“แม่จ๋า .. หนูสงสัยจัง
ที่เขาว่าปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยเต่า
แล้วจะได้บุญเนี่ย..จริงหรือจ๊ะ”

“หืม..แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ
แต่.. แม่ของแม่ของแม่
ก็ได้ยินเขาว่ากันมาอย่างนั้น”

“ได้บุญ ?? .. ทั้ง ๆ ที่ก็เห็นว่า
นกตัวที่ตัวเองปล่อย
ก็ไม่ได้ยอมบินไปไหนไกล
เต่าปลาที่ตัวเองปล่อย
ก็ถูกเด็กดำน้ำไปจับมาอีกครั้งเนี่ยนะจ๊ะ”

“เด็กโง่ .. เราจะไปรู้ความคิดคนได้ยังไง
คนร้อยคนก็คิดกันร้อยอย่าง
บางคนแค่ได้ปล่อยเขาก็สบายใจแล้ว
อย่าไปคิดมากเลยลูกเอ๋ย ทำหน้าที่ของเราไปเถอะ”

“หน้าที่ของเรา .. คือการถูกขังอยู่ในที่แคบ ๆ แบบนี้
ถูกปล่อยให้โผบิน .. ถูกขัง .. โผบิน .. ถูกขัง ..
ถ้าวันนึงหนูมีลูก .. ลูกของลูกหนูมีลูก
แล้วมันจะต้องเป็นแบบนี้ด้วยหรือแม่”

“.....................................”

“ใครกำหนดให้เราต้องมีหน้าที่แบบนี้
ฟ้ากว้าง ๆ ข้างนอกไม่ใช่ที่ของเราหรือจ๊ะ”

“.....................................”