Group Blog |
นิราศชัยภูมิ ตอนที่ ๓ (ชมป่าหินงาม)
เดินกันต่อย้อนไปอีกทางหนึ่ง เพื่อไปถึงจุดเริ่มตอนที่สาม ชื่อก็สื่อบ่งบอกตามนิยาม ป่าหินงามมีหินป่ายปีนเดิน    ธรรมชาติขัดเกลาให้เขาขาด รูปประหลาดแปลกตาพาเหาะเหิน ทั้งเป็นแท่งเป็นรูดูเพลิดเพลิน ทั้งขาดเกินรูปลักษณ์ชักเข้าที   รีบเร่งเดินตามทางที่กำหนด เริ่มเคี้ยวคดลดเลี้ยวเบี้ยวเป็นที่ เห็นลุงโชคยืนละห้อยคอยคนดี นิ้วมือชี้ยียวนเชิญชวนมอง   มองหาลุงคนดีอยู่ที่ไหน อยู่ไกลไกลบนยอดหินที่สอง เห็นแล้วนึกอิจฉาอยากจะลอง ช่วยประคองมือหน่อยค่อยปีนไป  ถึงสักทีโอยโอ๊ยใจจะวาย ตามันลายวิงเวียนยืนไม่ไหว ข้างบนนี้ลมเย็นพัดพาไกว ขาสั่นไหวสูงจังขอนั่งที  รีบเดินเข้าก้าวขามาไวไว จับมือไว้ตามไปให้ถึงที่ อย่ายอมแพ้อายเด็กเจ้าตัวดี วิวคงดีปีนตามอย่าหยามกัน  ถึงที่แล้วไม่แคล้วถ่ายรูปไว้ เป็นกำไรชีวิตที่สุขสันต์ ลมหายใจเข้าออกบอกตะวัน เป็นเพื่อนกันจนดับลับลาไกล   ได้เวลาหน้านิ่วแสนหิวข้าว ตั้งแต่เช้าเดินเพลินจนเผลอไผล่ ทนอีกหน่อยหนทางใช่ยาวไกล รีบกลับไปบ้านไร่เทพไกรวัลล์  อาหารเช้ารอท่าอยู่หน้าครัว หูตามัวตักข้าวมาให้ฉัน ใครกินก่อนอิ่มก่อนไม่ว่ากัน ลงมือพลันอร่อยลิ้นหมดสิ้นจาน  สองคุณหมอนั่งรอแวะคุยด้วย ยังคอยช่วยดูแลหาอาหาร คุยถูกคอหัวเราะและเบิกบาน สุขสำราญเหมือนบ้านของเราเอง  เมื่อท้องอิ่มขอตัวไปพักผ่อน กลับไปนอนรอเล่นพี่พิณเพลง บรรยาการส่วนตัวเป็นกันเอง เล่นครื้นเครงกลางสวนไม่กวนใคร  ใบไม้ผลิเปลี่ยนใบไม่เคยหยุด เกินจะสุดหักห้ามตามนั้นได้ ถึงเวลาจำพรากจากกันไป จากแดนไกลหวนคืนสู่เรือนรัง  ถึงอย่างไรบ้านเรายังอบอุ่น ด้วยคลุกกรุ่นไอรักและความหวัง บ้านเรายังเปี่ยมล้นด้วยพลัง ขอเอวังจากไกลชัยภูมิ   นิราศชัยภูมิ ตอนที่ ๒ (ชมทุ่งกระเจียว)
เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วดังแว่วตื่น ลุกขึ้นยืนสะบัดแข้งสะบัดขา รีบอาบน้ำล้างหน้าและล้างตา ได้เวลานัดไว้ไปเที่ยวกัน  คนตัวเล็กขยับเข้าไปด้านใน คนตัวใหญ่นั่งอยู่ตรงท้ายนั่น พอครบคนลุงเสริฐขับออกพลัน ก่อนตะวันยิ้มรับจับแสงทอ  ถึงลานจอดมีคนอยู่ล้นหลาม จุดสอบถามรอคิวมากจริงหนอ บางคนเดินบางคนก็ยืนรอ เราไม่ง้อรอรถต้องรีบไป  รีบเดินจ้ำแซงนำคนข้างหน้า หากชักช้าจะไม่ไปถึงไหน มาจนสุดหยุดยืนแอบปลื้มใจ มองสุดไกลฟ้าครามงดงามตา   ขอเก็บความทรงจำไว้ย้ำจิต ในความคิดเก็บภาพอยู่ตรงหน้า ใช้ประสาทสัมผัสของสายตา ระลึกว่าเคยพามาเยี่ยมเยียน   ทั้งครอบครัวลุงเสริฐและป้าทัศ เหมือนยืนวัดร่องรอยคอยขีดเขียน บันทึกเก็บประสพการณ์เป็นบทเรียน