• แนะนำตัวกันหน่อย
• ห่าว ชือ
• เกร็ดจีน
• Inside China
• เผ่าพันธุ์มังกร
• กระแสธารจีน
• กระจุกกระจิก

แจ๊ค หม่า แห่ง Alibaba.com ในวันที่ 23 ก.ย. 48 ที่ผ่านมา ณ ศาลามหาประชาคมเมืองหังโจว คราคร่ำไปด้วยผู้คนกว่า 3,200 คนที่สวมเสื้อยืดสกรีสัญลักษณ์ของอลิบาบา (alibaba.com) Web Ecommerce ชื่อดังของจีนที่มีถิ่นกำเนิดในหังโจว และยาฮูไชน่า โดยเป็นพนักงานของอลิบาบา ราว 2,500 คน และพนักงานจากยาฮู ซึ่งมีฐานในปักกิ่งอีก 700 คน การรวมตัวกันครั้งนี้ ถือเป็นครั้งแรกของคนจาก 2 เว็บชื่อดังมาเจอกันอย่างเป็นทางการ หลังจากที่ยาฮูซื้อหุ้น 40% อันเป็นมูลค่า 1,000 ล้านเหรียญสหรัฐของอลิบาบา บรรยากาศของงานเต็มไปด้วยความแช่มชื่น และทุกครั้งที่ หม่าหยุน หรือ แจ๊ค หม่า ผู้ก่อตั้งเว็บไซต์ อลิบาบา / Alibaba.com กล่าวถึงเป้าหมาย สายตาจากผู้คนข้างล่างก็จะเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและชื่นชม.... แจ๊ค หม่า ผู้ก่อตั้ง Alibaba.com ซึ่งเป็น Website E-Commerce อันดับ 4 ของโลก (ณ วันที่ 17 ต.ค. 48) จากเด็กเกเรสู่เศรษฐี 4,000 ล้าน ดูจากอดีตแล้ว อาจไม่เชื่อว่าคนอย่างหม่าหยุนจะผงาดขึ้นเป็นเศรษฐีพันล้านได้ เพราะในช่วงต้นของยุค 80 เขายังเป็นวัยรุ่นที่มีผลการเรียนย่ำแย่และเกเรมาก แต่โชคดีที่เขากลับตัว หันมาเอาจริงเอาจังกับการเรียนภาษาอังกฤษ และมุ่งมั่น กับการสอบเอนทรานซ์ สุดท้ายก็สามารถเข้าเรียนในวิทยาลัยครูแห่งหนึ่งในเมืองหังโจวได้ และเป็นบัณฑิตเพียงคนเดียวในรุ่น ที่กลายเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย ในปี 1995 หม่าหยุนคนที่เชื่อกันว่าเป็นคนที่ ‘มีภาษาอังกฤษดีที่สุดในหังโจว’ ก็ได้งานชิ้นหนึ่งที่ต้องเดินทางไปยังสหรัฐเมริกา โดยตำแหน่งแล้วเขา คือ ตัวแทนเจรจา แต่หน้าที่หลักคือ การไปขอเงินจากบริษัทในสหรัฐ หม่าหยุนรำลึกอดีตเล่าให้ฟังว่า ในช่วงแรกที่รับงานนั้นรู้สึกว่าเป็นงานไม่ยาก และได้รับการดูแลอย่างดีเมื่อถึงจุดหมาย แต่ทว่าเมื่ออยู่ไปได้ระยะหนึ่ง จึงตระหนักว่าตัวเองกำลังถูกควบคุมตัว และพบว่าบริษัทดังกล่าวมีเบื้องหน้าเบื้องหลังกับแก๊งมาเฟีย หลังจากนั้น เขายังโดนโกหกว่าจะพากลับหังโจว แต่ในที่สุดกลับถูกทิ้งให้อยู่ที่สนามบินโดยไม่มีสัมภาระใดๆ ติดตัวเลย ยังดีที่หม่าหยุนยังพอมีโชคอยู่บ้าง เพราะในกระเป๋ากางเกงของเขามีเงินจากการโยกสลอตแมชชีนที่ลาสเวกัสอยู่ 600 US$ จึงรีบใช้เงินนี้ซื้อตั๋วเครื่องบินไปหาเพื่อนที่ซีแอตเติล และที่นี่เองที่หม่าหยุนได้พบกับอินเทอร์เน็ต (Internet) ซึ่งเป็นสิ่งที่คนในแผ่นดินใหญ่น้อยคนนักจะรู้จักในตอนนั้น “ผมให้เพื่อนช่วยหาคำว่า ‘ประเทศจีน ’ ก็ไม่มีผลอะไรออกมา ไหนจะคำว่า ‘เบียร์ ’ ก็มียี่ห้อต่างๆของทั้งสหรัฐฯ ของเยอรมนี แต่ว่าไม่มียี่ห้อของจีน ผมจึงรับรู้ได้ว่าจะต้องใช้ Internet เป็นเครื่องมือช่วยทำให้แบรนด์ของจีนให้เป็นที่รับรู้ให้ได้” เมื่อกลับมาถึงหังโจว หม่าหยุนรีบเชิญเพื่อนๆ มาประชุมที่บ้าน รวมสมาชิกวันนั้นได้ 24 คน เขาประกาศในที่ประชุม 2 เรื่อง คือ 1. จะลาออกจากงานที่ทำอยู่ และ 2. จะทำเว็บไซต์ โดยจะเริ่มต้นที่เว็บ Yellowpagesของจีน ซึ่งไม่น่าเชื่อว่า สมาชิกทั้ง 24 คนนั้นก็เห็นดีเห็นงามไปกับเขา และเดินตามเขามาจนวันนี้เข้าปีที่ 10 แล้ว ในวันแรกที่ธุรกิจของเขาเริ่มต้น อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุด ก็คือ การสร้างความน่าเชื่อถือให้ลูกค้ารู้ว่าเขาไม่ใช่คนหลอกลวง ในโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่า Internet อยู่จริง