| *.:｡✿*ﾟﾟ･✿.｡.:**.:｡✿*ﾟﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨✎.｡* เป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า ความรู้สึก *.●
|
|||
*-ไม่เคยถาม-*
เราเคยคิดว่าได้ก้าวผ่านจุดๆ นั้นมาได้แล้ว แต่ความเป็นจริงกลับไม่ใช่ เมื่อเขานนั้นย้อนกลับ ขอโทษ ขอโอกาส และถามหาสิ่งเดิมๆ ที่เคยเป็นอย่างเมื่อก่อนนี้ ได้แต่นั่งรับฟัง โดยสมองบ้างส่วนงดสั่งการชั่วคราว แต่สิ่งที่วิ่งอยู่ในความคิด ณ ตอนนั้น คือเรายังรู้สึกได้ถึงวันที่เขาได้ก้าวออกไปอย่างช้าๆ เรายังจำทุกๆสิ่งที่เขาได้กระทำอย่างแม่นยำ และเหตุนี้ตัวเราจึงเริ่ม สร้างภูมิคุ้มกันโรคเสียใจ ให้มันเกิดขึ้นภายในตัวเราอย่างช้าๆ แต่ถ้าถามว่าวันนี้ยังรู้สึกเจ็บไหม เราก็ยังรู้สึกอยู่ แต่ที่เปลี่ยนไป คือใจเรากลับเข้มแข็งมากขึ้น อาจเพราะว่าเธอไม่เคยถาม อาจเพราะว่าฉันไม่เคยรู้ เราสองคนที่เป็นอยู่ ก็เพียงแค่เพื่อนกัน อาจเพราะว่าเธอไม่เรียกร้อง ไม่เคยต้องการไม่เคยใส่ใจ ฉันจึงคิดไป ว่าเธอไม่มีใจให้กัน จนผ่านเวลามาเนิ่นนาน เธอกลับมาทำให้ไหวหวั่น บอกกัน ว่ารักฉันหมดหัวใจ ฉันเปลี่ยนไปแล้ว สายไป เธอควรเก็บใจไว้ ให้กับคนที่เขารอเธออยู่เสมอ มันไม่ทันแล้วขอเธอ อย่าเสียเวลา กลับไป กลับไป(หา/รัก)คนที่เขารอ เมื่อเขารอเธออยู่ตรงนั้น และรักเพียงเธอตลอดมา เลือกเขาจะดีกว่า อย่าเปลืองเวลากับฉันเลย ให้เขาเป็นคนที่ได้รัก และเธอกับฉันก็เป็นอย่างเคย ให้เราสองคน เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเรื่อยไป จนผ่านเวลามาเนิ่นนาน เธอกลับมาทำให้ไหวหวั่น บอกกัน ว่ารักฉันหมดหัวใจ ฉันเปลี่ยนไปแล้ว สายไป เธอควรเก็บใจไว้ ให้กับคนที่เขารอเธออยู่เสมอ มันไม่ทันแล้วขอเธอ อย่าเสียเวลา กลับไป กลับไป(หา/รัก)คนที่เขารอ จนผ่านเวลามาเนิ่นนาน เธอกลับมาทำให้ไหวหวั่น บอกกัน ว่ารักฉันหมดหัวใจ ฉันเปลี่ยนไปแล้ว สายไป เธอควรเก็บใจไว้ ให้กับคนที่เขารอเธออยู่เสมอ มันไม่ทันแล้วขอเธอ อย่าเสียเวลา กลับไป กลับไป(หา/รัก)คนที่เขารอ โลกป่วย~-*
แผ่นดิน แผ่นฟ้า แม่น้ำป่าเขาพืชพันธุ์ เกาะเกี่ยวโยงกันเรื่อยมา ธารน้ำแข็งหลากไหลท่วมมา ฟ้าจะมืดดำไป ใกล้จนคิดไม่ทัน เพื่ออนาคต ต้องรับร่วมกัน เมื่อโลกทวงถามถึงความสำคัญ เราใช้โลกอยู่ และเรารู้โลกมีใบเดียว โลกตายทุกคนตาย เพื่อโลกที่ดี เพื่อวันข้างหน้า ให้เด็กน้อยน้อย โลกงามเพียงไหน ยังมีทะเล ยังมีภูเขา ยังมีเมฆขาว ยังมีดอกไม้ อากาศดีดี ยังมีหายใจ มีโลกสดใส ให้เล่นนานนาน โลกเราป่วย โลกเราป่วยช่วยกันได้ไหม ให้มีโลกนานนาน นา นา นา หยุดทำลาย ทำร้ายโลกไปกว่านี้ ให้มีโลกนานนาน
ล้มบ้างก็ได้
