น้ำหวาน ลูกสาวแสนดี สดใส ร่าเริง
Group Blog
 
All blogs
 

สวัสดี สวัสดี

เวลาพาน้ำหวานไปเรียนบ้านครูบัว แม่จะมีเพลงมาสอนให้น้ำหวาน ได้ร้อง-เล่น -เต้นด้วยกัน เนื่องจากคุณแม่อยากให้ลูกสาวรักเสียงเพลง เป็นเด็กร่าเริงสดใส

เพลงที่โรงเรียนใช้ร้องให้เด็กๆฟัง มีมากมายเลยค่ะ แต่เพลงที่แม่เอามาองให้ลูกสาวได้ฟังมีอยู่ไม่กี่เพลง เลือกเอาเพลงที่สั้นหน่อย หรือเป็นเพลงที่แม่คุ้นเคย เคยร้องสมัยเด็กๆ เวลาที่ได้ร้องก็จะต้องร้องเพลงนั้นอยู่หลายรอบ ลูกสาวชอบใจมาก แต่บางทีแม่อยากเปลี่ยนเพลงบ้าง

วันนี้เป็นวนแรกที่เธอร้องเพลงให้แม่ฟังได้จนจบ จริงๆเธอร้องตอนที่เธอกำลังเล่นเพลินๆอยู่ เด็กๆร้องเพลงนี่น่ารักดีจังเลยค่ะ

" สวัสดี สวัสดี ยินดีที่ได้พบกัน เธอและฉัน พบกัน สวัสดีค่ะ "

นี่คือเนื้เพลงที่เธอร้องค่ะ



สวัสดีค่ะทุกคน




 

Create Date : 17 พฤศจิกายน 2552    
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2552 14:10:17 น.
Counter : 343 Pageviews.  

ฝนตกพรำๆ

ตอนหัวค่ำของวันนี้ ที่บ้านยังคงมีฝนตกอยู่ ทั้งที่นี่เป็นเดือนพฤศจิกายนแล้ว ความจริงน่าจะอากาศหนาวได้แล้ว ...พออาบน้ำให้น้ำหวานเสร็จแล้วก็พาเธอขึ้นมาบนห้อง อยู่ๆฝนก็ตกขึ้นมา ก็เลยเรียกเธอมาให้ฟังเสียงฝนตก

ดังนั้นเธอจึงปีนขึ้นเตียงนอน แล้วก็ไปเปิดผ้าม่านหน้าต่างดูฝนตกข้างนอก ในขณะที่พ่อน้ำหวานกำลังนอนพักสายตา ส่วนแม่ก็กำลังทำความสะอาดห้องอยู่ โดยที่เราปล่อยให้เธอเพลินกับการดูฝนข้างนอก

ก็ได้ยินเสียงเบาๆ "ฝนตกพรำพรำ แม่ดำกางร่ม" พอได้ยินก็เลยต่อซะให้จบเลย ผลัดกันต่อกลอนคนละวรรคจนจบ

ฝนตกรพรำพรำ แม่ดำกางร่ม
แกเดินก้มก้ม อยู่ข้างกำแพง
ประเดี๋ยวแดดออก แกบอกพ่อแดง
ฉันไม่มีแรง หุบร่มให้ที

พอต่อกันจบพ่อก็ลุกขึ้นมาตบมือให้ทันที แม่อย่างเราก็ดีใจ ไม่คิดว่าจะยอมต่อกันจนจบได้ เพราะพักหลังนี้เหมือนเธอจะไม่ชอบกลอนนี้ ชอบจะร้องแต่เพลงที่มีทำนองเพราะๆมากกว่า





 

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2552    
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2552 0:05:01 น.
Counter : 303 Pageviews.  

โอ๋น...โอ๋น

เริ่มต้นจากการที่เธอโชว์พลัง โหนโต๊ะทุกตัวในบ้าน โหนแล้วก็ย่อขาทิ้งตัวลง อากงเห็นทำอยู่บ่อยๆ เตือนก็ไม่ฟัง กลัวมือจะหลุดจากโต๊ะแล้วหงายหลัง หัวโขกพื้นหล่ะแย่เลย

อากงเลยจัดแจงเอาไม้เคาะระฆัง มาขัดกับประตูบ้าน น้ำหวานจะได้ใช้มือกำไม้เอาไว้ ไม่ต้องห่วงเรื่องจะหลุดมือ แต่กลัวจะหล่นลงมามากกว่า เพราะมันค่อนข้างสูงจากพื้นเมื่อเทียบกับตัวเธอ อีกอย่างเธอโหนแบบเมามันมาก บางท่าเห็นแล้วเสียวแทนเจ้าตัวจริงๆ


