Bloggang.com : Jhaaenaja - ตอนที่ 3 กว่าจะถึงคุนหมิง & ประสบการณ์ครั้งแรกที่ต้องใช้บริการรถนอนในจีน

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

ตอนที่ 3 กว่าจะถึงคุนหมิง & ประสบการณ์ครั้งแรกที่ต้องใช้บริการรถนอนในจีน

จากด่านจีน ตามข้อมูลที่เอ๋มีเค้าบอกว่า ถ้าเราจะไปจิ่งหง(12 ปันนา) หรือจะนั่งรถไปคุนหมิงเลยโดยไม่แวะเที่ยวจิ่งหงก่อน ก็ให้นั่งรถตู้เข้าเมืองเหมิ่งลา (Mengla) หรือบางคนเรียกว่า"เมืองหล้า" ก่อน ซึ่งเป็นเมืองเล็กๆที่อยู่ทางใต้สุดของมณฑลยูนนาน

จากข้อมูลที่เอ๋ได้รับ เค้าบอกว่าพอเราออกจาก ตม. จีนปุ๊ปก็จะะเจอกับรถตู้ที่จะไปยังเหมิ่งลาทันที แต่วันนี้เอ๋ไม่เห็นจะมีรถตู้ซักคัน พอถามคนแถวนั้นว่า "เหมิ่งลา เหมิ่งลา" เค้าก็ชี้ให้ออกไปทางถนนใหญ่เลย พวกเราทั้ง 10 คนก็เลยเดินออกไปตามถนนใหญ่เรื่อยๆ เดินไปก็ถามทางมาเรื่อยๆ แล้วในที่สุดก็เจอค่ะ

เห็นแล้วก็ให้เดินเข้าไปข้างในเลยค่ะ ท่ารถของ Mohan ไกลเหมือนกันนะเนี่ยน่าจะประมาณ 700-800 เมตรจากด่านจีนน่ะค่ะ เดี๊่ยวลองดูตามแผนที่ที่เอ๋วาดเองนะคะ

และนี่ค่ะรถตู้ที่จะไป Mengla ค่าโดยสารคนละ 17 หยวน ตามข้อมูลบอกว่าถ้าผู้โดยสารเต็มคัน ก็จะใช้เวลาเดินทางจาก Mohan ไป Mengla ไม่ถึง 1 ชั่วโมง แต่ถ้าผู้โดยสารไม่เต็มคัน รถก็จะวนไปรับคนในหมู่บ้านอีก และจะใช้เวลาเดินทาง 1 ชั่วโมงครึ่ง

ตอนแรกเอ๋ก็ว่าจะนั่งรถตู้ไปเหมิ่งลาก่อนค่ะ แล้วก็จะไปที่ท่ารถเหมิ่งลาไปใช้บริการรถนอนของบริษัท Yunnan Express ไปคุนหมิงเลย เพราะตามข้อมูลที่ได้รับ รถนอนจากเหมิ่งลาไปคุนหมิง รอบเย็น ถ้าเป็นรถแอร์ ก็จะมีเวลา 15.00 น. , 17.30 น. และ 19.30 น. ค่าโดยสารคนละ 232 หยวนค่ะ ไม่มีแอร์ ราคา 199 หยวน ใช้เวลาเดินทางประมาณ 11 ชั่วโมง

แต่แล้วก็เปลี่ยนใจค่ะ เพราะเจอพี่ๆคนไทยอีกกลุ่มนึงกำลังจะไปคุนหมิง แล้วไปเที่ยวต่อที่หยวนหยาง เค้าบอกว่า รถนอนที่จะไปคุนหมิงเลยนั้น สามารถนั่งได้จากที่ Mohan เลย ตอนแรกก็ชั่งใจค่ะว่าเอาไงดี จะขึ้นรถนอนที่เหมิ่งลา หรือขึ้นรถที่นี่ไปเลย เพราะใจก็อยากนอนของบริษัท Yunnan Express แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจขึ้นรถนอนที่นี่เลยค่ะเพราะเอ๋กลัวว่าถ้าไปถึงเหมิ่งลาแล้ว ตั๋วรถนอนของ Yunnan Express อาจจะหมด และต้องไปนั่งของบริษัทอื่นที่สภาพรถเก่าๆ แล้วมีคนสูบบุหรี่ในรถ เพราะยังไงเอ๋มั่นใจว่า อย่างน้อยเกือบครึ่งรถนอนก็เป็นคนไทย ยังไงก็ไม่สูบบุหรี่ในรถแน่ๆ ก็เลยตกลงซื้อตั๋วรถนอนที่นี่ซะเลยค่ะ

