Group Blog All Blog
|
นิราศสวนผึ้ง ตอนที่ ๒ (นอนหนาวที่ไร่ลุงพล-ป้าแต๋ว)
เจออีกครั้งลุงยังแข็งแรงอยู่ เคยเป็นครูสอนสั่งนานสุดฝืน เออรี่ออกมาก่อนไม่ย้อนคืน มาจับปืนเฝ้าสวนนั่งครวญเพลง  เตรียมกุ้งหอยปูปลารอท่าอยู่ เรามองดูลุงทำเสียงดังเพล้ง ความสนใจใคร่รู้กับพี่เพลง ลุงละเลงเทโค๊กต้มไก่นา  แต่ละคนรู้งานในหน้าที่ ไม่รอรีทำเลเดินเลือกหา รีบกางเต๊นท์เสียก่อนตะวันลา มาเร็วมาปักสมอไม่รอใคร  เสร็จหนึ่งหลังเตรียมต่อหลังที่สอง รีบจับจองหากชอบทำเลไหน เร่งมือเข้าจะได้กางต่อไป เต็นท์ผ้าใบกันลมห่มหนาวมา  อย่ามัวยืนเอ็คท่าอยู่หน้าเต็นท์ ท่าทะเล้นบิดเอวเขย่งขา ช่วยกันหน่อยขนของที่เตรียมมา ขนทั้งผ้าทั้งหมอนไว้นอนกัน  จะต้องเดินสายไฟไว้สาดส่อง เผื่อไว้มองทางเดินให้เห็นนั้น เกรงไม่พอหากขอเพียงแสงจันทร์ มืดลงพลันลำบากหากขาดไฟ  ส่วนแม่ครัวเตรียมตัวทำหน้าที่ ใครช่วยทีติดฟืนหน่อยได้ไหม มีหลายอย่างต้องทำให้ว่องไว ก่อกองไฟใส่ถ่านวานช่วยที  มานั่งซึ้งหลบอยู่ใต้ต้นสน ขอแรงคนมาก่อนวอนอย่าหนี ก่อไฟแล้วขอเชิญนะคนดี อยากหลีกลี้ไปไหนใคร่ขอเชิญ  กลิ่นปลาย่างหอมหวลชวนให้หิว ช่างได้ฟิลชาวไร่ไม่เขอะเขิน กลิ่นลูกทุ่งอบอวลชวนเพลิดเพลิน มีค่าเกินร้านหรูอยู่ทั่วไป  พัดวีเข้าพี่พิณอย่าชักช้า เร่งนำพาแรงไฟอีกได้ไหม กระทะวางรอท่าบนเตาไฟ ทำอะไรต่อไปถามลุงพล  ลุงบอกว่ากำลังจะผัดเนื้อ ไม่อยากเชื่อเลียงผาน่าฉงน ฝั่งพม่าข้ามมาหลายตำบล ผัดรวนจนหอมกลิ่นขมิ่นไพร  ได้ที่แล้วลุงโชคขอลองหน่อย โอ้ว..อร่อยรดชาดจะหาไหน ภัตคารหรูหราต้องหลบไป เผ็ดสะใจผัดเนื้อเหลือเชื่อจริง  นั่นป้ายุ้ยกำลังหั่นอะไร ดูว่องไวคล่องแคล่วสมเป็นหญิง คนยืนข้างมองอย่างไม่ท้วงติง อย่ายืนนิ่งหามีดมาช่วยกัน  อีกคู่หนึ่งดูเหมือนจะหวานแหวว มองเห็นแววปิ้งย่างเธอกับฉัน หนึ่งคนปิ้งหนึ่งรอต่อสัมพันธ์ เหมือนดวงจันทร์รอมิตรคู่ชิดชม  ช่วยลุงย่างหอยแครงหน้าเตาไฟ พลิกกลับไปไหม้เกินเดี๋ยวจะขม กลิ่นหอมหวลชวนหิวปลิวตามลม ยิ่งสูดดมยิ่งยั่วต่อมน้ำลาย  ส่วนน้าเปี๊ยกน้าปุ้ยลุยเร็วเข้า ทีมนี้เราร่วมแรงสองสหาย ต่อเครื่องไฟให้พร้อมยอมทุ่มกาย เพื่อมุ่งหมายร้องเพลงแจมด้วยกัน  ค่ำคืนนี้ไม่ต้องหวั่นผู้ใด สิงห์ปืนไวอยู่เฝ้ายามหลับฝัน หากใครมาคิดร้ายหมายประจัน