online guy
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add online guy's blog to your web]
Links
 

 
FraGile : Handle with care



จีนรู้สึกปวดหนึบๆหน่วงๆ บริเวณน้องฝาแฝด มาเกือบอาทิตย์
อาการดังกล่าวรบกวนจิตใจเขาเป็นอย่างมาก
มันทำให้เสียบุคลิกเป็นที่สุด
เพราะเวลาเดินมันจะปวดระบมๆ
ทำให้ต้องเดินขากางๆตลอดเวลา
เผลอหุบขาเมื่อไหร่เป็นต้องปวดจี๊ด ขึ้นมาทันที
เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าโรงพยาบาลชื่อดัง ย่านสุขุมวิท
เพื่อปรึกษาเกี่ยวกับอาการที่เกิดขึ้น

จีน เดินเก้ๆกังๆ ขากางๆ เปิดประตูเข้าไปในโรงพยาบาลสุดหรู
ที่ถ้าไม่มีป้ายชื่อโรงพยาบาลแล้ว
จะพาลนึกไปว่ากำลังเดินเข้าโรงแรมห้าดาวเลยทีเดียว
มองซ้ายมองขวา เจอเป้าหมายก็เดินลิ่วๆตรงเข้าไปทันที

ที่แผนกทะเบียนคนไข้ใหม่
เขากรอกข้อมูลส่วนตัวลงในใบประวัติคนไข้
เมื่อเสร็จแล้วก็ยื่นให้พยาบาลที่เคาท์เตอร์
“ไม่ทราบ ป่วยเป็นอะไรคะ” เธอก้มหน้าถามจีน
เตรียมจดอาการลงในใบส่งคนไข้

“...เอ่ออ ..อึ่มมม อ่า..” จะพูดยังไงดีวะเนี่ย
“ปวดท้องครับ” จีนอ้อมแอ้มตอบไป
เธอพยักหน้าหงึกๆ เหมือนเข้าใจ
แล้วก็ ลงมือจดยิกๆ ลงไปในเอกสารแผ่นนั้นนั้น
“ไปรอที่หน้าห้องเบอร์ 13 นะคะ เดินเลยน้ำพุไปแล้วเลี้ยวขวาค่ะ”
เธอยิ้มหวานให้พลาง หันไปรับคนไข้คนต่อไป
“ห้อง 13 หรอ ลัคกี้นัมเบอร์ซะด้วย”
จีนพึมพัมคนเดียวแล้วเดินช้าๆ ไปตามทางที่เธอบอก

จีนนั่งรอหมออยู่หน้าห้องหมายเลข 13
สายตาก็มองไปมองมา
โรงพยาบาลนี้ถึงแม้จะหรูขนาดไหน
มันก็ยังคงเป็นแหล่งรวมคนป่วยอยู่ดี
มีแต่คนหน้าตาซีดเซียว นอนอยู่บนเตียงมีสายระโยงระยาง
บางคนก็นั่งอยู่บนรถเข็นทำหน้าเบื่อโรคหรือเบื่อโลก ก็ไม่ทราบได้

“คุณ จินดนัยค่ะ” เสียงพยาบาลหน้าห้องเรียก
จีนลุกขึ้นยืน สูดหายใจเข้าเต็มที่ ค่อยๆเดินตามพยาบาลเข้าห้องไป

“เชิญเลยค่ะ” เสียงคุณหมอ

...หมอผู้หญิง?

มัว แต่มองโน่นมองนี่ แต่ดันไม่ได้ดูป้ายชื่อหมอที่หน้าห้องซะได้
ถ้ารู้ว่าเป็นผู้หญิง จะได้ขอเปลี่ยนหมอ ไม่ไหวๆ ลำบากใจน่าดู
เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว

จีนทำหน้ากระอักกระอ่วนใจ ก้มหน้าก้มตา
นั่งนิ่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะคุณหมอ
คุณหมอหยิบใบส่งคนไข้มาเปิดๆอ่าน แล้วเงยหน้าขึ้นมามองจีน
“ปวดท้องเหรอคะ ปวดยังไงคะ”
“สงสัยจะหนัก สีหน้าไม่สู้ดีเลย” คุณหมอมองจีนด้วยสายตาเห็นใจ
“เอ่ออ จริงๆไม่ได้ปวดท้องหรอกครับ แต่ปวดต่ำกว่านั้นอีกหน่อย”
“ด้านขวาต่ำกว่าสะดือหรือเปล่าคะ อาจจะปวดไส้ติ่ง”
คุณหมอ ถามอาการเพิ่มเติม พลางพูดเปรยๆ
“หรือปวดแถวขาหนีบ ก็อาจเป็นต่อมน้ำเหลืองโต”
“เอ หรือจะเป็นลำไส้เล็กอักเสบ” คุณหมอยังวินิจฉัยไปเรื่อยๆ

...จะบอกไงดีวะ ลำบากใจจริงๆ ... แต่ถ้าขืนไม่พูดตรงๆ
คุณหมอคงได้สันนิษฐานให้ได้เป็นโรคอะไรต่อมีอะไรอีกเยอะแยะแน่ๆ

“คือมันรู้สึก ขัดๆปวดๆ ตรง ..นั้นครับ” จีนพูดเบาที่สุด ..เหมือนกระซิบ
เมื่อได้ยินดังนั้น คุณหมอก็พยักหน้าหน่อยๆแล้วอมยิ้มนิดๆ

