O[r]NgoinG (^^,)GoingO[r]N--สิ่งดี ๆ ซ่อนตัวอยู่ในทุกวันของคุณ
Group Blog
 
All blogs
 
บางทีนี่อาจจะเป็นจุดจบระหว่างเรา

มันคงจะจริงอย่างที่เค้าว่ากันว่า ผู้ชายรักจากร้อยถึงศูนย์ ส่วนผู้หญิงรักจากศูนย์ถึงร้อย

เธอจำได้ไหม ครั้งสุดท้ายที่เธอกอดฉันนั่นมันเมื่อไหร่
เธอจำได้ไหม ครั้งสุดท้ายที่เธอหอมฉันนั่นมันเมื่อไหร่
เธอจำได้ไหม ครั้งสุดท้ายที่เธอแสดงความห่วงหาฉันนั่นมันเมื่อไหร่
เธอจำได้ไหม ครั้งสุดท้ายที่เธอนึกถึงฉันคนแรกนั่นมันเมื่อไหร่

เธอโทรหาใครหลาย ๆ คนได้ แม้กระทั่งตอนกินข้าว
แต่เธอโทรหาฉันไม่ได้ แม้ยามเธอว่าง
ฉันได้แต่คิดให้กำลังใจตัวเองมาตลอด ว่างานเธอหนัก เธอเหนื่อย บางทีฉันโทรมาเธออาจจะหลับ เลยรับโทรศัพท์ไม่ได้ หรือบางที โทรมาแล้วเธอปิดโทรศัพท์ ฉันก็หลอกตัวเองว่า เธออาจจะกำลังใช้โทรศัพท์เซฟข้อมูล หรือแบตอาจจะหมด หรืออื่น ๆ ร้อยแปดเหตุผลที่ฉันยกขึ้นมาให้กำลังใจตัวเอง

เธอไม่เคยแสดงออกว่าอยู่ด้วยกันเลย
ฉันบอกว่าฉันหน้ามืด เธอถามว่าแล้วไง แค่นี้ ฉันได้แต่คิดว่าเธอคงจะสื่อสารไม่เก่ง
ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าใจผู้หญิง แต่เพราะเธอไม่อยากรู้และไม่อยากเข้าใจ
ฉันเห็นเธอเป็นที่ปรึกษาให้ใครต่อใครมากมาย

วันนี้ไปกินข้าวกัน ทีแรกเธอจะไม่ไป พอพี่อุ๋งบอกว่าจะไป เธอก็เปลี่ยนใจ แล้วฉันก็บอกเธอแล้วว่าฉันง่วง พอฉันชวนเธอกลับ เธอไม่พูด แต่แสดงท่าทางอารมณ์เสียอย่างที่สุด พอถามว่าทำไม เธอไม่ตอบ เธอตอบด้วยการขับรถอย่างที่ ถ้าใครมาสะกิดนิดนึง เราคงได้บาดเจ็บปางตาย

มีหลายคนเตือนฉัน บอกฉัน ว่ามันเหมือนฉันวิ่งไล่ตามเธออยู่คนเดียว เธอไม่แคร์ฉันเลย คอยแต่จะรำคาญ ที่สำคัญ ตอนสี่ทุ่มเธอส่งข้อความมา บอกว่า เธอเบื่อ พอเธอกำลังจะสนุก ฉันก็ชวนเธอกลับ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันบอกย้ำควาน่าเบื่อ นี่คือ คำพูดที่เธออธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา

ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีคุณค่าอะไรในสายตาเธอเลย
ฉันอยากไปจากเธอ แต่ฉันกลัวว่าจะทนไม่ไหว
ฉันลาพักผ่อนสี่วัน ฉันได้แต่หวังว่าจากพรุ่งนี้ไปจนถึงวันเกิดของฉัน วันเสาร์ เรื่องระหว่างเรามันคงกระจ่าง ฉันคงเลือกทางเดินให้หัวใจตัวเองได้ ฉันมีเรื่องราวมากมายกลัดหนองอยู่ในใจ มันค่อย ๆ สะสม แต่ฉันก็ยังเลือกจะรัก เพราะฉันพร่ำบอกตัวเองว่า ฉันคงทนไม่ได้ ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงต้องตาย หากขาดเธอ แต่ถึงนาทีนี้แล้ว
ฉันตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้จะกลับบ้านแต่เช้า แล้วฉันจะพยายามห้ามใจ พยายามไม่มาหาเธออีก ฉันจะพยายามพึ่งสองน่องทู่ ๆ คู่นี้

ฉันคงจะเจ็บเจียนตาย แต่อย่างน้อย ก็ยังไม่ตาย ดีกว่าปล่อยให้หัวใจมันแห้งเหี่ยวไร้ค่ากับคนที่มองไม่เห็นค่าความรักของฉันแบบเธอ



Create Date : 10 กันยายน 2550
Last Update : 10 กันยายน 2550 23:42:34 น. 0 comments
Counter : 303 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ธีร์ตา
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ธีร์ตา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.