ซึ่งลองมานั่งคิดดูแล้ว เรา"ขอ"จากใคร คุณพระรัตนไตร? เทพเจ้า? สิ่งศักดิ์สิทธิ์? ภูติผีปีศาจ? เพราะอยากจะไปถามท่านทั้งหลายนั้นว่า "พวกท่านเคยให้สิ่งเหล่านั้นกับใครจริงๆหรือ ถ้าให้ ท่านมีวิธีให้อย่างไร"

สมัยนี้คนนิยมพูดสิ่งเหล่านั้นผ่านทางSocial network อาศัยการTag รูปภาพข้อความและShareต่อๆกันไป มันส่งต่อทีเดียวได้หลายคนโดยง่ายดาย (หมดยุคเขียนการ์ด ส.ค.ส.แล้วซินะ) เจ้าของบลอกก็ถูกTag ด้วยรูปภาพและข้อความที่ว่ามาเยอะเหมือนกัน

ใช่แล้วค่ะ เจ้าของบลอกไม่ชอบคำอวยพรพวกนั้น และไม่ชอบวิธีการอวยพรแบบนี้
แต่ในเมื่อยุคสมัยเปลี่ยน ความนิยม รูปแบบ ประเพณีก็เปลี่ยน เราก็ต้องยอมรับ และอยู่กับมันอย่างปกติสุข 

นี่ไม่ใช่เวลามากระแดะ เรื่องมากนะ เราต้องขอบคุณพวกเค้าที่ยังไงเค้าก็ไม่ลืมที่จะTagเราซิ เราส่งคำอวยพรกลับไปว่า 

ถ้าอยากรวยก็อย่านั่งเฉยๆ ให้ขยันเรียน ขยันทำงานเพราะเงินทองมันไหลมากองเองไม่ได้หรอกนะ-- ถ้าอยากหล่ออยากสวยสุขภาพดี ก็ต้องดูแลตัวเอง ตัวเราเองใครก็มาทำให้ทุกอย่างไม่ได้-- เป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะมีความสุขได้ตลอดปี แต่การมีทุกข์บ้างก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีเสมอไปนะ มันขึ้นอยู่กับแง่คิดของแต่ละคนต่างหาก-- เจอปัญหา อุปสรรคบ้างก็ดี จงยิ้มรับและสู้กับมัน เพราะทหารที่ผ่านสงครามมาแล้ว ย่อมแกร่งกว่า มีทักษะ และมีความคิดมุมมองที่กว้างกว่าทหารที่ยังไม่เคยออกรบแน่นอน--

อาจจะดูสวนทางกับชาวบ้าน แต่เราคิดอย่างนี้จริงๆนะ หมื่นล้านคำอวยพร ที่ไม่ได้ช่วยกระตุ้นความคิดอะไรเลย คงเป็นจริงไม่ได้ ถ้าเราไม่เริ่มลงมือทำด้วยตัวเอง

ฝากคำอวยพรให้แฟนบลอก แฟนเพจที่คอยติดตามกันด้วยนะคะ ^^
อีกครั้งนะคะ

จะเอาไปส่งต่อก็ไม่ว่ากันค่ะ(ยังทันมั๊ยเนี่ย)