|
|
Why Manchester
ยี่สิบปีก่อน ..ไม่น่าจะถึง ..สิบกว่าปีก่อน ผมเริ่มดูฟุตบอลเป็นครั้งแรก ทางทีวี ลิเวอร์พูลเป็นทีมที่เก่งมากๆ ฉายาเครื่องจักรสีแดงไม่ได้มาเพราะอยากตั้ง แต่เป็นเพราะวิธีการทำเกมส์ที่ลื่นไหลและต่อเนื่องอันเกิดจากความเข้าใจและความสามารถของนักเตะระดับสตาร์
ลิเวอร์พูลในขณะนั้นเก่ง เก่งเกินไป เก่งจนผมรู้สึกว่าน่าเกลียดน่ะ ทีมอื่นเขาไม่ได้ผุดได้เกิดเลย ผมก็เลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ทีนี้ก็เลยมาเอาใจช่วยทีมที่เก่งรองลงมา ก็มาเจอทีมแมนยู ที่เล่นได้ดุดันสะใจ นกเตะแต่ละคนวิ่งกันตายเลยผมจำได้ นึกสภาพคล้ายๆ ปัจจุบันมีรอย คีน อยู่ 7 8 คนในทีม แล้วก็ทุ่มทกันขนาดนั้น ผมเลยบอกกับตัวเองว่า ติดตามดูทีมนี้ดีกว่า ท่าทางจะมีแวว อย่างน้อยก็ทาบรัศมีหงส์แดงได้
เวลาผ่านไปดิวิชั่น 1 อังกฤษกลายเป็นพรีเมียร์ลีก แมนยูทำการรีเอนจิเนียริ่งทีมอย่างน่าเป็นห่วง โดยเริ่มขายนักเตะตัวหลักออกไปเรื่อยๆ ทั้งพอล อินช์, ลี ชาร์ป, มาร์ค ฮิวจน์ ฯลฯ และดันนักเตะเยาวชนที่เคยเห็นหน้ากันแว้บๆ ในชุดใหญ่อย่าง แกรี่ เนววิล์,ฟิลลิป เนวิลล์, เดวิด เบคแฮ่ม, ไรอัน กิกส์, พอล สโคลส์, ฯลฯ รวมไปถึงซื้อนักเตะระดับมีชื่อในอังกฤษเข้ามาใหม่อย่างพวก แอนดี้ โคล รอย คีน และเอริค คันโตน่า ซึ่งผมคิดว่าอเล็ก เฟอร์กุสันในสมัยนั้นใจกล้าน่าดู และก็ไม่คิดว่าทีมชุดนี้จะไปได้ไกลอย่างลิเวอร์พูลได้
แต่เป็นไปได้ หลังจากเหตุการณ์สยองขวัญที่ฮิลสเบอโร ลิเวอร์พูล ห่างหายจากถ้วยยุโรปนานจนเริ่มถดถอย ฟุตบอลขยับเข้าสู่ยุคใหม่ ในอังกฤษเองในยุคใหม่นี้กลับกลายเป็นแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดที่เข้ากับยุคสมัย และกลายเป็นทีมแถวหน้าในฟุตบอลอังกฤษ ซึ่งจะปฎิเสธไม่ได้เลยว่าการนำของอิริค คันโตน่า ทำให้เด็กๆ ที่มาจากชุดเยาวชนเติบโตไปในทางที่ควรเป็น สร้างประโยชน์ให้กับทีมอย่างมหาศาล หากใครจำได้ การทำชิ่งอย่างรวดเร็วหน้าประตู จนทำให้แอนดี้ โคลมีโอกาสยิงเป็นล้านๆ ครั้งใน 1 เกมส์, การขว้างบอลไกลโคตรพ่อ ของปีเตอร์ ชไมเคิ่ล ที่แทบจะเข้าประตูฝ่ายตรงข้าม, และหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ จนทำให้เกิด 2 ลูกมหัศจรรย์ในช่วงทดเวลาเจ็บ ในเกมส์แชมเปี้ยนลีกรอบชิง เหล่านี้คือสีสันและความเพลิดเพลินจากการชมทีมอันดับ 1 ของอังกฤษในทศวรรษที่ 90
ด้วยความที่ผมไม่ค่อยชอบลิเวอร์พูลยุครุ่งเรื่อง แมนยูในยุคก่อนมิลเลเนียม กลายเป็นรางวัลตอบแทนในการดูฟุตบอลของผม คนรุ่นใหม่ๆ หมั่นไส้แมนยู อะไรจะเก่งกันขนาดนั้น และแช่งชักหักกระดูกให้ตกชั่นไปเร็วๆ (ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะหมั่นไส้แฟนบอลด้วย) แต่การได้เห็นทีมที่เราเชียร์พัฒนามาจนประสบความสำเร็จในช่วงชีวิตเรามันเป็นความรู้สึกดี ดีกว่าที่จะเปลี่ยนไปเชียร์ทีมอื่นๆ ไปเรื่อย ที่มันเหมือนจะเก่งในแต่ละฤดูกาล
วงจรชีวิตของแมนยูหมุนเร็วเกินไป เพียง 10 ปี ความสำเร็จประดังประเดจนทุกคนเริ่มเนือย ความเปลี่ยนแปลงภายหลังจากความสำเร็จอันสูงสุด เป็นการยากที่จะหมุนกลับไปเป็นแบบนั้นโดยง่าย ปัจจุบัน เชลซี เป็นทีมที่ยอดเยี่ยมด้วยแนวทางการทำทีมที่ต่างออกไปจากแมนยู แต่ถ้าลิเวอร์พูลคือควมสำเร็จในยุคพรีโมเดิร์น และแมนยูคือความสำเร็จของยุคโมเดิร์นฟุตบอล ปัจจุบันก็คงเป็นยุคโพสต์โมเดิร์น ของเชลซี ที่มีวิธีการที่เหมาะสมกว่า มีบุคลากรที่พร้อมและเข้าใจในยุคสมัยมากกว่า
บิล แชงลีย์ เซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน คือคนที่อยู่ในสมัยของเขา แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด คือทีมที่ประสบความสำเร็จไปแล้ว ฤดูมันยังเปลี่ยน ต้นไม้มันก็ผลัดใบ แต่คววามสำเร็จที่ผมเห็นในยุค 90 คือความทรงจำดีๆ ของการดูฟุตบอล ซึ่งก็หวังว่านักเตะใหม่ๆ ที่เริ่มแตกใบออกมาอย่าง โรนัลโด้, รูนีย์, เฟลทเชอร์, สมิธ ฯลฯ จะทำให้แฟนๆ แมนยูทั้งใหม่และเก่ามีชีวิตชีวากว่านี้ในเร็ววัน ส่วน 2 3 ปีนี้ให้เชลซีไปก่อนแล้วกัน
one united
| Create Date : 21 เมษายน 2548 |
| Last Update : 15 มิถุนายน 2548 15:38:02 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 508 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: maezono_no7  วันที่: 21 เมษายน 2548 เวลา:3:03:37 น. |
|
|
|
| โดย: เซงงง (Mu_in_love ) วันที่: 21 เมษายน 2548 เวลา:9:29:45 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋เอง (man u girl ) วันที่: 21 เมษายน 2548 เวลา:22:32:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว
เพราะว่า คนที่ชอบย้ายไปทีมอื่น