิรันดร์จากมัน
หัวใจของเฮอร์ไมโอนี่เต้นแรงเมื่อมองเห็นความหวังที่เธอจะหนีรอดออกไปจากที่นี่ได้ เธอมองไปยังถาดอาหารตรงหน้าที่อาหารพร่องไปไม่ถึงครึ่ง และคิดว่าควรจะเรียกดีน่ามาเก็บมันไปพร้อมกับวานให้มันไปเอาหนังสือมาให้เธอ แต่ก่อนที่เธอจะได้ทำเช่นนั้นเด็กสาวก็สังเกตเห็นถ้วยยาที่เธอยังไม่ได้ดื่มเลยแม้แต่น้อยและคิดได้ว่าดีน่าคงต้องไม่ยอมแน่ ๆ หากเธอไม่ดื่มยาในถ้วยนี้ให้หมด และที่สำคัญมันจะไม่สามารถกินอาหารอะไรได้เลยตามที่มัลฟอยสั่งมันไว้

แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ต้องการดื่มยาในถ้วยนั้นเท่าไหร่นัก เพราะเธอคิดว่าตัวเองไม่ได้ไม่แข็งแรงขนาดจะต้องดื่มยาบำรุงบ่อย ๆ แบบนี้ เมื่อคิดได้เช่นนั้นเด็กสาวจึงหยิบถ้วยยาไปเททิ้งในห้องน้ำก่อนจะเรียกดีน่ามาเพื่อเก็บสำรับ

เอลฟ์ปรากฏตัวทันทีที่สิ้นเสียงเรียกของเฮอร์ไมโอนี่ มันโค้งศีรษะลงต่ำตามปรกติ

“คุณผู้หญิงมีอะไรให้ดีน่ารับใช้เจ้าคะ”
“ฉันทานอาหารเสร็จแล้วดีน่า” เด็กสาวพูดขณะที่เอลฟ์มองไปยังสำรับอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ และแล้วมันก็ต้องผิดหวังเมื่อเห็นว่าอาหารพร่องไปไม่มาก
“ฉันอิ่มแล้วจริง ๆ เชื่อฉันสิ” เธอพูดแม้จะรู้ดีว่าดีน่าไม่มีทางเชื่อเธอก็ตาม และเมื่อเห็นว่าเอลฟ์สาวทำท่าเหมือนจะโต้เถียงอะไรออกมา เฮอร์ไมโอนี่จึงชิงพูดขึ้นก่อน
“เธอบอกฉันว่า.......มัลฟอยให้เธอจะเป็นคนดูแลฉันใช่ไหม” เธอถามลองเชิง

“เจ้าค่ะ...นายน้อยมอบหมายให้ดีน่าดูแลคุณอย่างดีที่สุด” เอลฟ์พูด
“อืม.....ถ้าอย่างนั้น” เด็กสาวทำน้ำเสียงลังเลราวกับเธอไม่แน่ใจในสิ่งที่กำลังจะพูดออกมา “อันที่จริงก่อนหน้านี้มัลฟอยเขาบอกไว้ว่าถ้าฉันเบื่อก็ให้เธอเอาหนังสือมาให้อ่านได้ แล้วฉันก็อยากได้หนังสือมาอ่านฆ่าเวลาซักเล่มสองเล่มน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พยายามพูดด้วยท่าทีปรกติธรรมดาราวกับการมีหนังสือซักเล่มอ่านนั้นไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอมากกว่าเป็นแค่สิ่งที่ทำเพื่อแก้เบื่อเท่านั้น

“คุณผู้หญิงต้องการอ่านหนังสือเรื่องอะไรเจ้าคะ ดีน่าจะไปหามาให้คุณค่ะ” เมื่อเอลฟ์สาวรับคำอย่างกระตือรือล้น เธอจึงตอบไปในทันทีว่า
“หนังสือชื่อ ‘ความลับของศาสตร์มืดที่สุด’” แต่เมื่อเห็นเอลฟ์ชะงักเมื่อได้ยินชื่อของหนังสือที่เธอต้องการอ่าน เฮอร์ไมโอนี่จึงพูดต่อ
“แล้วก็หนังสือการปรุงยาและการแปลงร่างขั้นสูงด้วยจ๊ะ” เด็กสาวเสริมอย่างรวดเร็ว เพราะมันคงไม่ดีแน่หากดีน่าไปรายงานมัลฟอยว่าเธอต้องการอ่านหนังสือ ‘ความลับของศาสตร์มืดที่สุด’ แค่เรื่องเดียว ซึ่งมันน่าจะเป็นหนังสือเพียงเล่มเดียวที่มีข้อมูลอย่างละเอียดเกี่ยวกับ ‘สัญญาทาสชั่วนิรันดร์’ อยู่
แต่ดีน่าดูเหมือนจะไม่ได้ติดใจอะไรกับรายชื่อหนังสือที่เฮอร์ไมโอนี่ขอไป ตรงกันมันกลับรับคำอย่างกระตือรือล้นพลางบอกว่าจะรีบนำหนังสือเหล่านั้นมาให้เธอ