“ค่ะๆงั้นไปนอนที่เตียงเลยดีกว่า แล้วถอดกางเกงออก”

พยาบาลผู้ช่วยเดินเข้ามารูดม่านที่เตียงคนไข้
พร้อมยื่นผ้าผืนหนึ่งให้จีน ไว้ปิดบังส่วนล่าง
เขาปลดเข็มขัด รูดซิป แล้วค่อยๆถอดกางเกงออก

เสร็จแล้วนอน รอคำสั่งต่อไป

คุณหมอหันหลังเดินไปหยิบอุปกรณ์การตรวจบางอย่าง
พร้อมใส่ถุงมือยางเดินตรงมาหาจีน
เมื่อถึงเตียงคุณหมอก็เปิดผ้าที่ปิดส่วนล่างของจีนขึ้น
แล้วเพ่งมองพิจารณา จีนน้อย อย่างตั้งอกตั้งใจ
แล้วเอามือมาจับๆจีนน้อย ขึ้นมาเพื่อตรวจสอบอาการ
“ ตรงนี้เจ็บมั๊ยคะ ” คุณหมอจับเลื่อนไปเรื่อยๆทีละจุด
“ไม่เจ็บครับ” จีนตอบ
“ตรงนี้ละคะ”คุณหมอถามต่อ
“ตรงนั้นก็ไม่เจ็บครับ” จีนตอบตรงๆ
“แล้วนี่ละคะเจ็บมั๊ย” คุณหมอเลื่อนมือคลำไปเรื่อย
“ไม่ครับ ไม่เจ็บ”..ไม่เจ็บแต่เพลินดีครับ...จีนอยากตอบแบบนี้จริงๆ
“แล้วที่บอกปวด ปวดตรงไหนละคะ”หมอหันหน้ามาถาม
“ปวด..ปวด..”ใช้คำไหนดี ถึงจะไม่น่าเกลียดวะเนี่ย
“ปวดอัณ..” จีนพูดยังไม่ทันจบ หมอก็พูดตอบมาทันที
“อ๋อ ปวดน้องไข่นะคะ”พลางเลื่อนมือไปคลำดรากอนบอลของจีนแทน
โห... คุณหมอคนสวยใช้คำไม่มีอ้อมค้อมเล้ย
“โอ๊ยย ๆ ปวดครับ”จีนแหกปากร้องทันที เมื่อหมอคลำถูกจุด

“มีเพศสัมพันธ์อาทิตย์ละกี่ครั้งคะ
...แล้ว ไปเล่นอะไรซุกซนเกินขอบเขตบ้างหรือเปล่า”
เอ่อออ... คำถามแรก ก็ตอบยากแล้ว
คำถามที่สองเนี่ย เข้าเรทเอ๊กซ์ เลยนะคุณหมอ..

..มีเซ็กส์ อาทิตย์ละกี่ครั้งเหรอ ..
“ก็..ก็ เดือนละหนสองหนอ่ะครับ ไม่ได้บ่อยมาก”
“ที่คุณหมอว่า เล่นซุกซนเกินขอบเขตนี่มัน ยังไงเหรอครับ”
จีนถามเบาๆ เพราะไม่แน่ใจที่จะตอบ
“ก็พวกของเล่นเสริมความตื่นเต้นเช่น โซ่ แซ่ กุญแจมือ
เทียนไข ไฟช๊อต อะไรแบบนี้”
คุณหมอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนกับมันเป็นเรื่องปกติประจำวัน

อ๋ออ ก็ใช้ครบทุกอย่างละครับ.....


เอ๊ยยยย ไม่ใช่ ..เคยใช้ซะที่ไหนกันของเล่นพวกนี้
“ไม่เคยครับๆ” จีนรีบปฎิเสธก่อนจะเสียภาพพจน์
“คือบางทีคนไข้ก็จะบาดเจ็บจากของพวกนี้ละค่ะ เลยถามก่อน”
“แล้วอั้น ปัสสาวะบ่อยหรือเปล่าคะ”
คุณหมอลองเอามือค่อยๆรูดจีนน้อยขึ้นลงๆ เพื่อตรวจดูอาการผิดปกติ
“ม่ะ ม่ะ ไม่บ่อยครับ”จีนสะดุ้งด้วยความรู้สึกตามธรรมชาติ

คุณหมอยังรูดขึ้นๆลงๆ พลิกไปๆมาๆไม่หยุด
พลางก้มหน้ามองใกล้เข้าไปอีก เพื่อจะได้เห็นชัดๆ

...อย่า..ทำ...แบบนั้นนนคุณหมอ... จีนเอามือจิกผ้าปูเตียงแน่น
....ลูกพ่อ อย่านะเว๊ยย อย่าแข็ง อายเค้า...
สายไปแล้ว..จีนน้อยในกำมือหมอเริ่มขยายตัวเหมือนเจลลดไข้แช่น้ำ
คุณหมอทำหน้าตกใจกับสิ่งทีเห็นอยู่ในมือ
แต่ยังไม่ยอมปล่อยจีนน้อยง่ายๆ กำอยู่แบบนั้น