ค่าตั๋วรถนอนจาก Mohan ไป คุนหมิง คนละ 241 หยวน ค่ะ รถออกเวลา 17.30 น. และไปแวะจอดให้ผู้โดยสารทานข้าวที่ Mengla ตอนประมาณ 17.30 และจะออกเดินทางต่อไปยังคุนหมิง เวลา 20.00 น. ค่ะ

สำหรับใครที่จะไปจิ่งหง หรือ 12 ปันนา ก็สามารถนั่งรถตู้จาก Mohan ไป Mengla แล้วต่อรถมินิบัสจาก Mengla เพื่อไปจิ่งหง (Jinghong) ซึ่งใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าจะถึงจิ่งหงค่ะ

แต่ถ้าใครไม่อยากเข้าคุนหมิงแต่จะไปต้าหลี่เลย สามารถขึ้นรถได้ที่ Mengla เท่าที่เอ๋สอบถามข้อมูลก็ทราบว่ารถนอนจาก Mengla ไปต้าหลี่(Dali)จะออกประมาณ 1 ทุ่มค่ะ ใช้เวลาเดินทางประมาร 16 ชั่วโมงค่ะ

แต่ถ้าจะขึ้นกับบริษัทที่เอ๋เพิ่งซื้อตั๋วไปเมื่อกี้ เค้าก็มีรถนอนจาก Mohan ไป Dali เลยนะคะ เพราะตอนแรกเอ๋ก็กะจะนั่งเหมือนกัน แต่เค้าบอกว่าใช้เวลาเดินทาง 18 ชั่วโมง เอ๋เลยไม่เอาดีกว่า น่าจะทรมานเกินไปก็เลยไม่ได้ถามราคาเค้าค่ะ

งั้นตอนนี้เรายังพอมีเวลาเหลือประมาณเกือบ 1 ชั่วโมง พวกเราก็เลยไปหาข้าวทานกันซะตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า เพราะที่เหมิ่งลาเค้าให้เวลาทานข้าวแค่ครึ่งชั่วโมงเอง

นี่ค่ะเดินมาจากท่ารถนิดเดียวก็เจอร้านอาหารร้านนี้เข้าค่ะ

ตอนแรกที่สั่งอาหารเอ๋็เปิดคู่มือเรื่องอาหารที่คุณ Bluecandleshop เขียนไว้ แล้วสั่งอาหารเป็นภาษาจีนไปเลยค่ะ ว่า "เจียนตั้นปิ่ง" (ไข่เจียว) ปรากฏว่าพูดอยู่สองสามทีเค้าก็ไม่รู้เรื่อง เอ๋เลยเอาโพยที่คุณ Bluecandleshop เขียนไว้เป็นภาษาจีนยื่นให้เค้าดูเลย ปรากฏว่าที่เค้าฟังเอ๋ไม่รู้เรื่องเพราะสำเนียงเอ๋เวลาพูดจีนมันออกเสียงได้ไทยมากๆ เค้าเลยฟังไม่รู้เรื่อง

พอมาถึงเมนูต่อไปเอ๋เลยทำตามคำแนะนำของคุณ Bluecandleshop โดยเดินไปที่ตู้เย็นที่เค้าเก็บผักไว้เลยค่ะ แล้วเอามือชี้ผักที่เราอยากจะกิน แล้วบอกเค้าว่า "เฉ่า"(ผัด) ปรากฏเค้าเข้าใจแฮะ เลยเริ่มเกิดความมั่นใจที่จะสั่งเมนูต่อไป ซึ่งก็คือซุปผัก ก็เลยเอามือชี้ไปที่ผักกาดขาวแล้วบอกเค้าว่า "ทัง"(ซุป) แล้วเค้าก็พยักหน้า เฮ้อ! รอดตายแล้วเรา

ส่วนเมนูอื่นๆ พอดีพี่คนไทยที่จะไปหยวนหยางเค้าสั่งผัดอะไรซักอย่างดูน่ากินดี เอ๋เลยเอามือไปชี้ๆที่จานนั้น ว่าเอา 1 จาน กว่าจะสั่งอาหารได้ เล่นเอาเหนื่อยเลย

