|
|
แรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตอยู่ที่ไหน ??
วันก่อนที่แวะไปตลาดน้ำบางพลีและไปเจอ Sun sat cafe ร้านกาแฟเล็กๆริมน้ำหนึ่งเดียวในย่านนั้น ประทับใจกับบรรยากาศจนไม่อยากกลับ ใช่ว่าจะ
เพราะติดใจบรรยากาศริมน้ำ เรียบง่าย หรือเครื่องดื่มรสอร่อยแต่เพียงแค่นั้น เพราะถ้าถามจริงๆแล้วว่าอะไรคือความประทับใจจากที่นั่งอยู่ที่นั่นราวๆชั่วโมงเศษ มันคงไม่ใช่แค่ทั้งสองเรื่องนั้นค่ะ
หากแต่เป็นสิ่งที่ได้เห็นและรับรู้จากการพูดคุยกันกับเจ้าของร้านต่างหากที่ทำให้ต้องกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองว่าแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตอยู่ที่ไหน ?
ร้านกาแฟริมน้ำวันนั้น บรรยากาศดูอบอุ่นและผ่อนคลาย แม้อากาศจะอบอ้าวไปสักนิด แต่นั่งละเลียดชาเย็นๆ ในแก้วไปสักพักก็สัมผัสได้ถึงสายลมเย็นๆที่แทรกผ่านในอณูของความร้อนอบอ้าวนั้น แบบนี้มั้งที่เรียกว่า Chill
เจ้าของร้านเป็นสาวหน้าเด็ก เธอเล่าว่าบ้านไม้หลังนี้เป็นมรดกของครอบครัว มันตั้งอยู่ริมน้ำ แต่ได้รับการปรับแต่งเสียใหม่ ความเก่าแก่ของไม้ยังมีให้เห็น
ผ่านร่องรอยของไม้เก่า แต่ได้รับการขัดสีฉวีวรรณเสียจนใหม่กิ๊ก ฉันว่าการแต่งร้าน ( หรือบ้าน ) นั้นบ่งบอกรสนิยมของเจ้าของได้เป็นอย่างดี บ้านเป็นอย่างไร เจ้าของบ้านก็เป็นอย่างนั้น มันสะท้อนกันได้เหมือนกระจก
ของแต่งร้านกระจุกกระจิก ส่วนหนึ่งเป็นของเก่า หรือหากไม่เก่ามันก็คือของใหม่ที่ถูกผลิตให้ออกมามีหน้าตาเก่าๆ ย้อนยุคแบบ Retro เมื่อนำมาวางในมุมต่างๆ ของบ้านไม้หลังนั้น มันก็กลืนกันอย่างดีโดยไม่มีอะไรขัดเขินเลย เบาะที่นั่งนุ่มๆ ที่วางไว้เหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่จริงๆตั้งใจวางไว้ให้เรานั่งจิบกาแฟ มองน้ำมองฟ้า กินลมชมคลองเคล้าอากาศบ่ายสบายใจ
นั่งจิบเครื่องดื่มเย็นๆ แล้วยังเย็นได้อีก เมื่อได้ชมงานฝีมือ handmade จริงๆของเธอ ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าหรือตุ๊กตาผ้า งานผ้าแฮนด์เมดเหล่านี้มาจากฝีมือของเธอเอง
ไม่ไกลจากด้านหน้าที่นั่งดื่มชาเย็นๆ ฉันเห็นโต๊ะทำงานที่มีอุปกรณ์ตัดเย็บวางอยู่ มีจักรหนึ่งตัวเป็นอุปกรณ์ผ่อนแรง เธอหยิบงานที่ยังประกอบไม่เสร็จมาให้ดูด้วย แล้วก็เล่าให้ฟังว่า งานเหล่านี้เธอทำส่งที่ไหนบ้างหรือว่ามีลูกค้ามาสั่งตัดเป็นพิเศษอย่างไร
