BACK to the Future!!!
Group Blog
 
All blogs
 
Be With You...

Be with you
lido multiplex 2
วันศุกร์ที่ 20 พฤษภาคม 2548
รอบ 16.20


ไปดูหนังคนเดียวมาอีกแล้วค่ะ
แค่ชอบดูหนังคนเดียว จะมีสมาธิในการดู และจดจ่ออยู่กับตัวเรื่อง
(จริงๆแล้วไม่มีคนไปดูด้วยต่างหาก TT_TT)

รู้สึกว่าเป็นคนดูหนังที่ไม่ค่อยมีคนดูยังไงก็ไม่รู้ ยิ่งช่วงนี้ดูแต่หนังญี่ปุ่นด้วย
พูดชื่อเรื่องไป เพื่อนมันยังไม่รู้จักเลย

เคยไปดู Nobody knows คนเดียวมาเหมือนกัน พอเอามาคุยกะเพื่อน ปรากฎว่าทั้งห้องมีคนดูอยู่ 2 คน --_--"
แล้วจะคุยกันรู้เรื่องมั้ยเนี่ย

ยิ่งเป็น lily chou-chou ด้วยแล้ว ยิ่งไม่มีคนอื่นดูเลย ออกจะเป็นหนังดีขนาดนั้น (แม้จะเข้าใจยากไปนิดก็ตาม)


วันนี้เลยตกที่นั่งต้องไปดูคนเดียวตามเคย ในขณะที่วันนี้เพื่อนๆเกือบครึ่งห้องแห่กันไปดูสตาร์วอร์ส

เราไม่ชอบสตาร์วอร์ส (ดีใจมากที่มีบิ๊กไม่ชอบสตาร์วอร์สเป็นเพื่อนอีกคน บิ๊กนี่แหละที่เป็นคนที่พูดกะเรารู้เรื่อง รสนิยมคล้ายๆกัน)
ไม่ชอบด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่มีความสนุกสนานใดๆในเรื่อง เป็นหนังที่ไม่มีแนวทางแน่ชัด และหาใช่ sci-fi อย่างที่จอร์จ ลูคัสบอกเลยแม้แต่น้อย


ในกระแสที่โรงหนังค่ายยักษ์ทั้ง 3 เทรอบเกือบทั้งหมดให้สตาร์วอร์ส เราก็ยังมีลิโดเป็นที่พึ่ง

ประทับใจลิโดมากมาย...

ตั้งแต่พี่ผู้ชายที่รับโทรศัพท์ คนที่เคยโทรไปลิโดคงรู้จักเป็นอย่างดี
พี่เค้าเป็นคนที่คุยมันส์มากกก......ที่สำคัญ รู้เรื่องหนังที่เข้าฉายดีทีเดียว

โรงก็คุณภาพใช้ได้ แต่ถ้าเป็นสกาล่าโรงจะใหญ่มาก.... ดูหรูหราและเบาะนั่งสบาย

คนดูน้อย และคนที่ดูที่นี่ส่วนใหญ่จะมีมารยาท (เพราะมีแต่ผู้ชมที่หลีกหนีจากพวกไร้มารยาทมาทั้งนั้น 555+)

เป็นโรงภาพยนตร์แห่งเดียวที่มีหนังที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษแล้วเป็น soundtrack (ทนฟังทีมพากษ์พันธมิตรไม่ไหวจริงๆอ่ะ ทำหนังเสียมู้ดมาหลายเรื่องแล้ว)

ที่สำคัญ มักจะมีหนังที่ไม่เข้าโรงอื่นเยอะดี เหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบดูหนังตามกระแสอย่างเรามาก

จบดีกว่า ....
ยังกะชั้นเป็นประชาสัมพันธ์ลิโดเลย --_--"

---------------------------------------------------

มาที่ตัวเรื่องของหนัง

ใครไม่อยากอ่าน spoil ก็ข้ามไปเลยนะ...









