• ชานบ้าน..นีออนคือใคร??
• ห้องรับแขก
• ห้องน้องพีช (กระรอกหมา)
• ห้องชมสวน
• ห้องสัตว์เลี้ยง
• ห้องมืด
• ห้องหนังสือ
• Myth & Mystery
• ห้องครัว (หมา หมา)
• ห้องDIY
• ห้องส่วนตัว
• For Rosie's owner

มาร่วมส่งลูกพีชข้ามสะพานสายรุ้งกันนะคะ เมื่อคราวที่แล้วลูกพีชยังกะจะไปเที่ยว 3 วัน ลุย 2 ดอยอยู่เลย (ยังไม่ได้ทำรูปขึ้นบล๊อกเลย) แต่มาในวันนี้ แม่จ๋ากลับต้องมาส่งเจ้ากระรอกน้อยข้ามสะพานสายรุ้งเสียแล้ว ที่จริงลูกพีชอาการเริ่มไม่ดีมาตั้งแต่ครึ่งปีที่แล้ว เริ่มมีการสูญเสียมวลของกล้ามเนื้อ จากการที่พิการมานาน การกายภาพ ช่วยลูกพีชได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น เสียงลูกพีชที่เบาลง และการตอบสนองที่น้อยลง หลังๆมานี่ พีชจะตอบสนองเฉพาะแต่สัมผัสจากแม่จ๋าเท่านั้น ถ้าคนอื่นพีชจะไม่ค่อยตอบสนอง ไม่ว่าจะเป็นการขยับตัว หรือแม้แต่การกิน นั่นเองเป็นเหตุให้แม่จ๋าขยันพาลูกพีชเที่ยวมากขึ้น เพราะรู้ว่าเวลาของเราคงเหลือน้อยเต็มที แต่แม่ไม่คิดว่าวันเวลามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว พีชเริ่มปัสสาวะไม่ออก ต้องให้ยาช่วยเพื่อให้สามารถปัสสาวะได้ จนเมื่อคืนวันอังคารที่ผ่านมา ลูกพีชมีอาการชักเกร็ง ลูกพีชกรีดร้องเสียงดัง เพราะความกลัว แม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่าลูกพีชคงไม่ได้ไปทริปใหญ่กับแม่เป็นแน่ ทุกครั้งที่มีการชักเกร็งถ้าแม่จ๋าไม่อยู่ด้วยลูกพีชจะกรีดร้องเสียงดัง แต่หากแม่จ๋าอยู่ การชักเกร็งจะน้อย และไม่มีเสียงกรีดร้อง นั่นคงเป็นเพราะลูกพีชกลัวที่จะจากไปโดยไม่มีแม่จ๋าอยู่ข้างๆ ทำให้แม่จ๋าต้องอยู่กับลูกพีชตลอดคืนนั้น จนเช้าวันพุธ แม่จ๋าพาลูกพีชไปหาหมอที่เกษตร เป็นอย่างที่คาด หมอสงสัยว่าลูกพีชจะมีอาการไตวายเฉียบพลัน ซึ่งเป็นข้อสันนิษฐานที่ใกล้เคียงที่สุด เราตัดสินใจไม่ Put ลูกพีช เพราะลูกพีชเป็นกระรอกน้อยใจสู้ ที่ต้องการมีชีวิตอยู่มาตลอด จนถึงวันนี้ลูกพีชก็ยังฝืนกินข้าวไปนิดหน่อยเพื่อเอาใจแม่จ๋า ลูกพีชคงไม่อยากจากไปด้วยการตัดสินใจของแม่จ๋าแน่ๆ หมอให้น้ำเกลือ และให้ยากันชักกับพีช เพื่อไม่ให้พีชเจ็บปวดจากการชักเกร็ง ก่อนออกจากห้องหมอ หมอก็พูดเบาๆว่า “ทำใจนะ” พีชจะมีอาการเกร็งมากทุกครั้งที่แม่จ๋าปล่อยมือ แม่จ๋าเลยต้องอุ้มพีชไว้ตลอด จนเมื่อแม่จ๋าต้องลงไปซื้อของ ใจก็ห่วงลูก กลัวที่สุดว่าลูกพีชจะจากไปตอนที่แม่ไม่อยู่ แต่ลูกพีชก็รอแม่จ๋าอย่างอดทน.... ตอนแม่จ๋ากลับขึ้นรถ ลูกพีชดูนิ่งๆ จนแม่จ๋าใจไม่ดี ค่อยๆเอื้อมมือลงไปนวดเท้าให้ลูกพีช สัมผัสสุดท้ายเหมือนลูกพีชรับรู้ว่าแม่มาแล้ว ลูกพีชจับมือแม่จ๋า ลืมตามามอง ก่อนจะค่อยๆหลับตา ตอนแรกแม่จ๋านึกว่าลูกพีชแค่หลับไป... แต่ไม่ใช่ ลูกจากไปตอนนั้น...หลังจากรับรู้ว่าแม่จ๋ากลับมาหาแล้ว...ไม่ได้ทิ้งหนูไปไหน.... ลูกพีชจากไปตั้งแต่เมื่อวันพุธ แต่แม่จ๋าทำใจให้เขียนเรื่องราวการจากไปของกระรอกน้อยของแม่ยังไม่ได้ มีแต่พ่อจ๋าที่ช่วยตั้งกระทู้ส่งลูกพีช //www.pantip.com/cafe/camera/topic/O8788399/O8788399.html มีแต่ป้าเมย์ที่ตั้งกระทู้และเขียนคำไว้อาลัยให้ลูกพีช //www.pantown.com/board.php?id=35315&area=3&name=board15&topic=4&action=view แม่มีแต่ภาพนี้มาส่งหนู ....ภาพสุดท้ายของลูกพีช...กระรอกหมาของแม่จ๋า...เหมือนหนูหลับอยู่เลย ขอจบดื้อๆอย่างี้ละกันค่ะ ไปต่อไม่ไหวแล้ว ......... ส่วนลูกพีชพาเที่ยวที่ดองไว้ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว ทำใจได้มากกว่านี้จะเขียนเพิ่มมาให้ครบค่ะ   Create Date : 26 มกราคม 2553     Last Update : 26 มกราคม 2553 20:43:09 น. Counter : 1103 Pageviews.   11 comment Share Tweet

ต่อจากวันนี้ ห้องนี้มีโชค..."โชคดี...มาแล้วครับ" สวัสดีครับ....ป๋มชื่อ "โชคดี" ครับ เป็นเพื่อนร่วมห้องกับพี่พีช การจะเป็นเพื่อนร่วมห้องพี่พีชได้นี่ ป๋มต้องไม่ใช่เด็กธรรมดาแน่ๆคร๊าบบบ ป๋มไปแอบสบตาแม่นีออน ที่ร้านขายนกขายหนูใน JJ เมื่อวัน พฤหัสที่ผ่านมาครับที่จริงแม่ไม่ได้ตั้งใจไปหาผมมาเลี้ยงหรอกครับ แม่แวะไปหาเพื่อนแม่ที่เปิดร้านปลาอยู่ข้างๆร้านที่ผมอยู่ แต่ผมแอบส่งกระแสจิตไปเรียกให้แม่มาดูผม (ว่าไปนั่น) ในร้านมีหนูสวยๆ แพงๆตั้งเยอะ ..แต่ผมรู้แม่ต้องเลือกผม เพราะอะไรอ่ะเหรอ...เพราะผมขาหักไงคร๊าบบบ อาศัยจุดด้อยให้เป็นจุดเด่นซะงั้น ผมอ่ะ นั่งฟังแม่คุยกับพี่ใจดี เจ้าของร้าน ฟังไปลุ้นไป...แม่จะพาผมกลับบ้านด้วยมั๊ยน๊อออ แม่ : หนูตัวนี้เดินแปลกๆ พี่ใจดี : ขาหักน่ะพี่ มีคนมันเอาใส่กล่องมาทิ้งไว้หน้าร้าน ดีนะจะเอาทิ้งว่ามันหนักๆ เลยเปิดดูก่อน แม่ : แล้วไม่พาไปหาหมออ่ะ พี่ใจดี : หนูเฝ้าร้านทุกวัน เอาเวลาที่ไหนไป แล้วอีกอย่าง รักษาไป ก็ขายไม่ได้ หนูไม่มีเงินมากขนาดอ่ะ นี่ก็กะว่าให้ข้าวให้น้ำดูแลกันไป แต่แผลเค้าก็แห้งแล้วหล่ะ ว่าแล้วแม่ก็ขอหยิบผมขึ้นมาดู ว๊าวๆๆลางดีแล้วป๋ม แม่ : กระดูกโผล่เลยนะนี่ พี่ใจดี : อือ คงเป็นมานานแล้วหล่ะพี่ เพราะมันถัดๆๆ จนขาหน้าแปไปด้วยแล้ว แม่ : ขาไม่ได้้แปหรอก ขามันหัก 3 ข้างเลย มีดีไอ้ข้างหน้าข้างเดียวนี่แหละ พี่ใจดี : อ้าวเหรอพี่ หนูไม่รู้หรอกนึกว่าหัก แค่ 2 ขาหลัง พี่จะเอาเค้าไปรักษามั๊ย แม่ : เอาสิ แล้วน้องจะคิดค่าข้าว ค่าเลี้ยงเค้ายังไง พี่ใจดี :  พี่เอาไปเหอะ อยู่กับหนู หนูก็ต้องเลี้ยงมันอยู่ดี พี่เอาไปหนูก็ประหยัดข้าวแหละ พี่ใจดีบอกเสร็จ พี่ใจดี ก็เอากล่องใบใหญ่มาใส่ป๋มให้แม่...แม่พาผมกลับมาหาหมอที่ชลบุรี ... แม่ : หมอ..มีเด็กใหม่อีกแล้ว ทำอะไรกะเค้าได้มั่งเนี่ย หมอ : เฮ้ยไปโดนไรมา หักซะขนาดนี้ กระดูกเชื่อมไปแล้วด้วย แม่ : ไม่รู้อ่ะ ..เพิ่งได้มา หมอ : อีกแระ...ทำอะไรไม่ได้แล้ว ไอ้ 2 ขานี่กระดูกมันเชื่อมตามแนวที่หักไปแล้ว ส่วนข้างที่กระดูกโผล่ เดี๋ยวตัดกระดูก แล้วทำแผลเอา ก็คงต้องเป็นสภาพนี้ไป ผมเริ่มเสียวสันหลังวูบๆ หมอพูดดูง่ายๆจัง...และแล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เป็นจริง หมอตัดกระดูกผมสดๆเลย แง่งๆ ผมก็กรี๊ดๆๆลั่นร้าน แต่มันก็เจ็บแค่แปร๊บเดียวแฮะ ..หลังจากนั้น พี่ๆ ก็เอาผ้ามาพันตัวผมเป็นมัมมี่เลย แล้วหมอก็คุยกับแม่ แม่ : ตกลงที่หักอีก 2 ข้างนี่ทำอะไรไม่ได้เลยเหรอ หมอ : จะทำจริงๆก็ได้อยู่ ต้องวางยาผ่า แล้วหักกระดูกให้กลับมาที่เดิม แต่เค้าจะปวดมาก แล้วก็ใช้ขาได้ ไม่ 100% อยู่ดี เสี่ยงหลายเรื่อง สรุปไม่ทำน่าจะดีกว่า แม่ : แล้วเค้าจะเดินไงล่ะเนี่ย มีดีอยู่ขาเดียว หมอ : แล้วคอยดู สัตว์ปรับตัวได้ดี เดี๋ยวจะเห็นความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ แม่ : เฮ้อ...