หลังจากนั้นในปี 1999 ขณะที่หม่าหยุนมีอายุได้เพียง 34 ปี เขาก็ได้ก่อตั้งเว็บไซต์อลิบาบาขึ้นจนบัดนี้เว็บดังกล่าวก็มีอายุได้ 6 ปีแล้ว (ณ ปี 2548) นิตยสารฟอร์บส์เชื่อว่า หม่าหยุนคนนี้มีแผนส่งออกผลิตภัณฑ์เมดอินไชน่าผ่านเว็บไซต์อลิบาบาไปยังทั่วโลก ปัจจุบัน อลิบาบาเป็น Website E-commerce แห่งโลกไซเบอร์ ที่เป็นการรวมตัวกันระหว่างผู้ประกอบการกว่า 7 ล้านแห่ง จาก 200 ประเทศ กับผู้ประกอบการจีนอีก 2 ล้านราย ทุกวันร่วมกันดำเนินธุรกิจค้าขายกันบนโลกออนไลน์ จากการประเมินพบว่า มูลค่าทางตลาดของ Alibaba หลังจากร่วมมือกับยาฮู(Yahoo.com) แล้ว ได้เพิ่มขึ้นเป็น 4,250 ล้านเหรียญสหรัฐ ซึ่งใกล้เคียงกับยักษ์ใหญ์เว็บไซต์ของจีน อีก 2 ราย คือ shanda.com กับ netease.com และเมื่อมีการจัดอันดับเศรษฐีแดนมังกรของหูรุ่นรีพอร์ท ก็ได้ประเมินให้หม่าหยุนเป็นผู้ที่มีสินทรัพย์ทั้งสิ้นมากกว่า 4,000 ล้านหยวน เจรจาธุรกิจ 82 ล้านเหรียญในห้องน้ำ หม่าหยุน เป็นคนที่มีวาทศิลป์ดี เขามีความสามารถทำให้คนที่ฟังเขาพูดเห็นดีเห็นงามไปกับเหตุผลที่เขายกขึ้นมาประกอบ ตัวอย่างที่ดีอันหนึ่งก็คือ เมื่อเขาพบกับไช่จงซิ่น ประธานเจ้าหน้าที่บริหารฝ่ายการเงิน (CFO) คนก่อนของอลิบาบา ที่มาเจรจาในฐานะของตัวแทนบริษัทร่วมลงทุน แต่ในที่สุดกลับถูกชวนมาทำงานให้กับอลิบาบาแทน หรืออีกครั้ง เมื่อปี 1999 ที่หม่าเพิ่งประกาศว่าจะก่อตั้งบริษัท E-commerce ที่ใหญ่ที่สุดในโลก และมีน้อยคนนักที่เชื่อในคำพูดนี้ แต่ทว่าต้องยกเว้น " มาซาโยชิ ซัน " นักธุรกิจชาวญี่ปุ่นที่มีหุ้นใหญ่ในยาฮู เพราะหม่าหยุนใช้เวลาเพียง 6 นาทีก็โน้มน้าวให้ซันยินดีลงทุน 20 ล้านเหรียญสหรัฐให้กับ Alibaba ของเขาได้ ปัจจัยสำคัญที่ทำให้หม่าหยุนและทีมพบกับความสำเร็จในวันนี้ นั่นก็คือ พวกเขาเป็นกลุ่มกล้าฝันและทำให้ฝันนั้นเป็นจริง นอกจากนั้น ยังเป็นคนรักษาคำพูด ดังที่ในช่วงปี 2001 ธุรกิจเว็บไซต์ทั่วโลกกำลังเผชิญกับปัญหา ซันถึงกับออกปากกับหม่าว่า ในบรรดา CEO แต่ละบริษัทที่เขาเจอ วาจาของแต่ละคนแตกต่างจากวันแรกที่เคยเชิญชวนให้ซันไปร่วมลงทุนด้วย เหลือแต่เพียงหม่าเท่านั้นที่ยังพูดคำไหนคำนั้นเหมือนเดิม ความเชื่อถือในตัวหม่าที่เกิดขึ้นในยามยากครั้งนั้นของซัน มีผลต่อเนื่องมาจนถึงปี 2003 เมื่อหม่าหยุนมีความคิดจะตั้งเว็บไซต์ประมูลสิ่งของขึ้นมาแข่งกับอีเบย์ ซึ่งก็เป็นอีกครั้งที่มีคนบอกว่า ความคิดของเขาเป็นไปไม่ได้ มีก็แต่ มาซาโยชิ ซัน คนนี้ ที่ยินดีลงเงิน 82 ล้านเหรียญสหรัฐให้กับหม่า และไม่น่าเชื่อว่าเงินจำนวนมหาศาลขนาดนี้ เขาสองคนกลับเจรจากันอย่างง่ายๆ ในห้องน้ำ แจ๊คหม่า กับ มาซาโยชิ ซัน หุ้นส่วนใหญ่ของ Yahoo และ Mr. Mark Schwartz อดีตประธานโกลด์แมน แซคช์ (เอเชีย) แล้วความจริงก็พิสูจน์ได้ว่าเงินลงทุนของเศรษฐีญี่ปุ่นไม่ได้สูญเปล่าเลย เมื่อหม่าหยุนตั้งเว็บไซต์เถาเป่า (taobao.com) ให้ขึ้นมาเป็นคู่แข่งของอีเบย์ได้จริง และสำหรับ Alibaba ตอนนี้ก็ได้รับการยอมรับแล้วว่าเป็นweb E-commerce ใหญ่เป็นอันดับ 4 ของโลก รองจากยาฮู อะเมซอน และอีเบย์ หม่าหยุนยังบอกว่า ในปีนี้ (พ.