1 ขวบ1เดือน ..ป๋มนอนโรงบาลครั้งแรกคับ
ไม่ได้อยากจะนอนเล้ย โรงบาลเนี่ย แทนที่เสาร์อาทิตย์ ครอบครัวเราจะได้ลัลล้าแต่ออโต้ก้อมาเป็นลำไส้อักเสบซะเนี่ย นอนวันเสาร์กลับอีกทีวันจันทร์เรื่องมีอยู่ว่าวันที่สิบสองที่ผ่านมาป็นวันเกิดมี๊ครบสามสิบขวบ(โฮ่..แก่แล้วนี่หล่อน)พอดี แต่ว่าดั๊นตรงกะวันแดงเดือด ครอบครัวเราเลยคิดกันว่าไปฉลองกันวันเสาร์แทน เตรียมการกันอย่างดี ตีห้าเช้าวันเสาร์นู๋โยเยมี๊ก้อนึกว่าหิวนมแต่ก้อรู้สึกแปลกๆเพราะตัวเล็กของมี๊จะร้องกินนมตอนเช้านี้ สงสัยแอบแง้มโป๊ะโกะดู เป็นเรื่องอึ๊ล้น ลากกันมาเปลี่ยน พอไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเอาอีกแล้ว จากนั้นตามติดๆอีกสี่ที มี๊ว่ามันไม่ปกติแล้วอุ้มนู๋ไปเวชธานีมันคนเดียวเลย (ปลุกพ่อมานหลายรอบตื่นยาก..อารามตกใจหอบลูกไปเลยค่ะ พอดีบ้านเราอยู่ไม่ห่างมากนัก) คุณหมอจับเอาอึ๊ไปเพาะเชื้อแล้วลองให้ยามาทานก่อน แต่มีข้อแม้ว่าถ้า อึ๊เยอะ ไม่กิน ถ่ายปนเลือด ให้มาด่วนพอกลับมาชักจะแย่ออโต้ไม่ยอมกินนมกินแต่เกลือแร่ แถมอึ๊ทุกชั่วโมง เข้าห้องน้ำกันเป็นว่าเล่น แต่โชคดีออโต้ร่าเริงให้มี๊ใจชื้นที่ไม่ซึมแต่อย่างใดแต่อึ๊รอบล่าสุดนี่ซิแปลกทำไมมีจุดแดงๆเท่าหัวไม้ขีดอยู่ด่วยแถมสีอึ๊ก้อเป็นน้ำตาลเข้มขึ้น มี๊ชักใจเสียแล้วแบบนี้น่าจะถ่ายเป็นน้ำและมีเลือดออก (มาทราบทีหลังจากคุณหมอว่าถ้าเด็กถ่ายเยอะแล้วลำไส้เป็นแผลจะมีเลือดปนค่ะ) คราวนี้ไปกันทั้งบ้าน ป๊า มี๊ นู๋ นาทีนั้นมั่นใจ ยังงัยให้นอนโรงบาลชัวร์ ของแบบนี้ใกล้หมอดีที่สุดและนู๋เองก้อมีประกันพอมาถึงโรงบาลเวชธานีแอบหวั่นใจเล็กๆว่าจะนอนกันยังงัย แบบว่าคิดว่าเตียงมันต้องสูงแน่ๆ แต่ห้องผิดคาดคะ เตียงอยู่ที่พื้นเลย นอนกันได้สามคนพ่อแม่ลูกจับตัวเล็กเปลี่ยนชุดเป็นเด็กเปือย แต่ทำตัวเหมือนเด็กไม่เปื่อย เพราะนู๋ตื่นเต้นมาก รื้อห้องจนทั่วจากนั้นถึงเวลาสุโหด พาเด็กจิ้มน้ำเกลือ สงสารนู๋มากโดนทั้งมัดมัมมี่และใส่เฝือกจิ๋วแต่ไม่นาน ...กลับมาซ่าอีกรอบ คราวนี้พกไฟฉายเดินส่งมันทั่วห้องเอ..สืบอะไรอยู่ป่าวลูก มาถึงเรื่องหม่ำ ..ยังคงคอนเซป ไม่กิน งานนี้มี๊เลยจัดแบรนด์ไปสอง หมอก้อโอเคนะ เพราะมันย่อยง่ายดีอยู่โรงบาลสองวันไม่ค่อยเหงากิจกรรมเยอะ ..