คิดถึง...

เพื่อนๆ พี่ๆทุกๆคนในนี้มากๆ อยากพูดคุย
อยากแวะไปหา

แต่ด้วยความหลากหลายความรู้สึก และอารมณ์ตัวเองในตอนนี้

บวกกับความใจร้อน
อยากให้เรื่องราวที่ต้องสะสางในช่วงนี้ผ่านพ้นไปเร็ววัน

ซึ่งความจริงแล้วทุกๆคงต้องรอเวลา ตามที่มันได้เป็นตัวกำหนดไว้แล้ว

แต่เรามารู้บทสรุปล่วงหน้า มันเลยกลายเป็นว่าอยากกระโดดไปทำอะไรใหม่ๆแล้ว

ทั้งที่เรื่องเก่าๆ ยังไม่จบเรียบร้อยดี เลยก่อเป็นความรู้สึก
วุ่นวายสับสนในช่วงนี้ละมั้ง

และเหตุนี้จึงตัดสินใจที่จะไม่แวะไปหาใครๆในบล็อก

เพราะกลัวว่าจะนำพาความสดใสอย่างที่เคยเป็นๆมาก่อนนี้ไปให้ไม่ได้จริงๆ

แต่จะกลายเป็นอีกความรู้สึกนึงที่สื่อออกไป

......

^

^

^

^

^

บอกเล่าพูดคุยให้ฟังกันมาได้แค่นี้ จู่ๆ เรื่องราวที่จะพูดต่อก็กลับหายไป
ต้องขอโทษนะคะ

คงจบลงแค่นี้แล้วละถ้ามีอะไรใหม่จะมาเพิ่มให้รับรู้กันนะ

และขอโทษครั้งที่2 ที่เรื่องราวในบล็อกส่วนใหญ่สำหรับช่วงนี้
จะมีความรู้สึกวนๆอยู่ความรู้สึกเดียวนะคะ

รายงานตัวคะ

หายไปนานเลยคราวนี้ เกือบจะ 2 เดือนได้ละมั้ง

ก่อนอื่นขอบอกเรื่องดีดี ว่าโน๊ตบุ๊คที่เข้าศูนย์นั้น ได้รับกลับมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ได้ตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้วละมั้ง

ได้มาปุ๊บงานรอสะสางตรึมเลย ขาดโน๊ตบุ๊ตเหมือนขาดตัวช่วยสำคัญไปเลยบทจะไปใช้เครื่องตามร้านเน็ตก็แสนยากเพราะงานเป็นงานเฉพาะ ร้านเน็ตทั่วไปไม่มีโปรแกรมที่ใช้

อาศัยยืมเพื่อนก็ได้แค่บางคราว ต้องมาเพิ่มความขยันเกินเวลางานสักชั่วโมง 2 ชั่วโมง

ก็ช่วยให้งานไม่ดีเลนัก... จนได้โน๊ตบุ๊คกลับมาก็เร่งปั่นงานที่ต้องส่ง รอส่งคิวต่อๆไป

ทำให้ระยะเวลาที่เงียบไปนี้แทบจะไม่ได้พักผ่อนหายใจหายคอกันเลยละ

ว่าแล้วก็ดันบ่นสะงั้น..

เอาเป็นว่าแวะมาบอกเล่า ความเป็นไปสักเล็กน้อยละกัน

เพราะช่วงนี้อาจจะยังคงเงียบอยู่ ด้วยเพราะงานรุมขนาดนัก(เสียงคนเหนือ)

ช่วงสิ้นปีต้นปีอาจจะไม่ได้แวะมาทักเพื่อนๆ แล้วคาดว่า

ทุกอย่างน่าจะลงตัวดีก็เกือบจะเดือนกุมภาปีหน้าละ

ก่อนจะหนีหายไปอีกหลังจากนี้ อยากจะบอกว่าคิดถึงเพื่อนๆทุกๆคน

ขอบคุณทุกคอมเม้น อยากจะแวะเวียนไปหาก็กลัวว่าจะเพลิน จนลืมงานลืมการ

แต่หลังจากนี้ถ้างานไม่ยุ่งนัก ก็จะพยายามแวะไปหาทุกหน้าบ้านที่เข้ามาเยี่ยม ฝากความคิดถึงกัน

หวังว่าคงจะไม่ลืมและหนีหายกันไปก่อนนะคะ

**ปล.เอาภาพนี้มาฝากเพื่อนๆ คะ

เพิ่งได้มันมาเมื่อสองสามวันก่อน ตอนเดินทางกลับห้องช่วงเลิกงาน

เห็นครั้งแรกก็รู้สึกรักเลย วันนี้ก็เลยเอามาอวยพรเมอร์รี่คริสมาส ย้อนหลัง

และสวัสดีปีใหม่ ปี55 ล่วงหน้า(กันเหนี่ยวเผื่อไม่มีเวลาแวะเข้ามา)

ขอให้ทุกๆ คน จงประสบ กับความสุข ความสำเร็จ สุขภาพใจ สุขภาพกายแข็งแรง

ตั้งแต่ปลายปีพ.ศ.นี้ จนถึงสิ้นปีพ.ศ. หน้า และช่วงวันเวลาต่อๆไปด้วยนะคะ

 

วันเพ็ญเดือนสิบสิง น้ำนองเต็มถนน..

