Welcome to My World ...จากเมืองนอก..สู่บ้านนา ลั้ลลาสุดๆ
เวลาแห่งความสุขใจ ช่างผ่านไปเร็วนัก... ภาคอารัมภบท

โอ้ว่า น่าเศร้าใจ... เหตุไฉน เวลาผ่านแห่งความสุขใจ ช่างผ่านไปเร็วนัก... ขึ้นมาก็น้ำเน่ากันเลยครับท่าน...แต่จะเน่าแค่ไหน ก็ยังเห็นเงาจันทร์... แป่ววววว มุขไหนกันเนี่ยะ

เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แบบว่า วุ่นกับเรื่องนั้น เรื่องนี้ ปนเปกันไปหมด ... มาเปิดบล็อกดูอีกที ก็..เฮ้ย ทำไม เราห่างหายจากการบันทึกไปนานขนาดนี้หว่า... นับได้เกือบห้าเดือน โหย... จะครึ่งปีเนี่ยะ เวลาไม่น้อยเลยแหละ

เหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย... จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ไหนๆ วันนี้ก็ถือว่าฤกษ์งามยามดีแล้ว ก็มาบรรเลงถ่ายทอดเรื่องราวกันซักหน่อยดีกว่า... คงไม่ว่ากัน

เรื่องในบล็อกนี้ ก็คงจะว่ากันด้วย เรื่องราวความประทับใจ ท่องเที่ยวไปยังดินแดนต่างๆ ของเมืองไทย... ไม่ว่าจะไปด้วยเหตุผลของทางราชการ หรือราชเกินก็ตาม... แต่เมื่อใจมันเรียกร้อง ก็เลยอยากจะถือโอกาสแบ่งปันประสบการณ์ดีๆ ให้ได้รับรู้กัน...

การบันทึกอาจจะย้อนไปย้อนมาซักเล็กน้อย... ใครที่เป็นเพื่อนกับเรามาก็คงจะรู้ดีอ่ะนะ ...ว่าเราไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเท่าไหร่นัก... น่ากลัวจริงๆ เลย ... เอาเป็นว่า จะเล่าตามลำดับที่เราจำได้ก็แล้วกันนะ... ก็ตามสไตล์อ่ะแหละ งานไหน มีจุดให้ประทับใจมากก็จำได้มาก... ประทับใจแง่ไหน ก็แล้วแต่จะคิดก็แล้วกันอ่ะ...

เริ่มต้นกันด้วย การเดินทางกลับเมืองไทยเลยแล้วกันนะ... เราเดินทางกลับจากกลาสโกว์ ถึงเมืองไทย ด้วยสายการบินยอดนิยม Emirates เพราะนอกจากจะถูก บริการดีแล้ว ยังเป็นสายการบินที่บินตรงจากกรุงเทพ มาที่นี่เลย (ไม่ถือว่าการเปลี่ยนเครื่องที่ดูไบ เป็นปัญหาใหญ่ เพราะกระเป๋าต่างๆ โหลดไปกับเครื่องอยู่แล้ว) สบายสุดๆ เราออกจากที่นี่ วันที่ 06/06/06 เป็นวันดีอะไรเช่นนี้... วันนี้แทบจะไม่มีฝรั่งบินเลยแหละ เพราะเค้าถือกันว่าเป็นวันไม่ดีอย่างแรง ... OMEN แต่เราไม่ถือ ดีซะอีก เครื่องว่างจัด เราเลยได้นอนยาว สบายไปเลย... เราเลือกนอนแถวกลาง ได้เก้าอี้ตั้งสี่ตัวแน่ะ... ดีสุดๆ

เครื่องถึงดอนเมืองประมาณเที่ยงครึ่ง ออกมาเรียกแท๊กซี่ นั่งแป๊บๆ ก็ถึงบ้านแล้ว... ขณะที่นั่งมาก็คุยเรื่องการบ้านการเมืองกับคุณลุงคนขับ... คุณลุงแกเคยเป็นทหาร และเคยขับรถให้คุณนายของนายพลบิ๊กๆ มาก่อนที่จะเกษียณ... พอเกษียณแล้วเบื่อๆ ก็เลยมาขับแท๊กซี่...ได้มีเพื่อนคุย ก็คงหาเพื่อนคุยจริงๆอ่ะแหละ เพราะขับมาระยะนึง ก็เพิ่งคิดได้ ว่าลืมกดมิเตอร์อ่ะ... ก็ดีนะ ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆ เพิ่มขึ้นอ่ะนะ ...สนุกดี