เสียงป็อปดังขึ้นพร้อมกับการหายตัวไปของเอลฟ์สาว หลังจากดีน่าออกจากห้องไปเฮอร์ไมโอนี่ก็เผลอถอนใจออกมา
ถึงเธอจะสามารถหลอกดีน่าไม่ให้ติดใจในรายชื่อหนังสือที่เธอขอไปได้ แต่เด็กสาวก็รู้ดีว่าเธอไม่อาจปิดบังมัลฟอยไปได้ตลอด เพราะหากเขาเกิดถามดีน่าขึ้นมาถึงรายชื่อหนังสือที่เฮอร์ไมโอนี่ใช้ให้มันเอามาให้และพบว่ามันมีความลับของศาสตร์มืดที่สุดอยู่ด้วย แม้ว่าจะมีหนังสือเล่มอื่น ๆ พ่วงมาอีกเป็นสิบเล่มก็ตาม แต่เด็กหนุ่มก็คงเดาได้ไม่ยากว่าเธอกำลังหาข้อมูลเพื่อลบล้างสัญญาทาสชั่วนิรันดร์อยู่ และเมื่อเป็นเช่นนั้นแน่นอนว่าเขาต้องโกรธมากแน่ ๆ

เฮอร์ไมโอนี่ตัวสั่นขึ้นมาเมื่อเธอจินตนาการว่าเดรโกจะโกรธเพียงใดถ้าหากเขาจับได้ว่าเธอพยายามหาวิธีที่จะหนีไปจากเขาแม้ในยามที่เขาทำสัญญาทาสเพื่อผูกมัดเธอไว้กับเขาแล้วก็ตาม และแน่นอนว่าผลที่เธอจะได้รับจากโทสะของมัลฟอยนั้นไม่ใช่สิ่งที่น่าพิสมัยสำหรับเฮอร์ไมโอนี่เลย แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เธอก็อยากจะลองเสี่ยงดูอีกสักครั้ง! ไม่ใช่สิ! เธอต้องลองเสี่ยงดูไม่ว่าจะอีกกี่ครั้งก็ตาม เพราะเด็กสาวรู้ดีว่าหากเธออยู่ที่นี่ต่อไปไม่เพียงเธอร่างกายและจิตใจของเธอจะถูกเดรโกทำร้ายซ้ำ ๆ เท่านั้น แต่เธอยังจะถูกใช้เป็นเครื่องมือเพื่อล่อเพื่อนรักของเธอให้เดินมาหาความตายอีกด้วย!

เฮอร์ไมโอนี่หลับตาลงพลางจินตนาการถึงภาพแฮร์รี่ที่เดินเข้ามาในห้องโถงที่อับชื้นของศูนย์บัญชาการศาสตร์มืดเพียงลำพัง ไม้กายสิทธิ์ของเขายกสูงในเชิงระวัง ขณะที่ตัวเธอเองถูกมัดอยู่อีกด้านหนึ่งของห้องโดยมีเดรโก มัลฟอยคุมตัวเธออยู่ แม้ว่าเธอจะพยายามดิ้นรนเท่าใดก็ตามแต่เธอก็ไม่อาจหลุดจากการเกาะกุมของเด็กหนุ่มและวิ่งไปหาเพื่อนรักของเธอได้ ส่วนร่างที่ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างแฮร์รี่กับเธอและกำลังแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลอร์ดโวลเดอมอร์ ดวงตาสีแดงของเขาจ้องมองแฮร์รี่ราวกับราชสีห์จ้องมองเหยื่ออันโอชะ เช่นเดียวกับผู้เสพความตายรอบด้านที่มองภาพตรงหน้าอย่างพึงพอใจ

“เด็กชายผู้รอดชีวิต......เดินมาหาความตาย” โวลเดอมอร์พูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้ายพลางยกไม้กายสิทธิ์ในมือขึ้นและชี้ไปทางแฮร์รี่ และในวินาทีต่อมาแสงสีเขียวบาดตาก็ระเบิดขึ้น!!!

ไม่! เธอไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น! เฮอร์ไมโอนี่คิดพลางสะบัดศีรษะเพื่อไล่ภาพในจินตนาการออกไป เธอไม่ต้องการให้แฮร์รี่มาติดกับดักของจอมมารเพียงเพราะเธอ! มันต้องไม่เป็นอย่างนั้น และสิ่งเดียวที่เธอต้องทำเพื่อช่วยเขาในตอนนี้คือการที่เอาตัวเองหนีรอดออกไปจากที่นี่ ออกไปจากเงื้อมมือของเดรโก มัลฟอยให้ได้เสียก่อน! และแน่นอนว่าเธอคงไม่มีวันทำมันได้หากสัญญาทาสชั่วนิรันดร์อันเป็นสิ่งที่ผูกมัดเธอไว้กับเด็กหนุ่มที่ชื่อเดรโก มัลฟอยยังคงอยู่

ดังนั้นเธอจึงต้องหาทางลบล้างสัญญาทาสนี้แล้วหนีไปเสีย! แม้ว่าความเป็นไปได้ของมันจะเท่ากับศูนย์ก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นเฮอร์ไมโอนี่ก็จะลองพยายามดูซักครั้ง!

‘ แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถทำมันได้นี่นา เธอก็รู้ดีว่าเธอไม่มีทางลบล้างสัญญาทาสนั่นออกไปได้ ไม่มีอะไรลบล้างมันไปได้ยกเว้นความตายเท่านั้น แล้วถึงเธอจะสามารถลบล้างสัญญาทาสได้จริง ๆ แต่เธอคิดหรือว่ามัลฟอยจะยอมปล่อยให้เธอหนีไปจากที่นี่ได้น่ะ ที่จริงเธอก็พยายามจะหนีครั้งหนึ่งแล้วนี่นา แล้วผลลัพธ์ที่ได้มันเป็นอย่างไรล่ะ ’

เสียงเล็ก ๆ ชั่วร้ายดังขึ้นในหัวของเฮอร์ไมโอนี่ราวกับต้องการตอกย้ำกับเธอว่าสิ่งที่เธอคิดมันเป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เท่านั้น และมันไม่มีวันกลายเป็นจริงพอ ๆ กับการที่โวลเดอมอร์จะกลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้ เด็กสาวรู้สึกเจ็บแปลบในอกเมื่อได้ยินเสียงนั้น แต่ไม่นานนักเธอก็เถียงออกไปอย่างเข้มแข็งว่า

‘ ถึงจะไม่มีความหวังเหลืออยู่ก็ตาม แต่ฉันก็จะลองหวังดูซักครั้ง เพราะฉันไม่มีทางเลือกอื่นอีกต่อไปแล้ว ฉันปล่อยให้แฮร์รี่ต้องมาเสี่ยงอันตรายเพื่อฉันไม่ได้!’ เธอเถียงกลับไป หวังว่าเหตุผลที่เธอคิดได้น่าจะมากพอทำให้เสียงนั้นหยุด แต่เปล่าเลย ตรงกันข้ามมันกลับหัวเราะเสียงแหลมสูงแล้วพูดต่อในเชิงเย้ยหยัน

‘ เธอก็รู้ดีว่าเธอไม่มีวันหนีเขาไปไหนได้ พอ ๆ กับที่เขาไม่มีวันปล่อยเธอไป เธอเป็นของเขา ถึงเธอจะโชคดีหนีไปจากที่นี่ได้ก็เถอะ แต่ความจริงว่าเธอเป็นสมบัติของเขาก็ไม่มีวันจางหายไป แล้วทีนี้เธอจะกลับไปหาเพื่อนรักของเธอได้ยังไงล่ะ เธอคิดว่าพวกเขาจะรับได้หรือที่เธอตกเป็นของมัลฟอยไปแล้ว ‘

เสียงนั้นพูดอย่างใจร้ายขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ชะงักเพราะคำพูดนั้น ใบหน้างามดูหม่นหมองลงทันตา เมื่อได้รับรู้ความจริงข้อนี้น้ำตาพาลจะไหลออกมาอีกรอบ มือน้อย ๆ กำแน่นอย่างกดดัน

ที่ผ่านมาแม้ว่าเฮอร์ไมโอนี่จะกังวลมากก็ตามว่าถ้าหากเธอได้มีโอกาสกลับไปหาเพื่อนทั้งสองอีกครั้ง เธอจะบอกพวกเขาอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น เรื่องที่มัลฟอยกระทำกับเธอ แต่เนื่องจากก่อนหน้านี้เธอมัวแต่กังวลเรื่องอื่นที่ร้ายแรงกว่าจนเธอลืมคิดไปเลยว่าถ้าหากแฮร์รี่กับรอนรู้ว่าเธอตกเป็นของมัลฟอยแล้ว พวกเขาจะรู้สึกอย่างไร แน่นอนว่าพวกเขาคงจะโกรธมากจนแทบจะฆ่าเด็กหนุ่มที่ทำร้ายเธอได้อย่างแน่นนอน นั่นเป็นสิ่งที่เฮอร์ไมโอนี่เดาได้อยู่แล้ว แต่ความรู้สึกที่พวกเขามีต่อเธอล่ะ มันจะเปลี่ยนแปลงไปรึเปล่า แล้วถ้าหากพวกเขารู้ถึงการกระทำที่น่าอายของเธอล่ะ ถ้าหากพวกเขารู้ว่าเธอตอบสนองสัมผัสของมัลฟอยอย่างไรบ้าง พวกเขาจะยังต้องการเป็นเพื่อนกับเธออยู่รึเปล่า และพวกเขาจะรังเกียจเธอไหมถ้าหากพวกเขารู้ความจริงข้อนั้น

ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังสับสนอยู่นั้น เสียงเล็ก ๆ ในหัวก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้มันใช้ไม้ตายกับเธอราวกับต้องการจะให้เธอลบความคิดว่าเธอยังมีโอกาสหนีไปได้ออกไปเสียให้หมด

‘ เธอไม่มีทางปฏิเสธใครแม้แต่ตัวเธอเองได้หรอกว่าเธอเป็นของเขา แล้วเพื่อนรักของเธอต้องรู้แน่ พวกเขาจะสังเกตเห็นตราที่มือของเธอได้ไม่ยาก แต่ถึงเธอจะสามารถลบล้างสัญญาทาสได้ก็เถอะ พวกมัลฟอยก็ไม่มีวันยอมปล่อยให้เธอหนีไปจากที่นี่อยู่ดี โดยเฉพาะลูเซียส มัลฟอย เขาไม่มีวันยอมให้เหยื่อล่อชั้นดีของจอมมารหนีไปภายใต้จมูกของเขาได้หรอก ’
เสียงนั้นตอบกลับมาอย่างหน่าย ๆ ราวกับมันเบื่อกับความดื้อดึงของเธอเหลือเกิน ในขณะที่เด็กสาวมีท่าทีสับสนและหวาดหลัว ใช่แล้ว เธอหวาดกลัวที่จะต้องยอมรับว่าเสียงนั้นพูดถูกทุกประการ เธอไม่อาจหนีไปจากที่นี่ได้อย่างง่ายๆ แน่เมื่อนายลูเซียสกลับมาอยู่ที่บ้านอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะสามารถลบล้างสัญญาทาสที่เดรโกทำกับเธอไว้ได้ ซึ่งโอกาสที่เธอจะประสบความสำเร็จในเรื่องนี้พอ ๆ กับการที่เดรโกยอมปล่อยเธอไปเองก็ตาม เธอก็ไม่อาจจะหนีออกไปจากคฤหาสน์แห่งนี้โดยไม่ต้องผ่านลูเซียส มัลฟอยไปก่อน