สำหรับวันลอยกระทงที่ผ่านไปแล้ว ของปี่นี้ ก็มีวันดีดีอีกนึงวัน คือวันที่

11.11.11

ลอยกระทงทุกๆปี ต้องคอยคิดว่าจะไปลอยกันที่ไหน ที่ไหนจัดงานลอยกระทง

แต่สำหรับปีนี้น้ำมาเยอะมามากกว่าทุกปี จัดสรรมาถึงหน้าบ้านเกือบจะทุกหลังคาเรือนเลยว่าได้

แม้น้าจะมาเทียบท่ารออยู่ถึงหน้าบ้าน ก็ไม่ได้ลอยกระทงอย่างที่อยากจะลอยไหม

เพรากลัวจะก่อให้เกิดขยะที่ลอยมากับน้ำเพิ่มขึ้น

ซ้ำร้ายอาจจะไปติดเอาบ้านใครพาลให้เกิดลูกไฟกลางน้ำก็เป็นได้

.............

ส่วนเรานะรึ ลอยกระทงปี่นี้ ก็ออกไปลอยกับครอบครัวไปลอยมันตรงทะเลใกล้ๆบ้านนี่หละ

ลอยกระทงออกสู่ท้องทะแลแล้ว ก็นั่งรับลมเย็นๆมองพระจันทร์ที่สว่างบดบังแสงดาวในท้องฟ้า

ก่อนจะกลับมานอนหลับให้ฝันดี พร้อมตื่นขึ้นมาลุกสู้กับวันใหม่

..............

ในพื้นที่กรุงเทพน้องน้ำยังแสดงความซุกซนวิ่งไปทั่วท้องถนนอย่างไม่มีวันจะหยุด

ส่วนเรานั่งทำงานแบบใช้บ้านเป็นออฟฟิคเกือบจะสองอาทิตย์กว่าๆ แล้วสิ

รู้สึกคิดถึงออฟฟิคจริงๆขึ้นมาแล้ว แต่การเดินทางช่างลำบากยิ่ง

ฟังจากเสียงของเพื่อนร่วมงานที่แวะเวียนไปเยี่ยมออฟฟิคบอกมาว่า

จากที่เคยเดินทางไม่เกินชั่วโมงก็ปาเข้าไป 3ชม. ตกเย็นจากที่ใจเย็นๆไม่ต้องรีบออกจากออฟฟิค

ก็ต้องเตรียมตัวเก็บของกลับห้องตั้งแต่บ่ายสองกว่าๆ บ่ายสามก็ต้องออกจากออฟฟิคมาแล้ว

ช้านิดช้าหน่อยกว่านี้เป็นไม่ได้ เพราะอาจจะหาถกลับออกมาได้ยากยิ่งขึ้นจากที่ยากยิ่งอยู่แล้ว

ฟังอยู่แค่นี้ก็มึนอยู่เป็นวันสองวัน ว่าจะเริ่มจากตรงไหนยังไง เพื่อให้เราเข้าไปเอางานที่เอาฟิคมานั่งสานต่อที่ห้องได้นะ

บทจะลุยน้ำไปเลยก็เสี่ยงเต็มที กับไปเจอรถที่สามารถพาไปถึงที่ทำงานแต่จอดส่งได้แค่หน้าปากซอย

แล้วจะต้องลงมาลุยน้ำที่ยังเกือบๆระดับเอวผู้ชาย สูงพอประมาณ

สรุปแล้วตั้งแต่เมื่อวานที่คุยกับเพื่อนจนถึงตอนนี้ก็ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าจะเอายังไงดี

เอารูปกระทงทำเองมาแปะไว้ให้ได้ชมกัน

จัดทำขึ้นสองอัน ไซต์เท่ากัน จัดทุกๆอย่างเหมือนกัน

แม้กระทั้งความขี้เหร่ กระทงสำหรับแม่และเราที่ออกไปลอยเมื่อคืนนี้

ปีนี้ลอยกระทงอาจไม่สนุกนัก เพราะหลายๆพื้นที่กำลังเดือดร้อน

แต่ก็อุ่นใจที่ได้ไปลอยกระทงกับแม่ หลังจากที่ไม่ได้ไปลอยด้วยกันหลายปีแล้ว

ขอบอกว่าคราวนี้ไม่ได้มาบ่นให้เพื่อนๆฟัง แค่จะแวะมามาส่งข่าว

เล่าเรื่องเล่าเหตุการณืทิ้งไว้ให้ไม่ต้องคิดถึง หรือเป็นห่วงเป็นใยกันเท่าไหร่ ถ้าจะเงียบไปบ้างในบางที

...........