ศ.2548) Alibaba จะมีสำนักงานย่อยในยุโรป เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ญี่ปุ่นและอีกหลายประเทศ ซึ่งก็ต้องจ้างพนักงานอีกหลายร้อยอัตรา แต่อย่างไรก็ตาม โครงการนี้ยังไม่ใช่โครงการที่ใหญ่ที่สุด เพราะโครงการที่ต้องให้น้ำหนักมากที่สุดในอนาคต คือ การแสวงหารูปแบบใหม่ของการค้า เพราะถึงวันนี้แล้ว การจะเป็น ‘บริษัทที่ยิ่งใหญ่’ของหม่า หยุนยังคงมีภาพไม่ชัดนัก “ ตอนนี้เหมือนพวกเรากำลังสร้างตึกขึ้นมา 1 หลัง วันนี้ติดตั้งก๊อกน้ำ พรุ่งนี้ติดตั้งชักโครก เรื่องทุกเรื่องปนเปกันไปหมด นอกจากนั้นยังแก้ไปแก้มา ตอนนี้เรามีแค่ภาพโครงร่างคร่าวๆ ผมคิดว่าปี 2009 ทุกคนคงจะได้เห็นภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ของ Alibaba” ในทัศนะของหม่าหยุน เขามองว่าเมื่อความคิดต่างๆ เกี่ยวกับธุรกิจ E-Commerce กลายเป็นจริง เมื่อนั้น Alibaba ก็จะไม่เป็นเพียงธุรกิจของคนเพียงจำนวนหลักหมื่น เขาหวังว่า E-Commerce จะกลายเป็นสิ่งที่สะดวก เหมือนกับน้ำประปา ‘แค่บิดก๊อกก็ได้ใช้’ ทั้งนี้ หม่าหยุน สรุปชีวิตการทำงานของตัวเองเป็น 3 ช่วง ในช่วงแรก คือปี 1995 ที่เขายังเป็นอาจารย์สอนภาษา อังกฤษในวิทยาลัยคอมพิวเตอร์เมืองหังโจว ที่คาดว่าจะมีอนาคตเป็นหัวหน้าภาควิชาภาษาต่างประเทศ ช่วงที่ 2 คือ ปี 1995 ถึงปี 1999 หม่าหยุนเริ่มต้นทำเว็บไซต์ Yellow Pages ร่วมกับการสื่อสารเมืองหังโจว จากนั้นก็ได้ไปแสวงหาลู่ทางในปักกิ่ง แต่แล้วในคืนหนึ่งของปี 1999 ที่มีหิมะโปรยปราย เขาและเพื่อนที่ไปด้วยกันก็เดินทางกลับมายังหังโจวด้วยความเศร้า ช่วงที่ 3 คือ ปี 1999 - 2004 หม่าหยุนประสบความสำเร็จในการทำเว็บไซต์ E-Commerce แบบ Business-to-Business (B2B) คือ การทำธุรกรรมระหว่างองค์กรธุรกิจด้วยกันเอง เพื่อการค้าขาย การจัดการ การผลิตหรือวัตถุดิบ, การ จำหน่ายสินค้า, การจ่ายเงินออนไลน์ และในอีก 5 ปีข้างหน้า เมื่อได้ร่วมมือกับยาฮูไชน่าแล้ว แม้จะมองอนาคตไม่ได้ชัดเจนนัก แต่หม่าหยุนบอกว่า จะต้องพยายามให้ Alibaba เป็นเว็บ E-Commerceในฝันให้ได้ ***ขอขอบคุณ (Thank You) ที่มาของข้อมูล, บทความและภาพประกอบ - ผู้จัดการออนไลน์ วันที่ 17 ต.ค 48 - China Economic Net   Create Date : 29 มิถุนายน 2550     Last Update : 29 มิถุนายน 2550 14:57:30 น. Counter : 1111 Pageviews.   3 comment Share Tweet

"จูหรงจี" แมวดีที่จับหนูเก่ง จูหรงจี ขณะดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ในที่ประชุมสภาผู้แทนประชาชนทั่วประเทศ จูหรงจี นายกรัฐมนตรีจีนคนที่ 5 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน 1 ในผู้นำจีนรุ่นที่ 3 สมัยประธานาธิบดีเจียงเจ๋อหมินเป็นแกนนำ เขาโด่งดังในฐานะอดีตนายกรัฐมนตรี ผู้มาพร้อมกับความมหัศจรรย์หลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นความสำเร็จในการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจฟองสบู่ ที่ทั้งชาวจีนและต่างชาติยอมรับในฝีมือ เขายังเป็นนักการเมืองแห่งประเทศฝ่ายคอมมิวนิสต์ ที่ผู้นำประเทศใหญ่ๆ ในโลกอยากจะพบปะสนทนาด้วย หรือแม้แต่ข้อกังขาน่าอัศจรรย์ที่ว่า จูหรงจี สืบสายเลือดมาจากปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์หมิง หมิงไท่จู่ จูหยวนจาง ! จูหรงจี เป็นคนตรงไปตรงมา เปิดกว้างและยึดถือความซื่อสัตย์ ยังเป็นนักการเมืองที่แปลกจากผู้นำจีนรุ่นเก่าๆ คือ บ่อยครั้งที่ปราศรัยต่อหน้าฝูงชน เขามักจะกล่าวสดโดยไม่อาศัยร่าง และที่สำคัญยังเป็นคนมีอารมณ์ขันและเป็นกันเอง ซึ่งกิตติศัพท์เรื่องนี้เป็นที่รู้กันอย่างกว้างขวาง โดยเขามักปล่อยมุกกับสื่อมวลชนในงานแถลงข่าวและการสัมภาษณ์หลายต่อหลายครั้ง จึงอาจนับได้ว่าเขาเป็นนักการเมืองระดับผู้นำของจีนคนแรกที่ใกล้ชิดกับสื่อ โดยเฉพาะสื่อในฮ่องกง ไต้หวันและตะวันตกกล้าเล่นกล้าแซวเขาโดยมีการตั้งฉายาให้ว่า “จูหน้าเหล็ก” (หมายถึงเป็นผู้อยู่บนความเที่ยงธรรม ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม) “พระเจ้าซาร์เศรษฐกิจ” หรือแม้แต่ “กอร์บาชอฟแห่งประเทศจีน” มือดีทางเศรษฐกิจ ทายาทที่ถูกวางตัวโดยเติ้งเสี่ยวผิง นับตั้งแต่ผู้นำรุ่นที่ 2 ซึ่งมีเติ้งเสี่ยวผิงเป็นแกนนำ ได้ริเริ่มแนวคิดเปิดประเทศและผลักดันการปฏิรูปศรษฐกิจขึ้น เมื่อปลายทศวรรษที่ 70 (ศตวรรษที่ 20) ในช่วงเริ่มต้นที่ล้มลุกคลุกคลานนั้นเป็นเวทีพิสูจน์ความสามารถของคนทำงานทั้งหลาย จูหรงจีก็เป็นผู้หนึ่งที่มีโอกาสเข้าไปร่วมงานในหน่วยงาน ด้านเศรษฐกิจทั้งระดับท้องถิ่นและคณะกรรมการระดับประเทศ และได้แสดงฝีมือให้ผู้ใหญ่ได้เห็นหลายครั้ง ในสายตาของรัฐบุรุษเติ้งเสี่ยวผิง จูหรงจี คือ “คนเก่งด้านเศรษฐกิจที่มีไม่มากนักในเมืองจีน” เขาจึงได้รับการวางตัวจากเติ้งเสี่ยวผิงให้มาช่วยงานด้านปฏิรูปเศรษฐกิจในทีมผู้บริหารประเทศรุ่นที่ 3 ปี ค.ศ.1991 จูหรงจี ข้าราชการจากหน่วยงานวางแผนงานด้านเศรษฐกิจแห่งชาติ ผู้ที่ได้ชื่อว่ารู้เรื่องเศรษฐกิจดีในวัย 63 ปี ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ในฐานะอดีตนายกเทศมนตรีนครเซี่ยงไฮ้ที่อยู่ในตำแหน่งมา 3 ปี ผู้นำความเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาลมาสู่มหานครแห่งนี้ ผู้คนยกย่องว่า เขา คือ ผู้พลิกศักยภาพของเซี่ยงไฮ้ให้กลับมาเป็นศูนย์กลางการเงินและอุตสาหกรรมการผลิตชั้นแนวหน้าของประเทศสำเร็จ และยังฝากผลงานเป็นโฉมหน้าใหม่ของเมืองผู่ตงที่เจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว รวมถึงการขยายเครือข่ายสื่อสารโทรคมนาคม ตลอดจน การรุกคืบของโครงการก่อสร้างในแถบชานเมืองเซี่ยงไฮ้ ทำให้ชื่อของจูหรงจีเป็นที่รู้จักทั้งในและนอกประเทศ และยังเป็นความหวังในการรับมือกับปัญหาเศรษฐกิจที่กำลังร้อนแรง ทั้งในภาคอุตสาหกรรม เกษตรกรรมและการเงินในขณะนั้น ทั้งนี้ สืบเนื่องมาจากการขานรับแนวคิดการปฏิรูปเศรษฐกิจของเติ้งเสี่ยวผิงอย่างเป็นรูปธรรม ของเหล่าผู้นำระดับท้องถิ่น อาทิ การผุดขึ้นของเขตเศรษฐกิจอย่างคึกคัก การกู้เงินจากธนาคารกลางเพื่อการลงทุนในธุรกิจต่างๆ ทั้งในและต่างประเทศ รวมถึงการร่วมทุนกับต่างชาติอย่างไม่ลืมหูลืมตา ตลอดจนการฉวยโอกาสจากตำแหน่งหน้าที่กระทำการคอร์รัปชันของเจ้าหน้าที่รัฐ ผู้บริหารท้องถิ่น ตลอดจนเอื้อประโยชน์ต่อเครือญาติของบุคคลในพรรคฯ และอีกหลายประการที่ส่งผลให้การขยายตัวทางเศรษฐกิจเป็นไปอย่างไร้ระเบียบและขาดสมดุล ขณะเข้าเฝ้าฯพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯของปวงชนชาวไทย เมื่อเดือนพฤษภาคม 2001 รองนายกฯ จูหรงจีผู้นั่งอยู่ในตำแหน่งดูแลรับผิดชอบด้านเศรษฐกิจ ได้เสนอ “หลักปฏิบัติ 16ประการ” เพื่อแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจฟองสบู่ ควบคุมการขยายตัวและคลายความร้อนแรงทางเศรษฐกิจ ควบคู่กับการปราบปรามการทุจริตฉ้อราษฎร์บังหลวง ทั้งนี้....เมื่อหลักการดังกล่าวได้รับการเห็นชอบจากประธานาธิบดีเจียงเจ๋อหมิน จูหรงจี ซึ่งในขณะนั้นยังไม่มีบารมีในพรรคฯ ก็สามารถผลักดันหลักปฏิบัติ 16 ประการออกมาได้อย่างเป็นรูปธรรม และถึงแม้ในระยะแรกจะต้องเผชิญกับอุปสรรคปัญหาเรื่องคน และความขัดแย้งกับกลุ่มผลประโยชน์บางกลุ่ม แต่จูหรงจีก็ใช้ความโปร่งใสและการเป็นระบบอย่างของข้าราชการที่มีประวัติขาวสะอาดเข้าต่อสู้ ความพยายามของจูส่งผลให้บรรดาเศรษฐีใหม่ทั้งหลายเสียผลประโยชน์ ถึงกับโกรธแค้นจูหรงจี และหมายมาดว่าจะเอาชีวิตกันเลย แต่จูหรงจีก็ลั่นวาจาว่า “คราวนี้เรามุ่งปราบเสือ ขอให้เตรียมโลงศพไว้ 100 โลง สำหรับเก็บศพพวกนั้น 99 โลง และอีกโลงเผื่อตัวผม ผมพร้อมจะดับไปกับพวกนั้นเพื่อความสุขนิรันดร์ของประเทศชาติและประชาชน” จูหรงจี ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ทำงานตรงไปตรงมาอย่างไม่เห็นแก่หน้าอินทร์หน้าพรหม “พระเจ้าซาร์แห่งเศรษฐกิจ” ในระหว่างที่นายกฯ จูนั่งอยู่ในตำแหน่งผู้นำรัฐบาล (มีนาคม ค.