ถึงเวลานี้เธอคงต้องยอมรับแล้วว่า แม้มันจะมีความหวังสำหรับเธอก็ตามแต่มันก็เป็นเพียงความหวังอันน้อยนิดในความสิ้นหวังเหมือนกับแสงเทียนเล็ก ๆ ที่พยายามจะยืนหยัดท่ามกลางสายลมที่โหมกระหน่ำเท่านั้น แน่นอนว่าเด็กสาวรู้ดีว่าความหวังของเธอนั้นแทบจะไม่มีทางที่จะเป็นจริงได้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเลือกที่จะลองหวังดูอีกซักครั้ง และทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะเธอต้องการทำเพื่อตัวเอง แต่เธอต้องมันเพื่อแฮร์รี่ เพื่อนรักของเธอซึ่งเป็นความหวังที่ดีที่สุดที่ชุมชนผู้วิเศษมีอยู่ในการทำลายโวลเดอมอร์ ดังนั้นเธอจึงปล่อยให้เขามาตายเพราะเธอไม่ได้

‘ แต่ถ้าเธอทำไม่ได้ล่ะ ถ้าเธอหนีไปไม่ได้ล่ะ ’

เสียงนั้นพูดขึ้นมาอีกครั้ง น้ำเสียงของมันราบเรียบหากแต่มันพอจะทำร้ายจิตใจของเฮอร์ไมโอนี่ได้ เด็กสาวกัดริมฝีปากอย่างกดดัน แม้ว่าถ้อยคำนั้นจะทำให้ความหวังของเธอพังทลายลงก็ตาม แต่มันก็เป็นการเตือนเธอกลาย ๆ ว่าเธอควรจะหาทางรับมืออย่างไรหากสิ่งที่เธอหวังไว้มันไม่เป็นไปตามที่เธอต้องการ เธอควรจะต้องทำอย่างไรหากเธอไม่สามารถหนีไปจากที่นี่ได้ก่อนที่จอมมารจะเอาเธอไปเป็นเหยื่อล่อให้แฮร์รี่มาติดกับ

เฮอร์ไมโอนี่หลับตาลงอย่างครุ่นคิด เด็กสาวรู้ดีว่ามีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้นสำหรับเธอถ้าหากวันนั้นมาถึง แม้ว่าจะสงสัยอยู่มากก็ตามว่าทำไมโวลเดอมอร์ถึงไม่นำตัวเธอไปใช้เป็นเหยื่อล่อเพื่อให้แฮร์รี่เดินเข้ามาหาเขาเองเสียที แต่ใจหนึ่งเธอก็นึกขอบคุณที่วันนั้นยังไม่มาถึงเร็วไปนัก เพราะถ้าวันนั้นมาถึงเมื่อไหร่ก็เท่ากับว่าเธอเป็นคนที่หยิบยื่นความตายให้กับแฮร์รี่ด้วยมือของเธอเอง!

แต่ถึงอย่างไรมันก็ต้องมาถึงอยู่ดี เด็กสาวคิดโดยไม่ต้องรอให้เสียงเล็ก ๆ ที่ชั่วร้ายนั้นมาเตือนเธอ ถึงอย่างไรจอมมารก็ต้องเอาตัวเธอไปใช้เป็นเหยื่อล่ออยู่ดี และเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอย่างแน่นอน เธอจะไม่ยอมให้แฮร์รี่มาตายเพราะเธอเป็นอันขาด! เธอยอมตายเสียดีกว่าที่จะต้องถูกใช้เป็นเหยื่อล่อให้แฮร์รี่มาติดกับดักของโวลเดอมอร์ ใช่แล้ว! เธอยอมตายเสียดีกว่า!!!

และเมื่อคิดถึงตรงนี้เด็กสาวก็รู้ดีว่าเธอต้องทำอย่างไรต่อไปถ้าหากเธอหาโอกาสหนีออกไปก่อนที่จะถูกใช้เป็นเหยื่อล่อไม่ได้ แน่นอนว่ามันมีแค่สองทางเลือกเท่านั้นสำหรับเธอ ทางแรกคือยอมให้โวลเดอมอร์ใช้เธอเป็นเหยื่อล่อแฮร์รี่แต่โดยดี ซึ่งมันอาจจะทำให้เฮอร์ไมโอนี่ได้มีโอกาสพบแฮร์รี่อีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถจะช่วยเธอออกไปจากเงื้อมมือของโวลเดอมอร์ได้ ตรงกันข้ามเขาอาจจะต้องจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของจอมมาร และหลังจากที่แฮร์รี่ตายแล้ว เด็กสาวก็แน่ใจว่าเธอคงมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไม่นานนัก เพราะจากข้อความที่อยู่ในจดหมายที่นายลูเซียสส่งให้เดรโกนั้น โวลเดอมอร์น่าจะฆ่าเธอตามเพื่อนรักของเธอไปด้วยอย่างแน่นอน!

