ว่าด้วยซีรีย์จันทร์ๆ ของ Yayoi

ว่าด้วยซีรีย์จันทร์ๆ ของ Yayoi

คือปกติจะไม่ค่อยได้หยิบนิยายของแจ่มใสมาอ่านด้วยเหตุผลบางประการ แต่ว่าวีคที่ผ่านมา ไม่รู้ยังไง ไปร้านหนังสือเช่า ก็เห็นนิยายของ Yayoi ก็จำได้ว่า เขียนใช้ได้ ก็เลยลองหยิบมาอ่านซะ 1 เล่ม แล้วพอไปที่ร้านอีก ก็พบว่า มีเรื่องในชุดเดียวกันอีก 2 เล่ม ก็เลยยืมมาอ่านต่อกันซะทีเดียว วีคนี้เลยได้อ่านนิยายไป 3 เล่มเลย

รุ้งโชคร้าย เพราะเล่มแรกที่รุ้งอ่านคือเล่มที่ 3 "หากใจไร้จันทร์ " และเล่มถัดมาที่อ่านก็คือเล่มที่ 2 "หนึ่งจันทร์กลางใจ" และเล่มที่ 1 "ขอเพียงใจจันทร์" เป็นเล่มสุดท้าย

เพราะฉะนั้น แม้ว่าทั้งสามเรื่องจะไม่ใช่เรื่องที่ต่อกัน ค่อยข้างจะ Stand Alone ซะทีเดียว แต่ว่า หลังจากอ่านแบบนี้ ในมุมมองบางอย่างของรุ้งอาจจะไม่ได้เป็นไปตามที่คนเขียนต้องการมากนั้น แต่ในขณะเดียวกัน การอ่านแบบนี้ก็ทำให้รุ้งเห็นอะไรๆ ที่มันชัดขึ้นแปลกๆ ด้วย

3 เรื่องนี้ถือว่าอ่านได้ทีเดียว Yayoi เขียนหนังสือดีอยู่แล้วค่ะ ภาษาก็ลื่น ไม่สะดุด อ่านเพลินๆ ได้อย่างสบายๆ เนื้อเรื่องทั่วๆ ไปก็ไม่ได้ชวนฝันมากนัก หรือเวอร์ซะหลุดโลก ออกจะติดดินนิดๆ แต่ก็ยังมีความน่ารักๆ ให้พอลุ้นอย่างสบายใจได้ค่ะ

ว่าแล้ว ก็จะรีวิว 3 เรื่องแบบโหดๆ นิดนึงละกันค่ะ ถือว่าอ่านแล้วเจออะไรที่น่าจะแก้ได้ก็เอามาบอกกัน โดยจะรีวิวจากเล่ม 3 ไปเล่ม 1 ละกันเพราะรุ้งอ่านมาแบบนี้ ^^"

หากใจไร้จันทร์

อันนี้เป็นเรื่องย่อจากเวปแจ่มใสค่ะ

ธีริทธ์เพิ่งหลุดพ้นจากครอบครัวที่อบอุ่นจนร้อนมาได้ ตั้งใจว่าจะได้ใช้ชีวิตแบบสงบเสียที ที่ไหนได้ กลับต้องมาเจอ ‘ผีถั่วงอก’คอยตามหลอกหลอนไม่เลิกราอีก แต่ใครจะคิดว่าผีถั่วงอกที่วันๆ ไม่เคยมีเรื่องเครียด เอาแต่จ้อๆๆ จนลิงหลับได้ จะมีปมเบื้องลึกเบื้องหลังให้เขาต้องออกแรงบู๊ แม้จะไม่ถึงขั้นดุเดือดเลือดพล่าน แต่ก็ทำเอาแทบแย่ ในเมื่อมีชีวิตของผีถั่วงอกเป็นเดิมพัน เอ...หรือว่าที่จริงแล้ว เขาเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพันกันแน่หว่า

--------------------------------------------------

ในสามเรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่รุ้งชอบที่สุด แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่สมบูรณ์ที่สุดนะคะ สำหรับรุ้ง จุดแข็งของเรื่องก็คือ สถานการณ์ที่ถูกใส่เข้ามาในเรื่อง โดยเฉพาะปัญหาของพระเอก ที่ไม่เคยและไม่ยอมที่จะ commit ตัวเองกับเรื่องอื่นๆ ใดทั้งสิ้น เนื่องจากปัญหาในครอบครัว แต่ในขณะเดียวกัน ก็เป็นคนฉลาดมาก เลยสร้างสร้างบุคลิกตัวเองให้ลอยตัวจากทุกๆ อย่างได้ แถมดูน่ารักด้วยสิ

