แทบจะลืมไปเลย ว่าตัวเองมีบล็อคกะเค้า จนลืมไปแล้วว่าเคยเขียนอะไรไปบ้าง -''- หนึ่งปีที่ผ่านมาไปทำอะไรอยู่ไหน ?จะว่าไป ก็เป็นช่วงเปลี่ยนแปลงช่วงหนึ่งของชีวิตก็ว่าได้ เดือนกุภา ปีก่อน ยังเป็นนักศึกษาพระจอมเกล้าฯพระนครเหนืออยู่ หลังจากไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ที่หัวหินแล้ว กลับมา เจอหลังสือเล่มหนึ่ง ชื่อว่า "เสียดาย..คนตายไม่ได้อ่าน" มันคือแรงบันดาลใจ มันคือเรื่องราวที่อยากรู้มานาน มันคือสิ่งที่อธิบายสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตที่เคยสงสัย อ่านจบแล้ว ตัดสินใจเด็ดขาดว่า .... จะบวช >ยังงัย ๆ ก็จะบวชให้ได้ แต่ตอนนั้น ยังทำโปรเจคจบไม่เสร็จเลย เอางัยล่ะ .ก็เลยเกิดแรงฮึด ทำโปรเจค แบบหามรุ่งหามค่ำ เอาให้เสร็จ โปรเจคมันยาก มาก ทำมาปีกว่าแล้วถ้าไม่ติดที่ขี้เกียจคงเสร็จนานแล้ว และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง วันสอบโปรเจค อดนอน ง่วงมาก ๆ แต่บอกตัวเองว่าไหว โชคดีได้เป็นกลุ่มที่สอง เข้าไปก็อธิบายการทำงานทั้งหมด คู่โปรเจค มันเบลอไปแล้ว ช่วยอะไรไม่ได้เลย อธิบายจบ รอให้อาจารย์ซัก ปรากฏว่า ท่านซักเพียงสองสามข้อง่าย ๆ แล้วก็จบ...ไอ้ผมก็ ห๊ะ อะไร แค่นี้เหรอ อาจารย์ที่ปรึกษาเดินมาบอกว่า คุณเรียนจบแล้วนะ จริง ๆ แล้ว โปรเจคผมนั้นก็นับว่ายากพอดูสำหรับเด็กมหาลัยอาจารย์เลยไม่ซักอะไรมาก ปล่อยผ่านได้สบาย หันกลับไปมองตอนนี้ รู้สึกว่า มันก็งั้น ๆ แหละ ต่างจากกลุ่มเพื่อนอีกสองกลุ่ม ที่สอบวันเดียวกัน พวกโน้นต้องสอบใหม่ตอนซัมเมอร์ เพราะตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้ หลังจากสอบเสร็จ ก็โทรบอกท่านแม่ ท่านแม่ ทำเสียงแบบไม่ค่อยเชื่อว่าจบจริง ก็คนมันเรียนช้านี่นะ จำได้เลยท่านแม่เคยบอกว่า อย่าเรียนให้เขางอกนะลูก จบ ๆ ซะ และหลังจากสอบโปรเจคเสร็จ ก็ กลับชุมพร บ้านเกิด ....ทู บี คอนตินิว ......
nutxnut
.
ก็คนมันเรียนช้านี่นะ จำได้เลยท่านแม่เคยบอกว่า อย่าเรียนให้เขางอกนะลูก จบ ๆ ซะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [