. . . .เมื่อเสียงฟ้าร้องดังขึ้นเด็กชาย คนหนึ่งสะดุ้งสุดตัว พายุลูกย่อมๆกำลังเคลื่อนเข้ามาพร้อมเมฆฝน เขาก่นด่า ฟ้าที่ทำให้อากาศคืนนี้หนาวเหน็บ และ ทำให้เข้าตกใจตื่นขึ้นกลางดึก . . . พลันนั้นแม่ของเด็กน้อยก็เข้ามาในห้อง กอดเขาไว้ ด้วยแขนทั้งสอง. ปลอบประโลมเข้าด้วยถ้อยคำอบอุ่น ก่อนจะอุ้มขึ้นนั่งบนตัก และ เริ่ม . . . เล่าเรื่องราวของลมเหนือ กับ ลมใต้ . . .

     นานมาแล้ว ณ ทวีปหนึ่ง ประเทศ หนึ่ง ภูมิภาคหนึ่ง บนโลกใบนี้ . . . มีลมเหนืออยู่ก้อน หนึ่ง . . . ไม่สิ อันหนึ่ง . . . ไม่น่าจะใช่นะ . . แต่ ไม่เป็นไรหรอกเพราะมันก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะแทนสรรพนาม ตัวเอง ว่าอย่างไรดี . . . ทุกคนเรียกมันว่า "ลมเหนือ" ตามทิศทางที่มันพัด ลมเหนือเดินทางไปมาแล้ว ทั่วประเทศ พัดพาความ หนาวเย็นไปสู่พื้นที่ต่างๆ . . . ทุกวันมันรู้เพียงแต่ว่า มันจะพัดขึ้นเหนือๆ ขึ้นไปเรื่อยๆ และ เป็นเวลานานหลายปี กว่ามันจะได้กลับมาที่เดิมอีกครั้ง ทำให้คนที่มันรู้จัก เปลี่ยนจากเด็ก กลายเป็นผู้ใหญ่. . . . ผู้ใหญ่ กลายเป็น คนแก่ และ คนรัก กลายเป็น คนที่เกลียด . . .  มันรู้จักพระอาทิตย์ พระจันทร์ และ หมู่ดาวต่างๆดีทีเดียว แต่มันก็ไม่มีเวลาพักเหมือนกับพวกนั้นหรอก . . . ทุกๆวัน มันคงเดินทางขึ้น เหนือ ไปเรื่อยๆ . . . . ยิ้มแย้ม แจ่มใส ทักทาย ทุกสิ่งทุกอย่าง ราวกับรู้จักมันมาแรมปี . . . ราวกับเป็นคนสนิทกัน . . . มันจำเป็นต้องทำอย่างนั้น เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว มันจะไม่สามารถ สนิทกับใครได้เลย . . . ในบางครั้ง มันก็รู้สึกว่า ดอกทานตะวัน ต้นนั้น เป็นดอกไม้ที่นิสัยดีดอกหนึ่ง แต่ทว่า มันก็ไม่สามารถ มีเวลาทำความรู้จักเธอได้ นาน  . . . มันจำเป็นต้องไป . . .แต่ กระนั้น เรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นปัญหา กับลมเหนือ เลย

    จนกระทั่งวันหนึ่ง ลมเหนือทำหน้าที่ของมันตามปกติ พลันนั้นมันก็เหลือบไปเห็น ลมใต้ . .  . ลมที่พัดลงทางใต้อย่างเดียว อากาศ หนาวเหน็บที่มันเคยชิน พลัน อุ่นขึ้นในชั่วขณะหนึ่ง . . . ความหนาวเหน็บที่มัน รู้จักมาทั้งชีวิต ถูกอากาศอุ่นๆ เข้ามาปะทะ ทำให้ ความรู้สึกประหลาดเกิดขึ้นในจิตใจของมัน ความโหยหา ความต้องการ ถูกบีบเค้นขึ้นมาจาก มวลอากาศรอบๆ  . . . ลมเหนือ อยากรู้จัก ลมใต้เหลือเกิน มันต้องการ พูดคุย ต้องการอยู่ใกล้ชิด แต่ทว่า ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก จนเมื่อมันรู้สึกตัวอีกที . . . ความรู้สึกดังกล่าว ก็จางจนเกือบกลายเป็นความฝัน . . .