สนุกกันทั้งคุณพ่อคุณลูก

เธอต้องขออากงโหน (บาร์) ทุกวันขาดไม่ได้ สนุกสนานเมามันเหลือเกิน ยิ่งหลังๆมานี้ยิ่งมีท่าพิสดาลเข้าไปใหญ่


เธอเอาเท้าเหยียบตักอากงแล้วก็ทำท่าสะพานโค้งไปด้วย

ตั้งแต่เริ่มต้นโหน (บาร์) มาเนี่ย แม่ไม่เคยนั่งคุมน้ำหวานได้เลย ไม่ไหวเลยค่ะ งานนี้ต้องยกให้คุณพ่อกับอากงน้ำหวานเท่านั้น


อันนี้ก็ให้อากงประคองตรูดเอาไว้ แล้วก็ยกตัวเองขึ้นมาแบบนักยิมนาสติก แตพอถ่ายรูปออกมา ท่าสวยเชียว

เป็นการออกกำลังกายที่ (เหมือนจะ) ไฮโซ ใครได้ยินคิดว่าที่บ้านลงทุน แต่จริงๆแล้วก็มีแค่นี้เองแหล่ะค่ะ ได้ความแข็งแรงแบบไม่ต้องเสียสตางค์

สวัสดี




 

Create Date : 21 ตุลาคม 2552    
Last Update : 21 ตุลาคม 2552 14:38:35 น.
Counter : 369 Pageviews.  

ปากเป็นเอก เลขเป็นโท

หลังจากผ่านขวบครึ่งมาแล้ว น้ำหวานพูดได้เยอะมากๆ มากจนน่าแปลกใจสำหรับแม่อย่างเรา ก่อนหน้านี้น้ำหวานไม่พูดเลยซักคำเดียว ยายเคยบอกไว้ว่า มันดูรู้อะไรไปหมด ขาดอยู่อย่างเดียวก็เรื่องนี้นั่นแหละ

วันที่แม่ตกใจที่สุดก็วันที่ลูกสาวเล่นขี่หมอนข้าง แล้วสมมุติว่ามันเป็นม้า
น้ำหวาน "ฮี้ กับ กับ"
แล้วเธอก็ตั้งใจเอนตัวลงมาให้ล้มลงบนเตียง ซึ่งเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่เธอชอบเล่นแบบผาดโผน
น้ำหวาน "ตก-ใจ-โหมะ-เลย"

คำพูด 4 พยางค์หลุดออกมาจากปากน้ำหวาน ที่เพิ่งจะพูดได้ไม่กี่วันเท่านั้น ก็เลยนึกถึงคำที่ผู้ใหญ่ชอบพูดปลอบใจบ่อยว่า เด็กที่พูดช้านะ พอเริ่มพูดก็พูดมาก พูดเยอะเลยหล่ะ ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวมันก็พูดได้แล้ว" แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

อีกคำที่ฟังทีไร ต้องขอฟังอีกรอบทุกทีซินะ
" มีปลาด้วยแหละ " ดูมันธรรมดา แต่ต้องได้ฟังกับหูตัวเอง แล้วจะรู้ว่าเด็กผู้หญิงนี่จริตมันเยอะจริงๆ ปากนี่โย้ไปทาง ตาเตอไปหมดเลย

และที่ฮิตที่สุดตอนนี้ก็คือ "...น้ำหวานทำเอง " อะไรๆก็ต้องทำเอง ได้ยินจนรู้เลยว่า อย่าขัดใจเธอเป็นอันขาด พูดบ่อยมากกกกกกกกกกก ใส่รองเท้าเอง เดินเอง กินเอง เก็บเอง ... ขอให้มันทำอะไรเองอย่างนี้ไปเรื่อยๆเถอะ เดี๋ยวพอโตจะให้แม่ทำให้หน่อยรึเปล่าไม่รู้ ฮ่า

นอกจากจะพูดมากแล้ว ยังมีพูดอะไรไม่รู้คนเดียวอีกมากมายที่แม่ฟังไม่ออก ...