ช่วงปลายสัปดาห์ ด้วยภัยน้ำหลากเข้ากรุงเทพ

เลยเป็นเหตุให้ต้องระเห็ดต้องอพยพพร้อมหอบงานมาอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด

กลับมาบ้านอยู่บ้านก็ช่วยให้สบายอกสบายใจไปได้บาง เรื่องการอยู่การกิน ช่วยลดความกังวลของคนที่บ้านได้แก่ แม่

คนที่คอยโทรหาเราเกือบตลอดเวลาที่ตั้งแต่รู้ข่าวเรื่องน้ำหลากเข้าพื้นที่กรุงเทพ

แม้จะมีบรรยากาศที่เริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้น แต่ก็ยังต้องคอยตามข่าวน้ำอยู่เป็นระยะๆ

เพราะไม่รู้ว่าน้ำท่วมมากน้อยแค่ไหน กลับไปทำงานได้รึยัง

เลยยังคงความกังวลไว้ในสมองเรา พาลให้จะหยิบจับทำอะไรก็ไม่ได้เต็มที่เท่าที่ควร

จนเมื่อวาน ทุกอย่างเริ่มจัดเจน ว่าคงจะต้องรอให้น้ำลดอีกสักระยะนึงนั้นละ

เพราะขณะนี้ตึกที่ทำงานน้ำได้ปิดล้อมตึก และเส้นทางเข้าออกไว้หมดแล้ว

จึงได้เริ่มสะสางเรื่องเล็กน้อย และสิ่งที่ทิ้งค้างรอเวลาจัดการอยู่ ภายในเวลาแค่วันกว่าก็เสร็จเรียบทีเดียวกันสามเรื่อง

...........

ในช่วงวันเวลาที่เราต้องเจอกับวิกฤต ถ้าเราไม่วิตกกังวลตกใจจนเกินไป

ขอแค่เรามีสติ คอยๆมองคอยๆรอเวลา แล้วแก้ไข เรื่องราวสารพันปัญหาก็จะค่อยๆจางหายไป

ภาพทะเลที่บ้านเอา มาฝากทุกๆคน

ท้องฟ้าสดใส แม้จะมีแต่ผืนน้ำเต็มไปหมด

ชอบทะเล แต่ก็ไม่เคยมองทะเลที่ไหนสวยกว่าทะเลที่บ้านตัวเอง

ภาพทะเลส่วนใหญ่ ที่ถ่ายไว้จึงเป็นทะเล ที่บ้านนี่ละ

วันนี้ไม่มีอะไรมาเม้าส์กัน แต่แวะมาส่งข่าวอินเทรนตามสถานการณ์ ล่าสุดที่ฮิตกันทั่วบ้านทั่วเมื่อง

ตั้งแต่หลังกลางเดือนตุลา มาแล้ว จากเหตุกาณ์น้ำในประเทศไทยมากผิดปกติ

งานจึงงอกล้น ภายในที่ทำงานเต็มไปหมด งานแผนที่สำหรับพื้นที่เสี่ยงภัย

งานภาพถ่ายดาวเทียม ภาพถ่ายทางอากาศในพื้นที่ที่เสียหาย

หรือแม้แต่งานภาพถ่ายหรือแผนที่ที่มีการขอเข้ามาในวันต่อวันของแต่ละหน่วยงาน สำนักงาน

เพื่อเอาไปวางแผนการตั้งรับกับน้ำที่กำลังท่วมไปทั่วทุกพื้นที่

จนหนีหายไปจากกล็อกแบบไม่มีการบอกกล่าวทักทายกับเพื่อนๆ

............................

เพียงระยะเวลาไม่กี่อาทิตย์ทุกอย่างดูวุ่นวายไปเสียหมด

จนตอนนี้ เราเองต้องลี้ภัยน้ำมานั่งปั่นงานอยู่ที่บ้านที่ต่างจังหวัดเป็นที่เรียบร้อย

ดีหน่อยที่ห้องที่กรุงเทพอยู่ชั้นสูงๆเลยไม่ต้องคอยกังวลว่าน้ำท่วมแบบนี้ที่ห้องจะเป็นไงบ้าง

หนีมาจากน้ำเหนือ มาอยู่กับทะเลใต้ก็รู้สึกให้ใจเราสบายได้บ้าง

อย่างที่ใครเคยพูดไว้ว่า "ในความร้าย มีความดี"

จากเหตุการณ์คราวนี้ทำให้เรากลับมาพักที่บ้าน มีเวลาอยู่กับครอบครัวมีเวลาอยู่กับแม่ ได้สักระยะนึง

ช่วงระหว่างเดินทางกลับมาที่บ้าน ได้เก็บภาพทะเลระหว่างทาง เอาไว้ด้วย

ทะเละใต้ ใต้ฟ้าสีคราม อบอุ่นด้วยแสงแดด หอมกลิ่นไอทะเล

ปล. ตอนนี้ก็ลี้ภัยมาอยู่ที่บ้าน ต่างจังหวัด ทุกอย่างดูโอเค

อาหารการกินก็ไม่ลำบากอย่างในกรุงเทพ ไม่ต้องตามข่าวน้ำท่วมจนตัวเองเครียด

แต่ก็แอบหวังว่าให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปเร็ววัน และภาวนาให้เพื่อนๆพี่ๆที่ประสบภัยทุกๆคนปลอดภัย

เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะค่ะ