เมื่อพบว่าทางเลือกแรกนั้นไม่น่าพิสมัยเลยแม้แต่น้อย เฮอร์ไมโอนี่จึงหันมาทบทวนทางเลือกที่สองของเธอ ซึ่งก็คือ เธอจะไม่ยอมให้พวกผู้เสพความตายใช้ตัวเธอเป็นเหยื่อล่อให้แฮร์รี่มาติดกับ แต่เธอจะยอมตายเสียก่อนที่พวกเขาจะเอาตัวเธอไปทำแบบนั้น ใช่แล้ว เธอจะยอมตายก่อนที่จะถูกใช้เป็นเครื่องมือในการล่อลวงเพื่อนรักของเธอมาสู่ความตาย! เธอจะยอมลงมือปลิดชีพของตัวเองก่อนที่เธอจะตกเป็นเครื่องมือของอีกฝ่ายเพื่อรักษาชีวิตของแฮร์รี่ไว้ เพราะถึงอย่างไรเด็กสาวก็คิดว่าเธอคงไม่มีทางมีชีวิตรอดไปได้อย่างแน่นอนหลังจากที่โวลเดอมอร์ฆ่าแฮร์รี่แล้ว ถ้าอย่างนั้นสู้ให้เธอตายไปเสียตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่าเพราะอย่างน้อย ๆ เธอก็ยังช่วยรักษาชีวิตของเพื่อนที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอไว้ได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเฮอร์ไมโอนี่จึงลุกขึ้นและเดินไปที่เตียงซึ่งอยู่ติดกับหน้าต่าง เด็กสาวมองลงไปด้านล่างซึ่งเผยให้เห็นสวนของคฤหาสน์มัลฟอยและทะเลสาบกว้างใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลนัก และถ้ามองจากขอบหน้าต่างลงมาก็จะเห็นทางเดินที่ปูด้วยหินซึ่งล้อมรอบตัวคฤหาสน์อยู่

เฮอร์ไมโอนี่เอื้อมมือไปเปิดหน้าต่างออก พลางชะโงกตัวลงไปมองด้านล่าง แม้ว่าห้องนอนของเธอจะอยู่แค่ชั้นสามก็ตาม แต่เมื่อมองจากมุมสูงแบบนี้ประกอบกับการที่คฤหาสน์มัลฟอยถูกสร้างด้วยสถาปัตยกรรมสไตล์โกธิคซึ่งอาคารแต่ละชั้นจะมีความสูงมากกว่าอาคารทั่วมันจึงทำให้เด็กสาวรู้สึกว่าหน้าต่างที่เธอกำลังชะโงกตัวออกไปนี้อยู่สูงจากพื้นดินเหลือเกิน แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังสงสัยว่ามันจะสูงพอจะปลิดชีวิตของเธอหรือไม่ถ้าหากเธอกระโดดจากตรงนี้ลงไป!

ถ้าเธอกระโดดลงไปเธอจะตายหรือเปล่านะ หรือว่าจะแค่บาดเจ็บเท่านั้น เฮอร์ไมโอนี่คิด พลางชะโงกตัวออกไปมากขึ้นเพื่อมองดูภาพเบื้องล่าง เด็กสาวรู้สึกถึงความหวาดเสียวที่แล่นผ่านร่างกายของเธอกับอาการหายใจไม่ทั่วท้อง มือที่จับขอบหน้าต่างอยู่ ๆ ก็ชื้นเหงื่อขึ้นทันที แต่ถึงกระนั้นเธอก็อดครุ่นคิดไม่ได้ว่ามันจะเป็นอย่างไรถ้าหากเธอตกลงไปจากที่นี่
มันจะเจ็บหรือเปล่านะ เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างหวาดหวั่น แน่นอนว่ามันต้องเจ็บอยู่แล้ว แต่เด็กสาวก็คิดปลอบใจตัวเองว่าความเจ็บปวดคงคงอยู่ไม่นานนักก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป อย่างน้อย ๆ มันก็คงไม่เจ็บปวดเท่ากับการมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อรอให้จอมมารใช้เธอเป็นเหยื่อล่อเพื่อนรักของเธอมาติดกับแน่ เพราะเธอรู้ว่าตัวเองจะต้องตายอยู่ดีหลังจากนั้น และถ้าหากเธอโชคดีหรืออาจจะต้องเรียกว่าโชคร้ายมากกว่า ถ้าหากเธอรอดมาได้ เธอจะก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ในฐานะทาสของเด็กหนุ่มที่ชื่อ เดรโก มัลฟอยตลอดไป ซึ่งมันไม่ใช่วิถีชีวิตที่เฮอร์ไมโอนี่ต้องการเลยแม้แต่น้อย!

ถ้าสุดท้ายทั้งสองทางเลือกต้องเดินมาพบจุดจบแบบเดียวกัน แล้วเธอจะเลือกทางที่มีความสูญเสียมากกว่าไปทำไมเล่า! ในเมื่อเธอมองเห็นแล้วว่าปลายทางของทางเลือกทั้งสองก็คือความตายเหมือนกัน แล้วเธอจะต้องรอให้โวลเดอมอร์มาเอาตัวเธอไปเป็นเหยื่อล่อก่อนทำไมกัน! สู้เธอเลือกจบชีวิตของเธอเสียตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าหรือ!!!

