Group Blog
|
รถราง สวนสัตว์ และอ๊วกกก
เจอคุณเพื่อนนางนี้..แล้วเจ๊ยังบ้าพอที่จะไปนอนบ้านเธอด้วย 55555 โชคดีที่เธอเป็นสาวโสดดดดดดดด เจ๊เลยรอด..ไม่โดนหลอก ไม่โดนทำมิดีมิร้าย ที่เคยอ่านเจอ โอว์..อยากโดน ถ้าคุณเพื่อนนางนั้นมาอ่าน คงแอบด่าเจ๊ในใจว่า "แหม..หน้าตาแก..หยั่งกะใครอยากจะทำอะไร.." คุณเพื่อนคนนี้เฟรนด์ลี่มาก..จะว่าไป เจ๊ว่าเธอน่าจะกลัวมากกว่า เพราะนอกจากเจ๊แล้ว เธอยังพาคนที่ไม่รู้จักกันดีไปบ้านอีกน่ะ รู้จักกันในเน็ตเช่นกัน แถมคนที่เธอไปคนนั้น ยังยืม(หอบ)หนังสือเธอไปอีกบาน และไปอย่างไม่เห็นฝุ่นมาก...คือบัดนี้ยังตามกันไม่เจอ 55555 เนื่องจากคนยังไม่เข็ดเจ๊ เจ๊ก็ยังไม่เข็ด จึงมีครั้งต่อมา ครั้งนี้เจ๊ค่อนข้างตื่นเต้น(อีกแล้ว) เพราะไปหลายคนอยู่ แถมเป็นคนที่เจ๊ปลื้มในฝีมือเขียนกลอนร่อนหน้าจอเสียด้วย อยากว้อยอยากเห็นตัวจริง.. เจ๊ก็ไปกรุงเทพฯแต่เช้าเลยค่ะ เห็นความพยายามมั้ย บ้านอยู่ต่างจังหวัด เสือกอยากไปมิตติ้ง แร่ดซ่ะไม่มีตอนนั้น..55555 แถมก่อนวันไปหนึ่งวัน ขี่มอเตอร์ไซด์เอื่อยเฉื่อยดวงยังซวย มีอีน้องคนหนึ่งไม่รู้พุ่งมาจากไหน เฉี่ยวอย่างแรง จนรถหมุนขว้าง ติงเอ๊ย เท้าแหก บวมฉึ่งเลย แต่งดมั้ย? ไม่งด ยังหอบสังขารไป บ้าสิ้นดี 55555 ถ้าเป็นตอนนี้..เจ๊คงโทรไปงดล่ะ แต่ตอนนั้น ฟิลล์มันไม่เหมือนกันนี่หว่า.. ไปแต่เช้า..จะไปทำอะไร นัดกันไปนั่งรถรางรอบเกาะรัตนโกสินทร์ โอ๊ย..เจ๊ตื่นเต้นมาก.. ใครเคยไปมั่ง.. มีเจอกันหลายคนอยู่..สงวนนาม(จริงๆจำไม่ได้55555+++ แต่ที่จริงกว่าคือเจ๊มีไดอารี่นะ น่าจะเขียนไว้ แต่เจ๊ขี้เกียจค้น ) บางคนที่เจอเจ๊โคตรปลื้มเลย ประหนึ่งเจอดารา โอ๊ย คนเขียนกลอนเก่งหน้าตางี้เอง ปลื้ม..ดีนะไม่บ้าขอลายเซ็น 55555 งานนี้เจอน้องรักเป็นครั้งแรก.. น้องรัก..ไม่ได้ไปนั่งรถรางด้วยกัน แต่ไปนัดเจอกันที่หนึ่ง เจอกันครั้งแรก..ดูจากรูป แม่งไม่เหมือนตัวจริง ในรูปผมยาว 55555 ดูเหมือนจะหล่อ แล้วตอนมองหากับคุณเพื่อน มองหาไอ้หนุ่มผมยาว พอสายตากวาดเจอมันแว่บ..เฮ้ยไม่ใช่ น้องกูในรูปผมยาว เป็นหนวดแมงสาบแสกกลางประหนึ่ง เต๋า สมชาย เข็มกลัด(ตอนนั้นพี่เต๋าดังนะ รู้จักป่าว..เป็นไอดอลนะตอนนั้นไม่ใช่นักเลงหน้าหนึ่ง) คุณเพื่อนพอได้ยินเจ๊รำพันเช่นนั้น หันมามองด้วยสายตา โห..อีนี่โง่55 แล้วพูดว่า "เจ๊ ผมมันยาวได้นะแก" (เออ ไม่รู้เป็นอะไร..