ไม่รู้มันหักยังไง หักมันซะทุกขาขนาดนั้น ผช. หมอ : มันเหมือนโดนหักขาเลย แต่ใครจะใจร้ายขนาดดั้น หมอ : ไม่รู้ ไม่เห็นตอบไม่ได้ แต่มันหักแบบไม่ปกติ (หมอหมายความว่าไงเนี่ย) แม่ : นั่นดิ เหมือนโดนหักขามา แต่ไม่อยากจะคิดว่ามีคนใจร้ายขนาดนั้น ว่าไงล่ะแก ใครเค้าทำแกฮึ แม่หันมาถามผมดื้อๆ แต่ ผมตอบแม่ไม่ได้หรอก....ตอนนี้ผมขอแค่ได้อยู่กับแม่ และให้แม่ดูแลผม ผมก็พอใจละ หลังจากเสร็จเรื่องรักษาผม แม่ก็พาผมไปจ่ายเงิน ... หมอ : เออ ต้องทำประวัติ ตกลงชื่ออะไรดี แม่ : .......ยังไม่ได้คิด เพิ่งได้มาก็มาเลยเนี่ย หมอ : งั้นชื่อ "โชคดี" ละกัน โชคดีไม่ถูกทิ้ง โชคดีที่ได้มาเจอเจ้าของใหม่ แล้วจะได้ โชคดี ตลอดไปด้วย แม่ : เอ้า....โชคดี ก็ โชคดี ผมก็เลยได้ชื่อว่า นาย"โชคดี" แต่ผมได้ยินแม่แอบบ่นกับหมอว่า โชคดีของป๋มแน่ๆ แต่โชคอะไรของแม่ว๊าาาา    Create Date : 16 กันยายน 2552     Last Update : 16 กันยายน 2552 11:57:23 น. Counter : 465 Pageviews.   4 comment Share Tweet

กระรอกหมา พาเที่ยวสวนผึ้ง- ราชบุรี ไปมาตั้งแต่เดือนเม.ย.ละ ลืมลงซะงั้น .... เป็นทริปพาพีชเที่ยว ฉลอง ครบ 1 ปีที่อยู่ด้วยกัน....แต่ พีชได้ออกมาถ่ายรูปน้อยมาก เพราะอากาศร้อนสุดๆ กลัวลูกไม่สบายอ่ะ... เจ้าหมาพีช นอนเพลินเลย ในรถ แอร์เย็นๆ ตื่นมาก็ขอกิน ขอดูข้างทาง... ออกจากชลบุรีแต่เช้า แวะรับพ่อเจ้าพีช ไปถึงราชบุรี ก็ได้เวลาหม่ำๆข้าวเที่ยงพอดี เราแวะทานมื้อเที่ยงกันที่ "บ้านหอมเทียน" ที่นี่ บรรยากาศดีเหมือนกัน มีการแต่งสวนเล็กๆ มุมเล็กๆไว้ให้ถ่ายรูปด้วย แต่หมาพีชไปถ่ายแค่นิดเดียว เพราะร้อนมาก เวลาพาชีออกมา ชีจะดูเหนื่อยๆ เดินไปสั่งอาหารที่ร้านอาหาร น้องเค้าก็บอกว่ารอนนานหน่อยนะคะ ไปเดินชมเทียนก่อนก็ได้ค่ะ....(ให้คะแนน Marketting A+ เลยนะเนี่ย อิอิ) บรรยากาศในร้านเทียน....ละลานตามากๆ ยิ่งสำหรับคนชอบเทียนด้วยแล้ว ช๊อปกันลืมเวลาทีเดียว... ยังเดินช๊อปไม่เสร็จ เด็กที่ร้านอาหารก็เดินมาบอกว่าอาหารเสร็จแล้ว...น่ารักจัง ให้คะแนนการบริการเต็มอีกแล้ว... อาหารที่นี่ ไม่ได้จัดมาสวยหรู แต่จะใส่จาน ชามสังกะสี ถ้วยน้ำก็เป็นแบบเก่าๆ โต๊ะไม้ นั่งกินแล้วได้บรรยากาศย้อนยุคดี รสชาดก็จัดได้ว่าอร่อยเลยค่ะ สรุปสำหรับที่นี่...มาครั้งหน้าไม่พลาดแน่ๆค่ะ ก่อนกลับ หมาพีชตื่นพอดี เลยพามาถ่ายรูปซะหน่อย เสร็จจากบ้านเทียนหอม ก็เลยเข้าที่พัก ไปถึงก็เจอพนักงานต้อนรับพิเศษ หน้าระรื่นมาเลย...