คราวนี้ขอช้อน อุตส่าห์บอกไปว่า "สาวจึ" เค้าก็ไม่รู้เรื่อง ทำมือใบ้ให้ดูว่าใช้ช้อนตักเค้าก็ไม่รู้เรื่อง สุดท้ายเลยต้องเอาโพยที่ตัดแปะไปให้เค้าดูอีกตามเคย เฮ้อ ! น่าจะลากคุณ Bluecandleshop มาเที่ยวซะด้วยกันเลย

อาหารร้านนี้รสชาติอร่อยเลยแหล่ะค่ะ แถมราคาถูกด้วย เพราะสั่งกับข้าวมาประมาณ 5 อย่าง นั่งกิน 7 คน ราคา 75 หยวนเองค่ะ หารกันก็เหลือคนละ 11 หยวน

และในซอยเดียวกับร้านอาหารมีห้องน้ำค่ะ ตอนแรกเอ๋ก็ว่าจะไปใช้บริการ แต่มีน้องผู้ชายเข้ามาห้ามซะก่อน บอกว่า "อย่าเข้าเลยพี่ สุดยอดดดดด" เอ๋ก็ได้แต่พยักหน้าและเก็บความสงสัยไว้อยู่ในใจ ว่า เอ!

มันจะสมคำร่ำลือมั้ยหว่า....?

หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วก็ได้เวลาที่รถจะออกแล้วค่ะ และนี่ก็คือ รูปรถนอนที่จะพาเอ๋ไปคุนหมิงค่ะ บริษัทนี้ไม่มีการ Book ที่นั่งตามหมายเลขเตียงแต่อย่างใด ใครมาก่อนได้เลือกที่นั่งก่อน

แล้วก็ดูสภาพเตียงนอนแบบเตียงคู่สิคะ เป็นที่นอนแบบ Love Love

จริงๆเล้ยย นี่ถ้าเกิดเราต้องนอนกับผู้ชายที่เราไม่รู้จักเนี่ย โอยยยยย!

นึกสภาพไม่ออกเลยเนี่ยยยยยย !

พอเอ๋ขึ้นรถปุ๊ป ได้ที่เตียงหลังสุดเลยค่ะ นอนได้ 4 คน ก็นอนกับพี่ผู้ชายที่เค้าเป็นคนไทย(กลุ่มที่จะไปหยวนหยาง) ดีว่ามีคนของเราคั่นไว้ ไม่งั้นนนนนต้องกินยานอนหลับกันอายอ่ะค่ะ และที่สำคัญไปกว่านั้นเหลือเตีียงบนซะด้วย ชนิดว่าขึ้นไปแล้วนั่งไม่ได้อ่ะค่ะ ต้องทำหลังงอๆเข้าไว้ เพราะรถนอนเอาไว้นอนจริงๆ แต่โชคดีที่เอ๋เตี้ยเลยไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่

พอขึ้นรถกันแล้ว ก็รอค่ะว่ารถจะออกเมื่อไหร่ แล้วพวกเราทุกคนในรถก็รู้สึกร้อนมากๆๆ มากถึงมากที่สุด คนขับเค้าเข้าใจค่ะ เค้าเลยเอาใจผู้โดยสารด้วยการเปิดเพลงแนว Dance ให้พวกเราฟัง แต่พวกเราก็ยังไม่หายร้อนค่ะ เพราะสิ่งที่พวกเราต้องการให้เค้าเปิดก็คือแอร์

ไม่ใช่ให้เปิดเพลงเฟ้ยยยย!

ร้อนก้ร้อนยังมาเปิดเพลงแนวนี้ให้ฟังอีก ยิ่งไปกันใหญ่เลยเนี่ยยย

พอประมาณ 6 โมงเย็นรถก็เริ่มออกค่ะ เพราะถ้ารถไม่ออกเอ๋ว่าคงต้องมีคนเชิญคนขับให้ออกไปจากรถคันนี้แน่ๆ เพราะตอนนี้อุณหภูมิในรถสามารถให้ผู้หญิงที่เพิ่งคลอดลูกมาอยู่ไฟตามแบบสมัยโบราณเพื่อให้มดลูกเข้าที่ได้เลย กรรมมากๆ รถไม่ออกแอร์ไม่เปิด สุดๆจริงๆ

และแล้วรถก็ออกเดินทางไปยัง Mengla ค่ะ ตอนนี้เอ๋ก้กินยาแก้เมารถเลย กลัวมีอาการ แล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ถึงเหมิ่งล่าแล้วค่ะ และนี่คือฝีมือการนอนถ่ายรูปของเอ๋เอง

และบริษัทเค้าก็มาจอดตรงนี้ค่ะ เป็นเหมือนที่จอดรถ

แต่สำหรับคนที่ต้องการจะนั่งรถไปจิ่งหง ต้าหลี่ คุนหมิง ให้ไปที่สถานีรถที่อยู่ติดกับโรงแรม JINQIAO นะคะ ไม่ใช่อู่จอดรถแบบนี้ค่ะ

ตอนนี้เค้าก็ให้เวลาทานข้าวค่ะ ซึ่งเอ๋ก็เดินเล่นแถวๆนั้น เพราะกลัวหลง

รูปด้านซ้ายเห็นแล้วแปลกดี มีแค่กะละมังตั้งไฟเล็กๆก็ขายของได้แล้ว ไม่ต้องลงทุนซื้อหาบหรืออะไรมากเลยนะคะเนี่ย

ตั้งแต่กินพวกเนื้อย่างในจีนมา เอ๋ว่าร้านพี่ผู้ชายคนนี้อร่อยสุดแล้วค่ะ (รูปขวา)

และแล้วก็ใกล้เวลาที่เราจะต้องขึ้นรถนอนกันแล้ว เอ๋เลยต้องเข้าห้องน้ำที่อู่นั้นค่ะ ยังไม่ทันจะเข้าก็ทราบได้ทันทีเลยว่าห้องน้ำมันน่าจะเลวร้ายสุด เพราะกลิ่นเหมือนของเก่าพันปีมันเตะจมูกมากๆๆๆ แต่ไม่เป็นไรค่ะเอ๋มีสเปรย์ปรับอากาศอยู่เลยเอาเข้าไปฉีดข้างใน แต่พอเห็นห้องน้ำถึงกับต้องร้องกรี๊ดแล้ววิ่งออกมา แม่เจ้า! เอาไงดีฟระ สุดยอดจริงๆ ไม่เชื่อดูรูปสิคะ

คิดทบทวนอยู่ซักพักก็ตัดสินใจว่ายังไงก็ต้องเข้าค่ะ เพราะไม่รู้ว่ารถจะแวะจอดให้เข้าห้องน้ำเมื่อไหร่ แต่จะเข้าก็อายคน วิศวกรจีนเล่นสร้างห้องน้ำชนิดไม่มีประตูแบบนี้ แถมกลิ่นนี่เหลือจะทน ชนิดว่ากลัวว่ากลิ่นจะติดเสื้อเอาน่ะค่ะ ถ้าเข้าห้องแรกคนก็จะเห็น แต่ถ้าเข้าห้องสุดท้ายของเก่าของทุกห้องมันจะต้องไหลไปกองที่ห้องสุดท้ายแน่ๆเลย ตอนนี้ก็ต้องเลือกค่ะว่าจะหลบคน หรือจะหลบ

แล้วเข้าไปแล้วจะหันหน้าไปทางไหน งกๆเงิ่นมากๆ ไม่เคยสับสนอะไรอย่างนี้มาก่อน

และแล้วเอ๋ก็คิดได้ว่าพกร่มมาด้วยงั้นเข้าห้องแรกละกัน แต่กางร่มด้วย

ว่าแล้วก็กางร่มแล้วรีบวิ่งเข้าไปและรีบออกมาอย่างรวดเร็ว ตอนนั้นพอออกมาจากห้องน้ำมึนมากๆ ขนาดฉีดสเปรย์แล้วมันก็ยังแก้ปัญหาไม่ได้เลย มึนจริงๆนะเหมือนถูกฆ้อนปอนด์มาทุบกระโหลกเลยอ่ะ

หลังจากเผชิญกับปัญหาห้องน้ำ ก็มาประสบกับปัญหาเรื่องรถนอนต่อ และตอนนี้ถึงเวลาที่รถจะต้องออกนานแล้วแต่เค้าก็ยังไม่เปิดประตูให้คนขึ้น คนก็เลยยืนรอพร้อมทั้งเสียงวิพากย์วิจารณ์ รออยู่ซักพักก็ทราบว่าประตูรถเปิดไม่ได้ เปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ได้ งานเข้าแล้วสิเนี่ย!!

จนในที่สุดก็ได้มีการคัดเลือกผู้ชายที่ตัวเล็กที่สุด ที่สามารถจะมุดหน้าต่างรถเข้าไปได้ โดยมีผู้ชายสัญชาติไทยเกือบสิบคนมีหน้าที่ยกชายร่างเล็กขึ้นไป เพื่อให้เข้าไปเปิดประตูจากด้านใน เฮ้อ!

จะได้ไปมั้ยเนี่ย

ไอ้ที่เอ๋เซ็งสุดๆก็คือ เค้า้ให้ผู้ชายคนนั้นลอดหน้าต่างตรงเตียงหลังสุด ซึ่งก็คือเตียงที่เอ๋นอน ร้ายเข้าไปอีกตรงที่เวลาเฮียคนนั้นขึ้นรถ แกไม่ถอดรองเท้า !!!!!!

ไม่รู้ไปเหยียบ

ที่ไหนมารึเปล่า ???? ดีนะเอ๋นอนติดหน้าต่างด้านขวา แต่เฮียแกขึ้นมาทางหน้าต่างด้านซ้าย ไม่งั้นงานนี้เอ๋คงวิ่งไปซื้อผ้าปูที่นอนแถวนั้นอ่ะ

ทันทีที่ผู้ชายคนนั้นเข้าไปในรถได้ปุ๊ป ตำรวจก็มาเปิดประตูรถจากด้านนอกแล้วประตูก็เปิดออกอย่างง่ายดาย ตอนนั้นเอ๋ไม่ได้นึกขอบคุณตำรวจเลย ทำไมไม่มาให้มันเร็วกว่านี้ฟระเนี่ยยยยย!! พระเจ้า!กำลังสร้างบททดสอบอะไรอยู่เนี่ยยย

หลังจากนั้นก็รีบขึ้นรถค่ะ แล้วก็มาทราบเอาทีหลังจากน้องในทริปว่า น้องเค้าได้ยินฝรั่งเล่าให้คนอื่นฟังว่า ฝรั่ง 2 คนเค้าซื้อตั๋วรถนอนที่ Mohan แต่คนขายตั๋วหลอกเค้าให้ขึ้นรถผิดเวลา เลยทำให้เค้าตกรถ ฝรั่ง 2 คนเลยไปแจ้งความกับตำรวจ ตำรวจที่ Mohan เลยโทรศัพท์ให้ตำรวจที่ Mengla ล็อคประตูรถไว้ เพื่อรอให้ฝรั่ง 2 คนมาขึ้นรถที่นี่

โอ้โห! เป็นไง แสบจริงๆ ยัง เท่านี้ยังไม่พอ บริษัทนี้เค้ายังใจดี รับผู้โดยสารมาขึ้นรถอีกแม้ว่าเตียงมันจะไม่มีแล้วก็ตาม สุดท้ายเอ๋ต้องเบียดกับผู้ชายคนจีน อีก 1 คน คิดดูละกันว่าเตียงข้างหลัง นอนได้ 4 คน แต่ยัดเข้าไป 5 คน เห็นท่านอนคนจีนที่ขึ้นมาทีหลังแล้วก็สงสารเค้านะคะ เอาแขนวา่งไว้แนบลำตัวไม่ได้ เ้คาต้องยกแขนขึ้นไว้บนหัวตอนเวลา

รถนอนจะจอดเข้าห้องน้ำทุก 2-3 ชั่วโมงนะคะ แต่เอ๋ก็ลงมาเข้าห้องน้ำตอนช่วงตี 2 กว่าๆ ห้องน้ำสะอาดค่ะ แต่ไม่มีประตู เอ๋เลยใช้สูตรเดิม กางร่มเอา

หลังจากนั้นเอ๋ก็นอนไม่หลับเลยค่ะ

เพราะเอ๋นอนติดหน้าต่างผ้าห่มก็เลยเปียกน้ำที่มันเกาะอยู่ตรงกระจก สุดยอดจริงๆ เมื่อไหร่จะเช้าเนี่ยยยย

หลับๆตื่นๆ อยู่ในรถ พอรู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงโหวกเหวก ดูนาฬิกา นี่มัน 7 โมงเช้าแล้วเหรอเนี่ย ? แต่ฟ้ายังมืดอยู่เลยค่ะ แต่ก็พอจะรู้แล้วค่ะว่า เรามาถึงคุนหมิงกันแล้ว เฮ้อถึงคุนหมิงซะที

เดี่ยวไปผจญภัยกันต่อในตอนหน้านะคะ