กลับบ้านไปงวดนี้ จริงๆ ก็คือกลับไปทดสอบความเป็นไปได้ของงานที่ทำ ซึ่งจะต้องเก็บข้อมูลเป็นสองช่วงการทดสอบ... ซึ่งการทดสอบแรก ผ่านไปได้ด้วยดี ส่วนการทดสอบที่สอง กว่าจะคลอดออกมาได้... ก็เครียดไปนานเหมือนกัน... การกลับไปงวดนี้ ก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนมากมาย แค่อยู่บ้าน เวลาก็ผ่านไปไวราวกับติดปีกแล้ว...

กลับมาอยู่บ้านคราวนี้ส่วนใหญ่อยู่กรุงเทพ มีไปเมืองกาญจน์บ้าง เพื่อไปเก็บข้อมูล ไปนครศรีธรรมราชเพื่อไปหาพ่อ และเยี่ยมญาติๆ ฝ่ายพ่อ ไปสงขลา แวะไปเยี่ยม พี่ๆ น้องๆ ที่ทำงานเก่า เป็นการกลับไปเพื่อเยี่ยมเยียนโดยแท้ มีแวะไปเยี่ยมเพื่อน และรุ่นพี่ที่โคราช ... สุดท้ายก็เตลิดไปเถิดเทิง หรรษาปาจิงโกะกับหลานๆ (ลูกชายรุ่นพี่) ที่ชัยภูมิ ก่อนที่จะโดยสารรถทัวร์...ที่เอื้อเฟื้อที่นั่งโดยรุ่นพี่ (แบบว่า เด็กเส้นอ่ะ... เอ่ยชื่อเฮียแฟนรุ่นพี่...ก็ไม่ต้องใช้ตั๋ว เหอๆๆ)

การกลับไปคราวนี้... แผนการเดินทาง ช่างมากมายนัก... แรกๆ เรามีแผนว่า จะไปเยี่ยม เพื่อนของรุ่นพี่ที่อุบล หลังจากที่เคยแวะไปเยี่ยม และติดใจในรสชาติของอาหาร ที่พี่เค้าเอามาหลอกล่อ... อร่อยสุดๆเลย ทั้งข้าวเปียกญวณ (ก๋วยจั๊บ) ข้าวเกรียบปากหม้อ (เป็นข้าวเกรียบแผ่นใหญ่ๆ ที่มีหมูสับ แล้วก็ผัก ...มีน้ำจิ้มพรมอยู่ข้างบน... จำรายละเอียดไม่ค่อยได้... แต่บอกได้ว่า คนละเวอร์ชั่นกับที่มีขายอยู่ทั่วไปตามท้องตลาด...อร่อยมากครับท่าน...ลองซักครั้ง จะไม่ลืมเลย) พูดแล้วก็อยากกิน... แถมแหนมเนืองให้ด้วยอ่ะ...

ในแผนที่วางไว้ ก็ว่าจะไปดูผีตาโขนที่เมืองเลย เพราะมีรุ่นพี่ และเพื่อนๆ อยู่ที่นั่น และรุ่นพี่ที่ว่าเนี่ยะ ก็ไม่ใช่ใครอื่น ก็พี่ ที่มีลูกชาย บ้านอยู่ชัยภูมิ... และเป็นอีกคนที่เราแวะไปหา และพักด้วยที่สงขลานั่นเอง... กะว่าถ้าเที่ยวเมืองเลยเสร็จ แวะเยี่ยมเพื่อนเก่าสมัยม.ปลายด้วย... ก็จะต่อไปอุบล... โหย ความคิดเลอเลิศบรรเจิดใจสุดๆ ...แต่ต้องสะดุด เพราะคิดงานไม่ออก อยู่นิ่งๆ ที่กรุงเทพเกือบสิบวัน ... เพื่อนๆ ก็น่ารักใจหาย เพราะแค่เราเกริ่นว่าเราจะไปเที่ยว เพื่อนที่นั่น ก็คิดว่าตอนนี้เราอยู่ที่โน่น เพื่อนที่โน่น ก็คิดว่าเราอยู่ที่นี่... แบบว่า เปลี่ยนที่ทำงาน ที่เรียนบ่อยก็งี้แหละ ... อยู่ที่ละสองปี ก็รู้จักคนมากขึ้น ... แบบว่า ไม่อยากพูดว่าตัวเองแก่ขึ้นหรอก... อายุก็แค่เพียงตัวเลข...