ไม่ว่าจะเป็นทักทายคุณพยาบาลสาวๆ รื้อของในห้องทักทายเพื่อนๆในหวอดเด็กอันนี้ชอบมากขับรถเด็กในโรงบาล แบบไม่ยอมลงกันเลยตอนนี้ออกมาพักฟื้อยู่บ่านแล้ว ดีขึ้นเยอะสุดท้ายใกล้หน้าร้อนแบบนี้ต้องระวังเรื่องท้องเสียกันด้วยนะคะ ออโต้เนี่ยสามวันซัดโป๊ะโกะไปเกือบหมดห่อใหญ่สงสารลูกจับใจ ถ่ายวันนึงมากกว่าสิบหน ก้นแดงเป็นตูดลิง(เพราะเด็กท้องเสียย่อยแลคโตสไม่ได้ ทำให้ขับออกมาพร้อมอึ๊ทำให้ก้นแดงอักเสบ)ไปพักผ่อนดีกว่า..จบแระ
Happy Birth Day นะลูก 1 ขวบแย้ว..ว
เย้ ! เย้ !ตัวเล็กของมี๊ครบขวบแล้ว แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะลูก มีความสุขมากๆนะเบิร์ดเดย์ปีแรกครอบครัวเราไปเที่ยวเขาเขียวกัน ไปกันตอนบ่ายๆร้อนเหลือหลาย นู๋ดูงงๆกะสัตว์เพราะเพิ่งตื่นนอน(หลับตลอดทางจนต้องปลุกกันขึ้นมาดูสิงสาราสัตว์) ตัวกินมดยักษ์เป็นสัตว์ที่ประทับใจมี๊มากสุดเลย เพราะที่ตัวกินมดมีลูกเกาะอยู่บนหลังแม่ คนเลี้ยงเค้าบอกว่ามันจะเกาะอยู่บนหลังแม่นาน หนึ่งปีเต็ม โห...ปวดหลังนะแม่ตัวกินมดนี่ขนาดออโต้เกาะบ้างไม่เกาะบ้าง ...เฮ้อ แขนมี๊ยังล่ำซะ..ขนาดนี้มานึกๆย้อนไปเวลานี่ผ่านไปเร็วจัง เหมือนนู๋ยังแอบอยู่ในท้องได้ไม่นานเลยตอนนั้นมี๊ผมยาวมีเวลาเข้าร้านทำผม ช้อปปิ้ง ตอนนี้เหรอผมสั้นเลย ร่วงไปเยอะ ขืนดันทุรังไว้ต่อ โกร๋นแน่ช้านแถมตะก่อนมีพุงจิ๊ดเดียว จิตตกบ่นอ้วนนักอ้วนหนา พอก่อนจะไปคลอดเท่านั้นแหละท้องเงี้ยหลาม แถมลายกันแบบไม่ไว้หน้า (ปัจจุบันท้องหดแต่ลายมาถึงหลัง) ก้อแน่แหละนู๋เล่นออกมาเกือยสามโลเจ็ด ไม่ลายยังไหวเนี่ย ครั้งแรกที่เห็นหน้านู๋ ..ช่างเหมือนซาลาเปา หน้าเงี้ย บาน..กลม ซ้าแรกๆที่เลี้ยงนู๋แบบว่ามี๊จิตตกอะไรๆก้อกลัวไปหมด นานอยู่เหมือนกันกว่าจะอยู่กะร่องกะรอย แต่เอาน่ามันก้อผ่านมาได้นึกถึงรูปเก่าๆแล้ว ยังแอบยิ้มอยู่เลยส่วนเรื่องความเป็นอยู่ ออโต้เดือนนี้เบื่ออาหารเลือกกินมากๆ ทำเอามี๊หนักใจเหลือหลาย แต่ก่อนนี้อ้ำ เอา อ้ำ เอา เอาน่าคุณหมอก้อบอกว่าจะเป็นอยู่ซักพักเด๋วก้อดีขึ้น เอาเว้ย มี๊ก้อต้องสู้ๆ
11 เดือน..up เป็นlevel3 ที่Gymboreeและมี๊ลดหน้าท้องย้วยหลังคลอด ภาค2