เรื่องพูดคนเดียวบางทีก็มีสาระอย่าง S I J K หรือ 5 6 7 8 เป็นต้น แต่บางทีก็อะไรไม่รู้อย่าง @$%&*^%$# แต่จะไม่พยายามให้เธอแปลนะ จะไม่ถามว่าพูดอะไรคนเดียว คิดว่าลูกน่าจะมีจินตนาการอะไรซักอย่างอยู่ เก็บมันเอาไว้กับเจ้าตัวดีกว่า

สุดท้ายละ สำหรับพ่อแม่ที่ลูกยังไม่ได้พูด (เมื่อถึงวัยแล้ว) ก็ควรจะกระตุ้นให้เค้าพูดได้แล้วหล่ะ ของตัวเองก็เริ่มจากอยากได้อะไร อยากให้ทำอะไรให้ก็บอกแม่ บอกให้ลูกพูดถึงสิ่งที่จะหยิบให้หรือทำให้

ช่วงแรกอาจน่ารำคาญเพราะเหมือนบังคับลูก (แต่ก็อย่าถึงขั้นใช้อารมณ์ ไม่ได้ไม่เป็นไร เอาใหม่) มันเหมือนต้องช่วยกันเดินข้ามภูเขาลูกนึง พอข้ามไปได้แล้ว ได้เจอทางราบๆ แล้วคำพูดต่างๆที่เราพูดกับลูกมาตลอด ที่ลูกเก็บเอาไว้ในคลังสมอง มันออกมาหมดเลย

ที่สำคัญอย่าลืมพูดกับลูกเพราะๆ เวลาที่ลูกสาวคนนี้จะอ้อนแม่ก็จะเข้ามาเรียก "หม่าม้าจ๊ะๆ" ตลอด คนเป็นแม่ฟังแล้วชื่นใจ จนพ่อทักว่าลูกมันรักเธอมากเลยนะ ไม่เห็นเรียกพ่อแบบนี้บ้างเลย




 

Create Date : 01 ตุลาคม 2552    
Last Update : 1 ตุลาคม 2552 13:21:48 น.
Counter : 286 Pageviews.  

หลังจากครบขวบมาครึ่งปี

หลังจากที่น้ำหวานอายุ 1 ขวบเต็ม การดูแลเลี้ยงดูก็เกือบจะง่ายขึ้น เพราะเธอเริ่มที่จะทำตัวตั้งฉากกับพื้นโลก เธอเริ่มจะจับรถเข็นหัดเดิน... จับเก้าอี้แล้วก็ผลักมันไปข้างหน้าเพื่อเดิน เดิน เดิน ถ้าไม่ได้นอนหรือกินอยู่ก็จะมีสิ่งเดียวเท่านั้นที่เธออยากทำ

เป้าหมายของพ่อน้ำหวานตอนนั้นก็คือการทำให้ลูกสาวเดินให้ได้ เหมือนกับลูกสาวที่วันๆก็จับแขนลูกทั้ง 2 ข้างเพื่อให้เดินแล้วก็เดิน ส่วนใยลูกสาวก็ตอบสนองคุณพ่อมากๆ เธอชอบเดินมากเลยค่ะ ยังจำได้ดีตอนที่เธอผลักเก้าอี้ไปข้างหน้าเร็วๆ จนผมปลิวไปตามลมพร้อมกับหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ


ไม่ว่ายืนอยู่ตรงไหนก็ตามเธอจะต้องมีเก้าอี้นี้ไว้เกาะเสมอ

นอกจากน้ำหวานจะชอบเกาะรถหัดเดินหรือเก้าอี้แล้ว เธอยังชอบให้แม่จับแขนทั้ง 2 ข้างของเธอเอาไว้เพื่อเดิน ตอนนี้เอาแต่เดินจริงๆยอมรับจนวันที่เธอเดินได้มาถึง ตอนนั้นเธออายุ 1 ขวบกับ 2 เดือน บางคนก็ว่าช้าไป แต่บางคนก็ว่าเด็กสมัยนี้ก็อย่างนี้แหละ พ่อแม่ทะนุถนอมไม่ยอมปล่อยเดินเอง กลัวลูกจะหกล้มเป็นแผล ใครจะว่ายังไงก็ช่างตอนนี้น้ำหวานเดินได้ก็พอใจแล้ว (แต่ตอนยังไม่เดินแอบกลุ้มบ้างตามประสา )