เฮอร์ไมโอนี่ชะโงกกายออกไปนอกหน้าต่างมากขึ้น เด็กสาวรู้สึกถึงสายลมเย็น ๆ ที่สัมผัสใบหน้าของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก ความหวาดกลัวและความกังวลหายไปหมดสิ้น เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกราวกับเธอเป็นนกตัวหนึ่งที่กำลังจะบินออกไปสู่อิสรภาพ และเมื่อเป็นเช่นนั้นเธอจึงยื่นตัวออกไปมากขึ้นราวกับต้องการให้สายลมโอบอุ้มร่างของเธอไว้ เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกว่าอิสรภาพอยู่ใกล้แค่เอื้อม เด็กสาวเพิ่งรู้ว่าทางหลุดพ้นของเธออยู่ใกล้แค่นี้เอง แต่เธอกลับไม่เคยมองเห็นมันเลย ไม่ใช่สิ เธอมองเห็นมันมาก่อนหน้านี้แล้วเพียงแต่เธอไม่กล้าพอที่จะทำมันลงไปต่างหาก แต่ในตอนนี้มันไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว!

มือเล็ก ๆ ของเฮอร์ไมโอนี่ยันขอบหน้าต่างไว้เพื่อที่จะยกร่างของเธอออกจากตัวอาคาร เด็กสาวสูดกลิ่นอิสรภาพอีกครั้ง ภายในหัวสมองของเธอเต็มไปด้วยภาพของคนที่เธอรัก ภาพของพ่อกับแม่ของเธอและเพื่อนรักทั้งสอง เฮอร์ไมโอนี่ชะโงกตัวออกไปมากขึ้นราวกับเธอต้องการโบยบินไปหาคนเหล่านั้น ในสมองของเด็กสาวมีเพียงถ้อยคำเดียวเท่านั้นที่ดังก้องไปมาราวกับมันเป็นคำสั่งเสียของเธอ

‘ ฉันยอมสละชีวิตตัวเองดีกว่าจะต้องถูกใช้เป็นเครื่องมือเพื่อทำร้ายเธอ แฮร์รี่ พ่อแม่คะ รอก่อนนะคะหนูกำลังจะไปหาพ่อกับแม่แล้ว ’ เธอคิดก่อนจะหลับตาลง

*************************************************

Create Date : 03 ธันวาคม 2554

Last Update : 19 มิถุนายน 2555 13:31:24 น.

34 comments

Counter : 2116 Pageviews.

ขอบคุณค่ะพี่พิก สมกับที่รอคอยมานานจริงๆ
น้องขอเป็นกำลังใจให้พี่พิกแต่งตอนต่อไปเร็วนะคะ

โดย: กระปุกหมูออมสิน IP: 223.204.58.230 วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:14:27:09 น.

.............................................................

...พี่พิกมีความสามารถในการทรมานมากคะ M_M

(แต่อยาบ่อยนะคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพคนอ่าน)

อ่านไปอ่านมา รู้สึกว่า หนูเฮอร์ คงจะเครียดมากแน่แน่

( แถมยังมีไอ้ความคิดชั่วร้ายนั้นอีก T_T )

น่าสงสารที่สุด

แต่ทั้งสอนตอนเนีย พี่พิกแต่งถึงความทุกข์ของทั้งคู่

ใช่ไหมคะ แบ่งเป็น 2 ตอน ของเฮีย 1 ของเฮอร์ 1

น่าสงสารทั้งคู่เลย

ป.ล. ตอนต่อไปขอคนอ่านชื่นใจหน่อยนะคะ Please

โดย: failhin123 IP: 180.180.109.69 วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:22:55:59 น.

สนุก และ น่าติดตามมากเลย

อัพเร็ว ๆนะ

จะลงแดงตายแล้ว

โดย: the moon IP: 171.7.49.249 วันที่: 4 ธันวาคม 2554 เวลา:0:44:30 น.

พึ่งได้มีโอกาสมาอ่านฟิคของพี่ สนุกมากๆ เลยค่ะ
จะรอน่ะค่ะ

ป.ล. ติดทุกเรื่องเลย

โดย: someone IP: 124.122.249.211 วันที่: 15 ธันวาคม 2554 เวลา:22:31:21 น.

หลงเข้าอ่านเรื่องนี้โดยบังเอิญ
ปกติเราไม่ชอบนิยายแนวตบจูบ
แต่......อ่านเรื่องนี้ชอบมากกกกกกกกก ไม่รู้ทำไม อิอิ
แม้จะรุนแรงไปบ้าง แต่เรื่องราวก็น่ารัก

อัพเร็วๆนะคะ
จะรออ่านค่ะ
สู้ๆ

โดย: Alice IP: 192.168.49.235, 58.8.204.231 วันที่: 21 ธันวาคม 2554 เวลา:22:28:27 น.

อัพไวๆ นะคะพี่พิก
อยากอ่านต่อจังเบย ^w^

โดย: ning IP: 171.97.21.106 วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:19:48:14 น.