จุดด้อยของเรื่องนี้สำหรับรุ้งมี 2 จุด ที่ใหญ่มากด้วยสิ รุ้งถึงว่า ทำไมอ่านจบแล้วมันแปลกๆ เอาจุดแรกก่อน จุดนี้ใหญ่มาก เพราะพออ่านจบ รุ้งก็พบว่า เรื่องนี้เหมือนไม่ใช่นิยาย มันเหมือนเป็น ซีรีย์จบในตอน อธิบายลำบากเหมือนกันนะเนี่ย คือรุ้งมีมุมมองว่า เรื่องนี้ไม่มีจุดปัญหาเด่นๆ หรือปัญหาในเรื่องที่มีมาทั้งหมด มันไม่เด่นพอ ทุกปัญหามันราบเรียบเท่ากัน และปัญหามันจะค่อยๆ เข้ามาทีละอันๆ แล้วก็จะถูกแก้ไปก่อนที่ปัญหาใหม่จะเข้ามา กราฟของเรื่องนี้ แทนที่จะเป็นรูป curve ที่เป็นภูเขาสูงๆ อันเดียว ก็จะกลายเป็น curve หลายๆ อันต่อๆ กันเป็นรูปหุบเขา (ถ้าพูดอย่างนี้จะเข้าใจไหมเนี่ย)

เอางี้ ยกตัวอย่าง รุ้งสามารถตัดเรื่องได้ประมาณนี้ (คิดถึงประมาณซีรีย์เรื่องรักแปดพันเก้าอะไรประมาณนี้น่ะ) ตอนแรก คุณเทียนได้รับการแบ่งมรดก แล้วคุณเทียนก็ต้องไปอยู่ที่ที่ชนบท คุณเทียนเจอนางเอก (จบ) ตอนที่สอง แฟนเก่าคุณเทียนมาขออยู่ด้วย แล้วสุดท้าย แฟนเก่าก็กลับบ้าน (จบ) ตอนที่สาม พระเอกตัดสินใจจะทำอะไรกะที่ที่ได้ แต่ตัดสินใจไม่ได้ สุดท้าย นางเอกก็เป็นแรงบันดาลใจให้ (จบ)

อะไรประมาณนี้อ่ะ หาปัญหาหลักไม่เจอ หาปัญหารองไม่เจอ รุ้งจำได้ว่ารุ้งอ่านไปเกือบครึ่งเล่ม รุ้งก็หันไปบอกกับหนิงว่า เนี่ย ยังไม่เข้าเรื่องเลย ยังปูพื้นอยู่ เพราะรุ้งไม่รู้จริงๆ ว่า direction ของเรื่องต้องการอะไร จริงๆ แล้ว ปัญหาของเรื่องนี้ มันอยู่ที่การ blend สถานการณ์ต่างๆ ของเรื่อง ยังทำได้ไม่ดีซะทีเดียว มันเลยกลายเป็นปัญหาที่ stand alone ไม่ล้อกันไปอย่างที่เรื่องปกติเขาควรจะเป็นค่ะ

จุดที่สองที่รุ้งไม่ชอบ อาจจะส่วนตัวไปหน่อย แต่รุ้งไม่ชอบนางเอกเลย ในทุกกรณี ในทุกๆ ด้าน เพราะเรื่องนี้ ค่อยข้างจะติดดิน มีความเป็นจริงผสมอยู่เยอะกว่าความช่างฝัน แต่นางเอกเหมือนหลุดมาจากโลกนิทาน ทั้งคาแรกเตอร์ นิสัยใจคอ และความฉลาด -_-' มันลอยทะลุโลกไปเลย เพราะฉะนั้น เวลานางเอกออกมาง้องแง๊งกับพระเอก รุ้งจะรู้สึกเสมอว่า สองคนนี้มันอยู่บนโลกเดียวกันรึเปล่าเนี่ย ไม่อินเลย รุ้งยังชอบตอนที่พระเอกคุยกับคนที่บ้าน คุยกับเพื่อน คุยกับคนอื่นๆ มากกว่าคุยกับนางเอกเลย -_-' แปลกใจมากๆ ที่นักเขียนเลือกคาแรกเตอร์ของนางเอกแบบนี้

สรุปสำหรับเรื่องนี้ รุ้งว่ารุ้งชอบเรื่องนี้ที่สุดในสามเรื่องนะ รุ้งชอบปัญหาทางบ้านของพระเอกในช่วงแรกๆ มาก คาแรกเตอร์ของพระเอกดูชัดมาก เมื่ออยู่บ้าน กับอยู่กับเพื่อน มันเป็นการ contrast ที่ค่อยข้างดีโดยไม่ต้องใช้คำบรรยายอะไรเลย รุ้งว่าคนเขียนเลือกคาแรกเตอร์ของพระเอก กับพี่น้องที่บ้านค่อยข้างดี ถ้าจะอ่านใหม่ ก็จะเก็บอ่านตรงนี้มากกว่าไปอ่านตอนที่พระเอกอยู่กับนางเอกค่ะ

