|
|
ขี้เกียจไปเลย !! ไม่มีใครว่าคุณหรอก
เกือบสิ้นปีแล้วนะคะ เมื่อคืนฉันไม่ได้เขียนบล็อก นอนเร็วกว่าปกติ
เช้านี้จึงตื่นเช้า
นอนเร็วเมื่อคืนนี้ แต่หลายๆบ้านข้างๆ ยังสนุกกันอยู่เลย น้องอวบของฉัน
ก็ออกไปปาร์ตี้กับเขาด้วย หายไปหลายชั่วโมงกว่าจะกลับเข้าบ้าน
ไม่รู้มีปาร์ตี้แมวตรงไหนหรือเปล่า
ใครๆเขาไม่อยู่ติดบ้านทั้งนั้นในช่วง celerate แบบนี้ แต่ฉัน 'อยู่ติดบ้าน'
ได้ด้วยหรือไร แปลกไหมคะ ที่จริงการอยู่ติดบ้านในช่วงนี้ไม่ใช่ครั้งแรก
ปกติแล้ว ฉันไม่ไปไหนในช่วงเทศกาลค่ะ เห็นคลื่นคนตามสถานที่ต่างๆแล้ว
ฉันว่าไม่สนุกแน่
เบียดผู้คนไม่ไหวหรอกค่ะ จะกิน จะนอน จะใช้ จะเที่ยว จะซื้อของ โอ....
ผู้คนเหมือนไปตรงนั้น ตรงนี้ โดยไม่ได้นัดหมาย หลายครั้งที่เจอ อย่างงานกาชาดที่สวนอัมพร วันลอยกระทงที่อัมพวา วันเทียวในเทศกาลตรุษจีน
ทำเอาเข็ด
การออกไปตามสถานที่ต่างๆในช่วงเทศกาล หากอยากออกไปต้องทำใจนิดหนึ่ง และไม่ควรจะหงุดหงิด เพราะน่าจะรู้อยู่ก่อนแล้ว หากควรมีจิตใจเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่และไม่ถือสาหาความต่อกัน เราไปฉลองได้ คนอื่นเขาก็มีสิทธิ์ไปฉลอง ไปสนุกสนานเหมือนกัน
แต่หากไม่ไปไหน ก็จะชวนมา 'อยู่ติดบ้าน' เหมือนฉัน แล้วใช้เวลาที่มีทำอะไรอย่างที่อยากทำให้ฉ่ำปอด เป็นต้นว่าอ่านหนังสือทีเล็งไว้ กองไว้ในช่วงที่ผ่านมาแต่ไม่มีเวลา หรือว่าจะไม่ทำอะไรเลยก็ได้ ไม่ผิดตรงไหน
ฉันเลือกอย่างหลังค่ะ ฉัน 'ไม่ทำอะไรเลย' ในบางวัน เช่นเมื่อวานนี้ ไม่ทำอะไรเลยที่เป็นชิ้นเป็นอัน ปล่อยให้ตัวเองตามใจตัวเองไปอย่างนั้น ไม่อยากทำงานบ้าน ก็ไม่ทำ ไม่อยากซักผ้า ก็ไม่ซัก อยากอยู่เฉยๆ
ไม่ทำอะไรเลยบ้างก็ดี มันก็คือเลือกอย่างหนึ่งของเราเหมือนกัน เลือกที่จะอิสระจากพันธนาการของตารางเวลาในวันปกติ
ขี้เกียจไปเลยไม่มีใครว่าคุณ
อนุญาตให้ตัวเองได้เกเรบ้างค่ะ เป็นการฉลองให้ตัวเองแบบเล็กๆ แถมยังมีเวลาให้ขี้เกียจอีกตั้งสามสี่วันแน่ะ
เอาให้เต็มที่นะคะ
| Create Date : 30 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 30 ธันวาคม 2550 6:59:15 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1096 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นรว IP: 222.123.219.215 วันที่: 30 ธันวาคม 2550 เวลา:14:46:25 น. |
|
|
|
| โดย: เน้ท IP: 58.8.230.251 วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:9:36:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เป็นวันที่ฉันตื่นสายมากกกกกกกกกกกในรอบปีค่ะ
จมลงในที่นอนเลยวันนี้ เพิ่งขุดตัวเองขึ้นมาได้...
หลังจากสองวันนั้นตระเวนไปตามท้องถนนที่เบียดแน่นด้วยรถยนต์ ที่ค่อยๆเคลื่อนและหยุด เป็นเช่นนี้นับหลายชั่วโมง...ในหลายช่วงของเส้นทาง
แต่ฉันไม่หงุดหงิดหรอก เพียงแต่เศร้าใจที่เห็นอุบัติเหตุที่เกิดระหว่างทาง ถึงสามราย...กับรถจำนวนหลายคัน
ภาวนาให้พวกเขาปลอดภัยและอย่าประมาทอีก
ขณะตัวเองก็มีเผลอจะหลับหลายรอบ...
ฉันไม่ประมาทค่ะ...จึงกลับบ้านด้วยความปลอดภัย
วันนี้ทำตัวขี้เกียจมากๆเลยค่ะ สุดสุดไปเลย