• เรื่องเป็นเรื่องเป็นราว (วิทยาศาสตร์+สังคม)
• เรื่องของรัก
• เรื่องของเรื่อง
• เรื่องของโลก

กาลพลัดหลง รูปจาก taklom.exteen.com/20080327/entry ครับ หนึ่งเดือนหนีหายไปเป็นหนึ่งปี เสียงโมบายกรุ๊งกริ๊งตลอดเวลาจนไม่สังเกตเวลา เรายังจำใบหน้ากันได้หรือไม่ ! Free TextEditor   Create Date : 18 มิถุนายน 2551     Last Update : 20 มิถุนายน 2551 12:39:13 น. Counter : 659 Pageviews.   1 comment Share Tweet

โอวาทครู THE STORMY SEA. FROM A PAINTING BY JULES DUPRÉ. โอวาทครูผ่องแผ้วตลอดแนวทาง กระจะกระจ่างพร่างแพรวค่าแก้วขลัง อสนิบาตขาดแววยังแว่วดัง ศิษย์เชิญฟังแล้วเลิศแพร้วเพริศธรรม โอฆสงสารน่านฟ้าบ่าทุกข์โศก โลกทุรายกระอุกทุกห้วงฉนำ กี่กัปป์ดาวกระจุกยังเจริดประจำ ดั่งสัจจ์คำจ้วงเมฆให้มอดมลาย ครุคือหนักหนักฟ้าเทวาประจักษ์ รักศิษย์แก้วตาเกลศร้างสลาย เพื่อส่องมรคาที่พร่างละลาย ดุจเทียนวายสร้างโชติให้โรจน์นิรันดร์ วัฏฏสงสารว้างเวิ้งประทีปใดส่อง สว่างครรลองฤทัยไม่ร้างขวัญ เรือชีพล่องไปชั่วกัปป์กัลป์ ฤๅครูนั่นใช่เรือจ้างจ่ายข้ามนที ------------------------------------------------- โอวาทครูผ่องแผ้ว.......................ตลอดแนว ทางกระจะกระจ่างพร่างแพรว........ค่าแก้ว ขลังอสนิบาตขาดแวว.................ยังแว่ว ดังศิษย์เชิญฟังแล้ว....................เลิศแพร้วเพริศธรรม โอฆสงสารน่านฟ้า......................บ่าทุกข์ โศกโลกทุรายกระอุก...................ทุกห้วง ฉนำกี่กัปป์ดาวกระจุก..................ยังเจริด ประจำดั่งสัจจ์คำจ้วง-..................เมฆให้มอดมลาย ครุคือหนักหนักฟ้า.......................เทวา ประจักษ์รักศิษย์แก้วตา.................เกลศร้าง สลายเพื่อส่องมรคา.....................ที่พร่าง ละลายดุจเทียนวายสร้าง..............โชติให้โรจน์นิรันดร์ วัฏฏสงสารว้างเวิ้ง.......................ประทีปใด ส่องสว่างครรลองฤทัย.................ไม่ร้าง ขวัญเรือชีพล่องไป......................ชั่วกัปป์...กัลป์ฤๅ ครูนั่นใช่เรือจ้าง...........................จ่ายข้ามนที ********************************** ลองค้นงานเก่าๆดู เป็นงานที่เขียนมาตั้งแต่ปี 42 แล้วล่ะครับ แต่คงจะไม่มีล้าสมัยเกินไป   Create Date : 05 มิถุนายน 2551     Last Update : 5 มิถุนายน 2551 1:05:05 น. Counter : 433 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เสียงปลุก ความเงียบเรียกเราจากภายใน เหมือนแมลงด้วงค่อยค่อยโผล่จากเปลือกไม้ สายธารค่อยกร่อนผิวน้ำแข็ง ใบอ่อนแยงงอกจากกิ่งไม้แกร็น ยอดหญ้าแยกระบัดทะลุหิมะ และเธอค่อยเคลื่อนตัวหลุดผ้าห่มอย่างเชื่องช้า เดือนนี้ ฉันตั้งนาฬิกาปลุกให้พระอาทิตย์ตื่นเร็วขึ้นสามชั่วโมง อย่ามัวแต่หลับไหลสิ ตื่นได้แล้ว ตื่นได้แล้ว   Create Date : 29 มีนาคม 2551     Last Update : 29 มีนาคม 2551 0:30:01 น. Counter : 462 Pageviews.   2 comment Share Tweet