แฮะๆ กลับมาต่อจากความเดิมคราวที่แล้ว นู๋ไปเรียนโบรี (อย่าตกใจคุณมี๊เรียกจิมโบรี ย่อๆว่า โบรี) มาสามครั้งแล้ว คุณครูเห็นว่าออโต้เริ่มยืนบ่อยขึ้นและพยามก้าวแล้ว น่าจะเพิ่มไปlevel3ดู จะได้เดินคล่องกว่านี้ตอนแรกเราก้อดีใจอยู่หรอกว่าพัฒนาการคงจะเพิ่มขึ้น แต่...ปรากฏว่าพอไปเรียนจิงๆแล้วงอแงตลอด อาจเป็นเพราะกิจกรรมมีactivityมากขึ้น ถูกพยามให้เดิน ปีนป่าย ต่างๆนาๆ แถมเพลงที่ร้องก้อเป็นแนวเสียงดังขึ้น อาจทำให้นู๋เครียด ออโต้ดูงง แล้วโยเย ไม่ยอมไปปีนป่ายเอาตุ๊กตากะนู๋ๆคนอื่นเค้า แต่ร้องให้มี๊อุ้มขึ้นไปหยิบตุ๊กตามาให้แทน แต่ไม่เป็นไรมี๊เชื่อว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไป นู๋จะปรับตัวเองได้ คุณครูก้อบอกว่ามี๊ไม่ต้องกังวลครั้งแรกก้อแบบนี้แหละ ก้อเพราะออโต้งอแงก้อเลยได้ถ่ายรูปมาแค่นิดเดียว ตอนแรกที่ไปถึงออกตัวดีไม่มีงอแง แต่พอให้ปีนเท่านั้นแหละ...ป๋มไม่ร่วมมือแล้วมี๊ส่วนเรื่องพัฒนาการโดยรวมคือ สามารถฟังและทำตามคำสั่งได้มากขึ้น เช่นบ๊ายบาย ... อันนี้ถ้าคึก บ๊ายบายมันที่เดียวสองมือเลย สวัสดีก้าบ... ออโต้จะยกมือขึ้นมาไหว้แบบคนมือหงิกรักกันรักกัน...ออโต้จะเอาหน้ามาหอม ..และเลียในบางทีตบมือ...อันนี้ดูเข้าท่า เพราะถ้าได้ยินเพลงออโต้จะตบมือตามเพลง แต่จังหวะไม่ต้องพูดถึง มั่วสุดๆหิวข้าว...พูดม้าม..ม่ำ จ้องตาเป็นมันมาที่จานข้าวที่มี๊ ป๊า กินอยู่หิวนม..พูด แนน แนน พยามปีนโต๊ะชงนมประหนึ่งพยามไปชงเองส่วนการเดิน ...อยากบอกว่าดีใจมาก...ก ลูกยอมเล่นรถเข็นหัดเดินที่ซื้อให้แทนที่จะไปเข็นเก้าอี้กินข้าวแล้ว...นี่คงเป็นผลมาจากการกลับบ้านไปเล่นของเล่นเป็นตัวอย่างให้ลูก หุหุหุมีภาพมาบอกว่าชอบปีนป่ายขนาดไหน แต่ว่า ดั๊น..นมาปีนบนตัวมี๊อ่ะดิสุดท้าย แอบได้ใจจากบล้อคที่แล้วมีคนมาถามเรื่องคาร์บอกซี่มากมาย เลยต้องขออัพผลการรักษากันบ้าง ขอบอกว่าไปทำมาเจ็ดครั้งหน้าท้องยุบไปสี่นิ้ว น้ำหนักหายไปสี่โลครึ่ง น้ำหนักลดไม่มากค่ะแต่สัดส่วนนี่คนทักกันเกรียวว่า ไม่เหมือนคนท้องแล้วรูปแรกที่ถ่ายคือรูปตอนทำไปแล้วสามครั้ง (ไม่กล้าเอารูปก่อนทำมาลง เพราะอนาถมากค่ะ) ตอนนี้ปัญหาที่เหลือหนังหน้าท้องหย่อนยานค่ะ แต่เอาค่ะปลง ได้แค่นี้ก้อดีใจมากๆแล้ว พอจะซื้อกางเกงใส่ได้ (แม้ว่าจะต้องเป็นไซด์ XL ก้อเถอะ) บล้อคนี้จบกันดื้อๆแบบนี้ละกัน
11 เดือน ...ไปเรียน Gymboree และมี๊ไปทำสวย
