|
|
กอดเล็กๆ
"นพ เดี๋ยวไปประชุมด้วยกันนะ" เสียงนายเรียกแบบไม่ทันตั้งตัวแต่ต้องไป
"แต่เดี๋ยวพี่ไปรับลูกที่โรงเรียนก่อนนะ" นายบอกสถานการณ์ล่าสุด
ถึงโรงเรียนแถวเลียบทางด่วน ก็ได้เจอเจ้าตัวเล็กลูกสาวคนโตของนายอายุราวๆสองขวบขวัญใจพนักงานประจำออฟฟิศสองปีซ้อน ชื่อ ฟิ้ว
ระหว่างที่นั่งรถไปประชุมเธอก็ซนไปตามภาษาเด็กสองขวบ
สร้างความสดชื่นให้ชีวิตเป็นอย่างมาก
หลังจากประชุมเสร็จก็ไปกินข้าวกันที่สามย่าน
เธอก็ยังสร้างความน่ารักไม่หยุดแม้มันจะหกตกหล่นเลอะเทอะไปทั่วโต๊ะก็ตาม
ต่อจากนั้นก็นั่งรถกลับออฟิศเธอก็มานั่งเล่นกับเราที่เบาะหลัง
เริ่มต้นจากการตอบคำถามจากการสัมภาษณ์พิเศษระหว่างเรากับเธอ
"ฟิ้วในกระเป๋าใบนี้มีอะไรคร้าบ" เราถามถึงถุงผ้าที่ใส่ของใช้นักเรียน
"มีผ้ารอแม่อยู่" งงเลยเรา
"ผ้ารอแม่คืออะไรเหรอ" เราถาม
"ก็เวลาแม่ยังไม่มาก็จะเอาผ้านี้มาหนุนนอนรอแม่มารับ" อืม...ศัพท์ใหม่จากเด็กสองขวบ
"ที่โรงเรียนมีครูกี่คน" เราถามเพิ่มเติม
"มีครูเอ๋ย และครูออย" มีสองคนผู้หญิงทั้งคู่
"ครูคนไหนสวยกว่า" งั้นทดสอบการวิเคราะห์ของเด็กน้อยเลยละกัน
"เฉยๆ ฟิ้วสวยกว่า" น่านเอากะเธอซิ
พอฟังคำตอบเสร็จทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะลั่นรถ
ชีวิตที่เศร้าๆของเราในช่วงที่ผ่านมากลับสดใสจากเด็กสองขวบคนนี้
"พี่โน๊บ อยากดู นีโม" และเธอก็เข้ามานั่งหนุนตักเรา
เราก็เปิดนีโมจากมือถือเราให้เธอดู
ระหว่างที่เธอดูไป
เราก็ได้แอบกอดเธอไปด้วย
ดูไปสักพักเธอก็หลับไปในอ้อมกอดเรา
รู้สึกดีจัง การได้กอดใครสักคน
๐๐รู้สึกเกิดขึ้นตอนกลับจากการประชุมใหญ่ๆในรถคันเล็กๆ๐๐
| Create Date : 26 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 26 มิถุนายน 2553 3:26:11 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 490 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
^
^
^