    "สิ่งนั้นเรียกว่า ความรัก . . . ข้าแน่ใจ" เสียงของภูเขาชรา กล่าวขึ้นยิ้มๆ เมื่อลมเหนือเล่าเรื่องทั้งหมดจบลง . . .

    " ความรัก . . . . " ลมเหนือทวนคำ บ่อยครั้งแค่ไหนที่มันได้ยินคำนี้ . . . บ่อยครั้งแค่ไหนที่มันสงสัยในคำนี้ เรื่องราว ต่างๆในโลก ล้วนผูกกันด้วยความรัก . . . มันรู้มานาน หากแต่ไม่เคยพบกับตัวเอง . . .

     "แต่ ข้าเสียใจด้วยจริงๆ ลมเหนือ . . . ความรักของเจ้า คงไม่สามารถบรรลุผลได้ ทวดของทวดของข้าเคย บอกไว้ว่า หากเมื่อใด ลมเหนือ ประสานกับลมใต้ ภัยพิบัติใหญ่หลวงจะบังเกิด" เสียงภูเขาชราพูดอย่างเหนื่อยอ่อน อาจะเพราะมันเป็นประโยคที่ยาวที่สุด ในรอบหลายสิบปี ที่มันพูด

   "แต่ ข้าไม่เคยได้อะไรตามต้องการเลย สักครั้ง และเมื่อครั้งนี้ข้าจะมีความรัก อะไรๆ ก็ห้ามข้าไม่ได้!" ลมเหนือกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว ก่อนจะจากไป . . .

   หลายเดือนผ่านไป ลมเหนือ ได้พบกับลมใต้โดยบังเอิญอีกครั้ง คราวนี้มันไม่ปล่อยเวลาให้ล่วงไปแม่นาทีเดียว มันพุ่งเข้าหาลมใต้อย่างสุดกำลัง ลมใต้เองนั้น ก็มีใจรักลมเหนืออยู่ไม่น้อย เหมือนกัน เมื่อเห็นดังนั้นจึงโผเข้าหา อย่างดีใจ . . . . แต่เมื่อลมทั้งสอง เข้าใกล้กันมากขึ้น . . . พายุ ก็ก่อตัวมากขึ้น . . . พายุ ได้พัดพาบ้านเรือน ไร่นา และสิ่งสวยงามต่างๆ บนพื้นพิภพ ทลายราบลงเป็นหน้ากอง เสียงร้องด้วยความกลัวของมนุษย์และสัตว์ ดังไปทั่ว บริเวณ . . . ฉับพลันนั้นเอง ลมเหนือก็เข้าใจ ถึงสิ่งที่ภูเขาชราได้เคยเตือนมันไว้ . . . . มันมองหน้า ลมใต้ อีกครั้งหนึ่ง แม้จะยังไม่ได้กล่าวอะไร ทุกคำพูดก็ถูกส่งผ่านออกไป กับสายลม . . .กับสายตา . . .  ลมเหนือ และลมใต้ ก็แยกจากกัน . . . เหลือทิ้งไว้เพียงพายุ ลูกเล็กๆที่เริ่มสลายตัว. . .

    นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เด็กน้อยไม่เคย เกลียดพายุ อีกเลย . . . เขา เข้าใจดีว่า คนรักกันย่อมไม่อยากจากกัน เหมือนกับ ตัวเขาเองไม่อยากจากแม่ที่เขารัก . . .ความเสียสละ ของลมเหนือกับลมใต้ ทำให้เขารู้สึกดี ดังนั้นเขาจึงยินดีทุกครั้งที่เกิดพายุ ไม่สิ เขายินดีทุกครั้ง ที่ รู้ว่าลมเหนือกับลมใต้ได้อยู่ด้วยกัน แม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม . . : ))