|
|
หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเหมือนยาวนาน
วันศุกร์แล้ว ตื่นเช้ามาบอกตัวเองว่า อีกนิดเดียว นิดนึงนะ
จะได้พัก จิตตกมาหลายวันแล้ว ทั้งหดหู่ ทั้งเศร้าๆ
เรื่องให้คิดมีเยอะแยะ ความไม่สงบแสดงออกอย่างเป็นรูปธรรมมากเลย
ตั้งแต่วันจันทร์ที่ไม่ได้ไปทำงาน แวะไปธุระบางอย่างแล้วเลยไปหอจดหมายเหตุท่านพุทธทาส ถามตัวเองว่าไปทำไม ตอบได้ว่าไปชาร์ตใจ มันล้าๆเหนื่อยๆมาพักใหญ่แล้ว และไม่อยากอยู่กับความรู้สึกที่เหมือนกับว่า นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่..
ฉันคิดว่าทุกคนต้องมีช่วงเวลาแบบนี้
ออกจากหอจดหมายเหตุ แวะไปตลาดบองมาเช่ ไม่ได้ไปมานานนับปี ตลาดยังสะอาดสะอ้าน เต็มไปด้วยของกินและขนมอร่อยๆมากมาย แต่เหนืออื่นใด อยากได้รับการบำบัด จึงไปนอนนวดที่นวดไทยอภัยภูเบศร์ ได้ใจมาก เหมือนหลุดไปอยู่ในอีกโลก กลิ่นหอมที่ลอยลมมากับเครื่องปรับอากาศ ทำให้ผ่อนคลายสบายใจอย่างไม่น่าเชื่อ
บองมาเช่มีของกินที่ฉันชอบตั้งหลายอย่าง โดยเฉพาะขนมไทยเก้าพี่น้อง ข้าวยำปักษ์ใต้ และไก่ย่างกอและ สองอย่างหลังนี่หาทานไม่ง่าย เป็นโชคดีที่วันนั้นได้หิ้วของชอบกลับบ้านอย่างใจ
วันที่น่าเบื่อ เลยกลายเป็นวันดีไปได้ แค่ได้ทำตามใจตัวเองเท่านั้น เดินเดี่ยวๆ ไปคนเดียวท่ามกลางแดดร้อน แต่มีความสุขที่ได้อยู่ลำพังเงียบๆ แล้วก็ทำในสิ่งที่อยากทำ สู้รบกับใจตัวเองเท่านั้น ไม่ต้องสู้รบกับใคร ฟังตัวเองเท่านั้น ไม่ต้องสนใจคนอื่น
หลังจากวันจันทร์แล้ว วันอื่นๆถัดมา เป็นวันที่แสนเหนื่อย มีอยู่วันที่จิตตก เพราะเหนื่อยกับงาน ขับรถกลับบ้านน้ำตาไหล... เป็นอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ ทำงานเหนื่อยไม่เป็นไร สู้ได้ .. แต่ทำแล้วยังถูกบั่นทอน อันนี้รับไม่ไหว เมื่อเกินรับ มันก็เกินต้านเช่นเดียวกัน
ขับรถกลับบ้านน้ำตาไหลตลอดทาง รู้สึกอ้างว้าง เหนื่อย อยากวางทุกอย่างทั้งหมด ไม่แบกรับอะไรอีกแล้ว
วันสองวันที่ผ่านมานั้น ฉันอ่านหนังสือศิลปะการดำเนินชีวิตตามแนวทางของท่านโกเอนก้า อ่านแล้วใจที่ฟีบๆเหมือนจะพองฟูขึ้นได้ รู้สึกสงบเย็นจนอยากจะไปปฏิบัติธรรม แต่ยังไปไม่ถึงตรงนั้นได้สักที นี่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันจะต้องทำให้ได้ก่อนจะแก่งั่กแล้วก็ตายไปโดยที่ไม่ได้เข้าใกล้ธรรมะของพระพุทธเจ้า คงเสียดายถ้าจะต้องแก่แล้วตายไปโดยไม่ได้ทำสิ่งดีๆให้ตัวเองและคนอื่น นี่คงเป็นอีกสิ่งหนึ่ง
