Group Blog
All Blog
|
ธรรมาสน์วัดขุนจันทร์ ผมหวังว่า คงจะมีใครในวัดสักคนที่เห็นคุณค่าของเก่าบ้าง ผมเชื่ออีกว่า ในวัดมีเงินมากมาย เพราะสร้างถาวรวัตถุใหญ่โตได้ และถ้าอ้างว่ารอกรมศิลป์ เหตุใดจึงไม่เก็บรักษาให้ดีกว่านี้ วัดขุนจันทร์มีประวัติว่า พระยามหาอมาตย์ (ป้อม) ข้าราชการในรัชกาลที่ 1 ที่ไปตีเมืองเวียงจันในสมัยเจ้าอนุวงศ์ ได้สร้างวัดขึ้นเพื่อเป็นการกุศล ในปีพ.ศ. 2370 ในบริเวณบ้านลาวเชลยแถบบางไส้ไก่ ฝั่งธนบุรี ให้ชื่อว่าวัดขุนจันทร์ ต่อมาวัดชำรุดทรุดโทรมลง บุตรีคือท้าวภัณฑสาร ได้มาปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่ ให้ชื่อว่า วัดวรมาตยภัณฑสาราราม วัดนี้ยุ่งเหยิงไปหมด ของเก่าแทบจะไม่เหลือแล้ว มีการสร้างสิ่งก่อสร้างใหญ่โตมากมาย ซึ่งไม่สวยเลย เพราะช่างไม่มีฝีมือและทำออกมาได้ชุ่ยมากๆ แต่เขาว่าสวยก็คงว่าสวยตามเขา มีของสวยของงามเหลืออยู่ชิ้นหนึ่ง และเป็นของล้ำค่ามากๆ คาดว่าน่าจะเป็นของเก่าตกทอดมาจากสมัยอยุธยา แต่ถูกซุกอยู่ในห้องเก็บของ ไม่มีใครสนใจ เอาไว้วางลำโพงบ้าง วางสัมภารกบ้าง กองถมๆกันเข้าไป โดยไม่รู้ค่าเลยว่าของสิ่งนี้มีอายุกว่า 250 ปี และเหลือไม่ถึง 10 ชิ้นในสยาม นั่นคือ ธรรมาสน์สมัยอยุธยาตอนปลายครับ  ผมเชื่อว่าน่าจะเป็นงานอยุธยาปลายตอนต้นๆ อาจจะเก่าไปถึงรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์ เพราะกาบเสายังเป็นกาบแบบกาบไผ่ ไม่ใช่กาบพรหมศร ที่มีปลายสะบัดเป็นกนก ทวยยังใช้ทวยคดกริชอยู่ และโครงสร้างของธรรมาสน์ทั้งหลัง ยังรับด้วยเสาสี่เสา ที่ไม่ย่อมุม การไม่ย่อมุมเกือบจะใช้ตัดสินได้ว่าธรรมาสน์หลังใดสร้างสมัยอยุธยา หรือหลังใดเป็นงานกรุงเทพ (โดยเฉพาะถ้าเป็นธรรมาสน์งามช่างหลวง) แต่ธรรมาสน์ช่างราษฏร์นั้น แตกต่างออกไป ใช้เกณฑ์นี้ไม่ได้ครับ งานชิ้นนี้้เป็นงานช่างหลวงครับ งามมากมาย และเหลือไม่ถึง 10 หลังในไทย ผมก็ตามรอยมาจากอาจารย์ น. ปากน้ำ วันที่ท่านมาเห็นเป็นอย่างไร สภาพอย่างไร วันนี้ก็สภาพไม่ต่างกันเลย ไม่รู้ทำไมจึงไม่มีใครเห็นค่า เอาแต่สร้างใหม่ พอพังก็โหยหาอดีต สร้างขึ้นมาใหม่เพราะเงินมีเยอะ แต่ฝีมือช่างมันหมดแล้วหมดเลยครับ พอไม่มีการสืบทอดวิชา มันก็สูญหายไปหมด 
|
ปลาทองสยองเมือง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 23 คน [?]
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
ปลาทองสยองเมือง