อิอิ ที่พักที่นี่ ไม่ได้สวย เขียวชะอุ่มเป็นทุ่งหญ้าเหมือนที่ ซีนเนอรี่ แต่ออกแนวบรรยากาศอบอุ่น เหมาะกับการมาพักเป็นครอบครัว แล้วก้อ...ที่นี่ พิซซ่า อร่อยมากๆค่ะ...หลังจากสั่งทานเป็นมื้อเย็นกันแล้ว....พ่อหมาพีช ก็สั่งมาสำรองรอบดึกอีกรอบ.... ส่วนซีนเนอรี่....แวะไปถ่ายรูปมานิดนึง วันนั้นอดเลี้บงแกะ เพราะเป็นวันฝนตก....ตอนแรกตั้งใจจะพักที่นี่ แต่...เพราะที่พักเป็นพื้นปูนขัดมัน และห้องน้ำไร้ประตู...ไม่สะดวกสำหรับเราที่พาแม่อายุมากกกกแล้วไปด้วย เลยต้องไปหาที่อื่น.. แล้วก็พบว่า.....แทบทุกที่สวยๆในสวนผึ้ง เป็นแบบเดียวกันหมด จนไปลงตัวที่พนาลี เลยอดพักสถานที่ท๊อปฮิตของที่นี่เลย อิอิ ปิดท้ายทริปนี้ด้วยภาพรีสอร์ทที่ยังสร้างไม่เสร็จ.... หมายตาไว้ว่า... ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ ต้องมาพักซะหน่อย เพราะมีทีท่าว่าจะสวยมากๆค่ะ   Create Date : 09 กรกฎาคม 2552     Last Update : 21 ธันวาคม 2552 19:12:57 น. Counter : 1355 Pageviews.   1 comment Share Tweet

+ + + ครบรอบ 1 ปีแล้วนะ พีชจัง + + + ใครๆก็บอกให้แม่จ๋า ฉีดยาให้พีชหลับ.... ใครๆ ก็บอกแม่จ๋าว่า...พีชคงอยู่ได้ไม่ถึงปี ใครๆก็บอกให้แม่จ๋าทำใจ.... รู้จักพีช น้อยไปแล้ว...อีกไม่กี่วัน พีชก็จะอยู่กับแม่จ๋าครบปีแล้ว... ถึงจะเดินไม่ได้ และหมดหวังที่จะเดินได้ แต่...พีชยังมีชีวิตอยู่ เป็นกระรอกอารมณ์ดี ช่างคุยและเอาแต่ใจของแม่จ๋า พีชชอบไปเที่ยว เวลาได้นั่งรถพีชจะอารมณ์ดี ชอบให้อุ้มมามองข้างทาง ทุกครั้งที่พาพีชไปเที่ยว เวลาใครๆคุยกัน พีชจะส่งเสียงวี๊ดๆ ให้พวกเราหันมามอง แล้วเอียงคอมองเหมือนอยากจะคุยด้วย เรียกเสียงหัวเราะจากพวกเราได้ทุกครั้ง.... ตอนนี้นู๋พีชมีชื่อใหม่ว่า "ยัยเมาท์ซี่" อีก1 ชื่อแล้ว ^^ แต่พีชก็มีข้อเสีย...พีชเอาแต่ใจมากๆ ถ้าขัดใจพีชจะร้องๆๆ ดิ้นๆและกัด!! ไม่มีอะไรจ้า...แค่อยากจะบอกน่ะว่าดีใจที่ได้รับพีชมาอยู่ด้วย และดีใจที่เราอยู่ด้วยกันมาจนถึงวันนี้...   Create Date : 14 พฤษภาคม 2552     Last Update : 11 กรกฎาคม 2552 14:53:56 น. Counter : 459 Pageviews.   3 comment Share Tweet