สิงห์ปืนสั้นแต่ปลอมไม่ยอมเลย  ทุกทุกคนนั่งลงล้อมวงข้าว มือสั้นยาวอย่ามัวอยู่นิ่งเฉย ชอบอะไรเชิญตักกันได้เลย คนคุ้นเคยกันเองไม่เกรงใจ  สองทุ่มแล้วป้าแต๋วมาสมทบ งานเพิ่งจบรีบกลับมาที่ไร่ เป็นคุณครูโรงเรียนอยู่ไม่ไกล มีน้ำใจให้เราเข้าพักแรม  เสียงเครื่องไฟดังก้องอยู่ใกล้ใกล้ นั่งยึดไมค์ไม่ให้ใครมาแหยม ฟังน้ำเสียงหลงคิดว่าพี่แซม หน้าตาแถมเหมือนแหยมยโสธร  ร้องเล่นกันพระจันทร์ต้องอุดหู จันทร์ทนดูทนฟังยังต้องถอน จันทร์สั่งลาขอตัวไปเข้านอน จันทร์ตัดรอนไล่ส่งพ้นราตรี  แม้พระจันทร์จากไปเพียงชั่วครู่ ยามเช้าตรู่อาทิตย์ขึ้นแทนที่ อยู่กับจันทร์ชั่งหนาวร้าวฤดี อาทิตย์มีแสงให้ได้อุ่นกาย  ยินเสียงไก่โก่งคอขันเจื้อยแจ้ว แต่ป้าแต๋วตื่นก่อนตะวันฉาย ปล่อยเรานอนคุดคู้ผ้าห่มกาย ป้าไม่วายต้มข้าวเตรียมไว้รอ  คุณครูเปลวมาหาตั้งแต่เช้า หิ้วกับข้าวมาส่งดีจริงหนอ สมกับที่ชาวบ้านเรียกผ.อ. มายืนรอเยือนเราแต่เช้าเลย  ต้องสะดุ้งตกใจเสียงดังปั้ง เหลียวมองหลังแลหาไม่อยู่เฉย เป็นต้นเสียงมาจากคนคุ้นเคย ตรงเป้าเลยแม่นยำสิงห์ปืนยาว  มื้อเช้านี้เรียบง่ายสบายบรื้อ ต่างคนถือถ้วยชามไปตักข้าว บ้างก็จิบกาแฟตามเรื่องราว เป็นรุ่งเช้าง่ายง่ายตามสบาย  เสร็จธุระแต่ยังไม่เสร็จสิ้น เสร็จเรื่องกินแต่อย่าเดินหนีหาย ทั้งน้ากิ๊วน้าตุ้ยลุยไว้ลาย นั่งยองกายล้างแก้วหม้อช้อนชาม  เกิดเป็นเด็กนั้นแสนจะสบาย เล่นผ่อนคลายนั่งรถกันทั้งสาม ลุงเสริฐขี่รถเครื่องเด็กติดตาม ล่วงเลยยามเกือบสายได้เวลา  สิ่งที่ดีของมนุษย์คือรับรู้ บันทึกอยู่ความจำเผื่อค้นหา รายละเอียดสิ่งดีที่นำพา ย้อนกลับมาทบทวนควรค่าดี  แม้จะจากไปไกลคืนกลับบ้าน มิอาจทานที่ทำในช่วงนี้ จะขอเก็บความรู้สึกที่ดีดี สวัสดีบ้านไร่ป้าและลุง  นิราศสวนผึ้ง ตอนที่ ๑ (โรงเรียนบ้านทุ่งศาลา วันเด็กปี ๕๒)
เปิดบันทึกเดินทางกางอีกหน้า จดจำว่าเดินทางไปอีกหน ตะวันตกปลายทางรวมไพร่พล ชายแดนชนพม่าชาวรามัญ รวมข้าวของแจกให้ในวันเด็ก เพียงจุดเล็กปลายทางแห่งความฝัน ไม่เหลือบ่ากว่าแรงเราแบ่งปัน เพื่อเติมฝันเล็กเล็กให้เติบโต  หัวเรือหลักลุงเสริฐและป้าทัศ ตระเตรียมจัดของเล่นเป็นอักโข ทั้งของกินของใช้หลายกิโล ได้กองโตบริจาคจากคนดี  ความตั้งใจปลายทางโรงเรียนหนึ่ง