ส่วนพยาบาลเอาแฟ้มคนไข้ปิดปากหัวเราะคิกคัก

...อยากตายๆ อายชิปเป๋ง...จีนหลับตาปี๋ไม่อยากลืมตา มองหน้าใคร
ดึงผ้าขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้
ในที่สุดคุณหมอก็ปล่อยจีนน้อยเป็นอิสระ แล้วพูดว่า
“ดูทั่วๆไปไม่มีอะไรผิดปกตินะคะ ก็เหมือนจะแข็งแรงดี”หมอพูดยิ้มๆ
“ขอตรวจปัสสาวะหน่อยละกัน” คุณหมอพูดจบ
พลางพยักหน้าให้พยาบาลเดินนำจีนออกไปนอกห้อง
ส่วนจีนก็เก็บจีนน้อยเข้าที่เข้าทางอยากทุลักทุเล แล้วเดินตัวงอนิดๆ
เพื่อปกปิดอาการค่อยๆเดินตามพยาบาลอย่างว่าง่าย
สรุปการไปหาหมอในวันนั้น จีนได้ยาแก้อักเสบมาหนึ่งซอง
และความอายอีกหนึ่งกระบุงกลับบ้าน
ส่วนผลตรวจปัสสาวะหมอนัดให้ไปฟังผลอีกสามวัน


“งดกิจกรรมที่อาจกระทบกระเทือนไว้ชั่วคราวนะคะ คุณจินดนัย”
จีนจำที่คุณหมอสั่งเขาก่อนเดินออกจากห้องตรวจได้ดี
...ชั่วคราวมันนานแค่ไหน?
…แล้วกิจกรรมที่อาจกระทบเทือน มันมีอะไรบ้างล่ะ...
อืมม ถ้าไปตามโรงแรม ชั่วคราวก็หมายถึงสามชั่วโมง
หาหมอตอนบ่ายสาม แสดงว่า หกโมงเย็นไปแล้วก็คงใช้การได้ปกติมั๊ง
..เขาคิดเข้าข้างตัวเองเต็มที่

เย็น นี้มีนัดกับ น้องบีบี๋ไว้ด้วย
ทนก็ทนว่ะ ปวดแค่นี้ ไม่ตายหรอกน่า ...จีนให้กำลังใจตัวเอง

.....
...........
..................

La Florence ร้านอาหารอิตาเลียนที่ จีนและบีบี๋ นัดดินเนอร์กันนั้น
กำลังเป็นที่นิยมในหมู่ไฮโซกรุงเทพ
เพราะตกแต่งร้านได้สวยงาม แปลกตา
เหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในเมืองฟลอเรนเซ่
ที่แสนจะงดงามของประเทศอิตาลี เลยทีเดียว


“พี่จีนเป็นอะไรคะ ทำไมหน้าตาเครียดๆ”
น้องบีบี๋คงสังเกตเห็นสีหน้าไม่ค่อยแฮปปี้ของจีน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ สงสัยเครียดเรื่องงานมันยังค้างอยู่”
“อย่า เครียดมากซิคะพี่จีน หาเวลาพักผ่อนบ้าง
บีบี๋โทรหาพี่ทีไร เห็นงานยุ่งตลอด”
น้องบีบี๋พูดแล้ว ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ
พลางเสยผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอเบาๆ

“ครับ ๆ เลิกทำหน้าเครียดแล้ว พี่ทำบีบี๋เซ็งหรือเปล่าเนี่ย”
จีนฝืนความระบม ยิ้มกว้าง ให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดีขึ้นมาบ้าง
“แหม พี่จีนก็ บีบี๋เป็นห่วงต่างหากล่ะคะ”
เธอค้อนเขาหนึ่งขวับ ทำหน้างอนๆแถมให้อีกหนึ่งที

........Continue part 2...........






จีน มองตาสีน้ำตาลกลมโตคู่นั้น
และยิ้มขันๆในกิริยาที่น่ารักน่าเอ็นดูของเธอ

บีบี๋เป็นลูกสาวเจ้าของโรงงานส่งออกอาหารกระป๋อง
รายใหญ่ของประเทศเลยทีเดียว
ครั้งแรกที่เจอกันนั้น เธอและคุณพ่อมาติดต่อทำเรื่องเอกสารการเงิน
ที่จะใช้ในการทำธุรกิจ ซึ่งเป็นอยู่ใกล้ๆแผนกที่จีนรับผิดชอบอยู่พอดี
เขาประทับใจในความน่ารักและเฉลียวฉลาดของเธอเป็นอย่างมาก

หลังจากจิบไวน์แดงเพลินๆไปสามแก้ว
บีบี๋ถึงกับหน้าแดงระเรื่อ ตาหวานเชื่อมขึ้นมาทันที
จีนเคยได้ยินคนกล่าวไว้ว่า
ถ้าผู้หญิงไม่อยากมีเซ็กส์กับผู้ชายคนไหน
ไม่ควรดื่มไวน์กับผู้ชายคนนั้น

หรือว่าคืนนี้เธอ...

ไม่เอาน่า คงไม่ใช่หรอก จีนรีบหยุดความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง
ถึงแม้เขาจะเป็นคนสั่งไวน์รสนุ่มดีกรีแรงขวดนี้ให้เธอดื่มก็เหอะ
(ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ )

หลังจากเช็คบิลเรียบร้อย จีนก็เดินขากางๆพาบีบี๋มาที่จอดรถ
...อูยยย ทำไมที่จอดรถมันไกลจัง ยิ่งเดินเยอะยิ่งปวด ...
จีนพยายาม เลิกสนใจความปวดที่เกิดขึ้น
แล้วพลางครุ่นคิดว่า จะพาเธอไปเที่ยวต่อ
หรือว่าจะแยกย้ายต่างคนต่างกลับกันเลยดี
เพราะนี่ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว

“อยากกลับบ้านหรือยังครับ” เขาหันไปถามเธอ
“พี่จีนจะชวนไปเที่ยวไหนต่อเหรอคะ”
เธอมองหน้าเขาหลังจบคำถาม

“อืมม ไป” จีนนิ่งคิด
“ไป หาที่นั่งดื่ม ฟังเพลงเงียบๆแถวนี้เอาไหมครับ
พี่รู้จักอยู่ที่นึง โอเคทีเดียว”
จีนชวนด้วยความมั่นใจ เพราะเคยไปมาแล้ว
มันเป็นบาร์เล็กๆที่คนทำงานแล้วชอบมาสังสรรค์กัน

“พี่จีนไปนั่งดูหนังกับบีบี๋ที่บ้านดีกว่าไหมคะ
ซื้อแผ่นมานานแล้ว หนังเรื่องนี้เค้าว่าน่ากลัว ไม่กล้าเปิดดูคนเดียวค่ะ”

“บีบี๋ไว้ใจพี่จีนนะ”เธอออกตัวไว้ก่อน

…. บีบี๋ไว้ใจพี่
แต่.....พี่จะไว้ใจตัวเองได้หรือเปล่านะซิคือปัญหา...


“โอ๊ยยย อูยยย” จีนร้องเสียงดังลั่น
เพราะดันเผลอยืนไขว้ขา เบียดน้องแฝดพอดี
“เป็นไรไปคะพี่จีน” บีบี๋ปราดมาจับแขนเขาแน่น แล้วถามด้วยความตกใจ
“ไม่ ไม่ ไม่เป็นไรครับ เมื่อกี้ยืดขาเร็วไปหน่อย เส้นมันเลยยึด”
จีนกลั้นใจตอบไป ทั้งๆทีหน้าแดงก่ำ

“พี่จีนขับรถให้บีบี๋ได้ไหมคะ บีบี๋มึนๆไม่อยากขับเอง มันไม่ค่อยเซฟ”
เธอยื่นกุญแจรถให้เขา
จีนมองรถเบนซ์สปอตสีดำเงาวับรุ่น 300 CLK ที่จอดอยู่ตรงหน้า
แล้วคิดว่ามันช่างเหมาะกับบุคคลิกสาวเปรี้ยวโฉบเฉี่ยวอย่างบีบี๋เสียจริง
เมื่อสตาร์ทรถ เสียงเครื่องยนต์ทรงพลังก็ครางกระหึ่มอย่างดุดัน
สมความเป็นรถสปอตพันธ์หรู

...เอี๊ยดดดดดดดด...
เสียงออกรถอย่างรวดเร็วคงบ่งบอกถึงความในใจของคนขับได้เป็นอย่างดี



ระหว่างอยู่ในรถ บีบี๋นั่งไขว่ห้างโชว์เรียวขาขาวและยาวสวย
กดปุ่มเปิดกระจกจุดบุหรี่ดันฮิลเมนทอล พ่นควันเล่นอย่างสบายใจ
“ปีหน้าที่บ้านมีแผนจะขยายโรงงานไปเปิดที่เวียดนาม”
“ป๊ะป๋าบอกจะส่งบีบี๋ไปดูแลที่นั่นค่ะ พี่จีน”
เธอเริ่มพูดและหันมามองเขาด้วยสายตาเป็นประกาย

จีนละสายตาจากถนนด้านหน้าและหันมาคุยกับเธอ
“ก็ดีนี่ครับ คุณพ่อบีบี๋นี่เก่งจัง ขยายโรงงาน เปิดธุรกิจใหม่ๆเรื่อยเลย”
“พี่จีนรู้ตัวไหมคะ เวลาอยู่กับพี่ บีบี๋รู้สึกว่า พี่มีส่วนคล้ายป๊ะป๋ามากๆเลย”
“อนาคตพี่จีนต้องประสบความสำเร็จไม่แพ้ป๊ะป๋าแน่ๆ”
เธอพูดด้วยแววตามั่นใจในตัวเขาเป็นอย่างยิ่ง

“โห อย่างนั้นเลยเหรอครับ ถือว่าเป็นคำชมที่ให้เกียรติเป็นอย่างมาก”
“แต่คงอีกนานนะครับ กว่าจะเทียบได้”
จีนยิ้มปลื้มพลางเอื้อมมือไปแตะที่มือนุ่มๆของเธอเบาๆแสดงความขอบคุณ

.....
..........
.......................