ผลจากอากาศที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา สุดท้ายเราก็ไม่สบายอีกจนได้ แต่จากอาการหวัดธรรมดา ทำไมถึงทำให้ร่างกายคนเราไร้เรี่ยวแรงได้ถึงขนาดนี้นะ จากวันแรกเริ่มส่อแววว่าน่าจะเป็นหวัด ก็กินยาลดไข้ที่มีอยู่ใกล้ๆ ตัว(ยาสามัญประจำบ้าน) ไม่มีแววว่าจะดีขึ้น เลยโดดงาน โทรไปลาป่วยหนึ่งวัน แล้วตั้งใจว่าตอนเย็นค่อยไปหาหมดเอายามากินให้ถูกกับอาการ พร้อมกับใบรับรองแพทย์เพื่อยืนยันว่าเราป่วยจริง ไปยืนให้กับหัวหน้างาน แต่สุดท้าย วันรุ่งขึ้นก็แสดงอาการ ไม่อยากที่จะทำงาน กลัวว่าถ้าไปแล้วอาการจะแย่ลง คนที่แย่ก็คือตัวเรา เลยตัดสินใจ โดดงานอีก 1 วัน และจากการพักผ่อนเพิ่มอีก 1วัน ดูเหมือนอาการจะดีขึ้น จนเกือบจะหาย ตัวเรากลับรู้สึกผิด ต่องาน ต่อหน้าที่ ต่อเพื่อนร่วมงาน ที่ไม่ยอมไปทำงานในวันนี้ แต่จะมัวมานั่งโทษตัวเอง รู้สึกผิดก็ใช่สิ่งทีนัก เพราะคนทุกๆ คนยังมีความอยากใคร่ดีในตัวของตัวเองกันทุกคน ซึ่งบางคนอาจจะเดินเป็นเส้นตรง ไม่แม้แต่จะหยุดแวะระหว่างทาง แต่คนบางนเดินเป็นเส้นตรงแต่ขอให้ได้หยุดแวะลงข้างๆ ทางบางเท่านั้นเอง แพ้ชนะ ทุกข์หรือสุข มันเป็นเช่นไร คนหนึ่งคนกว่าจะเข้าใจ ต้องรู้ต้องโดนด้วยตัวเอง ไม่มีใครสอนให้มองเห็น ต้องล้มเอง รับเอง แพ้เอง รู้เองถึงจะค่อยๆ เข้าใจ ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้ ก็แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ ล้มบ้างก็ได้ และเธอจะแพ้บ้างก็ได้ คำว่าชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่ ถ้าคำว่าแพ้นั้นยังไม่เข้าใจ ผิดหวังหรือสำเร็จอยู่ที่ข้างใน คนหนึ่งคนกว่าจะเข้าใจ ต้องรู้ต้องโดนด้วยตัวเอง ไม่มีทางลัดให้เดินเล่น ต้องล้มเอง รับเอง ลุกเอง รู้เอง ถึงจะค่อยๆ เข้าใจ ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ ก็แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้ ก็แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ ล้มบ้างก็ได้ และเธอจะแพ้บ้างก็ได้ คำว่าชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่ ถ้าคำว่าแพ้นั้น ยังไม่เข้าใจ เดี๋ยวซิ่ ลองฟังนี่ซิ่ จะผิดหวังหรือจะแพ้ ก็ตามแต่ ขอเพียงแค่ลองฟังนี่ซิ่ อย่าเพิ่งหนีซิ่ อย่าเพิ่งท้อซิ่ อย่าเพิ่งล้มความตั้งใจอะไรง่ายๆกันอย่างนั้นซิ่ คนทุกคนเคยผิดหวัง คนทุกคนมีปัญหา แต่ไม่ใช่ต้องหลบหน้า หรือเศร้าจนบ้าไปอย่างนั้นนี่ อย่างนี้ก็แย่ซิ่ ถ้าหัวสมองยังไม่ไหวก็ใช้หัวไปแทนได้นี่ ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ ก็แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้ ก็แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ ล้มบ้างก็ได้ และเธอจะแพ้บ้างก็ได้ คำว่าชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่ ถ้าคำว่าแพ้นั้น ยังไม่เข้าใจ ฉันดีใจที่มีเธอ