Across the Universe ข้ามจักรวาลมา เจอแก้วเบียร์รินเต็ม กับกีตาร์ไฟฟ้าเสียงแหบ หัวสมองของฉันเพ้อเจ้อไปถึงโคโซโว ว่าเป็นเอกราชได้อย่างไร หัวใจของฉันล่องลอยไปยังสวีเดน ประเทศที่ฉันรักที่สุด จนลืมน้องเบียร์ให้นอนแน่นิ่งอยู่ตรงหน้า และไม่กลัวว่ายุงจะวางไข่ในนั้น แล้วกลายเป็นลูกน้ำ ,…,.,.,.,….,.,.,…..,…………, ,..,.,.,.,…,,.,..,.,..,.,.,.,.,…,.,., .,,.,….,..,.,.,.,.,.,,,..,,.,,..,, ……,..,.,.,..,.,.,.,….,,..,.,.,,. ..,.,..,.,…….,.,.,.,,.,.,., ที่กระดิกกระเดี้ยเมื่อเบียร์จะหมดแก้ว ไม่ต่างจากหนอนตัวน้อยๆที่เคลื่อนไปตาม ทุ่งสตรอเบอร์รี่กว้างใหญ่ จนแลดูเป็นนิรันดร์ ดังสายธาร (และกาลเวลา) ของแม่น้ำคงคา ที่ฟาร์ลิงเก็ตติ เสาะแสวงหาในทวีปอเมริกา และเพ้อถึงซีตาร์ของระวี แชงการ์ ที่อ่อนไหว และพลิ้วสั่น ปานเส้นชีพจรของเรา เมื่อได้สัมผัสชายเช็ดกระจก ซากสงครามเวียดนามใต้ไฟแดง ในบทกวีของแอลเลน กินสเบิร์ก ในยุคคำพยากรณ์ของอลัน กรีนสแปน ที่เจือด้วยแสงสีการขึ้นลงของราคาหุ้น และตราตรึงกิเลสเรามากกว่า ความหวือหวาจากละครสัตว์ของเฟลลินี ในหนัง 8 ½ ที่ไม่ต่างจากชีวิตเราที่อยู่กันครึ่งครึ่ง เหมือนเครื่องบินว่อนคว้างกลางพายุหิมะ เปลี่ยวเปล่ายิ่งกว่านกอัลบาทรอส และกลัวจะหมดน้ำมัน แต่สิ่งที่จำเป็นคือความรัก และสิ่งที่ต้องเติมคือความรัก รัก และรัก ดังมือนุ่มๆที่ทะนุถนอมลูกน้ำ อุ้มชูให้กลายเป็นยุงได้ กระทั่งบินออกไปอย่างอิสรชน แต่ไม่ใช่อย่างไร้ข้อผูกมัด อุปมาว่า ปล่อยวาง ไม่ใช่ ปล่อยไป และเมื่อเป็นยุงก็ต้องปล่อยเชื้อ ให้บ่มจากภายใน ราวกับเป็นนีโอในแมททริกซ์ ที่ต้องแฮกค์ระบบเส็งเคร็งนี้ให้ได้ แต่ก็ไม่ใช่แบบนักปฏิวัติหรือฝ่ายซ้าย ทั้งนี้ขอสารภาพว่า กระเป๋าฉันไม่เคยมีรูปเหมา รูปเช มีแต่ธนบัตร ธนบัตร และธนบัตร (อีกบัตรเครดิต) เหมือนบอกว่าภารกิจคือปกป้องทุนนิยมจากพวกคลั่งทุนนิยม และก็รู้สึกว่าไม่ต่างจาก การร้องเพลงปฏิวัติ จากคาราโอเกะบนรถทัวร์โป๊งชึ่ง ขณะมองผ่านกระจกไปแล้วเห็น แสงอาทิตย์ตกสาดส่องเหมือนสีเบียร์ แล้วตั้งคำถามตอนที่หมดแก้วว่า เราจะต่อชีวิตให้กับไอ้สิ่งที่ชื่ออุดมการณ์ได้สักเท่าไร วงจรชีวิตมันอาจสั้น หรือโรคอุบัติใหม่กำลังมา ไม่แน่ว่าบทเพลงแห่งจิตวิญญาณอาจจะกลับมาใหม่ บทกวีแสวงหาอาจจะไม่ตาย อย่างไร? อย่างไร? (รถทัวร์อาจผ่านพ้นทุ่งสตรอเบอร์รี่แล้ว เข้าไปสู่ป่าอีกครั้งหนึ่ง) คำตอบอาจจะมาจากคนที่ใกล้ชิดกาลเวลามากที่สุด (งั้นหรือ?) “บทบรรยายไทยโดย จิระนันท์ พิตรปรีชา”   Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2551 4:46:36 น. Counter : 392 Pageviews.   0 comment Share Tweet

สิ่งเหนือธรรมชาติ (ที่ตากใบ) ความตาย จุดสุดท้ายของธรรมชาติ อ้อมกอดขององค์อัลลอฮฺรับพวกเขาก่อนเวลา หากเห็นแม่น้ำตากใบไหลย้อนกลับ ก็เป็นเพราะสิ่งเหนือธรรมชาติในชีวิตที่เหลืออยู่ สงบทั้งที่ต้องฟูมฟายน้ำตา สุขุมทั้งที่ต้องสบถด่า ให้อภัยในสิ่งที่ไม่อาจให้อภัย ทว่าหากแม่น้ำตากใบไหลไปข้างหน้าแรงขึ้น ก็เพราะกระบวนการยุติธรรม ดำเนินตามครรลองที่ควรเป็น ปล. เขียนเมื่อปีที่แล้วตอนครบรอบสองปีตากใบ ขอเอามาลงเนื่องในโอกาสครบรอบสามปีตากใบ   Create Date : 26 ตุลาคม 2550     Last Update : 26 ตุลาคม 2550 3:19:04 น. Counter : 1989 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• felyce
• ~เต่าแก้มแดง~
• new kid in town
• phil-harmonica
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com