พีชจัง..พาเลาะริมฝั่งโขง...ทัวร์ภูเรือ...เยือนไร่บี.เอ็น จ้า “พีช....ไปเที่ยวๆกันนะลูก หนาวๆหน่อยนะ...” แม่ปลุกเจ้านู๋พีชออกจากบ้านตั้งแต่ 6.30น. จุดแรกที่แวะพัก ...9.00น. ที่ Primo posto ใครๆมาก็ถ่ายรูปมาได้เยอะแยะ.... แต่แม่จ๋ามา ถ่ายรูปมาได้แค่นี๊ยะ.... ทำไมอ่ะเหรอ....ก็พีชตื่นมาป่วนๆแม่พอดีอ่ะจิ...คริคริ ตื่นมาแล้วก็ขอกินๆๆ กินอิ่ม แล้วก็นอน น่าอิจฉาจริ๊งงงง อ๊ะ เกือบลืมถาม... นู๋กับดอกไม้ ใครสวยกว่ากันคะ?? เจ้านู๋พีชอารมณ์ดีมากๆ กินอิ่มนอนหลับ ตื่นมาอีกทีในรถ ทำหน้างงๆ มองหน้าเหมือนจะถามว่า.. “ป้าๆๆ ป้าจะพาหนูไปไหนง่ะ” พาไปเชียงคาน....ริมฝั่งโขง...(เอาไปปล่อยซะดีมั๊ย??) ไปถึงที่นั่นพระอาทิตย์กำลังจะตกแล้ว... ตาพีชสู้แสงแรงๆไม่ได้ ใช้แฟลชได้ไม่เต็มที่...รูปเลยมืดๆหน่อยนะคะ กลับเข้าที่พักก็มืดแล้วอดถ่ายรูป ...ตื่นมาถ่ายรูปตอนเช้า เจ้านู๋พีชยังไม่ตื่น-*- แล้วก็ต้องปลุกๆๆ พีช... ตื่นได้แล้วลูก...ถ่ายรูปกันหน่อย...แล้วจะได้หม่ำๆก่อนเดินทาง ถ่ายรูปเสร็จ นู๋พีชก็หม่ำๆข้าว แล้วก็หลับปุ๋ย... ส่วนแม่ก็ไปเที่ยว สวนคำนวณเนิร์สเซอรี่ กับ TSA แล้วก็เกษตรที่สูงภูเรือ.... เสร็จจากภูเรือก็เดินทางลงมาเขาค้อ....กว่าจะถึงก็เย็นมากแล้ว เลยอดแวะร้านกาแฟที่เค้าว่ากันว่าสวยที่สุดในประเทศไทยเลย -*- ... มาถึงที่พัก ก็ได้เวลาพระอาทิตย์ตกพอดี... ที่พักที่นี่ อากาศดี บรรยากาศดี การแบ่งสัดส่วนห้องพักก็ดี ...เป็นอีกหนึ่งที่ ที่โปรดปราน ^^ เข้าที่พัก ...เจ้าลูกพีช ก็ได้ออกมาหัดเดิน เพราะที่นี่มีที่สำหรับให้พีชหัดเดินได้พอดี..อิอิ ถึงพีชจะพิการ แต่พีชมีความมุ่งมั่น และพยายามมากๆ... ดูตาเค้าสิ....เพราะสายตาอย่างนี้ของพีช เราถึงต้องสู้ดวยกันไง อีกสักรูป....ดูภาพนี้แล้วรู้สึกเหมือนนู๋เดินได้แล้วเลย.... และสุดท้ายนู๋พีชขอปิดทริปนี้ด้วยการพาไป ไร่ บี.เอ็น. ถิ่นเก่าของพ่อนู๋พีชจ้า   Create Date : 25 ธันวาคม 2551     Last Update : 21 ธันวาคม 2552 19:12:33 น. Counter : 1316 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• หนุ่ม No.7
• jadeaquarium
• yasothara
• ป้ามด
• สเลเต
• แป๊กก
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com