จำได้ว่าวันแรกที่น้ำหวานเดิน มีลุงข้างบ้านมาคอยเชียร์ แกบอกว่าปล่อยมือลูกได้แล้ว...ลองดู เอ้า ปล่อยก็ปล่อย แล้วน้ำหวานก็ไม่มีหกล้ม แถมยังเดินได้เกือบ 10 ก้าวด้วย ตอนนี้ดีใจมากกกกกกกที่สุด อุ้มลูกสาวขึ้นมาหอมแก้มแบบที่ลูกงงว่าแม่เป็นไรเนี่ย นี่แหละความสุขของคนเป็นแม่ พอกลับมาเล่าให้คนที่บ้านฟัง น้ำหวานก็เป็นนางแบบในบัดดล เดินโชว์ตลอดกาล แต่เป็นท่าเดินแบบที่ต้องชูเอาแขน 2 ข้างตั้งขึ้นไปข้างหน้า เพื่อช่วยบาลานซ์ไม่งั้นเธอคงล้ม


ตั้งแต่ยืนและเดินได้เอง ก็บ้าไขกุญแจตามมา

เรื่องเดินก็ผ่านไปได้แบบหืดขึ้นคอ ณ ตอนนี้ที่น้ำหวานอายุขวบครึ่ง พ่อกับแม่ก็ลุ้นกันอยู่เรื่องพูด เพราะรู้หนักมากๆก็ช่วงนี้แหละ ว่าเธอพูดน้อยมากเมื่อเห็นลูกคนอื่นเค้าพูดกันได้มากแล้วเมื่ออายุขนาดนี้ ก็มีแต่คนให้กำลังใจว่าแกอาจจะเป็นเด็กที่พูดช้า แต่ถ้าพูดได้เด็กพวกนี้จะพูดเป็นต่อยหอย บ้างก็ว่าไม่ควรละเลยลูกแล้ว ควรจะกระตุ้นให้ลูกพูดอยู่เรื่อยๆ จากที่แม่ชิลมากเรื่องการพูด เพราะคิดว่าลูกเรายังเล็ก อย่าเพิ่งเลย...แต่...มันเป็นความคิดที่ปล่อยวางมากเกินไป

ตอนนี้ก็เลยเป็นหน้าที่ของพวกเราทั้ง 3 คนที่ต้องให้ความร่วมมือกัน พ่อกับแม่กระตุ้นให้พูดทุกคำ ได้ไม่ได้ไม่เป็นไร พูดให้มันเข้าสมองของเธอไปเรื่อยๆ ส่วนน้ำหวานก็ให้ความร่วมมือดีมาก ส่วนจะพูดตามซะเป็นส่วนใหญ่

พ่อกับแม่ก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้เธอเมมโมรีคำต่างๆเอาไว้อยู่ ไม่ได้เสียเปล่ากับสิ่งที่เราให้กับเธอ สิ่งที่แม่น้ำหวานประทับใจคือ วันนึงที่เธออาบน้ำโดยที่ไม่ได้เปิดเครื่องทำน้ำอุ่น ลูกสาวเอาแต่ปัดฝักบัวไปมา จนแม่ต้องถามว่าเป็นอะไร ทำไมบอกมาสิคะ เธอก็ตอบว่า "หนา" อืม...เธอหนาวรึ ลูกเรากำลังจะเริ่มพูดได้แล้วหล่ะ อยากให้วันนั้นมาถึง วันที่เธอเป็นเจ้าหนูจำไม บรรยากาศในบ้านคงจะคึกคักดีพิลึก


รูปที่เพิ่งถ่ายมาเมื่อ 2 วันก่อน น้ำหวานอายุ 1 ขวบครึ่ง รู้จักการถ่ายรูป เข้าใจว่าเมื่อมีกล้องมาอยู่ตรง ควรจะยิ้มสยามซักหน่อย




 

Create Date : 28 กรกฎาคม 2552    
Last Update : 28 กรกฎาคม 2552 23:28:50 น.
Counter : 321 Pageviews.  

1  2  3  

แม่น้ำหวาน
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




บล็อคนี้เป็นของเด็กหญิงน้ำหวาน รวมเรื่องราวต่างๆที่แม่พอจะเก็บมันขึ้นมาเขียนได้ ตกหล่นไปบ้างตามแต่โอกาส เผื่อกลับมาดูทีหลัง จะได้ยิ้มไม่หุบ

+++ "สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์
พ.ศ.2539 ห้ามละเมิดไม่ว่าการลอกเลียน
นำรูป ข้อความที่เขียนไว้หรือส่วนหนึ่งส่วนใด
ในบล็อกแห่งนี้ ไปเผยแพร่อ้างอิง โดยไม่ได้
รับอนุญาตจากเจ้าของบล็อค" +++
Friends' blogs
[Add แม่น้ำหวาน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.