ได้มาเวียนแวะล่องท่องถิ่นไทย  อีกครอบครัวลุงโชคและป้ายุ้ย เก็บไว้คุยเล่าขานเพื่อนบ้านได้ แม้หนทางห่างไกลก็เหมือนใกล้ ร่วมทางไปดั่งมิตรคู่ชิดชม  มาสะดุดหยุดยืนอยู่หน้าป้าย อาจเสียดายหยุดถ่ายเกินจะข่ม อันดับหนึ่งป้ายนี้คนนิยม ทำอารมณ์ยิ้มหน่อยคนคอยนาน  แสงตะวันเริ่มสาดส่องทั่วหล้า ไม่รอช้าตามทางป้ายสื่อสาร ทุ่งกระเจียวชูช่อรอเบ่งบาน ขึ้นเป็นลานกว้างใหญ่ให้เราดู    เป็นเส้นทางบริบทกำหนดไว้ เดินตามไปศึกษาและเรียนรู้ ใช้สองตาพร้อมกล้องเมียงมองดู อย่าใคร่รู้เด็ดดมมาชมเชย   สองข้างทางชูช่อชมพูอ่อน ดั่งเว้าวอนอ้อนใจให้เปิดเผย ตกห้วงรักอิงแอบแนบชิดเชย ย้อนวันเคยเคียงอยู่คู่กันเอง   อนิจจาคนไทยเสียใจยิ่ง ไม่ประวิงถ้อยคำทำข่มเหง ลงไปเดินเหยียบย่ำทำละเลง ไม่กลัวเกรงป้ายบอกช้ำชอกใจ   เกิดเป็นไทยทำอะไรตามใจแท้ ไม่ดูแลธรรมชาติที่สดใส ขาดสามัญสำนึกจากข้างใน ตามแต่ใจของตัวชั่วสิ้นดี  เจ้าหน้าที่ตะโกนคอยขับไล่ คนจัญไรก็เพียงแค่เดินหนี เพียงถ้อยคำพูดจาไม่พาที จับไปตีประจานจนอานอาย  ไร้อารมณ์ข่มจิตไม่คิดต่อ ไปยืนรอถ่ายคู่อยู่ตรงป้าย ลาแล้วทุ่งกระเจียวจำต้องบาย มีที่หมายต่อมา"ป่าหินงาม"  นิราศชัยภูมิ ตอนที่ ๑ (บ้านไร่เทพไกรวัลล์)
ฤดูฝนวนมาพาชื่นฉ่ำ อยากเดินย่ำลุยฝนด้วยคนไหม แม้จะเปียกหนาวเหน็บสักเท่าใด แต่ข้างในอบอุ่นหากคุ้นเคย เพียงน้ำฝนรินรดจนชุ่มชื่น ดอกบานตื่นช่อชูชมพูเผย ดั่งรักเดินเข้าหามาชวนเชย อย่าช้าเลยต้องมุ่งทุ่งกระเจียว จากพหลมุ่งสู่สระบุรี อากาศดีพุแคแลสีเขียว ช่องเขาขาดประหลาดดีนักเชียว กลัวถูกเคี้ยวเขาขบประกบกัน จากพุแคถึงสี่แยกลำนารายณ์ ให้เลี้ยวซ้ายป้ายบอกทางหลวงนั้น ลำสนธิจำไว้ให้แม่นมั่น ขับต่อพลันเทพสถิตย์คิดให้เร็ว สี่สิบแปดกิโลเตรียมเลี้ยวซ้าย เลี้ยวตามป้ายไปหนองบัวระเหว ระวังนิดอย่าคิดขับรถเร็ว อาจลงเหวตกเขาเข้าอย่างจัง นัดกันแล้วต้องไปให้ตามนัด ความติดขัดเก็บทิ้งไว้ข้างหลัง สายตาจ้องมองทางอย่างระวัง กลัวพลาดพลั้งถนนลื่นตื่นตามอง  โก่งตัวเบรถเร็วไวในบัดดล ท้องถนนติดขัดเลนทั้งสอง เจ้าถนนสี่ขามาจับจอง เป็นเจ้าของท้องถิ่นจนสิ้นทาง  เหลียวมองหาป้ายบอกทางไปไร่ คงไม่ไกลกว่าใครจะเมินหมาง เป็นรีสอร์ท์ปลูกไว้อยู่ท่ามกลาง สวนไม้พลางบ้านไร่เทพไกรวัลล์  เลี้ยวเข้าไปด้านซ้ายทางลูกรัง วิถียังคงเหมือนเช่นเดิมนั้น ผ่านกระท่อมชาวบ้านอยู่ใกล้กัน ตรงหน้าพลันประตูอยู่นั่นไง  อยู่ท่ามกลางสวนไม้นานาพันธุ์ ปลูกห่างกันเป็นหลังบ้างน้อยใหญ่ ไว้รองรับผู้มาเยือนทั้งใกล้ไกล เป็นเรือนไม้พอดีมีรับรอง     มาทีหลังเพราะชั่งใจดูก่อน นอนเนยนอนเป็นไข้ตอนตีสอง