• 2024 coffee & everything in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

move in alternate direction เมื่อวาน อากาศเช้า ๆ 27 องศาซี วันนี้เที่ยง อากาศตุ๊บลงที่ 18 องศาซี บ้าไปแล้ว ไม่ใช่อะไรหรอก แบบว่าแต่งตัวไม่ถูก วันก่อนไปนั่งกินน้ำชาที่ tea room กับมะเฟือง เดินผ่านตลาดชาวนา ที่นอกจากซื้อต้นพุดซ้อน 12 เหรียญมาแล้ว และมะเฟืองซื้อต้นลาเวนเดอร์สีม่วง 5 เหรียญ 1 ต้น ก็ลุ้นกันว่า จะซื้อกระเจี๊ยบเขียวมาแกงดีไหม ตอนแรก มะเฟืองจะซื้อไปผัดพริกแกง ไป ๆ มา ๆ ก็ไปซื้อฟักแม้ว ฉันเลยได้ซื้อกระเจี๊ยบมาตั้งใจแกงส้ม ที่จนบัดนี้ก็ยังนอนอยู่ในตู้เย็น เพราะเหตุผลว่า ยังไม่มีเวลา มานั่งนึก ๆ แม้ตอนหลังจะไม่ซื้ออะไรไร้สาระ ยกเว้นดอกไม้ที่ถ้าไม่มีในบ้าน เป็นตายเลยนั้น ก็แทบจะหมดไปกับผัก และพบว่า เน่าจนทิ้งไปหลายรอบ เพราะกินไม่ทัน วันนี้เลยตั้งใจแล้ว จะปลูกผักในกระถาง เพราะการอยู่คนเดียว ทรัพยากรในการกินอยู่ก็ใช้น้อยลง ก็ในเมื่อไม่มีร้านค้าไหนเขาขายผักแบบอย่างละก้านอะ ดังนั้น ปลูกเอง ดีที่สุด . . เฮ้ยยย นั่งคิดอะไรเนี่ย เรื่อยเปื่อย ทำงาน ทำงาน ทำงาน   Create Date : 10 ตุลาคม 2555     Last Update : 10 ตุลาคม 2555 2:22:56 น. Counter : 775 Pageviews.   Share Tweet

the best time we had shared ช่วง 2 ปีกว่าที่ผ่านมา เหมือนได้ละเลยการบันทึก แม้ในสมุดเล่มที่เลือกติดกระเป๋า ก็พบว่า หน้าว่างมากกว่าจะเขียนเล่าใด วันนี้ ตื่นเช้าตั้งแต่ตี 4 หลังจากต้มกาแฟเรียบร้อยแล้วก็พบว่า ชีวิตเปลี่ยนไปจริง ๆ เมื่อต้องอยู่บ้านหลังเดิมเพียงลำพังอีกรอบชีวิต ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตาย ทุกคนก็ล้วนเกิด อยู่ และจากไปเพียงลำพังทุกชีวิต และต่างก็มีเหตุผลในการจากไปที่ฉันเองก็เห็นว่า ดีแล้ว เหมาะสมแล้ว เพราะถึงอย่างไรนั้น นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้น ๆ แต่ก็เคยเกิดขึ้นกับฉัน เพราะเธ­อ เช้าเมื่อวาน ขนของไปทิ้งเกือบหมดบ้าน บอกไม่ถูกว่าทำไม เหมือนอยากวาง ว่าง โล่ง จะได้โปร่งใจมั้ง มะเฟืองบอกว่า อย่าเพิ่งหนีไปบวช อืมมม ก็น่าคิดนะ อยากไปอินเดีย ไปตามรอยลิซ มะเฟืองว่า งั้นซัมเมอร์ปีหน้าไปอินเดียกัน ฉันตอบว่า ก็คงได้มั้ง เพราะอย่างน้อยปีหน้าก็ไม่มีเหตุให้ต้องกลับเมืองไทยอีกแล้ว บ่ายนี้กลับบ้านเร็ว เพราะปวดสมองกับรายงาน นั่งอ่านมา 2 วันแล้วยังพบว่า มึน ๆ ตัวเลข ดูเหมือนว่า มีบางอย่างที่ก็ไม่ผิด แต่ยังไม่ใช่ ทุกอย่างคงต้องใช้เวลา   Create Date : 09 ตุลาคม 2555     Last Update : 9 ตุลาคม 2555 12:11:18 น. Counter : 678 Pageviews.   Share Tweet