เมื่อคืนแปะรูปที่ไปเที่ยวกับพ่อแล้วชื่นใจ เมื่อหัวค่ำพ่อก็โทรมา ต้องใจแข็งไม่ถามเรื่องที่เขาแอบไปตรวจเลือดแล้วพบว่าค่าเลือดสูงขึ้น บางทีพ่ออาจไม่สบายจริงๆ หากเป็นอย่างนั้น ฉันคิดตัวเองคงมีเรื่องหนักต้องรับมืออีกเรื่อง ที่สำคัญ ไม่ว่าจะต้องทำอะไรเพื่อพ่อหรือให้พ่อ ฉันคงไม่ต้องรออะไรอีก ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมากแล้ว
เช้าวันนี้.. งานยังยุ่งและยังมีเรื่องให้คิดมากมายอีกเช่นเคย แต่เมื่องานยุ่งมากกว่า จึงเป็นเรื่องดีที่ทำให้นาฬิกาเดินเร็วในความคิดของฉัน วูบหนึ่ง ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่า ทำไมคนเราชอบทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก และทำไมต้องทำอะไรโดยอยู่บนพื้นฐานของความกลัว และบางครั้ง ยังชอบทำเรืองไม่ถูกต้องทั้งที่รู้ว่ามันไม่ถูก แต่ก็ยังทำ
หรือคนเราไม่กลัวการทำความผิด เพราะอะไรกันแน่นะ...
ป่วยการคิดเพราะฉันหาคำตอบไม่ได้ และต้องเร่งสะสางงานก่อนจะกลับมาอีกทีก็วันพุธ
พรุ่งนี้บ่ายมีอบรมกับกลุ่มเพื่อนมณฑานี เป็นโอกาสที่จะได้เจอคุณโจ มณฑานี นักเขียนในดวงใจของฉันอีกคน เธอนี่แหละเป็นเจ้าของหนังสือเรื่อง เงินเรืองใหญ่ที่โรงเรียนไม่เคยสอน หนังสือที่ทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจหันกลับมามองตัวเองในเรื่องของการใช้เงินและเก็บออม คอร์สอบรมนี้คงได้ความรู้กลับมาเยอะ เพราะมันมาจากประสบการณ์ของคนเคยพลาด ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เคยพลาดมาก่อนในเรื่องนี้ แต่หลังจากนี้จะไม่ยอมพลาดอีกแล้ว ใช่.. เราไม่ควรพลาดอีกในเรื่องที่เราพลาดมาแล้วเต็มๆ
วันอาทิตย์ต้องเก็บเสื้อผ้า หิ้วกระเป๋าขึ้นเครืองไปสุราษฎร์แล้ว มีกิจกรรมปั้นผันที่นั่นในวันอังคาร ฉันมีเวลาอยู่กับพ่อแม่และเยี่ยมคุณย่าสองวัน ไปทำงานไม่เสียเที่ยว อย่างน้อยก็ได้กลับไปกอดแม่และพ่ออีกรอบ เอาความเหนื่อยไปทิ้งทะเลดีกว่า แล้วกลับมาสู้ต่อ
หนึ้่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเหมือนยาวนาน แต่มันก็จะผ่านไปแล้ว ดีจังเลยที่ได้พัก อย่างน้อยนาทีนี้ก็คือได้พัก
ก่อนกลับบ้านแวะร้านหนังสือ ได้หนังสือมาอีกสองเล่ม มีความสุขง่ายๆ เดี๋ยวจะอ่านหนังสือก่อนนอน นี่แหละคือการได้พักจริงๆ พักจากโลกที่วุ่นวายมาอยู่กับโลกภายในตนเอง
น้ำตาหยุดไหลแล้ว....
| Create Date : 26 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 26 สิงหาคม 2554 22:41:14 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 327 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Zodia  วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:1:39:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