อยู่สวนผึ้งไม่ไกลไปกว่านี้ จากกรุงเทพมุ่งสู่ราชบุรี โรงเรียนดีชื่อบ้านทุ่งศาลา  มีนักเรียนชายหญิงเกินกว่าร้อย เพียงเล็กน้อยอยู่อย่างอนาถา งบประมาณต่อปีที่ได้มา เจ็ดพันกว่าอนิจจาประเทศไทย  หากเปรียบเทียบโรงเรียนอยู่ในเมือง ความรุ่งเรืองห่างชั้นกั้นตรงไหน งบประมาณทับถมโหมลงไป นึกน้อยใจเด็กไทยไร้เท่าเทียม  ความโชคดียังมีครูที่ดี ทุ่มชีวีทั้งใจให้เต็มเปี่ยม อุตสาหะสู้ใฝ่ตั้งใจเตรียม ครูยอดเยี่ยมครูเปลวน่าชมเชย  เด็กมารอคอยเราแต่เช้าตรู่ เสียงคุณครูบอกเด็กนั่งเฉยเฉย เสียงเจี๊ยวจ๊าวพูดคุยคนคุ้นเคย ไม่รอเลยเวลามาร่วมงาน  ผู้ใจบุญลุงโชคและลุงเสริฐ นั่งรอเปิดพิธีท่าภูมิฐาน มาครั้งนี้ตำแหน่งเป็นประธาน ริเริ่มงานให้เด็กได้สุขใจ  เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า มุ่งหมายว่าทุกคนได้เติบใหญ่ เป็นกำลังเรี่ยวแรงกันต่อไป ลุงเสริฐให้ทุกคนเป็นเด็กดี  จะเปิดงานทั้งทีแบบชาวบ้าน ให้ได้งานออกแรงกันคราวนี้ มือจับเคียวเกี่ยวข้าวคงเข้าที ร่วมฤดีลงแขกแบกข้าวรวง  ลูกชาวนาชาวไร่แต่กำเนิด ทั้งลุงเสริฐลุงโชคไม่ทักท้วง ชูมือหราเหมือนว่าหมุนเคียวควง ระวังร่วงสับขาคงฮาเฮ  เห็นติ๋มติ๋มเกี่ยวฉับขยับนำ เจ้าประจำน้าเปี๊ยกไม่ไขว้เขว ดูท่าทางเกี่ยวไปไม่โลเล เสียงคนเฮปรบมือลูกชาวนา  แต่กองเชียร์นั่งลุ้นอยู่ใกล้ใกล้ ส่งแรงใจไม่เว้นแม้แต่หมา เลือดสุพรรณด้วยกันก็ต้องมา เป็นเพื่อนยาร่วมงานลงแขกกัน  แล้วผู้ใหญ่ถือเทียนเวียนบรรจบ น้อมประนบกราบพระอรหันต์ ขอพรพระคุ้มครองทุกทั่วกัน ได้เริ่มพลันวันเด็กตามฤกษดี  ความใสซื่อไม่ต้องหาที่ไหน โลกทั้งใบได้เห็นจากตรงนี้ ออกจากใจแสดงไปให้ยินดี ไร้แสงสีแต่ไม่ไร้พลัง  ทั้งร้องรำทำเพลงครื้นเครงนัก ความน่ารักสดใสไม่มียั้ง สปีริตเปี่ยมล้นเต็มกำลัง แม้ง่วงยังเต้นได้สบายดี  ผู้ปกครองรอลุ้นเหล่าลูกหลาน ได้ออกงานแสดงในครั้งนี้ พวงมาลัยเตรียมให้ไว้อย่างดี ช่วยเต็มที่หาทุนค่าเล่าเรียน  ร่วมเล่นเกมกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน เกมสุดมันส์ไม่ต้องมัวขีดเขียน รอบเก้าอี้แย่งนั่งและเดินเวียน ใช้ความเพียรไหวพริบรีบแย่งไว  เกมส์ถัดมาแข่งเล่นกับพี่พิณ ฝึกให้ชินใช้ปากคาบช้อนไว้ ส่งให้เพื่อนคนหลังต่อกันไป