ในเวลาช่วงนี้ ด้วยบรรยากาศ หรืออะไรก็ตาม เหงา เศร้า ว้าเหว่ เหนื่อย ทดท้อ รวมทั้งเจ้าของบ้านหลังนี้ก็เช่นกันบางทีหาวิธีที่จะกำจัดทุกๆ ความรู้สึกเหล่านี้ ให้ออกไปไกลๆ จน คิดว่าน่าจะไกลพอที่จะไม่ต้องเจอกันอีกแต่ไม่ใช่เลย เมื่อใดก็ตามที่เราเผลอหลงลืมไป ทุกๆ สิ่ง ทุกๆ ความรู้สึก ก็ยังกลับมายืนอยู่ข้างๆเราโดยที่เราเองกลับไม่รู้ตัวเลยว่าเข้ามาตอนไหน เวลาใด และใช้ทางไหนก้าวเข้ามา แต่ทุกๆ สิ่ง เราเอง(เจ้าของบ้านแห่งนี้) และเพื่อนมนุษย์คนอื่นๆจะก้าวผ่านสิ่งเหล่านี้ไปไม่ได้เลย ถ้าจะไม่มีสิ่งๆ นี้"กำลังใจ" **และมอบบทเพลงนี้ให้กับทุกๆ คน ที่ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะใดๆ ก็ตาม ฉันดีใจที่มีเธอ ในโลกที่มี ความวกวน
เธอ Get ก็ OK +++
หลังจาก่อนหน้านี้ หาเพลงมาลงก็เพราะอารมณ์ เหนื่อย ล้า ท้อ จนแทบจะหมดแรง กับสภาวะการณ์ ต่างๆ ที่มีอยู่รอบตัว จนช่วงเวลาเหล่านั้นพัดผ่านไป ใจเรากลับมาเป็นปกติ วิ่งเต้นในจังหวะที่เจ้าของหัวใจไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยมากนัก พอที่จะหาเพลงมานั่งฟัง ด้วยจังหวะดนตรีแตกต่างออกไป สุดเขต ++ (เธอGetก็OK)++ไอ้คนอย่างฉัน ดูหิ่งห้อยตอนกลางวัน กินข้าวต้มปลากับมะม่วงมัน มันทำให้ฉันดูดีมีสไตล์ ใส่กระโปรงกลับหลัง รองเท้าสองข้างคนละสี แอ๊บแบ๊วแล้วใช้บีบี สุดปรี๊ดสุดจี๊ดคิดว่าแนว ชักแม่น้ำทั้งสี่ห้าสาย ปิง วัง ยม น่านหรือแม่น้ำไนล์ มาอธิบายให้ตายอย่างไร เธอก็ไม่เข้าใจ คิดนอกกรอบมากไป เปิดตำราดูแล้ว อาจารย์แนะแนว แนะนำให้ไปบวช ใครไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร แค่เธอ get ก็ ok ฟังเพลงนอกกระแส อยู่บ้านพ่อแม่ไม่เข้าใจ คูลๆ ชิคๆ กันเข้าไป อย่างนี้ใช่ไหมถึงจะแนว วันเสาร์ไปเจเจ แต่งตัวเท่ๆ แบบริชแมนทอย ยิ่งดูยิ่งชิค กูริค กูริค กูริค กูริค กูริค กูริค กูริคก็แนว ชักแม่น้ำทั้งสี่ห้าสาย ปิง วัง ยม น่านหรือแม่น้ำไนล์ มาอธิบายให้ตายอย่างไรเธอก็ไม่เข้าใจ คิดนอกกรอบมากไป เปิดตำราดูแล้ว อาจารย์แนะแนวแนะนำให้ไปบวช ใครไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร แค่เธอ get ก็ ok มันก็สุดยอดแล้ว แค่เพียงเธอ get ฉันก็ ok
|
เจ็บแต่ตอนหายใจ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เจ็บแต่ตอนหายใจ มาจาก เพลงๆ หนึ่ง ที่บังเอิญฟังแล้วมันใช่ โดนใจ เพราะตราบใดที่..เรายังมีลมหายใจอยู่ เราก็ยังรู้สึก และรับรู้ สิ่งต่างๆ และนั้นคือเหตุผลของการเป็นตัวเรา พูดถึงล็อกอิน "เจ็บแต่ตอนหายใจ" หรือคุณเจ็บ ที่เพื่อนบางคนที่เรียกเรา คุณเจ็บ ก็คือ.... ...ผู้หญิงคนหนึ่งที่ แอบมีโลกส่วนตัวอยู่บ้างบางเวลา ...ชอบที่จะนอนอ่านหนังสือที่ชอบ ฟังเพลง เพราะๆ มากกว่าออกไปเดินเบียดเสียดกับคนข้างนอก ...เป็นคนง่ายๆ แต่เหมือนจะเยอะในความคิด ...เป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องราวง่ายๆ และแอบเหงาอยู่บ่อยๆทั้งที่ไม่ได้อยู่คนเดียว ...เป็นคนที่คิดว่าเข้ากับคนง่าย ถ้าเขาฟัง และพูดคุยกับเรารู้เรื่อง ....และน้องเล็กของบ้าน แต่ต้องคอยรับรู้เรื่องราวของครอบครัวมากกว่าพี่สาวคนโต -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- *★*...Time 's the best answer...*★* |
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
