|
แค่เศร้าเท่านั้น..
ค่ำคืนวันศุกร์ไม่ต้องรีบนอน นั่งเขียนอะไรไปเรื่อย คิดอะไรไปเรื่อย.. ในยามที่ความคิดล่องลอย ฉันนึกถึงการเขียนบันทึก เขียนแบบใช้ปากกาเขียนลงบนสมุดจริงๆนะคะ ไม่่ใช่เขียนบล็อก ใช้คีย์บอร์ดแทนปากกาแบบนี้
ใช่.. ฉันห่างจากการเขียนบันทึกไปนานมาก อย่างน้อยก็สามปี อย่างมากก็มากกว่านั้น สมุดบันทึกบางเล่มไม่สวยหรอกค่ะ ไม่สวยเลย แต่มันถูกเขียนจนเต็มเล่ม แม้มันจะไม่ใช่สมุดที่ลงทุนซื้อ ความสวยของสมุดไม่ได้สำคัญเท่ากับตัวหนังสือที่อัดแน่นอยู่ข้างใน มันคือเรื่องราวในช่วงหนึ่งของชีวิตฉัน กับอดีตคนรักบ้าง กับอดีตของตัวเองบ้าง
ก็ชอบมีอดีตเก็บสะสมเอาไว้มากนัก บางทีมันก็ไม่ใช่อดีตที่ดี หวนคิด ไปถึงทีไร ก็แก้อะไรไม่ได้แล้ว บางเรื่องก๋็ทำให้เสียใจมาจนถึงทุกวันนี้
ฉันอยากเขียน แต่มันสะเทือนใจ ความสะเทือนใจมันมีมากกว่า ความรู้สึกมันมากจนเริ่มต้นไม่ถูก
เรื่องบางเรื่องมันอาจจะเหมาะกับการเก็บไว้ข้างในนี้ เอาไว้นึกถึง คิดถึงเพียงคนเดียว จะสุขใจทุกข์ใจก็รู้กับใจนี้ เพียงลำพังคนเดียว
เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กสาวที่แอบห้าว ฉันป็นเด็กไร้เดียงสา ไม่ประสากับอะไรในโลกทั้งนั้น ถูกใครทำร้ายก็เสียใจร้องไห้ต้องไประบายกับเพื่อน กับพี่ อดทนไม่ได่ เก็บไว้ในใจคนเดียวไม่ได้ ต้องหาทางออก
บางครั้งทางออกคือการดื่ม และสูบ อยู่กับกลุ่มเพื่อนนั่นแหละ เมื่อเมาก็ลืม เมื่อหายเมาก็ฟูมฟายอีก เป็นวงจรชีวิตซ่้ำซาก จนกระทั่งโต ความอดทนมีขนาดใหญ่ขึ้นตามหัวใจที่สามารถกักเก็บได้
หรือที่ถูกฉันอดทนกับความเจ็บปวด ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ความเจ็บจากเรื่องใดๆในเวลานี้ ฉันเก็บมันไว้อย่างเงียบๆ โดยไม่ต้องให้ใครมารับรู้ก็ได้ อาจเพราะฉันโต และภูมิต้านทานมีมากขึ้น และเรื่อวบางเรื่อง ต่อให้คนที่คิดว่าเข้าใจฉันที่สุดก็อาจจะไม่เข้าใจ
ฉันเลือกจะเก็บ เงียบ อดทนให้เวลาช่วย แทนการร้องไห้ฟูมฟายกับคนนั้นที คนนี้ที เหมือนครั้งเก่าก่อน ปล่อยให้เรื่องเก่าผ่านไป แทนที่ด้วยเรื่องใหม่ ส่วนเรื่องเก่าๆนั้นหรือ ฉันเลือกจะปล่อยให้ตัวเองคิดถึงมัน อย่างเศร้าๆเพียงลำพังโดยไม่ต้องให้ใครมารับรู้...
อดทน อยู่กับตัวเอง โดยไม่ต้องทำร้ายใครให้บาดเจ็บอีกเลย
มีสายใยบางๆสายหนึ่งระหว่างฉับกับอดีตเก่าก่อน ฉันไม่เคยทิ้งขว้างหรือตัดมันออกจากใจเลยแม้แต่น้อย แต่การมีอยู่ของมันควรจะสวยงามสำหรับ ฉัน
อดีตบางอย่างเหมือนมีดกรีดใจ คงไม่ใช่เฉพาะฉันคนเดียว แต่คงหมายถึงใครบางคนที่ฉันและเขา เราต่างเคยทำร้ายกันและกัน ทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว
บางที บางครั้ง ในบางคืน แทนการคิดถึงแล้วเจ็บปวด ฉันเลือกจะเสียน้ำตาให้กับมัน ความเศร้าอาจดูงดงามด้วยน้ำตานั้น
สิ่งที่ไหลออกมาย่อมไม่ใช่น้ำตาของความเกลียดชัง !
บางคืนหากจะจมกับความรู้สึกที่หาคำมาอธิบายไม่ได้แบบนี้ ฉันก็ยินดีจะจม
ให้มันรู้ว่า เราไม่อาจครอบครองได้แม้แต่น้ำตาที่มันไหลออกมา
แค่เศร้า... เท่านั้น
Create Date : 21 ตุลาคม 2554 |
Last Update : 21 ตุลาคม 2554 23:36:50 น. |
|
0 comments
|
Counter : 296 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|