ถึงเส้นชัยไม่หล่นจนได้เฮ  ใครไม่เล่นอย่าชวนให้หัวเราะ ช่วยสงเคราะห์ให้เราทำไขว้เขว สมาธิเสียไปให้ลังเล เดินโซเซแพ้เขาเราจะอาย  ได้เวลาแจกของให้แก่เด็ก คนตัวเล็กช่วยส่งของทั้งหลาย มีของเล่นของกินตั้งมากมาย เด็กหญิงชายเข้าแถวรอรับกัน  บรรจุอยู่ในถุงชมพูสด มีทั้งรถตุ๊กตาพาสุขสันต์ เป็นโอกาสที่ดีในหนึ่งวัน ร่วมแบ่งปันสิ่งของด้วยยินดี  โอกาสดีเริ่มจากที่การให้ เพียงน้ำใจหยิบยื่นในครั้งนี้ ตามกำลังแรงใจเท่าที่มี ปลื้มฤดีจะหาใดไม่เทียมกัน  แม้ไม่มีมากมายเป็นที่สุด แต่ไม่หยุดแบ่งปันเพียงเท่านั้น การศึกษาคือสิ่งที่สำคัญ สร้างคืนวันเด็กได้โอกาสมี  ตัวแทนเด็กออกมากล่าวขอบคุณ ที่เกื้อหนุนจัดงานในครั้งนี้ สิ่งตอบแทนสิ่งเดียวที่เรามี เป็นคนดีเพื่อบ้านเพื่อสังคม  คำขอบคุณทดแทนทุกทุกสิ่ง คือความจริงคำหวานแต่ไม่ขม มอบดอกไม้ตอบแทนความชื่นชม สุขรื่นรมย์ร่วมงานวันเด็กไทย  ได้เวลาพักเที่ยงเลี้ยงข้าวปลา สั่งแม่ค้าจัดหาตระเตรียมไว้ ทั้งอาหารหวานคาวตักแบ่งไป เด็กชอบใจเข้าคิวหิวเต็มที  ส่วนพวกเราก็หิวท้องกริ่วแล้ว เดินเป็นแถวนั่งลงตรงเก้าอี้ เห็นสำรับจัดวางหลายอย่างมี ขอทัพพีตักข้าวให้เราจาน  เมื่ออิ่มหมีพลีมันกันถ้วนทั่ว ต้องขอตัวกล่าวลาและไขขาน สิ้นภาระพวกเราออกจากงาน ลาอาจารย์เอ่ยคำสวัสดี  พกเอาความอิ่มเอมปริ่มเปรมใจ กลับออกไปจากโรงเรียนจนเต็มปรี่ นัดลุงพลป้าแต๋วผู้แสนดี พักแรมที่ไร่ลุงในค่ำคืน  นิราศราชบุรี ตอนที่ ๖ (ไร่อุษาวดี)
ด้วยตั้งใจไปชมกุหลาบงาม ขับรถตามกันไปจากสวนผึ้ง ยี่สิบสองกิโลจนมาถึง มุ่งหน้าบึ่งเข้าไร่อุษาวดี  หาที่จอดพักรถกันตามเหมาะ ด้วยจำเพาะเจาะจงลงที่นี่ เจ้าหน้าที่เจรจาช่างพาที จะให้ดีมีไกด์ช่วยนำทาง  พาออกเดินมุ่งหน้าผ่านเนินเขา ล้วนร่มเงาไม้ใหญ่ขึ้นสองข้าง บันไดปูนขึ้นลงปูหินวาง ระยะทางไม่ไกลกำลังดี  เดินมาถึงสระน้ำภายในไร่ มองลงไปเห็นปลาหลากหลายสี สังเกตุดูทุกตัวผอมสิ้นดี คงไม่มีคนให้อาหารปลา  อาจเป็นเพราะเศรษกิจที่ซบเซา ชวนให้เดาไม่มีใครมาหา เราเลยต้องช่วยซื้ออาหารปลา ว่ายเข้ามาด้วยหิวแย่งคิวกิน  ปลาดีใจว่ายวนเข้ามาหา ตัวไหนช้าไม่ทันเพื่อนทั้งสิ้น เล็งให้ดีโปรยทั่วทุกตัวกิน ตัวเล็กดิ้นว่ายแย่งแรงไม่มี  ขยับตัวก้าวเดินไปกันต่อ ไม่รีรอตามทางอย่างเร็วรี่ ระหว่างทางเห็นใยใกล้รูมี เป็นรูที่บึ้งอยู่อาศัยนอน  ไม่ช้านานก็ถึงสวนกุหลาบ ด้านหลังภาพเรือนเพาะเรียงสลอน เรือนทรุดโทรมขาดวิ่นเป็นตอนตอน ภาพสะท้อนขาดคนมาดูแล  เป็นลานโล่งท่ามกลางในหุบเขา ดูเหงียบเหงาไร้คนจนเหมือนแย่ แต่ส่วนหนึ่งเริ่มปลูกเริ่มดูแล เหมือนยังแคร์ห่วงใยให้คงเดิม  กุหลาบงามเคยอยู่ชูช่อเชย ไฉนเลยไร้คนคอยส่งเสริม ผลิดอกออกงามตามแต่งเติม จะช่วยเพิ่มมูลค่าเมื่อคราเยือน  แมงมุมน้อยพึ่งพาได้อาศัย ก่อชักใยรอคอยอยู่เป็นเพื่อน กลีบกุหลาบปลิดโรยร่วงลืมเลือน อย่าเพิ่งเบือนหนี้หายมลายไป  ต้องหยัดยืนชูช่อต่อลมฟ้า ผลิดอกกล้าสีสันที่สดใส ดอกเบ่งบานมองเห็นสุดแสนไกล ทั่วทั้งไร่สดชื่นคงคืนมา  ถึงอย่างไรเมื่ออยู่กลางหุบเขา ใจของเรายังก้องร้องเรียกหา ธรรมชาติงดงามยามได้มา ปลุกวิญญาเริงรื่นยิ้มชื่นใจ  ยังติดใจในเสน่ห์แห่งขุนเขา เมืองไทยเราโชคดีกว่าเมืองไหน หากช่วยกันรักษากันต่อไป ท่องเที่ยวไทยช่วยไทยให้ยั่งยืน  ย้อนกลับไปทางเดิมที่เคยผ่าน เตรียมกลับบ้านด้วยใจที่สดชื่น จากบ้านมาชั่วผ่านข้ามวันคืน เติมเชื้อฟื้นสุมใจให้แรงมี  ก่อนทางกลับแวะพักเพื่อซื้อหา มีร้านค้าขายของอยู่ที่นี่ ชอบชิ้นไหนต่อให้ราคาดี เสื้อผ้ามีสร้อยแหวนและกำไล  ส่วนเด็กเด็กนั่งรอโล้ชิงช้า นั่งเรียงหน้าไม่สนใครที่ไหน ธุระเสร็จค่อยมาเรียกไวไว อย่าหนีไปกลับก่อนไม่ย้อนมา  ขอขอบคุณลุงพลและป๋าแต๋ว มาเที่ยวแล้วต้อนรับดีนักหนา ต้องขอตัวสวัสดีเพื่อกล่าวลา วันหน้ามาเยี่ยมใหม่ไม่ช้านาน  รถมุ่งตรงออกมาจากสวนผึ้ง ใจคะนึงห่วงหาคิดถึงบ้าน จำต้องแวะริมทางที่เราผ่าน ช่างละลานสายตาน่าสนใจ  ลงไปดูตุ๊กตาน่าตื่นเต้น อยากอุ้มเล่นสักตัวจะได้ไหม หมอนคิดตี้ตัวโปรดตั้งหลายใบ สะสมไว้นอนกอดตลอดคืน  ทั้งหมีพูขนนุ่มดั่งสำลี มีหลายสีอยากได้ไว้ชมชื่น เอาไว้เป็นเพื่อนเล่นเพื่อเริงรื่น คงแช่มชื่นสุขใจได้แท้จริง  แม้เป็นเพียงตุ๊กตายัดผ้าไว้ แทนจิตใจอ่อนโยนในหลายสิ่ง อาจจะเห็นเป็นแค่ตุ๊กตาลิง ให้เป็นสิ่งแทนใจได้ยาวนาน  จำใจลาราชบุรีเพียงแค่นี้ ขอโชดดีตลอดทางที่กลับบ้าน พกหัวใจพองโตต่างเบิกบาน อีกไม่นานคงได้กลับมาเยือน  นิราศราชบุรี ตอนที่ ๕ (บ้านภูผาผึ้ง)