Happy New Year

นะคะ ^_^

ขอให้มีความสุนมากมากนะค้าาาาาาาาาาา

โดย: failhin123 IP: 118.172.251.38 วันที่: 31 ธันวาคม 2554 เวลา:22:03:34 น.

คือแบบว่า ไม่ได้อะไรมากนะคะ

แค่

อยากอ่านโคตร!!!!!!!!!!!!

โดย: failhin123 IP: 125.27.58.208 วันที่: 2 มกราคม 2555 เวลา:20:48:18 น.

รอมานานในที่สุดก็ได้อ่านเสียที แต่ไม่เต็มอิ่มเลยคราวหน้าขอแบบนี้อีกซักสี่ห้าตอนน๊า...

โดย: มัจฉา IP: 10.0.0.241, 110.168.73.211 วันที่: 11 มกราคม 2555 เวลา:1:25:09 น.

ชอบมากเลยคะ แต่อยากให้พระเอกซาดิตถ์กว่านี้ แบบว่า พยายามที่จะให้นางเอกอยู่ด้วยแต่นางเอกไม่ยอมก็เลย...ขืนใจ อะไรประมาณเนี้ย หรือแบบว่าเพื่อนของพระเอก แครบหรือกรอยก็ได้มาจีบนางเอกแล้วพระเอกเกิดหึงหวงขึ้นมาอะไรประมาณเนี้ย

โดย: ฟักแฟง IP: 101.108.198.228 วันที่: 15 มกราคม 2555 เวลา:11:22:07 น.

ทำไมเอาลงช้าจังคะ รอนานแล้ว อารมณ์มันค้าง ให้รอนานมากมันไม่ดีนะคะ อาจจะทำให้คนเลิกอ่านก็ได้ อัพเร็วหน่อยนะคะ ^0^

โดย: ฟักแฟง IP: 101.108.220.102 วันที่: 17 มกราคม 2555 เวลา:20:48:51 น.

อยากให้มีรวมเล่มจัดพิมพ์จังเลยค่ะ

ชอบมาก จะติดตามตลอดไป เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

โดย: the moon IP: 27.130.116.19 วันที่: 18 มกราคม 2555 เวลา:1:07:02 น.

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้

ตรุษจีนนี้ขอให้เฮง เฮง คิดอะไรขอให้สมความปราถนา

ร่ำรวยเงินทองนะคะ

ที่สำคัญอย่าลืมอัพฟิคนะคะ

มีคนตั้งตารออ่านอยู่

โดย: the moon IP: 27.130.42.199 วันที่: 22 มกราคม 2555 เวลา:0:07:36 น.

อยากอ่านต่อค่าพี่พิกTOT

โดย: littlebakura IP: 58.11.97.35 วันที่: 27 มกราคม 2555 เวลา:17:25:26 น.

ตอบกลับมาบ้างก็ดีนะคะ ^-^

โดย: failhin123 IP: 101.51.53.176 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:15:55:58 น.

อยากอ่านต่อมากกก จะลงแดงตายอยู่แล้วพี่พิก😱 อัพต่อไวๆ นะคะ

โดย: Ning IP: 58.9.165.93 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:1:21:22 น.

เห็นด้วยคะ ToT

โดย: failhin123 IP: 118.172.243.235 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:15:47:11 น.

หายไปนานเหมือนกันนะคะ ^_^

โดย: failhin123 IP: 118.172.254.40 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:12:49:53 น.

พี่พิกขา

รีบอัพหน่อยนะ

รอไม่ไหวใจจะขาด

โดย: the moon IP: 27.130.132.48 วันที่: 6 มีนาคม 2555 เวลา:0:46:35 น.

พี่พิกกกกกกกกกก TT ^ TT

โดย: Ning IP: 110.168.181.180 วันที่: 12 มีนาคม 2555 เวลา:0:28:39 น.

I need you !!!

Want you!!!!

Love you !!!!!!

โดย: failhin123 IP: 180.180.109.78 วันที่: 14 มีนาคม 2555 เวลา:22:55:03 น.

ขอโทษนะคะที่หายไปนาน

พอดีชีวิตเกิดเรื่องยุ่ง ๆ เล็กน้อยถึงปานกลางค่ะ

จะกลับมาอัพให้หลังสอบนะคะ

อ้อ แง้มให้รู้หน่อยนึงแล้วกันค่ะว่าตอนหน้าจะมีการเปิดเผยความลับของสัญญาทาสชั่วนิรันดร์ค่ะ ^^

โดย: piksi

วันที่: 19 มีนาคม 2555 เวลา:22:33:41 น.

รออ่านค่า

โดย: Alice IP: 192.168.49.235, 58.8.228.132 วันที่: 25 มีนาคม 2555 เวลา:23:34:04 น.