ที่คอนโดสุดหรูย่านสุขุมวิทชั้น 18

บีบี๋รูดคีย์การ์ดหน้าห้องแล้วกดนิ้วโป้งลงบนแป้นตรวจลายนิ้วมือ
ไม่ถึงวินาทีประตูห้องก็เปิดเองโดยอัตโนมัติ
“เชิญเลยค่ะพี่จีน” เธอเชื้อเชิญเขา ด้วยน้ำเสียงสดใส
พลางเดินนำเข้าไปห้องของเธอแต่งสไตล์โมเดิร์น
ดูเนี้ยบไปหมดทุกจุด เฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้นแค่มองก็รู้ว่าเป็นของอิมพอร์ตทั้งสิ้น

“นั่ง ตรงนี้ดีกว่าค่ะ”เธอเรียกเขาไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่
ที่ออกแบบให้วางโค้งไปกับ มุมห้องริมหน้าต่างบานกว้างที่มองเห็นวิวกรุงเทพยามค่ำคืนได้สวยถนัดตา
ส่วนตัวเธอก็ทำตัวเป็นเจ้าของบ้านที่ดี
เดินไปเปิดตู้เย็นหาเครื่องดื่มมารับแขก
“สำหรับพี่ค่ะ”เธอยื่นแก้วแชมเปญเย็นเจี๊ยบที่มีเชอรี่สีแดงสดแช่อยู่ให้เขา
“บีบี๋จะดื่มแชมเปญเฉพาะโอกาสพิเศษเท่านั้นนะคะ”เธอพูดเป็นนัย

“ตามสบายนะคะพี่จีน ขอตัวสักครู่เดี๋ยวบีบี๋มา”
เธอยิ้มหวานให้เขาและเดินหายไปในห้องนอนของเธอ
เขาเอนตัวนอนสบายๆบนโซฟา
ค่อยๆแยกขากว้างๆให้น้องแฝดได้คลายความระบมลงไปบ้าง
พรุ่งนี้จีนคิดว่าจะต้องนอนนิ่งๆอยู่บ้านทั้งวัน
เพื่อไม่ให้มีการกระทบกระเทือนอีก

…มันเป็นอะไรของมันวะ ก็ไม่ได้ไปทำอะไรซะหน่อย เฮ้ออ..
จีนถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วยกแชมเปญขึ้นจิบ ให้รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

ระหว่างจิบแชมเปญและดื่มด่ำกับความงามยามราตรีนั่นเอง

“คิดอะไรอยู่คะพี่จีน ดูเหม่อเชียว”เสียงบีบี๋ปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์
เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดดินเนอร์ที่สุดแสนเซ็กซี่
มาเป็นเสื้อคลุมชุดนอนผูกเอวหลวมๆไว้
เผยให้เห็นเนินอกขาวผ่องในชุดนอนผ้าลูกไม้บางเบาอยู่รำไร

“ห้องบีบี๋ วิวสวยนะครับ ดูแล้วรู้สึกรักกรุงเทพขึ้นเป็นกอง”
“ของพี่จีนเป็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาใช่ไหมคะ”เธอเดินมานั่งข้างๆเขา
พลางยกแชมเปญรินใส่แก้ว
“ใช่ครับ แต่สวยคนละอย่างกับที่นี่ มองแม่น้ำแล้วมันรู้สึกนิ่งสงบ
ส่วนที่นี่มองแล้วรู้สึกคึกคักมีชีวิตชีวา”
“วิวห้องก็เหมาะกับเจ้าของห้องนะครับ น้องบีบี๋ก็เป็นคน Active คล่องๆ”

“แล้วพี่จีนนิ่งสงบเหมือนแม่น้ำหรือไงคะ”เธอแซวเขา
“ครับ พี่เป็นพวกนิ่งๆ ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก”เขายอมรับความจริง
“อ๋อ นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวนะคะ”

จีนหัวเราะหึๆในลำคอ ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเธอ

บีบี๋ลุกขึ้นไปเปิดดีวีดีหนังที่อยากดู
ส่วนจีนนั้น มองตามเธอไป
พร้อมอดพิจารณาสัดส่วนของสาวที่อยู่เบื้องหน้าเขาไม่ได้
...34- 24- 36...

ด้วยหน้าที่การงาน ทุกอย่างที่เขามองมันมักจะเป็นตัวเลขเสมอๆ

บี บี๋นอนคุดคู้คลุมโปงในผ้าห่มอยู่ข้างๆเขา
ท่าทางเธอจะกลัวมากกับภาพผีดิบอาละวาดที่เห็นอยู่ในจอPlasmaขนาดยักษ์
ภาพที่คมชัดรวมไปกับชุดเครื่องเสียง Home theatre ชั้นดีนั้น
ทำให้เกิดบรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัว
จนทำให้แม้แต่จีนเองก็ลุ้นเครียดอยู่เหมือนกัน

“หนังบ้าอะไรเนี่ย ทำไมน่ากลัวขนาดนี้”เธอเขยิบตัวเข้ามาเบียดเขาอีกหน่อย
“น่ากลัวใช้ได้เลย” เขาเอื้อมแขนไปโอบไหล่เธอไว้เพื่อปลอบขวัญ

ทันใดนั้นเอง!!!
ผีดิบหน้าเละเหมือนพิซซ่าใส่หนอนยุบยับ
ก็ดันทะลึ่งโผล่พรวดเข้ามากลางจอแบบไม่ให้ตั้งตัว
เล่นเอาจีนเองสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