merit of selecting เมื่อหลายวันก่อนตกปากรับคำผู้ใหญ่ที่เคารพรักท่านหนึ่ง ว่าจะไปช่วยเตรียมและช่วยขนย้ายอาหาร เพื่อนำไปเลี้ยงผู้ปฏิบัติธรรมฝรั่งที่วัดอันแสนไกลมาก รับปากทั้งที่งานเองก็แสนยุ่งเยอะนั่นล่ะ เช้าขึ้นมา ก็ไปช่วยหั่นผักทำโน่นนี่นั่นแต่เช้ามืด ซึ่งก็มีคนเก่งในครัวหลายสิบมือที่มาช่วยร่วมแรงบุญกัน ณ ขณะนั้น ฉันจึงไม่ได้ทำอะไรมากหรอก นอกจากหั่นผัก จัดผลไม้ ช่วยล้างถาดอาหาร แล้วจัดลำเลียงขนของขึ้นรถ จัดระเบียบถาดอาหาร หม้อข้าว หม้อแกง พร้อมเตรียมปฏิบัติข้อที่ขอร้องมาแต่ดั้งเดิม คือ "คุณมาช่วยขนอาหารไปที่วัดกับพี่หน่อยนะ" เหตุคือ คนช่วยทำอาหารนั้นมีเยอะ แต่คนช่วยขนไปนั้น ไม่มีเลย เพราะเหตุว่าวัดอยู่ไกลมากนั่นแล ก็เอา แค่ออกแรงขน กับนั่งรถไปด้วย 2-3 ชั่วโมง ไม่ใช่เรื่องยากอะไร จัดของในรถเกือบเสร็จ ก็ปรากฎเสียงว่า "คุณ .. เตรียมที่นั่งข้างหลังไว้ที่นึงนะ" "อ้าว เราไปกันสองคนไม่ใช่เหรอคะ" "เอ่อ พี่อาจจะมีเพื่อนมาอีกคน" "อ้าว ไหนว่าไม่มีใครว่างไปเป็นเพื่อนไงคะ หนูเลยมา" "อืมมมม .. จัดเผื่อ ๆ เค้าอาจจะไม่มาก็ได้" "งั้นก็โทรไปถามให้ชัวร์ค่ะ ถ้ามาก็จัด ไม่มาก็จะได้ใช้พื้นที่วางอาหาร" พูดไปสักพัก ดันแอบเห็นการสบสายตาของเหล่าคนหลายคนในครัว แล้วเลยเดินออกไปที่ลานจอดรถ พอได้ฟังเสียงกระซิบเล่าแล้วเซ็งมาก เลยบอก "ยัยแกมี" แหล่งข่าวไปเลยว่า อืมมมม งั้นเดี๋ยวชั้นขับรถไปเองละกัน ยับแกมีบอก เออดีว่ะเพื่อน ขับไปเองเหอะ จะกลับเมื่อไหร่ก็จะได้กลับ ตกลงกันอย่างนั้นแล้ว ก็เลยเดินไปในครัว เอ่ยบอกคนชวนตั้งแต่แรกเริ่มว่า "พี่คะ เดี๋ยวหนูจะขับรถไปอีกคันนะคะ" "เฮ้ย ไปด้วยกัน นั่งไป 3 คนก็ได้นี่" "ไม่ล่ะค่ะ หนูไม่สะดวกใจ และไม่ชอบฝืนใจ" "เฮ้ยยยย งั้นก็ ... " "พี่คะ หนูมาเพราะคิดว่าพี่ไม่มีใคร" "....." "แต่เมื่อพี่รู้แล้วว่า พี่มีใครไปด้วยแน่ พี่ก็ไปกับคนนั้นเหอะค่ะ" ชัดไปหน่อย เสียงดังด้วย แต่มันคือความจริง ความจริงที่ว่า ฉันไม่ชอบให้ใครผิดลูกผิดเมียใคร และที่สำคัญคือ ฉันไม่ชอบเป็นหนังหน้าไฟให้ใครและใคร คุณจะไปไหนกัน ก็ตามกันไปเหอะ แต่อย่าลากฉันไปเอี่ยวด้วย แม้มันจะเป็นการไปทำบุญก็ตาม เพราะฉัน "ไปทำบุญเอง" ได้นะ สรุป ก็มีการแบ่งเสบียงบุญไปไว้รถฉันบ้าง แต่ก็เป็นผลไม้กับน้ำสมุนไพร เพราะฉันแน่ใจว่า ฉันคงขับรถชมวิววจนไปถึงที่วัดสายแน่นอน และก็จริง .. ขับรถไป 2.45 ชั่วโมงพอดี เพราะเซ็งด้วย เบื่อด้วย แต่โชคดีที่วันนี้ไม่ร้อน ก็เลยเหมือน อืมมมม อยู่ดีไม่ว่าดี มาทำอะไรเนี่ย . . พอไปถึงที่วัด ก็โทรเรียกเพื่อนมาขนของ เพราะไปถึงก็เป็นช่วงของว่างตอนบ่ายพอดี จากนั้น เดินไปหาเพื่อนอีก 2 คนที่นัดมาเจอกัน เพื่อนถาม ทำไมแกขับรถมาคนเดียววะ ก็เล่าสาเหตุให้ฟัง งานนี้เพื่อนบ่นพึมพำ และจบลงที่ว่า รู้งี้ พวกเรานั่งมาคันเดียวกันยังจะสนุกกว่า บอกเพื่อนว่า ช่างมันเหอะ เราไม่เกี่ยวอะไรแล้ว ชวนเพื่อนเดินเข้าไปในอุโบสถ พระฝรั่งกำลังสอนพอดี นั่งฟังท่านสอนด้วยภาษาอังกฤษง่าย ๆ และได้นั่งสมาธิ 30 นาทีแบบดิ่งเร็วมาก นึกถึงพระอาจารย์โพธิ์แล้วอยากราบขอบพระคุณท่าน ที่กรุณาช่วยปูพื้นฐานให้ดีมาก ๆ อย่างน้อย ในช่วงเวลาที่จิตฟุ้ง ๆ กับบางเรื่อง ก็ไม่ได้รู้สึกทุกข์ทรมาน แค่คิดถึงแล้วจางหาย แม้เรื่องวันนี้ก็แค่ อืมมมมม ช่างเถอะ ปล่อยไป ใครจะผิดศีลผิดธรรมข้อไหน เรารู้แล้ว เราไม่เข้าไปช่วยสนับสนุน ก็พอละมั้ง ให้ไปเอ่ยห้ามหรือสอนสั่งคงไม่ใช่จริตฉัน กรรมใดใครก่อ ใครก็รับกรรมนั้นไปละกัน ฉันแค่เลือก เลือกที่จะไม่ไปร่วมทางคนบาปด้วย เท่านั้นเอง   Create Date : 07 ตุลาคม 2555     Last Update : 7 ตุลาคม 2555 9:54:07 น. Counter : 764 Pageviews.   Share Tweet