อยู่เมืองไทยไม่ไปไม่ได้รู้ นอนคุดคู้อยู่ที่ดีหรือนั่น ภูผาผึ้งที่ซึ่งมุ่งไปกัน เที่ยวทั้งวันพักผ่อนหย่อนกายา  มองเห็นช้างยืนรอคอยต้อนรับ ช้างขยับเราต้องรีบก้าวขา จำลองไว้ด้านหน้าทางเข้ามา เหมือนร้องว่าเชื้อเชิญจำเริญใจ  มีห้องพักบนตึกอยู่หลายห้อง แล้วแต่ต้องตามที่จับจองไว้ มาเพียงคู่เลือกได้เหมาะสมไป ห้องไม่ใหญ่อยู่ได้สบายดี  หากครัวใหญ่สมควรเลือกเรือนพัก เป็นเรือนหลักแถวยาวเรียงสองที่ คล้ายกับเรือนภาคเหนือบรรดามี สัญลักษณ์มีกาเแลบนหลังคา  ห้องกว้างขวางใหญ่โตกว่าที่คิด เตียงนอนติดรูปวาดบนผืนผ้า เรือนกระจกมองไปไกลสายตา ทัศนาทิวเขาลำนำไพร  บรรยายกาศแวดล้อมอยู่กลางสวน ต้นไม้ล้วนเขียวงามยามฟ้าใส สมกับเป็นสถานที่พักผ่อนใจ ต่อเติมไฟพลังให้ยั่งยืน  มีสระน้ำตรงกลางอย่างกว้างใหญ่ มองแต่ไกลเพียงเห็นก็สดชื่น มาถึงแล้วไม่อยากจะกลับคืน ระเริงรื่นตื่นตาพาตื่นใจ  ชวนพี่พิณลงเรือล่องในน้ำ ปั่นเรือตามสบายแล่นเรื่อยไหล ลุงเสริฐปั่นเรานั่งสบายใจ ค่อยค่อยไปเรื่อยเรื่อยตามแรงมี  ยามโพล้เพล้ตะวันจะลาลับ นกบินกลับรังนอนหวนคืนที่ ออกหากินเช้าตรู่ไร้คู่มี เศร้าชีวีไร้รักให้พักใจ  ฟ้ามืดครึ้มเย็นลงเมื่อพลบค่ำ ราตรีย่ำมาเยือนเตือนหลับไหล ความสลัวมองเห็นเช่นแสงไฟ เผลอหลับไปเมื่อใดไม่รู้เลย  ได้ยินเสียงนกร้องก้องอยู่ใกล้ ร่ำร้องไปหากู่คู่เขนย แสงแรกแย้มเบิกฟ้าน่าชื่นเชย อื่นใดเลยหาเทียบเปรียบไม่มี  ตื่นแต่เช้าเรี่ยวแรงยังสดชื่น จากค่ำคืนตุนแรงไว้เต็มที่ อากาศเย็นแสนสบายกำลังดี ไม่ช้าทีไปขี่จักรยาน  ท้าพี่พิณแข่งขันปั่นเร็วรี่ หากแรงดีบวกใจใครห้าวหาญ แพ้เป็นพระใครชนะได้เป็นมาร ปั่นจักรยานพาซิ่งขี่วิ่งไว  เหนื่อยหอบนักหยุดพักสักนิดหน่อย ยืนใจลอยประเดี๋ยวจะได้ไหม ขอบันทึกความจำไว้ข้างใน เก็บเอาไว้สิ่งดีที่เข้ามา  หากถามว่าสวนผึ้งสวยงามไหม อยู่ที่ใจใครคิดจะไข่วคว้า อยู่ที่จิตคิดไปต่างนานา อยู่ที่ว่ามองเห็นในด้านใด  เกิดเมืองไทยยังไปไม่ถั่วถึง ไฉนจึงเฉยเมยละเลยได้ ขอเหยียบย่ำลำนำให้ทั่วไทย ก้าวเดินไปถิ่นไทยทั่วทุกแดน  แม้ละอ่อนวัยเยาว์ยังเขลานัก ได้ฟูกฟักบ่มเพาะเพราะหวงแหน เติมความรู้สู่ใจไม่ขาดแคลน กำไรแสนเหลือล้นค้นคว้ามา  แสงแดดส่องเตือนว่าเริ่มจะสาย น้ำค้างกลายเป็นไอในไม่ช้า เหมือนติงเตือนผู้เยือนถึงเวลา ต้องจากลากลับสู่อู่เรือนนอน  เก็บข้าวของเครื่องใช้ใส่ขึ้นรถ เพียงจำจดเหลือไว้ให้หลอกหลอน เมื่อมีพบมีพรากมีจากจร ใจอาวรณ์จากลาภูผาผึ้ง  นิราศราชบุรี ตอนที่ ๔ (ต้นธารน้ำุร้อนบ่อคลึง)