โอ๊ะ โอ่..เผลอแป้ปเดียวนู๋จะขวบแล้วเหรอเนี่ย เวลาผ่านไปไวจัง ยังรู้สึกว่านู๋ยังเป็นเบบี๋ได้ไม่นาน นี่จะเดินแล้วเหรอเนี่ย(งั้นก้อแปลว่ามี๊เริ่มแก่แล้วอ่ะดิ)เดือนนี้ ไฮไลท์ก้อคือพานู๋ไปเข้าสังคมกะเค้าบ้างเพราะวันๆนู๋อยู่แต่กะบ้านไม่ค่อยไปไหน แถมติดมี๊ท่าเดียวเลย ชักจะไม่ได้การแล้ว นู๋ต้องเปิดหูเปิดตากันบ้างแระ ว่าแล้วออโต้ก้อไปเรียนGymboree คุณครูให้เริ่มlevel2 ก่อนเพราะยังเดินfinger walkไม่ได้(ใช้มือจูงแล้วลูกก้าวขาตาม..ตอนแรกฟังแล้วงง ..อาไรฟะใช้นิ้วเดิน) ครั้งแรกที่ไปเรียน งงกันทั้งมี๊ทั้งนู๋ แบบยังเก้ๆกังๆกันทั้งคู่ นู๋กลัวนั่งแต่บนตักมี๊ตลอด พอคุ้นซักพักคราวนี้เริ่มคลาน แต่ไม่ค่อยยอมทำตามตอนครูให้เต้น ตอนนั่งบนพาราชู้ทก้อกลัวๆ(แต่หลังๆไม่กลัวแล้ว เที่ยวคลานไปทั่วเลย)เฮ้อ...กว่าจะยอมร่วมวง ต้องเห็นครูเป่าฟองสบู่ให้ดู(รูปเห็นฟองสบู่ไม่ชัดง่ะ)ที่ขำก้อคือนู๋เอ็นจอยตอนปีนไม้ลื่นมากแต่พอตอนลง สงสัยป๊าจับผิดท่าร้องไห้กลัวสุด เห็นแล้วสงสารจิงๆเดือนนี้มี๊ดีใจมากที่สอนนู๋ปรบมือได้ มี๊รู้ว่าค่อนข้างช้า มี๊ก้อรู้สึกตำหนิตัวเองอยู่เหมือนกันว่าเราสอนไม่ถูกต้องหรือปล่าว แต่ว่าดูเหมือนจะเข้าใจผิดอะไรบางอย่างว่าปรบมือเป็นการเรียกร้องความสนใจ ลูกคนอื่นคงปรบมือตอนสนุกแต่ว่าออโต้นี่ โมโห โกรธ ไม่ดั่งใจ พี่ท่านลุกขึ้นยืนมาปรบมือก่อนเลย กรี๊ดน้อยลงไปนิด หันมาปรบมือแทน ..เอ่อ ..เข้าใจอะไรผิดแล้วลูก เค้าปรบมือกันตอน ดีใจกะสนุก เห็นแล้วมี๊ขำสุดๆเลยล่าสุดมี๊สอนปรบมือโดนการจับมือนู๋ทั้งสองข้างมาประกบกัน นู๋เอาบ้าง เลียนแบบมาจับมือมี๊ปรบมือแทน ตลกสุดๆ แต่ที่ประทับใจมากๆก้อคือนู๋เอามือข้างนึงจับมือมี๊ อีกข้างนึงจับมือป๊าแล้ว เอามาปรบมือด้วยกัน ..ซึ้งจริงๆนอกจากนี้เดือนนู่เริ่มหัดเดินด้วยตัวเอง มี๊ก้อเลยทุ่มทุนสร้างซื้อรถเข็นหัดเดินแบบที่สามารถปรับมาขี่เล่นได้มาให้ ที่ไหนได้ยังคงไปไล่เข็นเก้าอี้กินข้าวเหมือนเดิม แถวเอาหมอนมาขี่เล่นแทน ..เศร้า. ทุกวันนี้กลับบ้านต้องรีบกลับไปขี่ของเล่ย เป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูกท้ายสุดแอบไปแว่บไปลดหน้าท้องย้วยๆหลังคลอดด้วยการฉีดคาร์บอกซี่ (ใช้เวลาเร็วมากแอบแว่บงานตอนพักกลางวันไปฉีด) ที่เลือกวิธีนี้เพราะลองลดอาหารมาหลายเดือนแล้วไม่เป็นผล หน้าท้องประหนึ่งมีลูกอีกคนแอบออยู่ ไม่น่าเชื่อฉีดไปหกเข็มลดไปสามนิ้วกว่าๆ แต่ขอบอกว่าเจ็บมากก..กกกยิ่งไขมันน้อยยิ่งเจ็บมากกกกก..ก ไม่แนะนำให้ทำถ้าทนเจ็บไม่ได้ตอนฉีดหน้าท้องมันจะบวมเพราะก๊าซดูน่ากลัวแบบสุดๆเก็บตกรูปตอนทำมา เพื่อเป็นตัวช่วยตัดสินใจก่อนลองทำ (เอ..ทำไมม่ายไปเขียนบล้อคความงามหว่า..มี๊นี่แย่จิงๆเที่ยวมาระรานบล้อคลูก)สุดท้ายนี้มี๊รักนู๋นะ