ส่วนบีบี๋นั้นคงไม่ต้องพูดถึง
“ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆๆ”
เสียงเธอกรี๊ดร้องดังลั่นขึ้นมาท่ามกลางความเครียดที่ลุ้นระทึกของทั้งสองคน
บีบี๋พุ่งเข้ามากอดจีนแน่นพลางซุกหัวเข้ามาที่หน้าอก
“ฮือออออๆๆ พี่จีนขา บีบี๋กลัว”


เขาเอง เมื่อคลายความตกใจแล้ว
ก็เอามือลูบผมสีน้ำตาลที่หนานุ่มของเธอเบาๆๆ
“มันไปแล้วครับ ไม่มีอะไรแล้วละ”

จีนรู้สึกหายใจลำบากและอึดอัด ในบรรยากาศแบบนี้

แต่เธอไม่ยอมคลายวงแขนที่กอดเขาแน่น
ทั้งคู่นั่งเบียดกันชิดใกล้
กลิ่นแชมเปญที่ออกจากลมหายใจของทั้งสองผสมกันเป็นหนึ่งเดียว

จีนพยายามที่จะข่มใจไม่ให้อารมณ์เตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้
หมอสั่งห้ามกิจกรรมที่อาจกระทบกระเทือน นี่หว่า.. เขาจำคำสั่งหมอได้ขึ้นใจ
แต่เจ้าจีนน้อยตัวปัญหาเริ่มดันทำงานตามหน้าที่
อาการปวดๆขัดๆเริ่มมาอีกแล้ว

“บีบี๋ช่วยเขยิบตัวออกไปนิดได้ไหมครับ” จีนบอกเธอแผ่วๆ
“ทำไมละคะ พี่จีนไม่ชอบบีบี๋เหรอ”เธอถามเขาด้วยแววตาผิดหวัง
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ คือๆ”เขาพยายามหาเหตุผลมาอธิบายกับเธอ

“บีบี๋รู้สึกดีกับพี่จีนมากนะคะ”
เธอโอบคอจินดนัยโน้มเข้ามาและค่อยๆเขยิบตัวขึ้นมาทาบตัวเขา
นั้นทำให้น้ำหนักตัวทิ้งมารวมที่จุดสำคัญอย่างพอดิบพอดี

“อุ๊บส์ ”เขาพยายามเก็บอาการปวดเปล่งเสียงออกมาเท่านั้น
แต่บีบี๋กลับเปิดเกมรุกบุกเขามากกว่าเดิม
เอื้อมมือลงต่ำคว้าหมับเข้าที่จุดสำคัญเข้าเต็มที่
หมายจะเผด็จศึกเขาให้ได้ภายในคืนนี้

“โอ๊ยยยยย”จีนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
พลางผลักบีบี๋เต็มแรงด้วยความลืมตัว

… โครมมมมมม ...บีบี๋คนสวยกระเด็นตกโซฟา หล่นไปนอนที่พื้น

จีนตกใจรีบพยุงเธอขึ้นมานั่ง
“บีบี๋พี่ขอโทษๆๆๆ ไม่ได้ตั้งใจครับ ขอโทษจริงๆ”
“เดี๋ยวพี่มานะครับ แป๊บเดียวๆ”

พูดจบเขาก็วิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำไป

ทิ้งให้บีบี๋นั่ง งงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

............continue part 3...................





จีนปิดประตูห้องน้ำดังโครมแล้วรีบถอดกางเกงออก
ให้น้องแฝดเป็นอิสระเร็วที่สุดเผื่อผ่อนคลายความเจ็บปวด
เขาปิดฝาชักโครกแล้วนั่งลงบนนั้น พลางครุ่นคิด

..เอาไงดี..
...อยากก็อยาก...แต่ปวดก็ปวด...
เขาพูดพลางมองน้องแฝดพลาง มันบวมแดงเลยทีเดียว
แช่น้ำอุ่นซะหน่อยคงช่วยให้ดีขึ้นๆ พลางมองเครื่องทำน้ำร้อนที่อยู่ตรงหน้า
...โห ไฮเทคปุ่มเพียบไปหมด จะกดปุ่มน้ำอุ่นถูกไหมเนี่ย ...

เขาค่อยๆทำความเข้าใจกับปุ่มต่างๆตรงหน้า
แล้วตัดสินใจกดปุ่มที่เขียนว่า auto warm
น้ำค่อยๆพุ่งออกมาทันที

เมื่อ น้องแฝดโดนน้ำอุ่นซักพัก อาการปวดเริ่มดีขึ้นบ้าง
จีนเริ่มกำลังใจดีขึ้น ค่อยๆเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดเลือกเบอร์ที่ต้องการ

...ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น
...เสียงพระเทศน์เป็น Calling melody
....กำลังคึกๆ ได้ยินเสียงเทศน์ หมดกันเลย ..จีนบ่นในใจ
ขณะกำลังฟังพระเทศน์ผ่านเสียงรอสายจนใกล้จะบรรลุทางธรรม
เจ้าของเบอร์ก็รับพอดี
“สวัสดีค่ะ”
“คุณหมอครับ ผมจินดนัยนะครับ”
“ขอโทษที่โทรมารบกวนกลางดึกขนาดนี้ แต่มีเรื่องซีเรียสมากๆจะปรึกษาครับ” จีนพูดเสียงเครียด
“อ๋อ คุณจินดนัย คนไข้เมื่อตอนบ่าย”
“พอดีหมอเข้าเวรนะคะคืนนี้ ไม่เป็นไร มีอะไรเหรอคะ”

“มีปัญหาอะไรปรึกษาด่วนขนาดนี้เนี่ย”
คุณหมอคนสวย ตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนๆจะล้อเล่นอยู่ในที
“คืออย่างนี้ครับ ผมจำเป็นต้องใช้งานมัน ไม่ทราบว่าถ้าใช้งานตอนนี้
จะมีผลกระทบมากน้อยแค่ไหนครับ”
.....เปิดอกพูดตรงๆไปแบบนี้ละวะ อ้อมค้อมมากเสียเวลา...
เขากลั้นความอายเอ่ยปากถามคุณหมอ

“เอ่ออ หมอไม่แนะนำเลยนะคะ”
“ผลตรวจปัสสาวะยังไม่ออก ไม่ทราบว่าจะติดเชื้ออะไรหรือเปล่า”คุณหมอตอบ
“ติดเชื้อคงไม่นะครับ ผมไม่เคยไปเที่ยวซุกซนที่ไหน”
จีนแน่ใจ ในความสะอาดของตนเอง
“ไม่ใช่ว่าต้องไปเที่ยวถึงจะติดเชื้อหรอกนะค่ะ
มันมีโอกาสติดได้จากหลายๆสาเหตุ”คุณหมออธิบาย
“ยังไงผมก็ป้องกันอยู่แล้ว ไม่น่ามีปัญหา” จีนเริ่มหาทางออก
“ถึงไม่ติดเชื้อ ก็ยังมีการอาการอักเสบอยู่นะคะ”
“เท่าที่หมอตรวจ ก็อักเสบอยู่ไม่น้อย
ทีนี้จะรอผลตรวจปัสสาวะด้วยมาประกอบการวินิจฉัย”

“รอหน่อยนะคะ อย่าเพิ่งใจร้อน” หมอทำเสียงเหมือนแซว
“คือรอไม่ได้ครับ ต้องทราบเดี๋ยวนี้”
“ผมอยากทราบว่า ถ้าฝืนใช้งานตอนนี้ จะมีผลกระทบอะไรร้ายแรงมากที่สุด”
จีนยืนยันต้องการคำตอบ

คุณหมอเงียบไปพักนึง และเอ่ยคำตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แย่ที่สุดนะคะ คือถ้าอักเสบจากการติดเชื้อรุนแรง”
“แล้วคุณยังไปฝืนใช้งานให้มันกระแทกกระทั้นเป็นเวลานานๆ”
“น่าจะประมาณ สิบห้านาทีได้ไหมคะ ที่จะใช้งานมัน”คุณหมอย้อนถาม
“เอ่ออ..ปกติก็ประมาณๆสิบห้านาที ถึง ครึ่งชั่วโมงนะครับ”
“ถ้าดื่มเหล้าเข้าไปก็จะนานหน่อย บางทีเกือบชั่วโมง”จีนพูดตามตรง

คุณหมอฟังข้อมูลจากคนไข้
“นั่นละคะ ใช้งานมันชั่วโมงนึง ถ้าเป็นอักเสบธรรมดา ก็จะกลายเป็นขั้นรุนแรง”
“และถ้าอักเสบรุนแรงแล้ว แถมมีการติดเชื้อเข้าไปด้วยแล้วละก็”
“อาจเป็นเกิดเป็นหนองขึ้นภายใน ที่จุดใดจุดหนึ่ง”
“พูดตรงๆเลยนะคะ ถ้าคุณจีนต้องการทราบเคสที่แย่ที่สุด”
“เท่าที่เคยมีประวัติการบันทึก ก็คือ ..”
“ตัดทิ้งค่ะคุณจีน ตัดทิ้งทั้งหมด”

...ห่ะ ถึงกะตัดทิ้งทั้งพวงเชียวเรอะ...จีนตกใจในคำตอบที่ได้ยิน
“โอเคครับคุณหมอ ผมไม่ดื้อแล้ว”
“ไม่ใช้ก็ไม่ใช้”

“ขอบคุณมากนะครับที่ให้คำปรึกษา
และขอโทษเป็นอย่างมากที่โทรมารบกวนดึกขนาดนี้”จีนพูดเสียงปลงๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีอะไรจะปรึกษาก็โทรมาได้เลยนะคะ”
“สำหรับคุณจินดนัย หมอลักษนาวลัย ยินดีเสมอ”
“แล้วอย่าลืมมาฟังผลตรวจปัสสาวะด้วยนะคะ” คุณหมอกำชับ
“ครับๆ ไม่ลืม แค่นี้นะครับ”พูดจบแล้ว เขากดวางสายไปด้วยความรู้สึกท้อแท้


...ฮิๆ แกล้งคนไข้นี้มันสนุกจริงๆ สมน้ำหน้าอดใช้งานเลย...
...ก็แค่เพิ่มคำขู่ไปอีกหน่อยเอง คงไม่ผิดจรรยาแพทย์หรอกนิ...
....ตอนนี้คงหงุดหงิดน่าดู ....หมอคนสวยหัวเราะขำเมื่อนึกถึง
สีหน้าคนไข้สุดหล่อของเธอ ตอนได้รับคำขู่เอ๋ย คำแนะนำจากแพทย์