เราถูกคำโฆษณาจากพันทิพย์ดึงดูดให้เข้าไปดูอย่างจัง เค้าบอกว่า "ไม่มีใครที่ดูหนังเรื่องนี้แล้วไม่ร้องไห้!!"
ด้วยความที่เป็นคนชอบเรื่องรันทดอย่างที่บอก ก็เลยซื้อตั๋วเข้าไปร้องไห้มาแล้วเรียบร้อย

หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับปาฏิหาริย์ในฤดูฝน

ครอบครัวไอโอะเป็นครอบครัวเล็กๆที่ประกอบด้วยพ่อ-ทาคุ, แม่-มิโอะ, และลูกชายอายุ 6 ขวบ-ยูจิ
มิโอะจากโลกนี้ไปโดยทิ้งให้พ่อกับลูกอยู่ด้วยกันเพียง 2 คน
ก่อนจะตายเธอได้เขียนนิทานไว้ให้ยูจิเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องเกี่ยวกับปาฏิหาริย์

คนตายจะกลับมามีชีวิตตลอด 6 สัปดาห์ในฤดูฝน

ทั้ง 2 พ่อลูก มีชีวิตอยู่กับความหวังที่มิโอะจะกลับมาในฤดูฝน

แล้วเธอก็กลับมาจริงๆ ค่ะ


เธอกลับมาในสภาพไร้ความทรงจำในวันแรกของฤดูฝนที่สายฝนโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย
เธอจำอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว
พ่อลูกจึงต้องโกหกเธอว่า เธอนอนป่วยมาตลอด แล้วเมื่อพวกเขาพามิโอะออกไปเดินเล่นในป่า เธอก็ความทรงจำหายไป
และเธอก็เชื่อเช่นนั้น

เธอกลับมาอยู่บ้านที่เคยอยู่
กลับมาทำหน้าที่แม่พร้อมๆกับสร้างความทรงจำใหม่

ตอนแรกๆก็ไม่สนิทใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน
แต่มิโอะก็ได้รับฟังเรื่องราวของเธอเองจากปากของทาคุ
ทั้งเรื่องที่พวกเขาเคยเรียนอยู่ห้องเดียวกัน
ทาคุแอบรักมิโอะมาตลอด แต่พอจบม.ปลายมิโอะก็ไปเรียนต่อที่โตเกียว

ตอนปิดเทอมทาคุก็หาข้ออ้างออกไปเจอมิโอะได้ แล้วทั้ง 2 คนก็เดทกัน พอเปิดเทอมก็ส่งจดหมายรักหากันตลอด (น่ารักเนอะ)

แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ทาคุมีโรคประจำตัว
สมองของทาคุมีการสะสมสารเคมีที่เกี่ยวกับระบบการเคลื่อนไหวมากเกินไป
เกิดจากที่เขาหักโหมใช้ร่างกายในการแข่งวิ่งตอนม.ปลาย

จะเกิดอาการช็อกเมื่อออกกำลังมากเกินไป

ทาคุทำกิจกรรมต่างๆได้ไม่ถึงครึ่งของคนปกติด้วยซ้ำ
เขาไม่อยากเป็นภาระของมิโอะ เขาจึงขอเลิกกับเธอ

มิโอะเสียใจมาก เธอจึงกลับโตเกียวไป

ทาคุเคยไปโตเกียวเพื่อตามหามิโอะ แต่ทาคุก็เห็นมิโอะเดินไปกับชายอื่น เขาจึงตัดใจ

แต่แล้ววันหนึ่ง มิโอะก็มาหาทาคุพร้อมกับบอกว่าเธอจะแต่งงานกับเขา
หลังจากนั้นพวกเขาก็มียูจิ



ดูเหมือนมิโอะจะตกหลุมรักทาคุอีกครั้ง
ครอบครัวก็กลับมาเป็นครอบครัวที่อบอุ่น

2 พ่อลูกรู้ดีว่าปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นนี้จะจากไปพร้อมกับฝนสุดท้ายของฤดู
ภาพที่ยูจิพยายามผูกตุ๊กตาไล่ฝนให้กลับหัวเพื่อเรียกฝนแทนนั้น แสดงถึงอาการกลัวที่จะสูญเสียแม่ไปอีกครั้ง