เพื่อนในเน็ตต่างเรียกเจ๊กันตั้งแต่ปางโน้น เรียกเจ๊ยังอยากคุยด้วย เรียกป้าเชิญไปข้างหน้าย่ะ) สุดท้ายเราก็ได้เจอน้องรัก..ใส่แว่นตา ผมเกรียนเชียวแก.. แก ฉันจำได้นะ..วันที่เราเจอกันครั้งแรก..แกหล่อแบบประหลาดๆ55555 เล่าถึงรถรางสักหน่อยก่อน เจ๊ชอบนะคะ...บรรยากาศดี แต่ควรจะไปตอนเช้าสักหน่อย นั่งรถชมเมืองกรุง มีผู้บรรยาย บรรยาย ประวิติย่านร้านที่เราผ่านมาด้วย ได้ความรู้ดี แล้วสุดท้ายแวะเข้าไปจอดพระราชวัง ((((แฮ่ะๆ จำชือ่ไม่ได้ เขียนไปเดี๋ยวผิดอ่ะ.. ดูข้อมูลนี่ไปก็แล้วกัน ถ้าใครแอบด่าว่าอยากจะเขียน แต่ไม่หาข้อมูลให้ดี ก็จะขอตอบว่า..ตูไม่ได้เขียนเอาโล่ห์เว้ย เขียนเอาสนุกอย่างเดียวฮ่ะ 55555 จริงๆ เจ๊ว่าจะไม่แปะรูปเลยน่ะ..สำหรับบล๊อคนี้ เอาเป็นตัวหนังสืออย่างเดียวเลย..ถ้าไม่ชอบอ่านจริงๆ คงไม่เข้าแน่นอน..ฮิ้ว..  ยังคิดว่า ถ้ามีโอกาส..จะไปนั่งอีกสักครั้ง แต่..โอกาสนี่มันหายากแท้..คือเวลาล่องกรุงทีไรก็ไปทำธุระ รีบล้น ยังกับตามควาย..จบ..)))) เมื่อนัดเจออีกพวกหนึ่งที่ศูนย์อาหาร..กินๆๆ เจ๊ดันกินอะไรไม่รู้มันๆ ผะอืดผะอมตั้งแต่นั้นกันเชียว..แต่กั้นไว้ค่ะ..มีคนเสนอแนะว่าไปเที่ยวต่อกันเถอะ ที่ไหนล่ะ ซาฟารีเวิร์ด์ กรื้ดดดดดด ใครจะไปไม่ไปไม่รู้เจ๊ไปว่ะ5555 ยังไม่เคยไป.. ได้ยินมานานแล้ว ไปดูสัตว์ ไปดูสัตว์หลายตัว แต่ที่จำได้คือ การแสดงของหมีขาว สามสี่ตัว น่ารัก มีตอนหนึ่ง เขาจับคุณนายหมีตัวหนึ่ง ใส่ผ้ากันเปื้อน(มั่ง) ถือตะกล้า ทำเสมือนฃเป็นแม่บ้าน มีพ่อแม่ลูก เดินเข้ามาดีๆ โดนอีนังหมีตัวหนึ่ง ตบซ่ะ55555 อีตัวโดน ทำหน้างงๆ แบบ ตบกูทำไม กูทำอะไรผิดดดดดด ฮาซ่ะ ที่จำได้เพราะ พี่ที่ไปด้วยชอบมาก..เอามาเม้าท์กันต่อในรถ.. คุณพี่คะ..(สงวนนามอีกหนึ่ง) หนูคิดถึงพี่แว่บหนึ่งล่ะ อิอิอิ แต่สารภาพจำหน้าตาพี่ไม่ได้แล้ว จะเอาอะไรคนเคยเจอกันหนเดียวเอ๊งงง เจ๊เป็นคนบ้านนอก..พูดภาษากลางแต่มีสำเนียงถิ่น พูดง่ายๆว่าเหน่อแหละค่ะ เจ๊ต้องโดนล้อแน่นอน.. แต่เจ๊ไม่โกรธนะเฉยๆ แต่อย่าเยอะ..เพราะถึงกูไม่โกรธ แต่กูอยากจะด่านะบางที 5555 เจ๊โดนน้องรักล้อด้วย เพราะช่วงนั้นเจ๊ติดคำว่า พี่จ๋าๆๆ พูดกับใครก็พี่จ๋าๆๆ เคยเป็นมั้ยคะ บางทีเราจะติดคำไหนๆที่พูดบ่อยๆ ตลอดเวลา เจ๊เคยติดคำว่า "พี่จ๋าๆๆ" "เตี้ยม เตี้ยม" ส่วนปัจจุบัน เจ๊ติดคำนี้ "เปรตมากกกกกกก" 55555 เพราะเจ๊นั่งใกล้คนขับ เวลาเขาบรรยายเกี่ยวกับสัตว์ แล้วเจ๊อยากถามอะไร เจ๊จะเรียกเขา "พี่จ่าๆๆ" น้องรักบอกว่าเจ๊ปลอมตัวเป็นนันทิดาชั่วคราว เปรตมากกกกก แก ไม่ได้แกล้งนะว้อย ตอนนั้นมันติด.. ออกจากที่นั้น เราก็ไปกินข้าวกัน รู้สึกจะเป็นร้านอาหารของคุณหนุ่มเสก บ้านหนังไทย(หรือเปล่าไม่รู้) อาหารอร่อยดี อย่างที่บอก เจ๊เป็นคนบ้านนอก แถมนอกแบบหูตาไม่ค่อยกว้างไกล ไม่ได้ไปไหน..เจอเมนูแปลกๆก็ตื่นตาตื่นใจ เจ๊กินยำผักบุ้งทอดกรอบครั้งแรกจากที่นี่(สิบกว่าปีมาแล้ว) อร่อยดีแฮ่ะ เจ๊ไม่เคยกิน อีกเมนูหนึ่งเป็น ไข่เค็มห่อปลากรายแกงเขียวหวาน..โอว์..ผ่าไข่ออกมาน่ากินชะมัด.. ไปกินข้าวกับคนที่เพิ่งเจอกันมันเหนียม55555 เหนียมมากก อาหารอร่อย แต่กินได้นิดหน่อย..เลยจำกลับมาเล่าให้แม่ฟังว่าเจออาหารแบบนี้ๆๆ แม่เจ๊จัดเต็ม ทำให้กินจนเบื่อไปเลย.. กินอิ่ม เที่ยวสนุก ถึงเวลาแยกย้าย.. เจ๊ไม่กลับนะบ้าน ไปนอนบ้านเพื่อนอีกคนหนึ่ง(อีกแล้ว) บ้านหนุ่มโสด..แต่เจ๊ไม่ได้ไปคนเดียว ไปกันทั้งฝูง น้องรักไปด้วย..เขาจะไปปาร์ตี้กัน.. นั่งรถ คุณพี่คนหนึ่งไป.. อากาศอาหาร แอร์ หลายอย่าง อาการผะอืดผะอม ตีขึ้นคอหอยมา เจ๊อยากอ๊วกกกกกกกก ทำไงดีว่ะ ข้างซ้ายคุณเพื่อน ข้างขวาน้องรัก เจ๊ทะลึ่งนั่งตรงกลาง เวรละตู หาถุงก็ไม่ทัน.. สุดท้ายก็อ๊วกกกกกกกกกกก อ๊วกรดตัวเอง5555 ลงทุนเพื่อไม่ให้เปืิอนรถเขา..แต่เสื้อผ้าเจ๊ไม่เหลือ น้องรัก ทำหน้าตกใจ "เจ๊" หน้ามัน(หน้าแกนั่นแหละ) ฮามาก..แบบตกใจ นึกไม่ถึง ว่าเจ๊จะทำไปได้(เราเจอกันครั้งแรกนะ) หลายๆอารมณ์ แต่ไม่เจอสีหน้าขยะแขยงนะ เจ๊มองดู เจ๊ถึงแบบซึ้งแกตั้งตอนนั้น แกก็..เจ๊เป็นไง ดียัง โน้นนี่ ขอบใจนะแก น้องรักหนึ่งเดียวของฉัน คณป้าหัวหน้าแก๊งส์ ซึ่งมารู้เรื่องทีหลัง หัวเราะก๊าก บอกตอนที่เราคุ้นๆกันแล้วว่า "เจ๊ ทำไมแกถึงไม่อ๊วก รดมันว่ะ" "แหมป้า ตอนนั้นมันเจอกันครั้งแรก ยังเกรงใจกันอยู่" "งั้นแสดงว่า ถ้าเป็นตอนนี้แกจะ" "หันพิกัดไปหามันเลยป้า" 5555 ฮากันไป เจ๊คิดถึงแกนะน้องรัก.. ปาร์ตี้..ในบ้านเหมือนในหนัง เขากินเหล้ากัน..ดีดกีต้าร์ร้องเพลงกัน แต่เจ๊..ง่วง55555 ไม่ง่วงไงไหวออกจากบ้านตีห้า แล้วบ้าบอทั้งวัน ถ่านหมดค่ะ.. จำอะไรไม่ได้มากหลังจากนั้น.. แต่เจ๊รู้ว่า เจ๊ไม่ชอบปาร์ตี้คนกินเหล้า5555 เป็นอย่างหนึ่งที่ได้เรียนรู้.. เนาะ เราจะรู้ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไรก็ต่อเมื่อเราลองทำแล้วนั่นเอง 16/3/56 ถ่างตา..กบในขวด