ศ.1998-2003) ประเทศจีนต้องเผชิญกับวิกฤตการณ์ทั้งในและต่างประเทศที่เหนี่ยวรั้งการก้าวเดินของงานปฏิรูปเศรษฐกิจ อาทิ วิกฤตการณ์การเงินที่เกิดขึ้นในประเทศแถบเอเชีย การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจโลกชะลอตัว ความขัดแย้งของโครงสร้างอุตสาหกรรมในประเทศ การว่างงานของเจ้าหน้าที่ในรัฐวิสาหกิจ และการประสบอุทกภัยครั้งใหญ่ถึง 2 ครั้ง ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง ประเทศชาติก็ได้ผ่านเหตุการณ์สำคัญๆหลายเรื่อง อาทิ - การเข้าเป็นสมาชิกองค์การการค้าโลก (WTO) - กรุงปักกิ่งได้รับเลือกเป็นเจ้าภาพจัดงานโอลิมปิกในปี 2008 - การฟื้นฟูอธิปไตยแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีนเหนือเกาะมาเก๊า พร้อมๆ กับการเริ่มดำเนินการโครงการพัฒนาเขตตะวันตกอย่างเป็นรูปธรรม รวมถึงความเจริญทางวัตถุ ที่มีให้เห็นตามเมืองใหญ่ๆ อาทิ การใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ หรือรถยนต์ที่เพิ่มมากขึ้นตามท้องถนน ฯลฯ ขณะที่นายกฯ จูหรงจีบริหารเศรษฐกิจประเทศจีน ในช่วงเศรษฐกิจโลกชะลอตัว การลงทุนจากทั่วโลกลดลงครึ่งหนึ่งในปี 2000 เขาสามารถกระตุ้นการลงทุนในประเทศให้สูงขึ้นได้ถึง 10% และในช่วง 9 เดือนแรกของปี ค.ศ.2002 ประเทศจีนมีมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ(GDP) ทะลุเป้าที่ตั้งไว้ เท่ากับ 7.9% ทั้งนี้เป็นผลมาจากการที่รัฐบาลเข้าไปแทรกแซงในธุรกิจเอกชน โดยกระตุ้นอัตราค่าแรงให้เพิ่มสูงขึ้น ส่งผลให้ศักยภาพในการบริโภคเพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย นอกจากนี้ปี 2002 มูลค่าการค้าของจีนก็ทะยานสูงขึ้น 18% โดยมูลค่าการส่งออกสูงกว่าการนำเข้า และการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศก็ยังเพิ่มสูงขึ้น 22.6% เช่นกัน ภารกิจนายกรัฐมนตรี ภาพที่เกิดขึ้นภายหลังตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของเขาสิ้นวาระลง คือ สมาชิกสภาผู้แทนประชาชนแห่งที่ประชุมสภาผู้แทนประชาชนทั่วประเทศ ต่างปรบมือยอมรับรายงานสรุปผลงานของเขากันอย่าง พร้อมพรัก ........ “ ตัวเลขเศรษฐกิจประชาชาติของจีนปี ค.ศ.2003 เติบโตเฉลี่ย 7.7% เศรษฐกิจระบบตลาด บนพื้นฐานการปกครองแบบสังคมนิยมของจีนเริ่มสร้างฐานขึ้นอย่างเป็นปึกแผ่น และพร้อมจะเติบโตขึ้นต่อไปในอนาคต” คือบทสรุปที่เป็นทางการที่สุด ในฐานะผู้นำรัฐบาลที่เบนเข็มไปสู่แนวทางปฏิรูปและพัฒนาเศรษฐกิจของจูหรงจี ที่เขายอมรับว่า “สามารถบรรลุผลสำเร็จในงานใหญ่ที่หลายปีก่อนหน้านี้ไม่คาดคิดว่าจะทำได้สำเร็จ ”........ “งานใหญ่” ที่ประสบผลสำเร็จดังคำสรุปข้างต้นคงหนีไม่พ้น “เรื่องเศรษฐกิจ” ที่เป็นความชำนาญเฉพาะตัวของนายกฯ ผู้ซึ่งได้รับคำยกย่องจากชาวจีนว่าเป็น “แมวดีที่จับหนูเก่ง” คนนี้ นักวิจารณ์ของจีนเคยกล่าวไว้ว่า ผลงานเรื่องเศรษฐกิจในช่วงที่เขาเป็นนายกรัฐมนตรี ยังไม่โดดเด่นเท่าสมัยที่เป็นรองนายกฯ ดังนั้นจึงต่างยกย่องผลงานในช่วงนั้นที่ทำให้เขาได้รับฉายา “พระเจ้าซาร์เศรษฐกิจ” ผู้รู้ดีว่าเมื่อไหร่จะ ‘จับ’ หรือ ‘ปล่อย’ โอกาส ในขณะดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรี จูหรงจีโดยการสนับสนุนจาก เติ้งเสี่ยวผิง และประธานาธิบดี เจียงเจ๋อหมิน สามารถใช้อำนาจ “จอมทัพเศรษฐกิจ” ได้อย่างเต็มที่ในการแก้ปัญหาสำคัญๆ อาทิ การเสนอทางออกเพื่อสางหนี้ที่เกิดขึ้นในระบบการเงินระหว่างรัฐวิสาหกิจขนาดใหญ่และ กลางทั่วประเทศที่หมักหมมมานานกว่า 500,000 ล้านหยวน โดยการอัดฉีดเงินเพื่อพยุงกิจการในเบื้องต้น และกำหนดเส้นตายในการทำงานให้กับเจ้าหน้าที่ เพื่อจับตาขั้นตอนการสางหนี้อย่างใกล้ชิด ถึงแม้ปัญหาดังกล่าวจะไม่สามารถกำจัดไปได้หมดสิ้น และยังส่งผลมาถึงสมัยที่เขาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอีกครั้งก็ตาม ทว่าหลังดำเนินงานตามแนวทางของจูหรงจีไปได้หนึ่งปี ก็สามารถสางหนี้ได้กว่า 300,000 ล้านหยวน หรือตัวอย่างการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจที่ขยายตัวอย่างร้อนแรง การปั่นราคาที่ดิน และตลาดหุ้น ธนาคารปล่อยกู้มากเกินไปจนเริ่มมีหนี้เสีย จูหรงจีได้เสนอให้มีการปรับอัตราดอกเบี้ยให้สูงขึ้น รวมถึงเสนอ “หลักปฏิบัติ 16 ประการ” ซึ่งเป็นมาตรการควบคุมระบบเศรษฐกิจมหภาค (หงกวนเถียวค่ง) เพื่อแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจอย่างเบ็ดเสร็จ ถึงแม้ในเบื้องต้น นายหลี่กุ้ยเซียน ผู้ว่าการธนาคารกลางขณะนั้น จะไม่เห็นด้วยในแนวคิดและนำหลักการของเขามาปฏิบัติ แต่ภายหลังเมื่อจูหรงจีได้รับอำนาจจากกรมการเมืองให้เข้าดำรงตำแหน่งแทนหลี่ในปี 1993 เขาก็ได้เข้ามาดำเนินการกู้สถานการณ์หนี้เสียของธนาคารกลาง สามารถบรรเทาปัญหาหนี้เสีย ปริมาณเงินล้นระบบ และจัดการกับตลาดเงินที่ไร้ระเบียบ ที่โดยส่วนใหญ่เกิดจากการลงทุนในสินทรัพย์ถาวรได้สำเร็จ จูหรงจีทำงานในรัฐบาลภายใต้การสนับสนุนจากแกนนำพรรค นายเจียงเจ๋อหมิน จากความสำเร็จของจูหรงจีและรัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนในงานปฏิรูปเศรษฐกิจของประเทศ ตลอดจนการปฏิรูประบบการเงิน การคลัง การจัดเก็บภาษี การลงทุน และระบบการค้ากับต่างประเทศ โดยเฉพาะการส่งเสริมการลงทุนจากต่างประเทศในธุรกิจขนาดกลางและย่อม เพื่อวางรากฐานการเข้าเป็นสมาชิกองค์การการค้าโลก (WTO) ของประเทศจีน ทำให้ปี ค.ศ.2003 คณะกรรมการสมาพันธ์ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมแห่งทวีปยุโรป ได้พิจารณามอบรางวัลอันทรงเกียรติที่เคยมอบให้กับอดีตประธานาธิบดีบิล คลินตัน แห่งสหรัฐฯ มาแล้ว แก่อดีตนายกฯ จูหรงจีของจีน ซึ่งเขาได้บริจาคเงินรางวัลทั้งหมดให้กับมหาวิทยาลัยชิงหัว สถาบันศึกษาที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้แก่เขาเมื่อวัยหนุ่ม >> ประวัติส่วนตัว << จูหรงจี เกิดเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ.1928 ที่ฉางซา ในมณฑลหูหนัน กำพร้าพ่อและแม่มาตั้งแต่เล็ก จูหรงจี จึงอยู่ในการอุปการะเลี้ยงดูของคุณลุง จูเสียว์ฟาง เขาจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชิงหัว คณะวิศวกรรมศาสตร์ เอกวิศวกรรมไฟฟ้า เมื่อธันวาคม ค.ศ.1948 ที่นี่จูหรงจีได้ศึกษาเรียนรู้ด้านวิชาการและเข้าร่วมในกิจกรรมต่างๆ อันเป็นประโยชน์ต่อมาในหน้าที่การงาน เขาจึงรำลึกในบุญคุณของสถาบันศึกษาแห่งนี้เสมอมาว่า “ได้หล่อหลอมเขาขึ้นจนเป็นปัญญาชนที่เข้มแข็งของชาติ” และถึงแม้จะจบการศึกษาไปแล้วจูก็ยังหาโอกาสไปบรรยายประสบการณ์ต่างๆ ในการทำงานเล่าสู่รุ่นน้องอยู่บ่อยๆ ระหว่างปี ค.ศ.1947-1951 ขณะศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยชิงหัว จูหรงจีได้เข้าเป็นสมาชิกของสันนิบาตเยาวชนลัทธิประชาธิปไตยแผนใหม่ และก่อนเข้าเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์เมื่อตุลาคม ค.ศ.1949 จูหรงจีก็เคยร่วมงานกับพรรคฯ มาบ้าง ปี ค.ศ.1951 เข้าทำงานในส่วนงานด้านการวางแผนการผลิตเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือในกระทรวงอุตสาหกรรม ค่อยๆ ไต่เต้าขึ้นสู่หน่วยงานด้านการวางแผนงานระดับประเทศ และยังเป็นวิศวกรแห่งสำนักงานประมวลเศรษฐกิจแห่งชาติ ราวปีค.ศ.1955 จูหรงจีได้สมรสกับ นางเหลาอัน เพื่อนนักศึกษาชาวหูหนันที่จบจากมหาวิทยาลัยชิงหัวคณะเดียวกัน นางเหลาอัน เคยดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการบริษัทที่ปรึกษาด้านวิศวกรรมแห่งชาติจีน ทั้งคู่มีบุตร 2 คน เป็นหญิงชื่อ จูเอี้ยน และชาย จูเต๋อเหมี่ยว จูหรงจีและนางเหลาอัน จูหรงจียังเคยทำงานในสำนักงานด้านเศรษฐกิจแห่งบัณฑิตยสภาด้านสังคมศาสตร์ และอยู่ในคณะกรรมการเศรษฐกิจแห่งชาติ รวมถึงในกรมการเมืองแห่งเทศบาลนครเซี่ยงไฮ้ มหานครใหญ่ ซึ่งเป็นแกนหลักทางเศรษฐกิจของประเทศ จูหรงจีเข้าดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรี และเป็นหนึ่งในคณะทำงานด้านเศรษฐกิจและการค้าในคณะรัฐมนตรี เมื่อปี ค.ศ.1991 และยังควบตำแหน่งแกนนำสำคัญในคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์แห่งชาติจีน ปีค.ศ.1993 รองนายกฯ จูหรงจีควบตำแหน่งสำคัญ คือผู้ว่าการธนาคารกลางจีน (จงกั๋วเหรินหมินอิ๋นหัง) ต่อมาในปี 1997 ก็เข้าเป็นกรรมการถาวรของพรรคฯ และกรรมการด้านบริหารในกรรมการกลางพรรคฯ กระทั่งเดือนมีนาคม ค.ศ.1998 เขาก็ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน กุมบังเหียนงานปฏิรูประบบเศรษฐกิจแห่งชาติเต็มตัว รวมถึงเป็นประธานคณะกรรมการโครงการก่อสร้างเขื่อนซันเสียของคณะรัฐมนตรี ซึ่งเป็นโครงการระดับชาติในสมัยนั้นด้วย นายกรัฐมนตรีจูหรงจี มีบุคลิกการทำงานที่รวดเร็ว เน้นการปฏิบัติงานภาคสนาม ระดมความคิดจากผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการระดับสูง และแก้ปัญหาที่จุดเริ่มต้น ตลอดจนการเรียนรู้งานจากผู้มีประสบการณ์มาปรับใช้ในงานของตน เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้จูหรงจีเข้าถึงปัญหาและสามารถหาทางแก้ไขได้ตรงจุดจนประสบความสำเร็จ จูหรงจี ดำรงตำแหน่งสำคัญในคณะกรรมการกลางพรรคฯ จวบถึงปี ค.ศ.2003 โดยอยู่ในตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจนครบวาระ 5 ปี (นายเวินเจียเป่าเข้ามาดำรงตำแหน่งแทนในสมัยต่อมา ) หลังจากนั้นเขาก็วางมือจากวงการการเมือง และใช้เวลาว่างเพลิดเพลินไปกับอุปรากรปักกิ่งที่เขาชื่นชอบ เขาคือผู้นำจีนคนแรกที่มีความเป็นกันเองกับทุกคน มีอารมณ์ขันและแสดงออกอย่างเปิดเผย แตกต่างจากผู้นำรุ่นก่อนๆ "หลักปฏิบัติ 16 ประการ (หงกวนเถียวค่ง)" ด้านการเงินการธนาคาร 1. ให้ปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยเงินฝาก เงินกู้ และพันธบัตรที่ออกใหม่ของรัฐ ตั้งแต่วันที่ 11 ก.ค.1993 เป็นต้นไป 2. ให้ธนาคารพิเศษเรียกคืนสินเชื่อที่ปล่อยกู้เกินวงเงินตามที่ธนาคารประชาชนจีน ได้กำหนดเอาไว้กลับคืนมาได้ก่อนวันที่ 25 สิงหาคม 1993 3. ให้ธนาคารพิเศษทำการตรวจสอบกลไกระบบการเงินในการปล่อยสินเชื่อของตน แล้วเรียกเก็บหนี้สินที่ปล่อยกู้ไปอย่างผิดระเบียบกลับคืนมา 4. ให้ธนาคารพิเศษแยกนโยบายการปล่อยกู้ของตน กับนโยบายการปล่อยกู้ที่ให้แก่กลุ่มธุรกิจการค้าออกจากกัน 5. เพิ่มความแข็งแกร่งในการปฏิบัติงานให้แก่ธนาคารประชาชนจีน โดยให้มีภาระหน้าที่สอดคล้องกับบทบาทในฐานะธนาคารกลาง 6. ให้ตลาดหลักทรัพย์ปฏิบัติตามกฎระเบียบของรัฐ เกี่ยวกับการซื้อ-ขายหลักทรัพย์ในตลาดฯ อย่างเคร่งครัด ด้านการคลัง 7. ให้ดำเนินการปรับลดงบประมาณลงร้อยละ 20 8. ขอให้พื้นที่ต่างๆทั่วประเทศร่วมมือกันขายพันธบัตรของรัฐให้หมดภายในวันที่ 15 ก.ค.1993 ด้านโครงการลงทุน 9. ให้ทำการไต่สวนใหม่กรณีที่ผู้นำรัฐบาลท้องถิ่นอนุมัติโครงการลงทุนต่างๆ ในพื้นที่เศรษฐกิจที่ประกาศเปิดด้วยตัวเอง 10. ให้ลดการลงทุนในโครงการก่อสร้างขนาดใหญ่ลง 11. ให้เพิ่มการลงทุนทางด้านการคมนาคมและการท่าต่างๆ ด้านอื่นๆ 12. ดำเนินการปฏิรูประบบอัตราการแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศ 13. ให้ยุติการใช้ใบยอมรับสภาพหนี้ หรือ "ไป๋เถียวจื่อ" แทนการจ่ายเงินในการรับซื้อผลผลิตจากชาวนาโดยเด็ดขาด 14. ให้รัฐบาลท้องถิ่นยุติการใช้อำนาจในการเรียกเก็บภาษีพิเศษต่างๆ หรือค่าฤชาธรรมเนียม ในการทำกิจกรรมอื่นใดจากผู้ใช้แรงงานในวิสาหกิจต่างๆ ทั้งทางภาคเกษตรกรรมและภาคอุตสาหกรรมโดยเด็ดขาด 15. ให้องค์กรตรวจสอบวินัยในท้องถิ่นทำการตรวจสอบวินัย ทางด้านการเงินการคลังของมณฑลและเขตปกครองตนเอง 16. ดำเนินการปฏิรูประบบราคาสินค้าขึ้นมาใหม่ให้แล้วเสร็จก่อนสิ้นปี 1993 เพื่อไม่ให้สินค้าขึ้นราคาโดยขาดการควบคุม *หมายเหตุ : - หลักปฏิบัติ 16 ประการ (หงกวนเถียวค่ง) คัดจากหนังสือ "เศรษฐกิจการเมืองจีน" หน้า 260-261 เขียนโดย วรศักดิ์ มหัทธโนบล **เรียบเรียงจาก : - ไชน่าเดลี่ / ยูพีไอ / รอยเตอร์ส / ไวคิพีเดีย / ซินหัวเน็ต ***หนังสืออ้างอิง : - “อะเมซิ่ง จูหรงจี” โดย สันติ ตั้งรพีพากร - “บูรพาแดงเปลี่ยนสี” โดย วรศักดิ์ มหัทธโนบล สำนักพิมพ์มติชน และ - "เศรษฐกิจการเมืองจีน" วรศักดิ์ มหัทธโนยล จัดพิมพ์โดย ศูนย์จีนศึกษา สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ****ขอบคุณ (Thank You) ที่มาข้อมูล ข้อความและภาพประกอบ - คนจีนเรียกเขา "จูหรงจี พระเจ้าซาร์แห่งเศรษฐกิจ" โดย ผู้จัดการออนไลน์ 15 สิงหาคม 2548   Create Date : 03 มิถุนายน 2550     Last Update : 3 มิถุนายน 2550 22:20:40 น. Counter : 999 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• prncess
• blueberry_cpie
• D_jang
• ไวนิล
• Chadada
• ๏๏กะปอม๏๏
• U Know Me a Little Go
• Logetus
• WonDerFulSumMer
• ชากีร่า
• ป้ามด
• รำเพย
• แม่โบนัส
• นกน้อยในไร่ส้ม
• Munro
• *revolniar*
• แพรวขวัญ
• นกขมิ้น_mommam
• เนยสีฟ้า
• Naomichan
• monkeynumber4
• เอ๊กกี่
• OH! MY...กล้วย
• [OO] SULAI JAI MARNNN
• แมลงวันตาโต
• Yushi
• esprit_pawin
• lozocat
• neaq
• นางมารร้าย
• Mrs.Bear
• alinada
• ริมยมนา
• ตองเจ็ด
• พนอจัน
• Paradijs
• Hawaii_Havaii
• kayook
• เด็กหัดเดิน
• mintny_n
• หลั่มหมั่นเหม่ง
• กิน ๆ เที่ยว ๆ
• ลูกไหน
• wbj
• Goret
• rosepinkbutterfly
• หน่อยอิง
• แพนด้ามหาภัย
• fifty-four
• ซอร์บอนน์
• bench
• หม๋องแหม๋ง
• พลังชีวิต
• เค้กลั้ลลา
• ผ้าไหมไทย
• กั้งกระดาน
• Febie
• ลูกสน
• wee_nong
• โกโก้คุง**
• ปูขาเก เซมารู
• miragery
• pepsakoy
• ceacar salad
• แม่สลิ่ม
• Beebie
• ความรักทำให้โลกอ่อนหวาน
• iTiMiTi
• ญามี่
• joo
• สาววิเศษ
• dailydelicious
• IyadA
• Thai-SkY
• babali
• นางฟ้าของชาลี
• Baked by PonG
• ตาโตสุดสวย
• แม่เฮือน
• nescoffee
• alisabeth
• Pastel pied
• Tristy
• ฟันคุดน้อยซี่ที่7
• มัชชาร
• yanisa2536
• bake@home
• vanillaorchid
• Tiny Bakery
• บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
• Webmaster - BlogGang

• ป้ามด
• umasa_ib
• Jitti Wedding & Event Design
• บ้านไร่ข้าวโพด
• BlogGang.com