ต่อไปนี้มีเรื่องจะเล่า

วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส เด็กหญิงคนหนึ่งนั่นเล่นคอมอยู่เธอหวังว่าจะได้อ่านนิยายที่เธอเฝ่ารอ ปรากฎว่าเว็บเข้าไม่ได้ เด็กหญิงช๊อคไป2นาที ความทรงจำทั้งหมดเกี่ยวกับฟิคเรื่องเดร กับ เฮอร์ ที่เคยอ่านหลังไหลเข้ามาในสมอง ฟิคเรื่องที่ชอบมากมีอยู่ทั้งหมด 4 เรื่อง และทุกเรื่องเด็กหญิงไม่เคยอ่ายถึงตอนจบมันเลย เพราะเว็บมันมีอันเป็นไป เด็กหญิงคิดว่าคงไม่ได้อ่านอีกแล้ว จึงทำใจ แต่มาวันนี้เราสามารถเข้าเว็บนี้ได้อีกครั้ง แม้จะไม่มีตอนมาใหม่แต่ก็มีการเครื่อนไหวจากนักเขียน บอกได้คำเดียว ตื้นตันใจมากกก

ที่เขียนมาเนียถ้าทำให้ผู้ที่(โดยเฉพาะพี่พิก)อ่านรำคาญ ขอต้องขออภัยเป็นอย่างสูง (อย่าว่ากันนะค่าา ToT) ก็อยากให้เข้าใจนะคะ ว่าไม่เคยได้อ่านจนจบจริงๆ แต่ก็นะ มันยังจำอยู่ในหัว

แล้วก็จะรอนะคะพี่พิกหนูเชื่อว่าพี่พิกต้องผ่นตอนยุ่งๆของชีวิดไปได้คะ ^-^

โดย: failhin123 IP: 101.51.51.232 วันที่: 28 มีนาคม 2555 เวลา:21:54:00 น.

ขอร้อง ได้โปรดรีบมาอัพหน่อยค่าาาา!!

โดย: mimi IP: 110.168.41.246 วันที่: 29 มีนาคม 2555 เวลา:22:13:16 น.

นั่งรอหลายเดือนแล้วนะคร๊ เมื่อไหร่จะอัพตอนใหม่ให้อ่านคร๊

โดย: ฟักแฟง IP: 182.53.108.65 วันที่: 31 มีนาคม 2555 เวลา:22:27:09 น.

อ่านหมดแล้วค่ะ

ฉากสุดท้ายคล้ายๆ ในฝันของเดรโกเลยนะ
เสียดายจังที่ยังไงเฮอร์คงไม่โดดลงไปได้จริงๆ
มันจะเป็นยังไงต่อเนี่ย ตื่นเต้นนะคะ เพิ่งจะมาอ่านล่าช้ากว่าชาวบ้านเค้า

อยากให้ถ่ายทอดในด้านของแฮร์รี่กับรอนบ้างค่ะ คืออยากรู้ว่า ที่เฮอร์หายไปนานขนาดนี้ 2 คนนั้นได้เบาะแสอะไรบ้าง

ชอบฉากสวีทหวานเมื่อตอนที่แล้วอ่ะ ถ้าเดรโกอ่อนโยนอย่างนี้ตลอด แสดงความรู้สึกจริงๆ ออกมาก็ดี
เรื่องมันจะได้คลี่คลายง่ายขึ้น

กลัวว่าถ้ารุนแรงทุกครั้ง นางเอกจะช้ำเกินไปซะก่อน
อ่านแล้ว รู้สึกว่าถ้าตัวเองเป็นเฮอร์จะแกล้งให้เดรโกเผลอตัวทรมานเฮอร์จนตายคามือเลย สะใจดี

โดย: Ceeya IP: 14.207.223.221 วันที่: 11 เมษายน 2555 เวลา:10:53:04 น.

อ่าาา พี่พิกคะ ทำไมช้าอย่างนี้ T^T
ได้โปรดอัพเร็วๆเถอะค่ะ รอนานมากกกกกก

โดย: mimi IP: 124.121.115.227 วันที่: 15 เมษายน 2555 เวลา:16:40:55 น.

พี่พิกกก พี่พิกก
อัพหน่อยๆ อยากอ่านจนใจจะขาดแล้วว

โดย: ning IP: 58.9.117.184 วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:1:59:26 น.

ขอเวลาอีก 1 อาทิตย์ในการอัพนะคะนักอ่านทั้งหลาย

โดย: piksi

วันที่: 30 เมษายน 2555 เวลา:16:13:06 น.

รออ่านค่า ^____^

โดย: Alice IP: 192.168.49.237, 58.8.194.63 วันที่: 4 พฤษภาคม 2555 เวลา:22:39:56 น.

I will wair you

น่าาาาาา

โดย: failhin123 IP: 118.172.241.184 วันที่: 5 พฤษภาคม 2555 เวลา:18:10:01 น.

รออยู่นะค่ะ อยากอ่านตอนที 24 แล้ว น้ำตาจะไหล แทบลงแดงตายแล้วเนี่ย พี่เก่งมากเลยอ่ะเป็็นกำลังใจให้นะค่ะ

โดย: kanet pow IP: 125.25.15.236 วันที่: 5 พฤษภาคม 2555 เวลา:19:33:00 น.

จะโดดจริงๆหรอออ

โดย: nutthTrp IP: 101.51.67.91 วันที่: 29 มิถุนายน 2558 เวลา:13:29:00 น.

piksi

Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 95 คน [?]

สวัสดีค่ะ เรา piksi นะคะ เรียกสั้น ๆ ว่าพิกก็ได้ค่ะ เราเป็นแฟนแฮร์รี่ พอตเตอร์คนหนึ่งที่ชื่นชอบคู่ D/Hr มากเลยค่ะ รวมทั้งรัก Tom Felton สุดหัวใจ >-< ใครที่ชอบคู่นี้และชื่นชอบทอมเหมือนกัน เค้ามาคุยกันนะคะ

Friends' blogs

[Add piksi's blog to your web]

Links

BlogGang.com