• บอกเล่าความรู้สึก
• เรื่องเล่าประจำวัน
• การเดินทางของความรัก
• ไร้สาระ
• อารมณ์ ไหว - ไหว
• เปรี้ยวปากอยากชิม

ถนนความรักสายที่ 2 (ตอนที่1) ความรักแบบเป็นเรื่องเป็นราวครั้งที่สองของฉัน เกิดขึ้นตอนก่อนเรียนจบมหาลัย และเป็นความรักที่แสนจะไฮเทคทันยุคทันสมัยเหลือเกิน ฉันเจอแฟนคนนี้ทางอินเตอร์เนตในห้องแชท ของโปรแกรมยอดฮิตของวัยรุ่นเมื่อหกเจ็ดปีก่อนโน่น ตอนนั้นกำลังอกหักรักคุดและตอนนั้นที่บ้านติดเนตแล้วเลยหันเหไปสนใจเทคโนโลยี ท่องเวป แชทเล่นแทนสนใจเรื่องความรัก เราเล่นเพิร์ชเป็นเพราะเพื่อนชายแต่ใจหญิงที่สนิทของเราเธอเล่นหาแฟนเป็นคนสอนให้ (แบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร เนื่องจากเสียเวลาหาแฟนของหล่อน) รู้จักเค้ายังไงไม่ทราบแล้วคะเนื้องจากตอนนั้นใครเข้ามาคุยก็คุยด้วยหมดล่ะ เพราะคิดว่า อย่างน้อยเราก็ได้เพื่อนคุยใหม่ ๆ ไม่ได้คิดหาแฟนอะไรเลย เค้าเป็นคนเอาใจใส่ หวานแหวว คุยกันพักใหญ่ ๆ เค้าก็ขอเบอร์โทร ก็ให้เค้าไปคะ เค้าก็โทรมาคุย แต่ละครั้งก็นานพอสมควร จนแม่ดุเรา ว่าคุยอะไรกะครายนักหนา พอคุยกันบ่อยขึ้นทั้งทางเนต ทางโทรศัพท์ อ๋อ ทางจดหมายอีกด้วยนะ มันก็เหมือนกลายเป็นความเคยชิน พอคุยไป ก็รู้คะว่าเค้า ไม่ได้คุยแบบธรรมดาแล้วล่ะ เหมือนจะมาชอบ ๆ เรา ตอนนั้นเรามีปัญหากับแฟน จนเราเลิกกับแฟนจริง ๆ เค้าก็ขอคบ ตอนนั้นไม่ได้ชอบอะไรเค้ามากมาย ตกลงใจคบกับเค้าเพราะเหงา ๆ แต่ต่อมา เราก็เริ่มรู้สึกรักเค้านะคะ หลังจากที่ได้เจอกัน ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน ได้ใช้เวลาด้วยกันบ่อยขึ้น ช่วงเวลาที่คบกับคนนี้ ก็มีทะเลาะกันบ้างคะ เพราะเค้าเป็นคนขี้น้อยใจมาก ๆ แต่ข้อดีของเค้าก็มีเยอะ เค้าเป็นคนตามใจแฟนมาก ๆ อยากได้อะไรถ้าไม่เกินความสามารถเค้าก็หามาให้เสมอ แต่เราไม่เคยขออะไรจากเค้าหรอก คบกันพักนึง เราก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันเป็นครั้งแรก แต่ก็ไม่ได้ไปไกลจากกรุงเทพเท่าไรเลย เราไปบางแสนกัน ใกล้ ๆ ที่นั่น กลายเป็นที่ ที่ทำให้เรารู้สึกผูกพันกับเค้ามากขึ้นกว่าเดิมเยอะ รู้สึกเหมือนเค้าเป็นมากกว่าแฟนของเรา แม้ว่าตอนนั้นความสัมพันธ์ทางกายของเรากับเค้ายังไม่ได้เกินเลย ไปกว่าการสัมผัสกันภายนอก ก็ตาม จริงอยู่ว่าเราเคยมีแฟนแต่เรากับ พี่เค้าที่เลิกกันไป