----------------------------------------------------

หนึ่งจันทร์กลางใจ

รุ้งให้เรื่องนี้ แย่ที่สุดในสามเรื่องค่ะ แต่ว่าเอาเรื่องย่อไปก่อนละกันค่ะ จากเวปแจ่มใส

‘วิทวัส’ ชายหนุ่มเพลย์บอยผู้ควงสาวไม่เคยซ้ำหน้า ปากร้ายแต่ดูเหมือนจะใจดี (เฉพาะกับสาวๆ) มีปมปัญหาชีวิตที่ไม่เคยแก้ออกได้เลย ‘พนาภัส’ สาวน้อยตาคม คุณหนูตกยากที่ต้องเผชิญชีวิตอย่างลำบากยามเมื่อสูญเสียบุพการีไป แถมมีภาระหนี้สินอีกมากมาย เธอจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้การใช้ชีวิตแบบเดิมกลับคืนมา เมื่อทั้งสองคนโคจรมาเจอกัน เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามามากมายทำให้ความรู้สึกดีเริ่มถักทอก่อเกิดขึ้น หากแล้วเรื่องราว ‘ลับสุดยอด’ ก็ถูกเปิดเผยออกมาเสียก่อน ...หรืออุปสรรคครั้งนี้จะทำให้ ‘หนึ่งจันทร์’ ไม่มีวันลอยลงมาอยู่กลางใจได้ตลอดกาล...

----------------------------------------------------

จริง Yayoi เป็นคนชอบใช้สถานการณ์นะคะ เรื่องทุกเรื่องจะเดินไปตามสถานการณ์ที่วางไว้เป็นหลัก ซึ่งรุ้งชอบนะ เพราะนักเขียนสมัยนี้ มักจะชอบเดินเรื่องด้วยตัวละคร ถ้าตัวละครน่ารักก็ดีไป แต่ถ้าไม่ เรื่องจะห่วยมากเพราะไม่มีอะไรในกอไผ่เลย การทำให้เรื่องแข็งแรงด้วยการหาสถานการณ์ที่น่าสนใจมาเป็นตัวเดินเรื่อง เป็นสิ่งที่รุ้งจะให้เครดิตค่อนข้างเยอะค่ะ

สำหรับรุ้ง ปัญหาสำหรับเรื่องนี้ก็คือ การเล่าเรื่อง รุ้งไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับ Yayoi ในการเขียนเรื่องนี้ เพราะการเล่าเรื่องนี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการวางพล็อต หรือการออกแบบตัวเรื่องเลย มันคือฝีมือการเขียนหรือการวางแผนการเขียนล้วนๆ ซึ่งช่วงแรกๆ ของเรื่องก่อนที่จะเข้าเรื่อง Yayoi "ตก" ในจุดนี้อย่างแรก รุ้งอ่านช่วงที่ประมาณจะแนะนำวิทวัสให้กับสาธารณะชนได้อ่าน รุ้งรู้สึกหายใจไม่สะดวกเลย เพราะการบรรยายอ่านแล้วเหมือนกับหายใจแรงๆ 1 เฮือก ต่อๆ กันตลอด ไม่มีความต่อเนื่องเลย ให้วิทวัสไปทำโน่น ประมาณ 2-3 ย่อหน้า 1 หน้า แล้วก็จบ แล้วก็ให้วิทวัสไปทำนี่ อีก 1 หน้า แล้วก็จบ แล้วก็ให้วิทวัสไปทำนั่น อีก 2 หน้า แล้วก็จบ นี่หนังสือไม่ได้อยู่ในมือนะเนี่ยไม่งั้นจะนั่งนับให้ดูว่า ก่อนจะเข้าเรื่อง มีสถานการณ์ที่ไม่ต่อเนื่องของวิทวัสมหาศาล เดี๋ยวทะเลาะกับแม่ เดี๋ยวไปหลีหญิง เดี๋ยวไปนอนกับผู้หญิง เดี๋ยวไปส่งแม่ เดี๋ยวไปหาเพื่อน เดี๋ยวโทรหาเพื่อน อ่านแล้วเหนื่อยมาก แล้วก็ทำให้ไม่อยากจะอ่านต่อไปอีกเลย -_-'