พอสร่างไข้บึ่งไกลตามที่จอง เพื่อนทั้งผองมาก่อนเล่นเกมรอ  เจ้าของไร่ใจดีมีอัธยาศัย ช่างแปลกใจกระไรนะคุณหมอ ทั้งสองท่านอุตสาห์มานั่งรอ ใช่ยกยอเหมือนว่ามาหามิตร ได้อาศัยคุณหมอบ่งเสี้ยนหนาม ที่ติดตามมือน้องอันน้อยนิด บ่งหนองออกใส่ยาพาสเตอร์ปิด ไม่ได้คิดค่ายาน่าขอบคุณ  หลังจากพักรอท่าพอสมควร รีบชักชวนพี่พิณเจ้าจอมวุ่น จับจองที่ด้านหลังปิดประทุน ชุลมุนใจมุ่งทุ่งกระเจียว  อุทยานแห่งชาติป่าหินงาม คำนิยามบอกนามป่าสีเขียว เมื่อฝนมาเตือนบอกดอกกระเจียว บานดอกเพรียวชูช่อล้อฝนพรำ  อนิจจาฝนฟ้าไม่เป็นใจ ตกรำไรจากเช้าจวนพลบค่ำ ช่างกระไรเทวดาไม่น่าทำ ต้องเดินย่ำฝนพร่ำฉ่ำทั้งกาย  ตัดสินใจหยุดพักสักครู่หนึ่ง เมื่อมาถึงปลายทางแห่งจุดหมาย ยืนมองฟ้าสายฝนหล่นโปรยปราย สุดเสียดายย้อนรอยไม่คอยใคร  ลงจากเขาโศกเศร้าก็ใช่ที่ พรุ่งนี้มีโอกาสย้อนคืนใหม่ เมื่อฟ้าเปิดเทวดาพอเข้าใจ จอดแวะไปซื้อข้าวโพดของโปรดลุง  กลับบ้านไร่เรือนนอนย้อนไปพัก ดีใจนักฝนฟ้าไม่มายุ่ง ได้ลองนั่งรถไถพ่วงลากจูง ขับนำลุงเสริฐไปรอบไร่วน   ลุงคนขับนำทางอย่างแคล่วคล่อง ระวังร่องข้างหน้าพาหลบพ้น ตามเส้นทางเลาะไร่ไม่วกวน นั่งหลายคนแสนสุขสนุกเพลิน  ถึงต้นไทรสูงใหญ่ให้ลงดู หากใฝ่รู้อย่ากลัวมัวเขอะเขิน ขยับไปใกล้ใกล้ให้ลงเดิน อายุเกินพวกเราหลายสิบปี  เห็นนั่นไหมอะไรลูกกลมกลม เหมือนลูกอมรสหวานใช่ไหมนี่ ลูกสีเขียวอมเหลืองดูเข้าที ชื่อเรียกมีองุ่นป่าน่าลองชิม  มาทางนี้ใครอยากลองชิมบ้าง อย่าเพิ่งวางกัดคำทำหน้ายิ้ม ผลมะเฟืองใบใหญ่ใครใคร่ชิม ป้ายุ้ยลิ้มลองเคี้ยวเปรี้ยวสะใจ   ขึ้นรถไถไปต่อพอแล้วนี่ อยู่ดีดีรถหยุดไม่ไปไหน คนขับบอกน้ำมันหมดขออภัย อีกไม่ไกลเดินหน่อยหากคอยนาน   เดินถึงที่โชคดีมีพร้อมสรรพ เตรียมสำรับกับข้าวกล่าวเรียกขาน กลิ่นชั่งหอมยั่วยวนชวนช้อนชาม เลือกนั่งตามสบายเชิญได้เลย   หลังจากกินอิ่มหนำสำราญใจ ต่างแย่งไมค์ร้องเพลงกันเปิดเผย แต่อย่ามัวร้องรำตามสเบย เวลาเลยเข้านอนพักผ่อนกาย  ต้องขอตัวไปพักกันสักก่อน รีบเข้านอนพรุ่งนี้อย่าตื่นสาย ให้นอนหลับฝันดีมีผ่อนคลาย จุดมุ่งหมายรอเราเมื่อเช้าเยือน  |
nenenery
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชื่อเนเน่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ ถัดกันไปชื่อเนยเป็นน้องสาว ชอบท่องเที่ยวไปเรื่อยตามเรื่องราว ทั้งสั้นยาวหนทางแตกต่างกัน ประสบการณ์เรียนรู้สู่โลกกว้าง มีที่ว่างเติมใจให้สุขสันต์ เมื่อลมเพพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยพลัน ปล่อยใจฝันตามลมให้สมทรวง Friends Blog |