ตั้งชื่อ..อิอิอิ บ้าบอดีเนาะ จะบอกว่า เวลาเขียนบล๊อคนี้ บางทีไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรนะเนี่ย.. ชื่อนี้มีที่มาจาก..ตอนเล่นเน็ตใหม่ๆ เพลง Ginie in the bottom กำลังดัง อีเจ๊ชอบคิดว่าตะเองเป็นน้องจินนี่ นุ่งชุดแขกแบบโป๊นิดๆ วาวๆหน่อย จำได้ว่า เคยเขียนโต้ตอบคนในเน็ตประมาณว่า อยู่ในขวดมานาน(ก็บอกแล้วว่าเป็นจินนี่) พอมาเจอโลกแปลกไป คนแปลกๆไปสังคมแปลกๆไปในเน็ต ก็ตื่นตาตื่นใจมากกก ชอบไปหมดทุกคน ซึ้งไปหมดทุกเรื่อง.. เรื่องจึงเป็นประมาณนี้.. สำหรับเรื่องทริป.. คนเรามันก็เที่ยวๆกันอยู่แล้วค่ะ ไปตามวัยไปตามกลุ่ม อย่างเจ๊นี่เพื่อนน้อย(ก็ไม่ค่อยจะมีใครคบ นิสัยไม่ค่อยดี) พอเรียนจบ แยกย้ายไปประกอบอาชีพ เพื่อนในกลุ่มก็เริ่มห่างๆกันไป ตามธรรมดาค่ะ มันจะเหมือนเดิมยาก หน้าที่การงานเราก็ไม่เหมือนกัน เวลาว่างก็ไม่ตรงกัน.. ยิ่งเราเป็นคนโฉด เอ่อ คนโสด พอเพื่อนไปมีลูกมีผัวกันหมดทั้งกลุ่ม ใครที่ไหนจะมีเวลาเหลือมาให้เราเนี้ย..ประจำ โทรไปคุยได้แป๊ป มันก็ต้องวิ่งไปหาข้าวหาปลาให้ลูกให้ผัว ทำโน้นนี่นั่น และเขาก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่เป็นกลุ่มเพื่อนที่ทำงาน เพื่อนเก่าอย่างเรา โน้นแน่ะ งานรวมรุ่น ซึ่งบางทีรวมไม่ได้อีกด้วย เจ๊เลยไม่คอ่ยได้ไปไหน แต่ก็..ไม่ซีเรียสค่ะ ชีวิตมีหนังสือเป็นเพื่อน ก็มีความสุขไปอีกแบบ วันหนึ่ง ย่างนิ้วเข้าพันทิปดอดคอม โลกเปลี่ยนไปเล็กน้อย.. โอว์ โฮก ฮาก ชอบ เจอคนชอบอ่านหนังสือเหมือนกันเลย ชอบเขียนหนังสือก็มี เขียนกลอนก็เยอะ สวรรค์ของนังกบในกะลาอย่างเจ๊ ปลื้มไปทุกคน ชอบไปทุกท่าน เขาเรียกว่าเห่อค่ะ เหอ่ ห่้องที่เจ๊ไปเล่น..คือห้องถนนนักเขียน.. โอ๊ย..สมัยไปเล่นตอนนั้นสนุกมาก..การสื่อสารทางเน็ตยังไม่ดีเหมือนตอนนี้นะจ๊ะ เด็กๆ เน็ตที่เจ๊เล่นนะ ชั่วโมงละสามสิบนะคะ ต่อครั้งละสามบาท ถ้าหลุดก็ต่อ หลุดต่อ..ประสาคนติดเน็ตนั่นแหละ ที่ันั้นเจ๊เจอคนเยอะอยู่เหมือนกัน เจอเฉพาะหน้าจอ เจอกันตัวเป็นๆก็มี ตอนนั้นขามิตติ้ง..ใครไปทำอะไรที่ไหน ถ้าไปได้ อย่าถามอีเจ๊ไปตลอดดดด เจ๊ว่าตอนนั้นเจ๊อยากรู้นะ ว่าคนที่มันเขียนๆหน้าจอกะตัวจริงเป็นอย่างไร.. และได้รู้ค่ะ 5555 เป็นการเรียนรู้ที่แลกด้วยความรู้สึกล้วนๆ ได้ใจมั้ง เสียความรู้สึกมั่ง บางคนนะคุณขา หน้าจอมันปากหวาน มีน้ำใจซ่ะเหลือเกิน หลังจอมันช่าง..