ก็ไม่เคยมีอะไรกันมากกว่าการกอด การหอมแก้ม แต่สำหรับคนนี้ มันมากมายกว่านั้น ..... เค้าเป็นคนทำให้เรารู้จักการจูบ ที่มากกว่าการจุ๊บแก้มธรรมดา เราไม่เคยรู้หรอกคะ ว่าการมีความสัมพันธ์กันของผู้หญิงด้วยกัน เป็นอย่างไร เค้าเป็นคนแรกที่สอนให้เราเรียนรู้ตรงนี้ เราเข้าใจเลยคะ ว่าทำไมวัยรุ่นสมัยนี้จึงมีอะไรเกินเลยกันเร็วเหลือเกิน ส่วนหนึ่งมาจากความอยากรู้อยากเห็น และตอนนั้นเราก็มีความอยยากรู้อยากเห็นเป็นองค์ประกอบด้วยสินะ .....   Create Date : 18 มีนาคม 2550     Last Update : 18 มีนาคม 2550 11:37:38 น. Counter : 216 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ถนนความรักสายที่ 1 หลังจากผ่านความรักแบบลูกหมา ๆๆ ปั๊ปปี้เลิฟมาเล็ก ๆ น้อย ๆ พอชีวิตเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยได้ไม่นานนักฉันก็เริ่มมีความรักแบบคบหากันจริงจัง เราเจอกันในหอสมุดมหาลัย ไม่ใช่รักแรกพบ เรารู้จักกันภายหลังจากนั่นเพราะรุ่นพี่แนะนำให้รู้จักกัน จนสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนกลายเป็นแฟนกันตอนไหนก็ยัง งง ๆ อยู่จนถึงทุกวันนี้ แฟนฉันคนนี้เรียนศิลปกรรมคะ เธอเลยมีอารมณ์ติส ๆ อยู่ในตัวมากมาย ชอบงอนฉันประจำ แต่เวลาฉันต้องการความช่วยเหลือ เธอก็จะแปลงร่างเป็นหนุ่มมาดแมน ช่วยฉันได้ทุกเรื่อง ความรักของเรา ดำเนินไปแบบเรียบง่าย สุขบ้างทุกข์บ้าง แต่จริง ๆ เราก็มีความสุขกันมากกว่า แฟนฉันเรียนจบไปก่อนปีนึง เพราะเค้าเป็นรุ่นพี่ฉัน ได้ไปทำงานแถวสามจังหวัดชายแดน ซึ่งสมัยนั้นยังไม่มีเหตุการณ์ร้าย ๆ น่ากลัวอย่างทุกวันนี้ ฉันก็ไปมาหาสู่เป็นประจำ จนปลายเทอมต้นเราห่าง ๆ กัน เนื่องจากภาระกิจหน้าที่ของเค้าที่เยอะมากขึ้น ส่วนฉันเคร่งเครียดกับการเตรียมตัวสอบและออกฝึกงานก่อนเรียนจบ ไม่ได้เอะใจสักนิดว่ามีลางร้ายเกิดขึ้นในความรักของเราเสียแล้ว วันนึงเรานัดเจอกันที่สเวนเซ่นส์ หลังจากไม่ได้เจอกันมาเกือบเดือน ฉันไม่รู้สักนิดเลยว่าวันนั้นเป็นวันระเบิดลงชัด ๆ เค้าสั่งวนิลลาซันเดย์ให้ฉันและตัวเค้าเอง ระหว่างนั้นเค้าก็ถามฉันว่า หากเค้าทำผิดฉันจะให้อภัยเค้าไหม ฉันเองตอนนั้นกำลังมีความสุขกับการได้เจอคนรัก มีคววามสุขกับการได้ลิ้มไอศกรีมโปรด พยักหน้าหงึกๆๆ อภัยสิอภัยสิ - - แล้วระเบิดก็ลงคะ "อย่าโมโหนะ พี่เสียใจจริง ๆ พี่ไปมีความสัมพันธ์กับคนอื่นมานะ" เชื่อไหมคะ ตอนนั้นถ้าไม่ติดว่าคนเยอะเต็มร้าน ฉันจะเอาถ้วยไอสกรีมปาหัวเค้าแน่ ๆ ฉันถามเค้าถึงพันธะสัญญาที่เราเคยมีให้กัน เค้ายังจำมันได้อยู่ ฉันเคยบอกเค้าว่าฉันทนอะไรได้มากมายในชีวิต แต่อย่างนึงที่ฉันไม่ทนแน่ ๆ คือ คนรักของฉันไปมีอะไร ๆ กับคนอื่น รู้คะ ว่าการมีความสัมพันธ์แบบผู้หญิงกับผู้หญิง มันอาจไม่ลึกซึ้งมากมายเหมือนผู้ชายกับผู้หญิง แต่อย่างไร ฉันก็รับไม่ได้ เพราะถือว่าหากเค้าทำแบบนี้กับฉัน แสดงว่าเค้าไม่ได้รักฉันแล้ว ความรักครั้งนั้นของฉันจบแบบไม่ค่อยดีเท่าไร แต่เราสองคนก็ไม่ได้โกรธกัน ฉันเสียใจคะ แต่ก็ยอมรับสภาพนั้นได้ ส่วนนึง คงเป็นเพราะฉันเองด้วยที่ไม่มีเวลาให้เค้าเท่าไร ช่วงนั้นฉันไฟแรง เคร่งเครียดกับการเรียน การฝึกงาน และใช้ชีวิตส่วนใหญ่กับเพื่อน ทุกวันนี้เรายังเจอกันบ้าง และเค้าก็ยังคบยังอยู่กับคนนั้น (คนที่ทำให้ฉันหัวใจสลาย) แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเค้ายังคบกันอยู่ได้นาน ทั้งที่มีเรื่องกันบ่อยมาก เลิกๆ ดี ๆ กันหลายสิบรอบ ความรักครั้งแรกจบแบบไม่แอ๊ปปี้เท่าไร แต่ มันก็เป็นความทรงจำที่ดี ที่สำคัญคือเราสองคนไม่ได้โกรธกัน เราจบความรักของเราด้วยความเข้าใจกัน   Create Date : 13 มีนาคม 2550     Last Update : 13 มีนาคม 2550 9:53:36 น. Counter : 233 Pageviews.   1 comment Share Tweet

จุดเริ่มต้น วันก่อนฉันมีโอกาสได้กลับไปอ่านสมุดบันทึกเก่า ๆ เมื่อครั้งยังวัยสะรุ่น อ่านแล้วเหมือนได้ย้อนกลับไปในเหตุการณ์ตอนนั้น มันทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจที่จะเขียนเรื่องราวความรักเก่า ๆ ที่ผ่านมาของฉันเพื่อจะได้เก็บไว้เอางานตอนแก่ ฮี่ ๆ แต่ครั้นจะเขียนลงสมุดเช่นเดิมก็เหมือนจะไม่ค่อยถนัดซะงั้น คงเป็นเพราะชีวิตของฉันยามนี้ คุ้นเคยกับแป้นพิมพ์คีย์บอร์ดคอมพ์มากกว่า .... ย้อนกลับไป ฉันมีความรักครั้งแรกตอนเรียน ป.5 (มันเรียกว่ารักไหมไม่แน่ใจ) อาจจะเรียกว่าชอบ ๆ กันมากกว่า คนนั้นเป็นรุ่นพี่เรียน ป.6 ท่าทางเป็นทอมบอย (เห็นไหมฉันมีนิสัยรักเพศเดียวกันมาตั้งแต่เด็ก) ไม่รู้ทำไมเค้าถึงมาชอบฉัน ตอนนั้นวิธีจีบคลาสสิคมาก เค้าชอบเขียนจดหมายหาฉัน เราตอบโต้กันด้วยจดหมาย เค้าทำเรื่องน่ารัก ๆ ให้ฉันหลายเรื่อง เช่น ให้ลูกอมฮาร์บีทตอนเข้าแถวเคารพธงชาติ ให้ตุ๊กตานั่งอยู่บนม้าโยก ขอเพลงให้ฉันผ่านเสียงตามสาย และเรื่องนึงที่เวลาฉันคิดถึงเหตุการณ์คราวนั้นขึ้นมาเมื่อไรจะอดขำไมได้สักที เราดีกันงอนกันง้อกันจนจบปีการศึกษา เค้าไปเรียนต่อ ม.1 อีกโรงเรียนนึง ช่วงแรก ๆ เค้าส่งจดหมายหาฉันผ่านพี่สาวของฉัน (เค้าสองคนเรียนที่เดียวกัน) แต่หลัง ๆ พี่สาวฉันคงผิดสังเกตว่าสองคนนี่มันอะไรกัน ฉันเลยไม่ตอบจดหมายเค้า นั่นแหละทำให้เราสองคนห่างกันไป จนเหมือนโกรธกัน ผ่านมาสองสามปี ฉันเคยเจอเค้าในฟู๊ดคอร์ทฉันมากับเพื่อน เค้ามากับเพื่อน แต่เราสองคนก็ไม่ได้ทักทายกันทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน และหลังจากนั้นอีกปีกว่า เรามีโอกาสเจอกันอีกครั้งบนรถประจำทาง คราวนั้นฉันนั่งบนรถคนเดียว ส่วนเค้านั่งมากับเพื่อน เค้าแขวะฉันเล็กน้อย ว่า คนเราช่างลืมกันง่าย ๆ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ฉันไม่ได้เจอเค้าอีกเลย นับเป็นเวลาก็ราว ๆ สิบปีได้แล้ว จริง ๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยชอบผู้ชายนะคะ ตอนเรียน ป.6 ก็เคยรู้สึกดี ๆ กับเพื่อนร่วมห้อง และดูเหมือนเค้าก็คงรู้สึกไม่ต่างกับฉันหรอก ( แก่แดดตั้งแต่เด็ก ๆ อ่ะนะ) มันก็เหมือนปั๊ปปี้เลิฟ ของเด็ก ๆ ที่ไม่มีอะไรมากมาย แต่ตอนจบการศึกษา เค้าก็ให้รูปถ่ายกับฉัน 1 ใบ ตะก่อนฉันเคยเก็บไว้อย่างดี แต่ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้สินะ ตั้งแต่จากกันจนบัดนี้ ฉันไม่เจอเค้ามา 15 ปีเต็มแล้ว ไม่รู้ป่านนี้เค้าเป็นอย่างไรบ้าง คงแต่งงานมีลูกไปแล้วมั่ง หลังจาก คนนี้ ฉันก็เคยไปแอบชอบรุ่นพี่ สมัยเรียนมอต้น ฉันเรียนโรงเรียนดังของจังหวัดนะคะ พรหมลิขิตทำให้ไปแอบปิ๊งรุ่นพี่คนนึง เค้าเป็นนักบาส มันก็เป็นปกติอ่ะเนอะที่หนุ่มนักกีฬาจะมีสาว ๆ กร๊ด เป็นพิเศษ ฉันก็แค่ได้แอบชอบแอบมองพอกระชุ่มกระชวยหัวใจไปวัน ๆ เคยมีเบอร์โทรศัพท์เค้าด้วยนะคะ ได้มาโดยบังเอิญจากหนังสือรุ่น เคยโทรไปคุยสองสามครั้ง จนเค้าจบการศึกษาออกไป ข่าวล่าสุดที่รู้เกี่ยวกับเค้าคือ เค้าเอนทรานส์ติดคณะวิศวะภาคภาษาอังกฤษที่ธรรมศาสตร์ ตอนรู้ดีใจเหมือนตัวเองเอ็นติดซะเองงั้นแหละ แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพี่เค้าเลย แต่เบอร์โทรเค้าฉันก็ยังจำได้ แต่ไม่กล้าโทรไป แต่คิดว่าตอนนี้เค้าคงมีครอบครัวไปแล้ว