สุดท้าย... ประมาณวันที่สิบกรกฏา ก็เริ่มตะหนก และตระหนักว่า ... ตายแล้ว งานก็ยังไม่ก้าวหน้าเลย ทำไงดีละเนี่ยะ... ก็เริ่มวางแผนการ แล้วก็ลงมือทำงานอย่างจริงจัง ไปเก็บข้อมูลที่เมืองกาญจน์ ก็ได้ความร่วมมือทั้งจากรุ่นพี่และเด็กๆ จนงานต่างๆ ผ่านพ้นไปด้วยดี... ที่เมืองกาญจน์ เราได้กินหลายๆ อย่างที่อยากกิน...เนื้อย่างอาป๋า ที่เราติดใจมานาน ตั้งแต่ยังไม่มีสาขาที่เมืองกาญจน์ ต้องถ่อสังขารไปกินถึงราชบุรี... (มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากมายหรอก ก็หาเรื่องแวะไปเยี่ยมเพื่อน ... จากนั้นก็ไปนวดตัว ...นวดเท้า เสร็จก็ไปกิน... ค้างคืนจากนั้น ก็กลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง)... จนเค้าสร้างสาขาที่นี่ เปลี่ยนเป็นบุฟเฟต์ เราก็ยังคงเป็นลูกค้าอย่างเหนียวแน่น... (ก็แค่จะบอกว่า... เมื่อชอบอะไรแล้ว ก็เปลี่ยนยากอ่ะ...รักใครรักจริงๆ ...เฮ๊ย!!! เกี่ยวกับไงหว่า)

นอกจากแวะไปกินที่เมืองกาญจน์แล้ว เกือบทุกทริป และทุกการนัดเจอกันของเพื่อนๆ ก็มีเรื่องกินเป็นหลัก ... เรื่องราวต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการกินช่างมากมายนัก เพราะเราถือคติว่า... เรื่องกินเรื่องใหญ่ แต่ถ้าไม่ได้กินเนี่ยะ เรื่องใหญ่กว่า...เราก็เลย ไม่อยากทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ โดยการ ชิมไปถ่ายทอดไป... ดังนั้น.. จึงขอแตกประเด็นเรื่องราวของการกินออกไปเป็นตอนหน้า... อย่าลืมติดตามกันให้ได้น้า...



Create Date : 14 กันยายน 2549
Last Update : 23 เมษายน 2554 13:28:50 น. 0 comments
Counter : 465 Pageviews.

I_am_Nin
Location :
กาญจนบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวัสดีค่ะ ท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน... ทางเว็บของเรามีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้อนรับทุกท่านเข้าสู่บล็อกแห่งนี้...

โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่มีอุปนิสัยสนุกสนานร่าเริง รักการอ่านทุกประเภท ชอบท่องเที่ยว (ไม่รักสัตว์ ไม่รักเด็ก เพราะไม่คิดจะเป็นนางงาม อิอิ)... ส่วนใหญ่ก็ไปเที่ยวตามแต่กำลังทรัพย์ ชอบเที่ยวไปยังแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติต่างๆ ปัจจุบันตอนนี้มีความสนใจและความชอบเพิ่มขึ้น ตามวงปีที่ได้เรียนรู้โลกที่เพิ่มมากขึ้น อาทิ ซีรีส์ วาไรตี้ และนักร้องเกาหลี (เข้าสู่วงการเมื่อประมาณ 4-5 ปีที่แล้ว และบัดนี้ก็ยังไม่ได้ออกมา ...ก็อย่างที่เค้าบอก ว่าวงการนี้เข้าง่าย แต่ออกยาก)

... หน้าที่การงานตอนนี้ ก็หลบเลี่ยงจากความวุ่นวายของเมืองกรุงฯ มาทำงานอยู่ในจังหวัดใกล้ๆ ที่ขับรถ 2-3 ชั่วโมงก็มาถึงแล้ว (อยู่ที่ว่าจะมาเส้นไหน ขับรถเร็วมั้ย และติดไฟแดงเยอะรึเปล่า) มีสโลแกนของจังหวัดว่า 'แคว้นโบราณ ด่านเจดีย์ มณีเมืองกาญจน์' หลังจากที่เรียนจบมานานจากเกาะอันไกลโพ้น
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add I_am_Nin's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.