เนื้อเรื่องหลัก รุ้งเฉยๆ ค่ะ อาจจะเพราะว่าเหนื่อยกับตอนแรก ก็เลยไม่ค่อยจะมีกะจิตกะใจอ่านเรื่องตอนหลังๆ แต่มานั่งคิดๆ ดูอีกที มีจุดหนึ่งเหมือนกันนะที่รู้สึกสะดุด ก็คือ รุ้งว่า Yayoi รักษาตัวละครม๊ากมาก อุตส่าห์ใส่ตัวร้ายเข้ามา ยังให้มันแพ้ภัยตัวเองออกไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น คือไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่รุ้งอ่านแล้วแอบงงว่า เอาเจ้าตัวละครตัวนี้ใส่เข้ามาทำไม เข้ามาร้ายแป๊ปเดียวก็ม้วนต้วนกลิ้งจากไป มันแว๊บเดียวจริงๆ ^^"

สรุป รุ้งว่ารุ้งไม่ชอบในการเขียน แต่ถ้าเอามา rearrange เรื่องใหม่ อาจจะทำให้ความคิดเห็นเปลื่ยนไปก็ได้นะ เพราะตัวเนื้อเรื่องก็ดูน่าสนใจทีเดียวค่ะ

--------------------------------------------------

ขอเพียงใจจันทร์

เอาเรื่องย่อไปก่อนนะคะ จากเวปแจ่มใสค่ะ

หนอยยยยย... อีตาบ้าเอ๊ย ทำเป็นมาดเข้ม เก๊กขรึม ที่แท้นายมันก็ผู้ชายบ้าอำนาจ ชอบหาเรื่อง ไร้สาระ อย่านึกว่าฉันจะกลัวนายนะยะ ไม่มีวันซะล่ะ แล้วถ้านายกล้าแตะน้องชายฉันแม้แต่ปลายเล็บล่ะก็ คอยดูฤทธิ์ฉันก็แล้วกัน!!! หือ อะไรนะ คำพูดหวานที่สุดที่ฉันเคยพูดกับนายนี่น่ะเหรอ ก็ประโยคนี้มั้ง... ‘คุณอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าภายในสามวันนี้นะ ฉันเอาคุณถึงตายแน่ แล้วระหว่างสามวันนี้ ก็หาทางไปลงนรกซะ!’ โอ้โฮ... ยัยผู้หญิงคนนี้ ทั้งปากร้าย ชอบเอะอะอาละวาด กวนโมโหคนเก่งเป็นที่หนึ่ง ไม่เข้ากับหน้าหวานๆ สวยๆ นั่นเลยซักนิด ท่าทางก็เหมือนลูกแมวตัวน้อยอยู่หรอก เสียแต่เป็นลูกแมวภาคนางมารเข้าสิงนี่น่ะสิ แถมยังหนุนหลังให้น้องชายมาเจ๊าะแจ๊ะกับน้องสาวชาวบ้านอีกแน่ะ ฮึ่ม บอกไว้ก่อนว่าถ้าน้องชายยัยนี่ไม่ยอมถอยออกไปดีๆ ล่ะก็ อย่าหาว่าเขาข่มขู่และใช้วิธีรุนแรงก็แล้วกัน!!!

---------------------------------------------------

รุ้งว่าเรื่องนี้สมบูรณ์สุด มีความเป็น unity มากที่สุด เป็นเรื่องที่ได้ standard ในภาพรวมที่สุด แต่รุ้งก็ไม่ได้ชอบที่สุดนะ ^^" ชอบเรื่องที่ 3 มากกว่า

คือรุ้งนึกข้อเสียของเรื่องนี้ไม่ค่อยจะออก เพราะอย่างที่บอกว่ามันได้ standard เกือบทุกจุด แต่ในขณะเดียวกัน รุ้งก็นึกถึงข้อดีไม่ออกเหมือนกัน เพราะไม่มีจุดไหนที่ดี outstanding ออกมา สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ตอนอ่าน ก็จะรู้สึก smooth แต่พออ่านจบ ก็จะไม่มีอะไรที่หลงเหลือให้ประทับใจมากนักค่ะ

เพราะงั้น รุ้งเลยชอบเรื่องที่สามมากกว่าเพราะรุ้งชอบเรื่องของพระเอกกับปัญหาของคนรอบข้าง ตรงนั้นมันกระเด้งออกมาจนรู้สึก touching มาก แต่เรื่องนี้มันไม่มีอารมณ์นั้น แม้แต่ตอนความสัมพันธ์ของนางเอกกับน้องชายจะมีหลายจุดที่ค่อนข้างเล่นได้ แต่ว่ามันก็ยังไม่ได้อารมณ์นั้นอยู่ดีค่ะ ไม่รู้ทำไมนะ วิเคราะไม่ออกเหมือนกัน

สรุป เป็นเรื่องที่โอเค อ่านได้สบายใจชิวๆ ค่ะ

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2554 10:36:08 น. Counter : 3730 Pageviews.		5 comments
Share Tweet