10 เดือนแล้ว ป๋มปีก(ไม่มีให้)กล้า แต่ขาแข็ง(มากๆ) แถมมี๊ก้อกลับมาเข้าที่เข้าทาง
เฮ้อ....หมักดองบล้อคมาซะนาน ก้อนั่นแหละนะ ชีวิตมันก้อมีติดๆขัดๆกันบ้าง ตอนนี้ก้อกลับมาอยู่กะร่องกะรอย ส่วนบล้อคอันนั้นหายไปเพราะป๊าแอบเข้าไปอ่านแล้วกดลบทิ้งไป แต่ก้อดีเรื่องไม่ดีๆไม่อยากจะจำมันหรอกต้องขอบคุณกำลังใจจากหลายๆคนมากช่วยให้เข้มแข็งได้จิงๆเข้าเรื่องกันดีกว่า ช่วงที่หายไปออโต้เองก้อหย่านมมี๊แล้วด้วย เชื่อแล้วว่าเครียดมีผลกะน้ำนมอย่างใหญ่หลวงนัก แถมออโต้ก้อป่วยออดๆแอดๆทำเอามี๊เครียดไปเลยว่าเพราะตัวช้านหยุดให้นมอ่ะป่าว แต่ก้อผ่านมาได้นะและก้อกลับมาแข็งแรงใหม่แล้ว ว่าแล้วครอบครัวเราก้อไปกราบพระเข้าวัดให้จิตใจได้ชำระล้างกันบ้างมี๊รู้สึกว่านู๋ดูโตขึ้นมากรู้เรื่องจนเอาแต่ใจมั่กๆม่ายรู้ว่าไปจำมาจากไหนไอ้เรื่องกรี๊ดเนี่ย จะเอาอะไรพอไม่ได้ ไอ้ตัวนี้เปิดคอนเสิร์ตให้ชาวบ้านหันมามองกันเป็นแถวอายคนสุดๆเพราะนู๋เล่นกรี๊ดๆๆๆๆ ม่ายหยุด (ใครรู้วิธีแก้นิสัยช่วยบอกด้วยเถิดค่ะ เอ๋จะแย่อยู่แล้ว)เดือนนี้พูดหม่ำๆได้เอะอะอะไรก้อ" ม้าม..ม่ำ" ทำมี๊งงว่าหิวจิงป่ะเนี่ย แล้วก้อเข้าใจคำสั่งง่ายๆและให้ความร่วมมือมากขึ้น เช่นตอนพาไปล้างก้นบอกว่าให้ยกขาถอดกางเกงก้อทำตามได้(สงสัยกลัวครี้เลอะอ่ะดิ) ส่วนความซนนั้น สุดจะบรรยาย ลุกขึ้นมายืนเองนานมาก...แบบว่ายืนตัวตรงเลยล่ะแถมปีนป่ายสารพัด ทำเอามี๊เวียนหัวสุดฤทธิ์ปีนกันแบบนี้ ได้แผลมาสมใจ ...ปากแตกแอนด์หัวโนไปตามระเบียบ ตอนนี้นู๋สามารถนอนยาวได้ตลอดคืน ตื่นมาตอนเช้าก้อนอนถือขวดนมกินนมเอง มี๊ก้อสบายนอนขึ้นอืดต่อ อิอิ... ต่อไปนู๋คงลุกขึ้นมาชงนมเองมันซะเลย ประชดที่มีมี๊ขี้เกียจตัวเป็นขนแบบนี้ปิดท้ายกันด้วยรูปเด็กจอมเลียนแบบ นู๋เห็นมี๊ทิ้งโปะโกะในถังขยะ นู๋ก้อเอาเลยคลานอย่างเร็วมาขอดูถังขยะกันบ้าง เดี๋ยวนี้ทำอะไรต้องระวังเพราะมีตัวเลียนแบบอยู่ข้างๆนะเนี่ย
งานนี้มี๊เลยจัดแบรนด์ไปสอง หมอก้อโอเคนะ เพราะมันย่อยง่ายดี
แต่ไม่เป็นไรมี๊เชื่อว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไป นู๋จะปรับตัวเองได้ คุณครูก้อบอกว่ามี๊ไม่ต้องกังวลครั้งแรกก้อแบบนี้แหละ 
)
ต่อไปนู๋คงลุกขึ้นมาชงนมเองมันซะเลย ประชดที่มีมี๊ขี้เกียจตัวเป็นขนแบบนี้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [