ไปเที่ยว ไปกินกันนะคะ ขอบคุณสำหรับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะชมค่ะ
 
แบกเป้ไป>>สะบายดีประเทดลาว(หลวงพระบาง)7-10 Oct.2009)

วันที่ 9 ตุลาคม 2009 มีโปรแกรมไปหลวงพระบาง
วันนี้เป็นวันครูของประเทศลาว และ เป็นวันไปรษณีย์โลก
ตอนเช้าป้าซิ่งและคุณรัตน์ เช็คเอ๊าท์ออกจากริเวอร์ไซด์ บังกาโล
เดินออกมาหาอาหารกินแต่เช้า ปากซอยมีร้านเป็นเพิงสังกะสี
ตามตำรับชาวบ้านๆ กินกาแฟกับปาท่องโก๋ ก็อร่อยแล้วค่ะ ตบท้ายด้วยน้ำชาร้อน

เช้าวันนี้เด็กไปโรงเรียนด้วยหน้าตาสดใส
ตรงหน้าตะกร้าจักรยานมีดอกไม้สด และ ของขวัญ ให้แด่คุณครูกันทุกคน
คือจริงๆแล้วป้าซิ่งไม่รู้หรอกค่ะ เป็นวันอะไร?
ทำไมเห็นแต่เด็กไปโรงเรียนแล้วมีดอกไม้และของขวัญ
เลยเข้าไปสอบถามเด็กๆเลยได้คำตอบว่า วันนี้เป็นวันครู














กินเสร็จได้เวลาไปท่ารถวังเวียง ตามหมายกำหนดของตั๋ว
ที่ซื้อเมื่อวาน
ไปก่อนเวลารถมินิบัสออกสัก 20 นาที เป็นอย่างน้อย
บริเวณท่ารถวังเวียงก็ประมาณนี้ค่ะ ตามด้วยราคารถตู้น้อยๆ
















การไปหลวงพระบางด้วยทางรถ เมื่อเรารู้อยู่แล้วว่า
หนทางไกลเป็นเวลา 6 ชั่วโมงที่อยู่ในรถ เราจำเป็นจะต้องกินยาแก้เมารถ
ถ้าให้ดีเตรียมยาดม ยาหม่อง ให้ทั่วถึงท้องไส้ หมายถึง เอายาหม่องทาท้อง
รอบๆสะดือไปด้วยก็ดีนะคะ มันช่วยได้ พอๆกับเอาโกเอี๊ยะมาปิดสะดือน่ะค่ะ

เที่ยวรถตู้นี้พอดีมีคนไทยมาเป็นกรุ๊ปด้วย 5 คน
เราเลยได้เพื่อนเดินทางและคุยกันมาตลอด น่ารักดีทุกคน
แหะๆแต่ต่างกันตรงอายุ ส่วนความประพฤติและปฏิบัติก็ไม่แตกต่าง
ด้วยเพราะเราเป็นคนชอบเที่ยวเหมือนกันทุกคนค่ะ
แต่ละคนก็มาหาที่พักกันดาบหน้าทั้งนั้น เพราะที่หลวงพระบาง
มีเกสเฮ้าท์มากมายหลายสถานที่ มีให้เราเลือกเยอะมากทีเดียว

ตลอดเส้นทางจากวังเวียงจนถึงหลวงพระบาง
ถนนคดเคี้ยวมาก มากเสียยิ่งกว่าที่ปายอีก
โค้งเยอะมาก และก็อันตรายมากด้วย
เพราะแต่ละโค้ง ถ้าเป็นวงกลม 360 องศา โค้งมันจะปาเข้าไป 310 องศาแล้ว
แต่ยังไงมันก็เป็นรูปวงรี ก็สัดส่วนตามจินตนาการณ์เอา เพราะไม่รู้จะเอาไปเปรียบกับอะไรดี

ป้าซิ่งกับคุณรัตน์ รอดตัวไปไม่อ้วกแตก แต่ก็เล่นเอามึนปนเบลอๆ
เล่นกินยาแก้เมาก่อน ก็หลับไปช่วงๆแรกหลังคุยกับน้องๆในรถได้พอสมควรค่ะ
ผสมกับวิวทิวทัศน์ระหว่างทางสวยงาม มันสวยยิ่งกว่าไปอำเภอปาย แม่ฮ่องสอนอีก
มีหมอกด้วย แม้เป็นเดือนตุลาคมยามสายสิบโมงเช้าแล้วก็ยังมีหมอกให้เห็น
ภูเขาสวยทุกลูก
บางเนื้อที่ตามถนนจะมีวัว, ควาย, เป็ด, ไก่ ,หมูดำ เดินกันเต็มท้องถนน
เป็นไฮไลท์ของการเดินทาง










ความสวยงามตลอดเส้นทาง ยังฝังใจได้ตลอดไป
แต่พอมาเจอะอุบัติเหตุบนถนนของชีวิตคนอื่นและรถตกเหว
ก็ย้อนกลับมาดูตัวเราบอกได้ว่าขากลับ ตรูไม่กลับแล้วว่ะคุณรัตน์
เรากลับเครื่องบินลาวกันเหอะ !!
เด๋ว...ถึง หลวงพระบาง เราไปจองตั๋วเครื่องบินมาลงเวียงจันทน์ภายในประเทศกันดีกว่า
เพราะดูข้อมูลมาเหมือนกันราคาประมาณ 2,000 บาทได้
(สุดท้ายของที่สุดก็ซื้อได้ราคา 2,400 บาทแบบกระทันหันหนึ่งวัน
รวมค่ารถรับจากโรงแรมไปส่งถึงสนามบินหลวงพระบางด้วย)
ถ้าหากเราเตรียมล่วงหน้าว่าจะนั่งเครื่องบินแต่แรก
เราก็สามารถเตรียมจองตั๋วเครื่องบินเสียแต่แรกจะได้ราคาถูกว่านี้เยอะ

ภาพอุบัติเหตุรถตกเหว เพราะรถเดินทางมาถึงบริเวณเมื่อประมาณ ตี 4-5 ได้
ถนนมันลื่นและมาตรงโค้งพอดี รถเลยลื่นไถลตกเหวไปเลย
เป็นรถตู้ มีคนอยู่สิบกว่าคน หน่วยกู้ภัยกำลังช่วยกัน
ไทยมุงอย่างเราก็จอดรถลงไปดูกับเขาด้วย






รถผ่านไปได้เกือบสามชั่วโมง ก็ได้เวลาหยุดพักกินข้าว เข้าห้องน้ำกลางทาง




รถเดินทางต่อไปหลังอาหารแล้ว ทุกคนก็เงียบเพราะหลับกันเกือบหมดรถ
รถมาจอดถึงหลวงพระบาง มีคนขับรถแท๊กซี่จัมโบ้มารอถามเต็มเลยว่า
จะไปไหน ?พักที่ไหน? ในจำนวนนั้นก็จะมีพนักงานของโรงแรมที่พัก
มาถามและบอกราคาห้องเสร็จสรรพ์ แต่พอดีว่าในกลุ่มคนไทยมีคนเคย
มาเที่ยวหลวงพระบางอยู่แล้วคนหนึ่ง เลยชักชวนกันเหมารถไปลงที่
ร้านกาแฟ JOMA บอกว่าในซอยปากทางร้านกาแฟมีเกสเฮ้าท์ราคาถูกอยู่เยอะทีเดียว
ป้าซิ่งก็เข้าไปช่วยดูห้อง ไม่รู้เป็นไรถูกชะตากับน้องกลุ่มนี้มาก
ไปๆมาๆ ดูไป 3 ที่ก็ไม่ถูกใจ ราคา 400-500 บาท แต่อยากเดินดูที่พักที่อื่นต่อ
ก็เลยเดินเฮละโลกันไปอีกหลายกิโล ในที่สุดก็มาได้ที่พักแถวแม่น้ำคาน
เพราะป้าซิ่งได้จิ๊กโบชัวร์จากพนักงานที่ท่ารถ แล้วมาพิจารณาดู
ตามที่พนักงานบอกว่า 400 บาทครับ
ส่วนที่เราเห็นเกสเฮ้าท์ในซอย JOMA ไม่สวยเท่าที่พักเฮือนเจ้าพะสิด
แล้วอีกอย่างที่พักเจ้าพะสิดยังใหม่อยู่ เลยตัดสินใจไปที่พักนั้น
น้องกลุ่มนั้นส่งป้าซิ่งไปดูห้องคนเดียว ถ้าเห็นดีแล้วก็ต่อราคามาแล้วกัน
ตามนั้น ต่อราคาได้เดี๋ยวน้องเดินไปที่พักครับ
และแล้วช่วงระหว่างเวลาที่ป้าซิ่งไปดูห้อง ก็ทำให้คิดได้ว่า
น้องกลุ่มนั้น ส่งเรามาดูห้องพัก เหมือนส่งให้เราไปตายในสนามรบก่อนใคร
<<<แอบคิดเล่นๆไปงั้น แต่ก็อดขำไม่ได้>>>>
(น้องๆกลุ่มนั้น พักกัน 2 คืน ส่วนป้าซิ่งพักแค่คืนเดียว)
ต่อลองราคาแบบจนแล้วจนรอดก็ได้ราคา 360 บาท
ป้าซิ่งต่อ 350 บาท ยังไง ยังไง ก็ไม่ให้ ขี้เกียจต่อลองแค่ 10 บาท
เลยให้พนักงานโรงแรมขับรถแมงกาไซด์ไปตามน้องๆมา
น้องๆเห็นห้องก็โอเคเลยครับพี่ !!

ที่พักเฮือนเจ้าพะสิดเดินไกลพอสมควร
อยู่ตรงข้ามพระธาตุภูสี ทางขึ้นเขาพอดี
เราขึ้นอีกทาง ไปลงอีกทาง ซึ่งเป็นตลาดไนท์พลาซ่าพอดี
ที่พักอยู่ตรงข้ามร้านสเต๊กค์ลาว


















น้องในกลุ่มก็ชักชวนเราเหมือนรวมพลังแก๊งค์ เที่ยวกันในวันนั้น
เพราะวันรุ่งขึ้นต้องตัวใครตัวมัน เพราะคนละโปรแกรม
วันนี้ทำได้คือ ตอนห้าโมงเย็นเที่ยวนมัสการพระธาตุภูสี
และ ทานอาหารค่ำข้างทางร่วมกัน และ เดินเล่นไนท์พลาซ่า
ส่วนตอนเช้าวันใหม่ ใครตื่นเช้าก็มาใส่บาตรพระหลายร้อยรูปร่วมกัน
(พอเช้าจริงๆก็ไม่ได้ใส่ เพราะ ฝนตกหนักมากๆเลย แง๊ๆอดใส่บาตรข้าวเหนียว
)


ทาดพูสิ หรือ พระธาตุภูสี เสียค่าเข้าชม 20,000 กีบ




















ชื่นชมพระธาตูภูสี และ มองบรรยากาศรอบนอกบนเขาเสร็จ
ก็เดินลงบันไดเขาลงมาอีกทาง เป็นตลาดไนท์พลาซ่า
ของขายเหมือนถนนคนเดินแถวเชียงใหม่
แค่แตกต่างตรงมีเสื้อยืดโลโก้ลาว
และผ้าถุงสาวลาว ลวดลายถักทอด้วยมือแตกต่างกับไทย
ป้าซิ่งซื้อด้วยผืนหนึ่งเย็บเสร็จเรียบร้อย เตรียมใส่เดินเล่นในวันรุ่งขึ้น อิๆ

















กินอาหารมื้อค่ำด้วยกัน ด้วยบุฟเฟ่ย์ข้างทาง
จานใครจานมัน ก็สะดวกดีค่ะ
5,000 กีบ













ต่อจากนั้นแวะเข้าร้านกาแฟ JOMA ชาติตระกูลของประเทศคานาดา
ป้าซิ่งซื้อน้ำปั่นเป๊ปเปอร์มิ้นท์กับกีวี มาดื่ม
ไว้เช้าๆจะมากินอาหารเช้าที่ร้านนี้อีกและกาแฟด้วย







ก่อนจากกันในคืนนั้น แวะเข้าวัดแถวบริเวณไนท์พลาซ่า
เป็นโคมกระดาษสีสวยๆ ป้าซิ่งเห็นตั้งแต่เดินหาที่พักในตอนกลางวันแล้วค่ะ












สำหรับคืนนี้สิ้นสุดลงเท่านี้ก่อนนะคะ
บล๊อคถัดไปจะพาไปชมความสวยงามของวัดอารามหลวงสำคัญของหลวงพระบาง




Create Date : 08 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2552 10:16:58 น. 0 comments
Counter : 4506 Pageviews.
Share
 
 

ป้าซิ่ง Naomichan
Location :
นนทบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 70 คน [?]

........หลังไมค์ถึงป้าซิ่งค่ะ.........
[Add ป้าซิ่ง Naomichan's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com