i'll always know where ever, where ever, where ever you go where ever, where ever, where ever you go where ever you go, i'll always know cause you make me smile here just for a while   Create Date : 05 ตุลาคม 2555     Last Update : 5 ตุลาคม 2555 23:48:00 น. Counter : 599 Pageviews.   Share Tweet

exchange delay มี 2 ความเปลี่ยนแปลงในชีวิตนับจากนี้ อย่างแรกคือ เปลี่ยนออฟฟิศที่ทำงาน หลังจากคุ้นอยู่กับวิถีเดิมที่อิสระมานาน ที่สุดก็ตัดสินใจกลับสู่กรอบ ซึ่งคิดอีกก็พบว่าดี ไม่ต้องคิดอะไรเองมาก ทำงานไปตามเข็มนาฬิกา และมันก็ง่ายดีนะ ตื่นเช้ากว่าเดิมนิดนึง เพื่อจะได้มีเวลากินกาแฟแบบไม่เร่งรีบ แล้วพอขับรถออกพ้นรั้วบ้าน ชีวิตก็เปลี่ยนไปชั่วคราว ตอนนี้เริ่มชินกับเสียงในออฟฟิศ และพอจะกลืนเสียงให้หายไปได้เมื่องานยุ่ง แล้วก็สนุกกับงานจนกลับบ้านค่ำทุกวันอีกแล้ว . . ส่วนอีกเรื่องที่เปลี่ยนไป ขอสงวนไว้คิดลำพังละกันเนอะ เพราะมันได้ข้อสรุป พบคำตอบ เจอทางเลือกแล้ว ทำแค่เงียบงำไว้ในใจเท่านั้นพอ . . . เมื่อวานดึก คุยกับมะเฟืองนาน 77 นาที เพื่อนคงยังเหงากับอาการสูญเสีย เลยบอกเพื่อนว่า ถ้าอยู่คนเดียวไม่ไหวจริง ๆ เพื่อนมาพักที่บ้านได้ทุกเวลา . . เพื่อนสะอื้นไห้และฉันก็สะเทือนใจ นั่งเงียบ ๆ กันจนหลังเที่ยงคืนกว่าจะได้เข้านอน ตื่นเช้ามา เพื่อนส่งข้อความพร้อมรูปมาว่า ต้นวาสนาที่ปาพจน์เก็บมาจากข้างถังขยะ และเฝ้าเลี้ยงดูมาหลายปี วันนี้บานชูช่อแอร่มหอมอวล . . ดีใจกับเพื่อน และย้ำว่า ปามันคงอยากให้เพื่อนสบายใจแหละ มันเลยบอกผ่านดอกไม้ ต้นที่นานปีทีชาติจะออกช่อออกดอกหอม แทนความหมายว่า ข้างบนนั้น ปาพจน์มันคงสบายดีแหละนะแก . . ยังย้ำด้วยใจจริงว่า ถ้ามะเฟิองจะอยากกลับมาร่วมในพิธีฯ ก่อนสิ้นปี ก็ให้บอกละกัน ถ้ารู้ล่วงหน้าสักแป๊บ ก็น่าจะเดินทางมาเป็นเพื่อนได้ . . เพราะว่ามะ ที่สุดแล้วก็มีกันแค่นี้แหละ เหลือกันแค่นี้แหละ แ ค่ ล ม ห า ย ใ จ เ ข้ า อ อ ก   Create Date : 05 ตุลาคม 2555     Last Update : 5 ตุลาคม 2555 13:05:36 น. Counter : 634 Pageviews.   Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com