~*~ โลกใบเล็กของหยุงหยิง ~*~
Group Blog
 
All blogs
 
เจ้าแมวเหมียวตัวใหญ๋ๆค่ะ

เดือนนึงผ่านไปค่อยเอาออกมาให้เพื่อนๆได้ยลโฉมกัน แฮะๆ เนื่องจากเราขี้เกียจอัพบล็อก ประกอบกับงานมันยุ่งๆจังเลย สืบเนื่องมาจากเมื่อวานว่าง วันนี้ก็เลยลงอีกตัว

นี่ก็เป็นตุ๊กตาอีกหนึ่งตัวที่ทำเสร็จมาเดือนนึงได้แล้วมั๊งที่มันตัวใหญ่ก็เพราะว่าเราใช้ไหมพรมเส้นใหญ่ของ join เส้นมันนุ่มดีค่ะถักง่ายด้วย ก็เลือกมาสองสีอย่างละกลุ่ม ถักไปถักมาสีฟ้าทะเลมันไม่พอก็เลยต้องเสียเวลาไปซื้อมาเพิ่มอีกกลุ่มนึง แล้วก็ได้เจ้าตัวนี้มา แมวเหมียวตาแดง โทนสีออกแนวตุ่นๆค่ะ

เห็นมันยืนได้ไม่ต้องตกใจนะค๊ะ พอดีมันมีหางที่แข็งแรงเลยทำให้มันยืนได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า













อิอิอิ แอบจับมันกอดอกให้ดูมาดแมนหน่อยค่ะ






ส่วนรูปข้างล่างจากที่เป็นแมวเหมียวตาแดงกลายเป็นตาดำไปซะแล้วก็เพราะน้องๆค่ะ ทนเห็นมันเป็นตาแดงไม่ได้ก็เลยคะยั้นคะยอให้หญิงจัดการรีบๆเปลี่ยนสีเลย ไอ้เราก็ทนการรบเร้าของน้องๆไม่ไหว หูจะชาเพราะพูดกรอกหูทุกวันเลยก็เลยรีบๆเปลี่ยนออกมาเป็นเหมียวตาดำๆ





แมวเหมียวตัวนี้ความสูงวัดได้ก็เกือบๆ 1 ฟุตเลยจ้า ทีแรกคิดว่าจะทำไม่สำเร็จซะแล้ว รู้สึกว่ายิ่งถักมันก็ยิ่งใหญ่ขึ้นๆแต่ด้วยความที่อยากได้ตุ๊กตาตัวใหญ่ๆบ้างก็เลยฟิตและฮึดสู้ทำขึ้นมา แล้วก็ประกอบเป็นตัวไอ้ตอนประกอบก็แสนจะเหนื่อยค่ะทำไมมันแข็งๆ นี่ขนาดใช้ไหมที่นุ่มแล้วยังเจ็บนิ้วเลยค่ แต่พอทำเสร็จแล้วก็น่ารักน่ากอด กะว่าจะทำตัวเล็กไว้อีกสักตัวมันน่ารักดีค่ะ เหมือนแมวเบื่อโลกดูกวนๆยังไงยังงั้นเลย





Create Date : 28 ธันวาคม 2549
Last Update : 28 ธันวาคม 2549 15:17:39 น. 3 comments
Counter : 437 Pageviews.
Share

 
เห็นไหมจ๊ะ ว่ายิ่งถักยิ่งเก่ง เฉพาะนั้น ถักต่อไปจอร์ช


โดย: ป้าหมีจอมวุ่น วันที่: 28 ธันวาคม 2549 เวลา:18:16:52 น.  

 
นี่ถ้าได้มาเลี้ยงสักตัว จะคลุกข้าวกับหัวปลาทูให้กินทู๊กวันเลย


โดย: เดียวจัง วันที่: 29 ธันวาคม 2549 เวลา:7:49:46 น.  

 


โดย: ฟูจิจัง IP: 203.150.148.62 วันที่: 9 มกราคม 2550 เวลา:12:33:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pocketbook
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ในชิวิตคนเราต้องพบเจออุปสรรคมากมาย ไม่ว่ามีความสุขมากแค่ไหน ผิดหวังมามากเท่าไหร่ ท้อแท้จนไม่อยากทำอะไร แต่ทุกอย่างก็ต้องผ่านพ้นไป เราก็ยังคงต้องเดินต่อไปข้างหน้าไม่มีทางถอยหลังกลับมาได้อีก เพราะวันและเวลาก็ไม่เคยหยุดเดินเช่นกัน
ฤดูที่แตกต่าง-อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ-->ชอบมากค่ะมันให้กำลังใจดีจัง ^0^
Friends' blogs
[Add pocketbook's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.