ทางเลือก..ที่ต้องเลือก ของเด็กพิเศษ by:หวาน

หวานไปดูงานที่ศูนย์การศึกษาพิเศษส่วนกลาง ซึ่งมีเด็กพิเศษหลายประเภท เช่น MR (ปัญญาอ่อน),ดาว์ซินโดรม,ออทิสติค,กล้ามเนื้ออ่อนแรง,พิการซ้ำซ้อน,บกพร่องทางการได้ยิน,ด้านสายตาทั้งเลือนลางและบอดสนิท หวานไปดูกิจกรรมตั้งแต่เค้าเข้าแถวกันเลย มีผู้ปกครองของเด็ก ครู ร่วมทำกิจกรรมกันด้วย ตอนที่หวานกับเพื่อนมาถึงก็มีน้องๆบางส่วนมากันแล้ว ดูเค้าน่ารักดี เค้าวิ่งมาไหว้หวาน

น้อง: สวัสดีคร้าบบบ

หวาน:สวัวสดีคร้าบบบ ชื่ออะไรครับ

น้อง: ชื่อน้องอู๋คร้าบ

หวาน:อยู่ป.ไหนเอ่ย

น้อง: ชื่อน้องอู๋คร้าบ สวัสดีคร้าบบ (แล้วน้องเค้าก็วิ่งวนไปมา สวัสดีคนอื่นไปทั่ว)

ฝน: ออฯ ว่ะ หน้าตาดีเน๊อะ

จะเห็นว่าเด็กที่เป็นออฯ ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย (ผู้ชายเหลือน้อย โปรดใช้สอยอย่างประหยัด) เมื่อก่อนมีการหาสาเหตุกันว่าออฯเกิดจากอะไร เพราะมันเป็นโรคที่ไม่มีสาเหตุ กว่าจะรู้ว่าเป็นเด็กก็โตแล้ว คลอดออกมาแล้ว ไม่เหมือนพวกดาวว์ที่เจาะน้ำคร่ำก็รู้ได้ และมักเป็นในเพศชาย ตอนนี้มีงานวิจัยออกมาแล้ว (แต่ยังไม่แน่ชัด) ว่าออฯเป็นโรคเกี่ยวกับยีนของเพศชายแต่เป็นตัวที่เท่าไรนั้นยังไม่มีผู้ใดวิจัย และอาจเป็นความผิดปกติของสมองส่วนหน้า(กรณีนี้ต้องมองย้อนไปถึงการฟอร์มตัวเด็ก ใน 3เดือนแรกที่ตั้งครรภ์เลยทีเดียว) มาว่ากันต่อเลยนะ
หวานได้ไปสังเกตุห้องเด็กออฯ ที่เป็นไฮฟรังชั่น ( เป็นพวกที่อาการดีขึ้นมาหน่อยนึง พอรู้เรื่องบ้างแต่ไม่มาก) เพื่อนคนอื่นก็แยกย้ายกันไปดูตามความสนใจ

หวาน: สวัสดีคร้าบ ชื่อน้องอะไรเอ่ย

น้อง: ชื่อ แสนคร้าบ

หวาน: แล้วมีชื่อจริงว่าอะไรค๊ะ

น้อง: ชื่อแสนคร้าบบ (พร้อมกับยื่นหน้าอกที่มีชื่อของเค้ามาให้หวานดู)

น้องแสนเป็นออฯเพราะขาดออกซิเจนตอนเกิดเพียงแค่ 3 นาที รู้เรื่องที่สุดในห้อง ทำตามคำลั่งของครูได้ แต่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้เมื่อโกรธและดีใจ เพราะว่าเมื่อพี่ปู(เพื่อนอีกคนนึงเข้ามา) น้องเค้าเริ่มแสดงอาการ เพราะเค้ารู้แค่ว่า นี่เป็นห้องเรียนควรมีเพื่อนกับครูเท่านั้น

น้อง: ไป ไป ห้องเรียน บายยย สวัสดีครับ (ลากเก้าอี้พี่ปูออก พร้อมกับผลักก้น)

พวกเราเห็นน้องเค้าเริ่มอยู่ไม่นิ่งอาการเริ่มแสดงออกเลยเดินออกมา มาดูอีกเคสนึง ชื่อ น้องมีมี่ (MR) น้องเค้านั่งกับพื้น ตัวผอมบางมาก เก็บขยะที่มีตามพื้นเข้าปาก หวานเข้าไปดูเพื่อนหวานคนนึงร้องเพลงให้น้องฟัง(เป็นเพลงสำหรับเด็กๆแล้วตบมือ) เชื่อมั้ยว่าเพลง คือสิ่งที่เข้าถึงจิตใจของคนปกติได้ยังไง เด็กพิเศษก็ไม่ต่างกัน จนเราใช้ดนตรีบำบัดเด็กพวกนี้ได้ผลมาแล้ว

น้อง: แม่ แม่ กลับบ้าน(เสียงเค้าเบามาก จนต้องเอาหูไปใกล้ๆ)

น้องคนนี้มีอาการทำร้ายร่างกาย หวานกับเพื่อนโดนน้องเค้าหยิกมีรอยที่แขน ไปตามๆกัน มีอีกหลายเคสที่พวกเราดูกัน (ไว้ให้หวานมีเวลามากกว่านี้ หวานจะมาแชร์ความรู้+ความรู้สึกที่ดีให้นะ) ขอฝากบทกลอนบทหนึ่งที่หวานอ่านแล้วรู้สึกดีมากและบอกกับตัวเองว่า คิดไม่ผิดที่เรียนมาด้านนี้
ทางเลือกที่ต้องเลือก

หากการเกิดเลือกได้ดังใจหวัง
หากชีวิตเป็นดังที่หวังไว้
หากพบพานแต่โชค ไร้เคราะห์ภัย
ทางเลือกใหม่ขอเว้นห่างทางเคราะห์กรรม

แต่นี่เลือกเกิดไม่ได้ดังใจคิด
จึงได้มีชีวิตที่ชอกช้ำ
อนาคตสดใสหรือมืดดำ
ใครจะทำความฝันให้เป็นจริง

อยากจะมีชีวิตธรรมดา
อยากจะแก้ปัญหาสรรพสิ่ง
อยากฝึกฝนเป็นคนดี มีความจริง
อยากพบสิ่งมีค่า มาบรรเทา

เมื่อกฎหมายการศึกษา มากำหนด
จึงลืมโศก สลด หมดความเหงา
การศึกษาพิเศษ ช่วยบรรเทา
ชีวิตเศร้า จึงมีหวัง "อีกครั้งครา"

ป.แปด

หลังจากพวกหวานดูงานเสร็จเราก็ไปกินข้าวกัน หวานรู้สึกรักป๊ากับม๊ามากที่ หวานเกิดมากครบสามสิบสอง

ฝน: ชั้นรักพ่อกับแม่จังว่ะ ที่ทำให้ชั้นเกิดมาครบ 32 แต่ชั้นขอนม 36 ได้มั้ย

พี่ปู: เฮ้อ ไม่รู้ทำกรรมอะไรมาเน๊อะ เด็กพวกนี้ เราต้องทำบุญเยอะๆ ทำความดีเยอะๆเข้าไว้ น่าสงสาร

หวาน: ใช่ หวานก็มีกรรมนะพี่

พี่ปู: กรรมอารายของมึงฟระ

หวาน: เกิดมามีกรรม ตัวดำ เสือกสวย อิ้ววววววววววว

Create Date : 22 สิงหาคม 2551 Last Update : 22 สิงหาคม 2551 10:24:18 น. Counter : 969 Pageviews.		30 comments
Share Tweet