Group Blog All Blog
|
ความรักในกรรม(มือ) สุขทุกข์ในรักอยู่ที่กรรมทำ สังสารวัฏปกปิดเงื่อนงำ เวลาผ่านไปเราก็ลืม เริ่มต้นก็ถูกเข้าใจผิด ความรักตนเอง หลงว่ามีตนเอง ถูกกิเลสครอบงำ ทำกรรม ทำร้ายคนอื่นด้วยความไม่รู้ว่ากิเลสกำลังเผาใจ เผาคนอื่น และเป็นเชื้อให้เผาตนเองอีกในอนาคต พอต้องรับผลกรรม โดนกระทำ ก็ลืมไปว่าตนเป็นผู้ทำมา อาฆาตแค้น ไม่ยอมอภัยคนที่มาทำกับเรา วงจรเป็นเช่นนี้ ทุกคนถูกปกปิดด้วยความไม่รู้อย่างเดียวกัน “แท้ที่จริงโลกของเรามันคือโลกของกรรมที่เราทำ ที่ต้องรับเพราะสร้างเองแต่ผู้เดียว คนอื่นก็เป็นหุ่นชักใยโดนหลอกแบบเดียวกัน เขาก็ต้องไปรับกรรมที่เขาสร้างของเขา” “ไม่มีใครทำร้ายใครหรอก มีแต่กรรมที่เราทำ ทั้งที่กระทำไป ทั้งที่พูดไป ทั้งที่คิดต่อที่ทำร้ายตัวเรา” เมื่อเราเข้าใจกรรม เราก็เลือกทำกรรมใหม่ที่ดีได้ ที่ทำไม่ดีไปแล้ว มันทุกข์ใครจะหลีกเลี่ยงได้ มีสติก็ไม่ถือ ขาดสติก็รับมาแค่นั้นเอง ตราบใดที่เกิดก็ยังต้องทุกข์ไม่มีทางสิ้นสุดหรอก เรื่องธรรมดา “โลกหมุนอยู่ด้วยสมมติ ด้วยความคิดของเราที่ไม่อาจจับต้องได้” แต่สิ่งที่ไม่อาจจับต้องได้นี้คละเคล้าอยู่กับกิเลสปั่นหัวเราให้หมุนให้ทุกข์ตลอด น่าจะถึงเวลาที่เราจะพยายามแสวงหา ทางรู้ ทางตื่น ออกจากโลกเสียที หยุดสร้างโลก ให้มีให้เป็นเพิ่ม แต่หันมาสร้างธรรมให้เกิดมีในใจมากขึ้นๆ ญเองสนใจอยากรู้สาระของการเกิดตั้งแต่เด็ก มาเรียนรู้เข้มข้นขึ้นเพราะทุกข์ มามุ่งมั่นเพิ่มขึ้นเพราะอยากไปกับใครคนหนึ่ง แต่เพิ่งมารู้สึกเห็นอะไรชัดเจนขึ้นก็เมื่อตอนย้อนมาดูตนเองมากๆเพราะทุกข์ ในรัก “แท้จริงความรักมันก็เป็นมายาผลแห่งกรรมที่เราทำอีกอย่างหนึ่ง” ยิ่งจิตใจเราซึมซับธรรมะไว้ในใจมากขึ้นเท่าไหร่ เราจะยิ่งเข้าใจความรักที่แท้จริงได้มากขึ้น ญเคยฝันที่จะมีรักแท้กับเขาเหมือนกัน ฝันว่าจะมีคนที่เรารักเขามากๆเขารักเรามากๆอยู่ด้วยกันตลอดไป จนมาศึกษาธรรมะมากขึ้นก็ได้เข้าใจมากขึ้นว่ามันไม่มีอยู่จริง “เพราะอะไรที่แท้มันคือความไม่แปรเปลี่ยน แต่รักของคนบนโลกมันยังมีขึ้นมีลงตามอารมณ์ นั่นไม่ใช่ความรัก แต่นั่นคือการทำตามกรรม ตามกิเลสต่างหาก” “ความรักที่แท้ต้องเริ่มสร้างจากตัวเรา ตราบเท่าที่ใจเรายังไม่เต็มไม่สมบูรณ์ เราก็ไม่สามารถพบความรักที่ไม่พาให้ทุกข์ได้” ถ้ายิ่งเข้าใจธรรมะ เราจะยิ่งรู้จักรักเป็นโดยลำดับ เมื่อเรารู้จักรักด้วยธรรมแล้ว เราจะไม่สนใจต้องคอยความรักจากอีกฝ่าย หรือจากใครเลยด้วยซ้ำ “เพราะรักในธรรม มันไม่มีตัวตน ไม่เจือด้วยกิเลสความอยาก ความติดใจยึดถือ ความเคียดแค้นเมื่อไม่ได้ดังหวัง” ถ้าเราเข้าใจกรรม เข้าใจจิตใจตนเอง เราจะเข้าใจว่า ที่จริงแล้วเขาจะรักเรามากเราน้อยมันควรจะขึ้นอยู่กับว่าเขารักเรามากเรา น้อย แต่ในแง่ความเป็นจริงเราจะรับได้มากหรือน้อยมันขึ้นอยู่กับตัวเรา กรรมเรา ใจเราที่เปิดรับ ใจเราที่คิดไป (เราไม่มีทางรู้ได้จริงๆหรอกว่าใครรักเรามากน้อย จริงไม่จริง รับรู้ได้เพียงส่วนหนึ่ง แต่ไม่มีทางรู้ได้ทั้งหมด ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะมันขึ้นอยู่กับกรรมของเรา ของใครของมัน ที่เลือกสร้างเหตุไว้ และรับได้แค่ไหน เพราะกรรมมันส่งที่ความรุ้สึก) “ความสุขของเราจึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนอื่น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเขาไม่รัก เขารักมาก/น้อย ให้หรือไม่ให้อะไรอย่างที่ใจเราต้องการ มันขึ้นอยู่กับกรรมของเราที่สมควรจะได้อะไร มีความสุข/ทุกข์แค่ไหน และมันขึ้นอยู่กับความพอใจของเราที่เราเลือกจะคิด จะเป็น” คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้ตรงจุดนี้ คิดว่าเรามีความสุขจากการได้ จากคนอื่น จากสิ่งอื่น เราก็เลยเป็นคนช่างขอ ช่างคาดหวัง พอไม่ได้ดังใจก็ทุกข์ ก็มีปัญหา ก็ทะเลาะ ก็เลิก ก็เปลี่ยนคน สร้างความสุขให้ตนเองไม่เป็น แล้วยังสร้างปัญหาให้กับคนอื่น และมันก็ย้อนกลับมาที่ตัวไปเรื่อยๆ ไม่ได้ออกจากวงจรซะที ถ้ารู้อย่างนี้แล้ว หันมาสร้างธรรมในใจตนเองให้สมบูรณ์ดีกว่า อย่าหวังให้ใครเปลี่ยนหรือสร้างอะไรเลย “สุดท้ายจะมีความสุขก็เพราะเราทำกรรมเลือก” “และถ้าไม่อยากเหนื่อยต้องทุกข์แล้วสุข สุขแล้วทุกขืไปเรื่อยๆ ก็เพียรหาทางออกจากวงจรนี้เสียเถอะค่ะ โอกาสที่เราจะเกิดมาในชาติที่ยังมีพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์นั้นมีไม่มาก ถ้าพลาดโอกาส ก็จะต้องมาหลงโลก หลงทุกข์ไปเรื่อยๆ :) ” พระอริยะสาวกหลายรูปสละความรักความหลงในโลกเพื่อแลกธรรม พ้นโลก พระพุทธองค์เองครั้งเมื่อชาติสุดท้ายก็ยอมสละความสุขจากทรัพย์สมบัติอันบริบูรณ์หาใครเทียบ แม้แต่พระมเหสีและบุตรอันเป็นที่รักก็ทรงสละเพื่อมาค้นพบสัจธรรมและนำมาเผยแพร่แก่ชาวโลก เมื่อเรามีทุกข์ในรักที่ไม่สมบูรณ์ เราจะสละออกจากใจเพื่อมาค้นหาธรรมไม่คุ้มหรือ:) //www.boydontcry.com/blog/?p=235
ทักทายยามดึก Good night naka :)
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว
 วันที่: 6 พฤษภาคม 2553 เวลา:1:00:24 น. |
naizeezaa
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
