ตอนบ่ายถึงคิวหนูมนฉีดวัคซีน แต่หนูมนคงง่วงมาก ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น แบบว่าหลับสนิทเลยอ่ะ พยาบาลเลยต้องฉีดหนูทั้งๆ ที่ยังหลับอยู่ เป็นไปตามคาด หนูมนร้องไห้จ้าก คงเหมือนฝันร้ายที่เป็นจริง น่าสงสารลูกจัง หลังจากนั้นหนูก็ไม่หลับอีกเลย ยัน 2 ทุ่ม (สงสัยจะกลัวฝันร้ายอีก)

                 ช่วงที่หนูมนกลับมาอยู่กรุงเทพฯ คุณยายโทรมาหาแม่ทุกวัน ถามถึงแต่หนูมน คุณยายบอกว่าคิดถึงหนูมนมาก อยากเอาหนูมนไปเลี้ยงที่ จ. ลพบุรี (ได้ไงอ่ะ พ่อกะแม่ก็คิดถึงหนูมนเหมือนกันนะ) ก็น่าคิดถึงอยู่หรอกนะ ก็หนูมนชอบคุยกับคุณยายมาก เห็นหน้าคุณยายทีไร ก็อ้อแอ้ทุกที แบบว่าชวนคุยก่อน คุยไม่ยอมหยุด คุณยายถึงได้หลงหนูมนไง