หลังจากนั่น ชีวิตก็เริ่มเข้าสู่วงการเกี่ยวพันกับผู้หญิงด้วยกันอีกครั้ง เนื่องจากย้ายไปเรียนสายพาณิชยการ เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิง ที่นี่ล่ะคะ ที่ได้มาประสบพบพานกับเพื่อนร่วมห้องคนนึง เธอผมยาวนะ แต่บุคลิกท่าทางออกไปแนวทอมๆๆ นั่งสบตากันไปกันมาพักนึง วันนึง โอ๋ (ชื่อของเธอคนนั้น) ก็มายืนร้องเพลง ได้แค่นี้ก็พอ ของเปเล่ (มันเป็นเพลงเก่ามาก ๆ) ที่มันจะร้องว่า "รักหรือเปล่าถ้าเป็นแววตาของเธอ มีฉันหรือเปล่าก็ตามแต่ใจของเธอ ในใจของเธอจะมีให้กันเท่าไร ในใจของฉันก็ยังหวั่นใจไม่อยากจะทวงถาม ได้แค่นี้ก็พอ แค่เพียงมีเธอ" จำได้ประมาณนี้ล่ะ ตอนนั้นไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่าเค้าร้องให้เรานะเนี้ย แต่ฉันก็เค้าก็ไม่ได้คบกันเป็นเรื่องเป็นราวหรอกคะ เพราะตอนหลังฉันไปมีความรักกับเพื่อนเค้าอีกคน ซึ่งเค้านี่แหละเป็นคนโทรมาบอกฉันว่าเพื่อนเค้าชอบฉัน แต่ตอนนั้นเค้าไม่ได้เปิดเผยตัวว่าเป็นใคร แต่ฉันจำเสียงเค้าได้ หลังจากนั้น ฉันกับเค้าก็ห่าง ๆ กัน แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันเพราะเราเรียนห้องเดียวกันจนจบ ส่วนฉันกับเพื่อนเค้า เราสองคนได้แต่มองกันไปมองกันมา ไม่เคยคุยกันเลย แต่ มันมีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกได้ว่า เวลาเจอกัน เค้าดีใจ และเหมือนเพื่อนในกลุ่มเค้าจะรับรู้ว่าเค้ากับเราแอบประทับใจกันและกัน ตอนนี้กับคนนั้นเจอล่าสุดเมื่อหลายเดือนก่อน ต่างคนต่างตกใจกัน มันเหมือนเราคือความทรงจำวัยเด็กที่แสนขำ ๆ ของกันและกันอะนะ ทุกวันนี้เวลาย้อนคิดถึงวันเก่า ๆ ความรักแบบเด็ก ๆ ทีไรก็ขำทุกที บางเรื่องมันก็ตลกจัง ทำไมเราทำไปได้ แต่ทุกเรื่องก็นับเป็นความทรงจำอันงดงามของเรา   Create Date : 12 มีนาคม 2550     Last Update : 12 มีนาคม 2550 22:51:44 น. Counter : 161 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• chal2t
• i'm not superman
• เ พี ย ง ค ว า ม ฝั น
• doraemon_ja
• ใครกัน...นั่งอยู่ตรงนี้
• เพียงแค่เหงา
• ปากกาสีครีม
• กลกาล
• Dewreeya
• Cheerfully
• alone in the wind
• แพนด้าหน้าจอ
• taley sea far
• bewae1001
• p_tham
• CindyD
• แสง สีรุ้ง
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com