อะไรของมันเนี่ย ที่มึงพูดๆไปเนี้ย มึงสร้างภาพ(มีตั้งแต่ตอนนั้น)เรอะ บางคนก็โกหก ตอแหล สร้างเรื่องบ้าบออะไรไม่รู้มาจับโกหกได้ทีหลัง ยังคิดว่า เฮ้อ..คนงี้ก็มีด้วย เห็นกูเป็นควายเหรอเนี้ย หลอกกันอยู่ได้ 55555 สรุปว่าสังคมในเน็ต กะสังคมในชีวิตจริงก็เหมือนๆกัน ต้องระวังตัวระวังใจไว้ค่ะ..จะได้ไม่เจ็บนานปวดกบาลบ่อย และที่สุดของที่สุด เจ๊ก็เจอเพื่อน กลุ่มที่คิดว่าใช่เข้าจนได้..รวมตัวกันเป็นแก๊งส์ ชื่อแก๊งส์อะไรช่างมันเหอะ 5555 มีใครมั่ง ช่างมันเหอะ เดี๋ยวโดนหาว่าเอามาสร้างเรตติ้งอีก.. ต้องบอกว่าแก๊งส์นี้ทำให้เจ๊มีความสุข สนุกมาเป็นสิบปีนะคะ พวกเราบางคนก็ยังคุยกันจนถึงทุกวันนี้..เจ๊มีทริปกับแก๊งส์นี้เยอะมาก..ก็บอกแล้ว เป็นขามิตติ้ง.. ย้อนเหตุการณ์ไปไกล๊ไกล..นึกถึงทริปแรก..และทริปที่มีแก๊งส์ ต้องค่อยๆลำดับ ค่อยๆมาเล่า..เล่าเยอะ คนอ่านก็ขี้เกียจอ่าน คนพิมพ์ก็ขี้เกียจพิมพ์ หนูธันย์ 15/3/56 ขอบคุณเพื่อนทุกคนในแก๊งส์ สำหรับความสุขที่มีร่วมกันมา ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับหัวหน้าแก๊งส์ ที่เมตตาปราณีกับหนูมาตลอด ขอบคุณเพื่อนทางเน็ตทุกคน ที่ดีกัน ด่ากัน นินทากัน เคยรู้จักกัน อย่างน้อยคุณก็เป็นคนหนึ่งที่ทำให้รู้จักสัจจธรรม ไม่ได้เพ้อว่า ตัวหนังสือดีๆใช่ว่าอีเจ้าของปลายนิ้วจะดี..ฮิ้ว.. ขอบคุณพันทิปดอดคอมทำให้เจ๊มีช่วงเวลาดีๆค่ะ คุณวันฉัตร กราบนะคะ555 เปิดหู เปิดตาได้..เพราะคุณ..
จะง้าง ๆ หายว้าบ ขี้เกียจ ได้ฤกษ์ ไม่รู้จะอยู่นานหรือเปล่า?? เอาแน่ไม่ได้กับอีเจ๊.. จริงๆเจ๊เป็นคนแคบนะ คับแคบท้้งใจ(อิอิอิ) และกาย เมือ่มาเจอสังคมใหม่ เพื่อแก๊งส์ใหม่ มีโอกาสได้เปิดหูเปิดตาอยู่บ้าง อันนี้ต้องขอบพระคุณ..คุณเพื่อนคนหนึ่งอย่างสูงสุด นั่นคือ ป้าหนอน...ที่เจ๊จะขอแทนว่า คุณเพื่อนกูรู..นะจ๊ะ เพราะหลังๆโดนครหา(จากป้านั่นแหละ) ว่าเอาชื่อป้าไปขาย วุ่นวายกันเหลือทน5555 คุณเพื่อนกูรูพาไปเที่ยวหลายหนมากๆ จริงๆ เปิดโลกใหม่ให้เจ๊ เปิดความกล้า มุมมองให้เจ๊ด้วย.. ขอกราบ.. มีหลายทริปที่ไม่เคยคิดฝันว่าจะมีโอกาส ก็ยังได้โอกาสจากป้า หนูไม่ลืม และไม่เคยลืม ขอบพระคุณค่ะ.. ป.ล หนูรักป้าคนดวย..มา..สิบห้าปีแล้วมั่ง เนาะ |
ลาไลย์
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] 
|
