และทั้งคู่ไปรักกันตอนไหน .. ไม่มีใครรู้
เพราะหนังไม่ได้บอก
...ก็แล้วทำไมหนังถึงต้องบอกเราุทุกอย่าง?
คนจะรัก ยืนเฉย ๆ ก็ยังรัก
คนจะเกลียด ยืินหายใจเฉย ๆ ก็ยังเกลียด
นี่คือ "ความไม่มีเหตุผลของความรัก"
กับหนังบางเรื่อง
"ก็ต้องการให้คนดูได้หาเหตุผลกับมันเอาเอง"
มากกว่าให้หนังคอยหาคำตอบใหุ้ทุกอย่าง

ตอนดูจบ ดิฉันเองก็พึ่งเข้าใจประโยคนี้ของตัวละครโกโบริ
"คุณมีเหตุผลของคุณ ผมมีหัวใจของผมก็พอแล้ว"

เครดิต: จากกระทู้นี้ค่ะ

งานยุ่งมาหลายวัน และเหนื่อยจนหมดแรงบันทึก
ได้แต่นึก ๆ นึกว่าจะเขียนนั่นนี่นู่น
แต่ก็ผัดผ่อนเรื่อยมา
จนเช้านี้ ตื่นมาเคลียร์เอกสารตอนตี 4
และว่า ไม่ได้การแล้ว

ด้วยเหตุผลว่า เมื่อสัปดาห์ก่อน
ไปตรวจสุขภาพ 'แนวโน้มเพื่อป้องกัน' ด้วยเครื่องมือใหม่
หมอแปลกหน้าอ่านผลสแกนประโยคแรก

คุณมีโอกาสเสี่ยงเป็นโรคหัวใจสูงมาก
เพราะคาเฟอีนเยอะ ดื่มกาแฟเยอะไป
ใช่ไหม

อึ้งไปเลย
(นึกขวับกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อนที่หมอสั่งลดกาแฟ)

ถัดมาที่ต่อยแสกหน้าคือ
ตับมีปัญหา
ก็จริงนะ นี่คือปัญหานานมาแล้วจริง ๆ
และสุดท้ายที่ลุกมานั่งบันทึกคือ
แนวโน้มว่า ในอนาคตอาจะเป็นอัลไซเมอร์ได้
เพราะบลา บลา บลา

สุดท้าย หมอขอว่า
ลดแป้ง เนื้อสัตว์บก
กินผักและปลาให้มากกว่านี้

ก็นับว่าตรงดี แต่รอผลละเอียดอีกครั้งในอาทิตย์หน้า

ดังนั้น เพื่อบันทึกไว้ก่อนเป็นอัลไซเมอร์
.

.

ที่ผ่านมาทำอะไรบ้างหวา

หลังจากนัดไปดูหนังก่อนคูปองตั๋วฟรีจะหมดอายุ
ก็เจอข่าวร้ายมาตามสาย
เลยออกจากโรงหนังพุ่งดิ่งไปโรงพยาบาล

จัดการดูแล ปลอบ ให้กำลังใจ
และช่วยติดต่อธุระทั้งหลายทั้งปวง
ก็พอจะได้ปลีกตัวไปทำงาน
แต่ก็แบบมึน ๆ เพราะพอเลิกงาน
ก็ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนผู้สูญเสีย

วันพฤหัส ไปทำบุญใหญ่ที่วัด
ซื้อดอกไม้ไป 46 เหรียญ
จัดดอกไม้ได้ครบทั้งวัดใหญ่
ในแจกันเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง รวมทั้งพานแก้วสวย
เป็นเหตุให้วันจันทร์วาน
ได้รับโทรศัพท์ติดต่อขอแรงให้ไปจัดดอกไม้งานสงกรานต์
แต่ตอบปฏิเสธไปแล้ว
เพราะเดือนนี้ทั้งเดือน งานยุ่งมาก

เมื่อวานหลังเลิกงาน
แวะไปทำธุระแถวบ้านมะเฟือง
เลยกริ๊งกร๊างกันว่า
พอเสร็จงานแล้วจะแวะไปรับมากินขนม
ปรากฏอีกว่าสายไปถึง 2 ชั่วโมง
เพราะงานต่อเนื่องติดพัน
แต่ความที่มะเฟืองรอที่บ้าน เลยโอเคพอ
พอไปถึงถนนหน้าบ้านก็โทรให้ออกมารอ
รับขึ้นแล้วก็ฝ่าลมแรง ๆ ไปถึงร้านขนมชื่อดัง
ในย่านคนยิว

ความที่ให้เพื่อนสาวรอนาน
เลยบอกว่า ชั้นเลี้ยงเองนะ
และสมควรแล้วที่จะเลี้ยงเพื่อน
เพราะขนม 2 ชิ้น กาแฟ 2 แก้ว
ปาเข้าไป 27 เหรียญแน่ะ
บ้าไปแล้ว แต่ก็อร่อยคุ้มที่แพงจับจิต

นั่งคุยกับมะเฟือง 4 เรื่อง

เรื่องปาพจน์มาผ่าน 'มีเดี๊ยม'
ขอโทษเรื่องการทอดทิ้ง และได้รับสิ่งที่ทำให้

เรื่องมาร์ค มาก นาค และฮากัน
ถ้าเค้าตาย ตะเองจะคิดถึงเค้ามั้ยอะ

เรื่องคู่กรรม-เรียว และคู่กรรม-สันต์
เวอร์ชั่นหนังด่านางเอก เวอร์ชั่นละครหลงรักบี้

สุดท้ายเรื่อง 'หลาวชะโอน' ใน 5 แพร่ง
หนังผีความยาว 30 นาทีที่เปลี่ยนชีวิตคนดูหลายคน

นั่งคุยกันจนหนุ่มหน้าตาถมึงทึงเหล่มอง
สงสัยว่า
ทนภาษาไทยที่แล้วงุ้งงิ๊งในหูได้ไม่เข้าใจ
อิอิ สมนะหน้า

เดินออกจากร้านกาแฟแบบต้านลมมาก
มะเฟืองบอกว่า
ชั้นห้ามแกกินกาแฟมากกว่านี้แล้วนะ
(วันนี้มะเฟืองสั่งมอคค่าให้กินแทนกาแฟเข้ม ๆ ด้วย)

แวะไปส่งมะเฟืองที่บ้าน

แล้วเลือกขับรถเส้นทางเดียวกลับบ้าน
คืออก beverly ไปต่อ silver lake
ด้วยเหตุผลของการยอมอ้อมโลก
ว่า
อยากขับรถเห็นทะเลสาบกลางกรุง

และก็สวยสมกับที่ขับมายาว ๆ
ที่พอผ่านพ้นเขตผิวน้ำระยิบระยับ
ผ่านความเขียวสวยของแมกไม้
ก็พุ่งดิ่งขึ้นฟรีเวย์สาย 2

หลุดจากฟรีเวย์ก็แวะเข้าออฟฟิศ
สรุปงานที่ไปคุยมาแล้วก็กลับบ้าน
(อย่างขนงานมาจัดการต่อที่บ้าน)

ด้วยความเพลียลมหนาว
เลยเข้านอน 5 ทุ่ม
แล้วตื่นมาตี 2 กับตี 4 นั่งทำงานต่อ
หนาวจนต้องลุกไปหยิบเสื้อกันหนาวหนา ๆ
เปิดฮีทเตอร์ให้ขาอุ่น
ทำงานต่อจนตี 5 ครึ่งแล้วบันทึกนี่ล่ะ

บันทึกเตือนจำ
เผื่อเป็นโรคความจำเสื่อมในอนาคต
มะเฟืองบอกว่า
อย่างแกน่ะยากนะที่จะเป็นโรคนี้
เพราะไลฟ์สไตล์มันไม่มีโอกาสที่จะลืมอะไรง่าย
รอยหยักในสมองมากมาย
แต่ฉันบอกว่า เรแกนยังเป็นเลยแก

หากที่มะเฟืองว่านางกังวลคือ
กาแฟจะทำให้หัวใจฉันมีปัญหา
และนับจากนี้ ถ้าไปไหนกับนาง
นางจะห้ามกินกาแฟ
(อ้าว กำมี่แบร์เลย)

.

.

ไปทำงานต่อละงานเยอะโพด

Create Date : 09 เมษายน 2556
Last Update : 9 เมษายน 2556 21:01:23 น.		0 comments
Counter : 620 Pageviews.
Share Tweet