ส่งผลงานขอประเมิน คศ.3 กันยายน 2552 ผล ออกมากันยายน 2554 ว่า เยียวยา แต่บัดนี้ 2556 แล้ว ยังไม่ได้วี่แววการอบรม หรือ การ e-training หรือกระบวนการเยียวยา ต่าง ๆ เงียบจนน่าใจหาย เดิมร่วมกับ สพฐ. เขต 2 สุราษฏร์ แต่ตอนนี้กลับมาเป็น สพม.11 สุราษฎร์ ไม่รู้ว่าเราต้องดำเนินการเยียวยาต่อกับใคร สพม.11 คงไม่เอาธุระเรื่องอะไร โทรฯไปที่ไร อ๋อ ตอนนี้ เจ้าหน้าที่ไม่อยู่คะ - อ๋อ ตอนนี้ เจ้าหน้าที่ไปอยู่ข้างนอกค่ะ เกลียด ผอ.เขตมากเลย แดกเงินเดือนเสียเปล่า ไม่เห็นทำอะไรในองค์กรให้ดีขึ้นสักอย่้าง คนงานเยอะแยะ แต่ปัญญาอ่อน เฉื่อยชา ครั้นถามกลับไปที สปฐ. ก็ไม่ได้คำตอบเช่นกัน คิดถึงคนที่ได้ไปแล้ว ก็ยิี่งเซ็งเข้าไปอีก ไม่เห็นมีความสามารถพิเศษกว่าเพื่อนเลย แถมด้วยกว่าเพื่อนอีก คศ.3 ห่ ..อะไร ใช้คอมพิวเตอร์ก็ไม่เป็น แต่เขาโชคดีมีบุญ ทำเอกสารผ่าน ....เฮ้อประเทศไทย จงเจริญ ว่าแล้ว เราก็จะกังวลไปทำไม ก็ไปเช้าชาม เย็นชาม เหมือนเพื่อน คศ.3 ทีได้เงินเยอะกว่าเราหลายเท่านั่นแหละ จะขยันไปทำไม สำนึก จรรยาบรรณ เอามันทิ้ง ขัดมันทิ้งออกไปซะบ้าง จะได้สบาย เหมือนเพื่อน เดี่๋ยวนี้อะไร ๆ ก็เปรต ๆ ทั้งนั้น ครูธุรการที่เข้ามาทำงานร่วม 2 โรงเรียน ก็เอาแต่เล่นเน็ท ครูประจำทำเกือบตายจะไปพิมพ์งาน เจอคุณน้องเล่นเน็ทอยู่ เล่นบ่อย เล่นตลอด ผอ.ไม่ดูแลเด็ก ไม่ดูแลครู บกพร่องเสียหายไม่แก้ไขไม่เอาใจใส่ เอาแต่ส่วนดี สุดท่้ายไม่มีดีจะให้เอา สังคมนี้น่าเบื่อ ดีหรือชั่วแยกไม่ออก ไม่ชัดเจน ไม่แตกต่าง แถมชั่วเลว ได้ดี มีความสุขมากกว่า ไร้สาำนึกถึงความผิดชอบชั่วดี ก็สบายใจ เบื่อแสนเบื่อ แต่ยังหาอาชีพอื่นที่ดีกว่านี้ไม่ได้
ก็จึงหน้าด้านทนไป

จริงด้วย น่าจะเลิกจ้างได้แล้ว ไม่คุ้มเลย เพราะส่วนใหญ่ ครูประจำทำเอง ไม่อยากไปงอนง้อ รุ่นน้อง เด็ก ๆ จองหอง พวกนั้นเหมือนกัน พอ ๆ กับครูพันธ์ใหม่ เลย อยู่แต่หน้าคอมฯ แช็ต ไม่พูดจากับใคร โดยเฉพาะผู้อาวุโส เอาเงินส่วนนั้นมาเพิ่มให้ครู หรือไม่ก็นำไปลงที่เด็กนักเรียนดีกว่า