รสนิยมการเลือกของของคนทำงานออกแบบเป็นเรื่องสำคัญในการที่จะทำให้งานออกมาสวยเนี๊ยบหรือว่าห่างไกลคำว่าสวย งานแบบนี้ไม่ใช่งานในระบบอุตสาหกรรม ทำครั้งหนึ่งไม่มากนัก และใช้เวลามาก ไม่แปลกเลยถ้าเอ่ยถามว่า งานชิ้นนี้เท่าไหร่ แล้วจะต้องตกใจกับราคา แต่ฉันเข้าใจว่า มันคือค่าฝีมือและความคิดต่างหาก มันอาจจะสูงขึ้นไปอีกถ้าไปอยู่ในแหล่งที่ได้ชื่อว่ารวมของแฮนด์เมดอย่างตลาดนัดจตุจักร แต่นี่ เรากำลังสนทนากับคนทำจริงๆ จึงได้รู้ว่ากว่าจะได้กระเป๋าหนึ่งใบใช้เวลาและความคิดแค่ไหน แม้เครื่องจักรก็เสกมันออกมาได้ไม่เหมือนกัน
เธอหัวเราะและบอกว่าลายผ้าอย่างที่เห็นทำเพียงหนึ่งต่อหนึ่ง จะมีเพียงใบเดียวต่อหนึ่งลาย น่าภูมิใจน้อยเสียที่ไหน หากได้ถือกระเป๋าแบบที่ชอบและไม่ซ้ำกับใครเลย
คุณแม่ของหญิงสาวมานั่งคุยด้วย เล่าว่าลูกสาวทำงานออกแบบมานานนับสิบปีแล้ว นอกจากสิ่งที่เราเห็น หลังบ้านยังทำบาติก ทำมานานแล้ว และมีคนมาเรียนด้วยนะคะ ถ้าสนใจก็มาเรียนได้ คุณแม่ถือโอกาสชวนเสียเลย แถมคุณแม่ยังทำขนม ( เหลือบเห็นเตาอบหลังบ้าน ) ทำเค้ก แต่จะทำเพียงบางโอกาส ถ้าสนใจอยากชิมให้มาสั่งตอนเทศกาล คุณแม่จะรับออเดอร์ส่งลูกค้าที่สนใจ ไม่ได้ทำทุกวัน ส่วนตัวคุณแม่นั้นเกษียณจากราชการแล้วค่ะ
ดูเหมือนว่าชีวิตการทำงานอยู่กับบ้านของเธอ จะทำให้ฉันนึกตั้งคำถามกับตัวเองขึ้นมา จริงๆแล้ว ฉันเชื่อว่า การทำงานที่รัก นำมาซึ่งความสุข สิ่งที่จะเกิดขึ้นและได้รับทันทีคือความอิ่มเอิบใจ ส่วนผลตอบแทนอาจจะไม่ใช่ตัวเงินเสมอไปก็ได้ มีคนกล่าวว่าหากว่าเราทำงานที่เรารักเราจะรู้สึกเหมือนไม่ได้ทำงาน ซึ่งก็คงจะจริง
ช่วงหลังๆ ฉันสนใจเรื่อง slow life หรือการใช้ชีวิตช้าๆ ซึ่งเป็นรูปแบบการใช้ชีวิตที่ไม่ได้ใช้เงินนำหน้า แต่ให้ความสำคัญกับความสุขที่เกิดจากจังหวะของชีวิตที่สอดคล้องและสมดุล แต่การใช้ชีวิตในรูปแบบนี้ดูจะค้านกับการที่ยังต้องทำงานในระบบ ซึ่งฉันรู้สึกมานานแล้ว ว่าตัวเองใช้ชีวิตเหมือนหนูถีบจักรมานานนับสิบปี ทุกวันนี้ก็ใช่ว่าจะปฏิเสธได้ว่ายังต้องถีบจักร ทั้งที่ถามว่าสามารถจะเลือกไม่เป็นหนูถีบจักร ( ที่รู้จักเหนื่อย ) ได้หรือไม่ ตอบได้ว่าเลือกได้นะคะ เลือกได้ เพียงแต่เมื่อถามกับตัวเองว่า
เมื่อไหร่จะเลิกเป็นหนูถีบจักรได้แบบจริงๆ ก็ยังไม่มีคำตอบชัดๆให้ตัวเองสักที
ฉันจึงเป็นคนทำงานในระบบอีกหลายๆคนที่ถวิลหาชีวิต slow ( แอบมีข้ออ้างให้กับตัวเองว่า เดี๋ยวก็ถึงเวลาเองแหละ 55 ) แต่ยังเดินไปไม่ถึงจุดที่จะฉีกตัวเองออกมาจากความเคยชินเดิมๆ ทั้งๆที่รู้ว่า ชีวิต slow ที่ได้มีเวลาเป็นของตัวเอง ได้เยียวยาจิตใจตัวเอง อยู่กับความรู้สึกของตัวเองในแต่ละวัน ละจากความเร่งรีบมาสู่ชีวิตที่แช่มช้าเป็นชีวิตที่งดงามแค่ไหน
ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ริมน้ำใน SUN SAT CAFÉ ฉันจึงเห็นความงามของการได้ผ่อนจังหวะชีวิตให้ช้าลง แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆ แอบอิจฉาคนมีเวลาเป็นของตัวเองมากๆเช่นเธอ แต่ฉันรู้ค่ะ ว่าทุกสิ่งที่เราไม่ได้เข้าไปสัมผัสนั้นอาจดูหอมหวานหรือไม่ได้สวยงามเช่นที่เราคิด การที่เราอยู่ในระบบ เราเจอสิ่งใด มันอาจไม่เหมือนกันเลย ตัวเราเองเท่านั้นที่จะตอบได้ว่าดีหรือไม่ หรือว่า ใช่หรือไม่ สำหรับเรา
จะอย่างไร ฉันก็ยังเชื่อว่า ชีวิตที่มีแรงบันดาลใจในการขับเคลื่อน เป็นชีวิตที่สวยงามกว่าการมีชีวิตอยู่ไปวันๆอยู่แล้ว แต่แรงบันดาลใจชนิดไหนกัน หรือแบบใดกันที่เราจะใช้มันเพื่อนำพาเราไป เราคงต้องหาคำตอบให้เจอ เพราะไม่มีใครรู้กับเรา ไม่มีใครตอบเราได้นอกจากตัวเอง
สายน้ำตรงหน้าไหลเอื่อย บางที บางบท บางครั้ง สายน้ำก็ไหลแรง ถาโถม แต่บางจังหวะ ก็ไหลรื่น ชุ่มเย็น
ยืนยันว่าชีวิตต้องมีคันเร่ง และมีช่วงเวลาผ่อนลงไม่ต่างอะไรกับสายน้ำตรงหน้าเลย
ผู้หญิงคนนั้นยืนชงกาแฟอย่างใจเย็นตามออเดอร์ของฉัน ทว่าเมื่อละจากเคาน์เตอร์กาแฟด้านหน้า เธอจะไปทำงานของเธอต่อเงียบๆ บนโต๊ะที่มีตุ๊กตาแม่ไก่ตัวใหญ่ตั้งอยู่ เธอว่า นี่เป็นออเดอร์ของลูกค้าที่อยากได้ไก่ตัวใหญ่ๆ เอาไปตั้งที่บ้าน ( ตามความเชื่อในศาสตร์ฮวงจุ้ย ) ความใหญ่ของมันเท่าๆกับเมื่อฉันนั่งย่อตัวกอดมันได้เต็มอ้อมกอด ตุ๊กตาไก่ผ้าตัวใหญ่ ผ่านมือเรียวเล็กทว่าประณีตในความตั้งใจ เธอบรรจงเย็บผ้าทีละชิ้นอย่างใจเย็น กว่าแม่ไก่จะเป็นตัวต้องใช้เวลามากนัก
วูบหนึ่งฉันมีคำถามอยากถามเธอ ( เหมือนกับที่ฉันถามตัวเอง ) ว่าเคยเบื่อบ้างไหมนะ ??
| Create Date : 17 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 17 สิงหาคม 2554 21:24:31 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 655 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: หนูอยู่คอนถม อิอิ IP: 182.53.87.224 วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:10:33:42 น. |
|
|
|
| โดย: บี IP: 223.24.51.113 วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:14:11:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