จีนเดินคอตกเดินหงอยๆ ออกมาจากห้องน้ำ
มองไปที่โซฟาก็เห็น บีบี๋กำลังหลับอยู่อย่างสบายทีเดียว
...นี่เขาเข้าห้องน้ำไปนานแค่ไหนนะ...
...น่าจะไม่เกินสิบห้านาที...จีนยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู
เมื่อเดินมาถึงตัวบีบี๋ เธอคงนอนดิ้นไม่เบา ชุดคลุมถึงหลุดออกจากตัว
เผยให้เห็นชุดนอนบางเบาภายในตัดกับผิวขาวหยวกของเธอ
จีนยืนนิ่งพิจารณารูปร่างของเธอด้วยความเสียดาย

…34-24-36 ..ตัวเลขชุดนั้นย้อนกลับมาในความคิดอีกครั้ง ให้เจ็บใจเล่นๆ
....อดเลย หมดกัน..
...หลับไปซะแล้ว แถมกรนอีกตะหาก...
...แต่ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องหาข้อแก้ตัวมาปฎิเสธ..
เขาขยับเสื้อคลุมของเธอให้มันปิดไว้เหมือนเดิม
เสร็จแล้วกดรีโมทปิดทีวี

“Goodnight ครับ บีบี๋”
เขาส่ายหัว เซ็งในโชคชะตาของตนเองในคืนนี้

แล้วเดินออกจากห้องเธอมาอย่างเงียบๆ

…………………..

Have I told you lately that I love you?
Have I told you lately that I need you?
เสียงโทรศัพท์ดังปลุกเขาขึ้นมาในตอนเช้า
จีนงัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยด้วยอารมณ์ค้างจากเมื่อคืน
…กี่โมงแล้วเนี่ย..หรี่ตามองผ่านผ้าม่านที่มีแสงแดดสาดส่องเข้ามา
แล้วมองปราดไปที่นาฬิกาปลายเตียง
...สิบโมงแล้วเหรอ หลับไม่รู้เรื่องเลย

...เสียงโทรศัพท์ยังดังไม่หยุด ...
..คุณหมอโทรมา...มีอะไรหรือเปล่านะ..
เมื่อมองเห็นชื่อที่โทรมา
เขาเริ่มเป็นกังวล

“สวัสดีครับ คุณหมอ”จีนปรับอารมณ์พูดกับคุณหมอด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“สวัสดีค่า คุณจินดนัย” เสียงคุณหมอสดใสเหมือนเคย
“พอดีได้รับข้อมูลนี้มาจากข่าวสารการแพทย์นะคะ
คิดว่าเกี่ยวข้องโดยตรงกับอาการของคุณ”

“มีอะไรร้ายแรงหรือเปล่าครับ”จีนถามด้วยความไม่สบายใจ
“ไม่ต้องทำเสียงซีเรียสขนาดนั้นหรอกค่ะ ข่าวดีๆ”
คุณหมอเริ่มทำเสียงล้อเล่นอีกแล้ว

“ข้อมูลที่ได้รับแจ้งมาคือ มีชั้นในชายยี่ห้อหนึ่งที่ดังมากๆในอิตาลี
กำลังถูกลูกค้าฟ้องร้อง”
“เนื่องจากลูกค้าทีซื้อชั้นในยี่ห้อนี้ไปใส่
เกิดอาการอักเสบที่เดียวกับคุณจีนทุกคน”
“จากการนำตัวอย่างสินค้าไปตรวจสอบว่ามีอะไรปัญหาจริงหรือไม่”
“ก็พบต้นเหตุของปัญหาคือ
มีการนำเอาแพทเทิร์นของชั้นในสตรีไปตัดเย็บให้กับบุรุษ”
“ทำให้เกิดปัญหาดังกล่าว”

“เมื่อวานหมอเหลือบเห็นคุณจีนใส่ยี่ห้อเหมือนกัน น่าจะเกิดจากสาเหตุเดียวกัน”
“อย่าใส่อีกนะคะ ลองดูเลิกใส่ไปเลย ว่าจะหายอาการปวดไหม”

“แล้วๆ เมื่อคืน ใช้งานมันหรือเปล่าคะ”คุณหมอถาม
“ก็ถึงขนาดต้องตัดทิ้งใครจะกล้าละครับ คุณหมอ”
จีนตอบด้วยน้ำเสียงเซ็งสุดๆ เมื่อรู้ถึงสาเหตุอาการป่วยของเขา

....จะฟ้องไอ้บริษัทนี้อีกคนดีไหมเนี่ย ....จีนคิดในใจด้วยความแค้น

..........The end...........................


Create Date : 28 สิงหาคม 2552
Last Update : 28 สิงหาคม 2552 17:03:51 น. 3 comments
Counter : 1152 Pageviews.
Share

 


โดย: warniie วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:17:09:21 น.  

 
ฮาได้อีกนะคะเนี่ย
อิอิ

เดี่่ยวติดตามเรื่องอื่นอีกนะคะ


โดย: Behold Mortals วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:10:09:12 น.  

 
หว๊า...อดเลย


โดย: อ่านเพลิน IP: 128.1.58.96, 124.121.246.133 วันที่: 21 มิถุนายน 2555 เวลา:16:59:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.