อันต้นธารน้ำร้อนบ่อคลึงนี้ เกือบร้อยปีค้นพบและเล่าขาน จากสายฝนหล่นรินลงดินดาน จนผสานความร้อนก่อนขึ้นมา  อุณหภูมิสูงขึ้นกลายเป็นไอ แรงดันให้ผุดพุ่งสู่ผิวหน้า ไหลรวมห้วยบ่อคลึงถึงธารา เป็นที่มาธารน้ำอันร้อนแรง  เดินย้อนขึ้นต้นทางตามป้ายบอก ไม่ไกลหรอกเส้นทางใช่แอบแฝง ระหว่างทางเจอะเจอดอกไม้แดง ช่อตะแคงล้อลมให้ชมเชย  อีกดอกหนึ่งสีม่วงพ่วงสีคราม ไม่รู้นามแต่งามอย่างเปิดเผย อยากให้อยู่เช่นเดิมเหมือนดังเคย อย่าเด็ดเลยคงไว้ให้ภมร  ได้ยินเสียงน้ำไหลคงใกล้แล้ว ยินเสียงแว่วผู้คนยืนสลอน ต่างคนต่างมุ่งหน้ามาสัญจร ธารน้ำร้อนบ่อคลึงถึงเสียที  มีเกาะแก่งเกะกะคือโขดหิน น้ำไหลรินเอื่อยเอื่อยดูเรื่อยรี่ ไอร้อนผุดระวังนั่งให้ดี ขออบทีไออุ่นกรุ่นผิวกาย  แต่ละคนค้นหาทำเลเหมาะ นั่งจำเพาะเจาะจงตรงที่หมาย ปล่อยอารมณ์บ่มจิตตามสบาย ช่วยผ่อนคลายเหนื่อยล้ามาทั้งวัน  สอ.บอ.มอ ลุงเสริฐบอกยังไหว พลังใจยังเปี่ยมอยู่เต็มขั้น พร้อมจะสู้อยู่ได้อีกหลายวัน ชูนิ้วพลันลิโพโก้เสียจริง  น้องตะวันบ้านไกลคนโคราช ทรงผมบาดหัวใจทั้งชายหญิง ลูกลุงตุ้มแต่ซนยิ่งกว่าลิง นั่งพักอิงหินไว้ให้ดีดี  ส่วนพี่เพลงนั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยว ทำหวาดเสียวเกือบตกไปเสียนี่ อบไอน้ำลดหุ่นลงเสียที คงจะดีพอควรทั่วถ้วนกัน  เวลาหมดแรงหดลดลงสิ้น ต้องโบยบินสู่รังยังฝั่งฝัน จับจองไว้ที่บ้านภูตะวัน เที่ยวทั้งวันขอพักสักหนึ่งคืน  โบกมือลาแต่ใช่จะลาลับ ยังไม่กลับเตรียมพักสักหนึ่งตื่น เติมพลังเสริมสร้างอย่างหยัดยืน เรี่ยวแรงฟื้นลุยใหม่ไปเที่ยวกัน 
|
nenenery
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชื่อเนเน่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ ถัดกันไปชื่อเนยเป็นน้องสาว ชอบท่องเที่ยวไปเรื่อยตามเรื่องราว ทั้งสั้นยาวหนทางแตกต่างกัน ประสบการณ์เรียนรู้สู่โลกกว้าง มีที่ว่างเติมใจให้สุขสันต์ เมื่อลมเพพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยพลัน ปล่อยใจฝันตามลมให้สมทรวง Friends Blog |