มิโอะเจอไดอารี่สมัยเรียนของตัวเอง เธออ่านมันแล้วเธอจึงได้รับรู้ว่าเธอจะต้องจากไปในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
1 อาทิตย์ก่อนหน้าวันเกิดยูจิเธอจึงไปร้านเค้กเพื่อสั่งเค้กวันเกิดล่วงหน้า 12 ปีให้ยูจิ

ทั้งครอบครัวใช้เวลาในคืนนั้นอย่างมีความสุข

วันต่อมาตอนบ่าย ฝนหยุดตก พร้อมกับพระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า
ยูจิวิ่งออกจากโรงเรียนกลับมาบ้านด้วยกลัวว่าแม่จะจากไปโดยไม่บอกกล่าว

มิโอะและยูจิเดินไปในป่าที่มิโอะกลับมา

ฉากที่มิโอะบอกลายูจินั้น เรียกน้ำตาคนเกือบทั้งโรง (ได้ยินเสียงร้องไห้มาจากข้างหลังด้วย เราก็ต่อมน้ำตาแตกเอาตอนนี้แหละ)
ยูจิที่ไม่อยากให้แม่จากไปนั้น พยายามหาใบโคลเวอร์ 4 แฉก ด้วยหวังว่าถ้าหาพบ ปาฏิหาริย์จะคงอยู่ตลอดไป

ทาคุวิ่งกระหืดกระหอบกลับมา อาการเกือบกำเริบอยู่หลายครั้ง

แต่สุดท้ายเขาก็มาทันเวลา
ทาคุได้พบกับมิโอะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะจากไป ท้องฟ้าแจ่มใสในปลายฤดูฝนดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายสำหรับครอบครัวนี้เหลือเกิน

ทาคุและมิโอะยืนแนบชิดกันอย่างเงียบๆ ในขณะที่น้ำฝนสุดท้ายหยดลงในแอ่งน้ำ

เงาของคนทั้งคู่ในสายน้ำกระเพื่อมไหวพร้อมๆกับภาพเงาของมิโอะที่หายไป
------------------------------------------------

หลังการจากไปชั่วนิรันดร์

ทาคุพบไดอารี่ของมิโอะ

ได้รับรู้ว่าที่จริงแล้วมิโอะก็แอบรักเขามาตลอด
รักของทั้งคู่ต่างก็เป็นรักที่ไม่ต้องการการตอบสนองทั้งคู่ จึงไม่มีใครคิดจะบอกรักออกมาก่อน

ในวันที่ทาคุไปหามิโอะที่โตเกียวนั้น มิโอะเห็นทาคุ และวิ่งตามเขาไปท่ามกลางสายฝน
เธอถูกรถชนและหมดสติไป

และเรื่องราวปาฏิหาริย์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น แท้จริงแล้วคือมิโอะในวัย 20 ปีที่ข้ามเวลาไปในอนาคต!!!

เมื่อมิโอะหายไปจากโลกอนาคตในปลายฤดูฝนนั้น เธอก็ฟื้นกลับมาในโลกที่เธออายุ 20 อีกครั้ง
มิโอะรู้แล้วว่าเธอจะต้องทำอะไร

เธอจึงไปหาทาคุแต่งงานกัน และให้กำเนิดยูจิขึ้นมา เพื่อให้อนาคตที่เธอเห็นนั้นเกิดขึ้นจริง

"I wanna be with you"


----------------------------

ดูตอนจบแล้วรู้สึกว่ามันเกินๆยังไงไม่รู้
ถ้ามันจบตอนที่มิโอะหายไปเลย น่าจะดูดีกว่าเยอะ >>> ชอบหนังจบแบบคาใจ อิอิอิ

แต่ยังไงก็ตาม หนังเรื่องนี้เป็นหนังดีๆอีกเรื่องที่เราได้ดู
ไม่รู้สึกผิดหวังกับเงินที่เสียไป

ถึงแม้ว่าซับเรื่องนี้จะด๊องแด๊งไปบ้าง แปลคำพูดของเด็กผู้หญิงเป็น "ครูครับ" อะไรอย่างงี้
แต่ก็พอรับได้ล่ะ ไม่ใช่ความผิดของหนังนี่นา มันขึ้นอยู่กับคนแปลซับตะหาก

แถมเรายังรู้สึกรักครอบครัวขึ้นมาอีกเยอะเลย
การสูญเสียครอบครัวเป็นเรื่องโหดร้ายนะ

รีบใช้เวลาอยู่กับครอบครัวให้มากที่สุด ก่อนที่จะไม่มีโอกาสดีกว่านะคะ.....


Create Date : 29 พฤษภาคม 2548
Last Update : 29 พฤษภาคม 2548 0:10:47 น. 22 comments
Counter : 523 Pageviews.
Share

 
อยากดูจัง..มีแต่คนพูดถึง

อยากร้องไห้ แหะๆ


โดย: zaesun วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:0:44:02 น.  

 
ไปดูเรื่องนี้กับว่าที่แฟน ซึ่งตอนนี้กลายเป็นแฟนไปแล้ว อิอิ
ชอบนะครับ น้ำตาซึมเลย แต่เห็นด้วยว่าถ้ามิโอะหายไปเลยจะดีกว่า
เป็นหนังเอเชียเรื่องแรกที่ดูเป็น soundtrack ครับ
ปกติก็ฝากชะตากรรมไว้กับทีมงานพันธมิตร -_-"


โดย: Mint@da{-"-} วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:0:45:53 น.  

 
อิอิ ดูเรื่องนี้แล้ว ตั้งแต่ สัปดาห์แรกร้องไห้โยเยตามประสาจ่ะ

เขียนไว้เหมือนกัน เพราะประทับใจตัวเรื่อง และ กลุ่มคนที่ได้ไปดูด้วยกัน


รักลิโด้มากมาย ค่ะ


โดย: พี่ก้อย (WhaT iT'S W๐l2tH ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:1:28:40 น.  

 
ดีใจด้วยนะครับ ที่ดูเรื่องนี้แล้วได้แฟน ส่วนตัวผมคงต้องกอดหมอนต่อไปแหะ เรื่องนี้ผมชอบมากๆครับ อยากให้คนที่เข้ามาอ่านเนี่ย ไปดูกันนะครับ ไม่รู้จะเชียร์ยังไงแล้ว


โดย: ลูกบ้าเที่ยวสุดท้าย IP: 61.90.250.17 วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:1:32:58 น.  

 
"ผมรักฤดูฝน ถึงแม้ว่ามันจะสั้นแค่ 6 สัปดาห์"


โดย: พี่ก้อย (WhaT iT'S W๐l2tH ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:1:36:09 น.  

 
อยากกกกดู...


โดย: prncess วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:8:43:58 น.  

 
ชอบดูหนังคนเดียวเหมือนกัน..ถ้าเป็นหนังที่อยากดูจริงๆ
การไปดูหนังกับเพื่อน ถือเป็นการสังสรรค์พบปะเพื่อนฝูง
ฟ้าจะไม่ถือเป็นการดูหนัง...

ถ้าโรงหนังจะชอบเฮาส์มากๆ เอิกส์ ชอบบรรยากาศ
พี่คนขายตั๋วแอบรู้ไต๋ด้วย ก๊ากก
หนาวเหน็บ คนน้อย ไกล....ไปยากได้ใจ หึหึหึ

โคลเวอร์ 4 แฉก...นึกถึงแรคนารอคเลย แหะๆ
ฟ้าไม่ค่อยอยากดูภาพยนตร์เรียกน้ำตา...
เพราะรู้ดีว่าคนที่สร้างภาพว่าเข้มแข็งอย่างตัวฟ้าเอง
แท้จริงข้างในแล้วอ่อนแอมากแค่ไหน

....โดยเฉพาะเรื่องครอบครัว...

เพราะหนังที่ฟ้าร้องไห้แบบไม่อายใคร
ก็มีแค่เรื่อง Autumn in my Heart เฉพาะในช่วงวัยเด็กของพระเอกนางเอก
ฟ้าไม่เคยดูหนังรักแล้วเศร้าสะเทือนใจ...
...แต่อ่อนแอได้ง่ายๆ ถ้ามันเป็นเรื่องเศร้าของครอบครัว ไม่ว่าจะพ่อ แม่ พี่น้อง...

พอได้ไปเผชิญโลกภายนอกอันโหดร้าย
ฟ้าอาจจะหัวเราะ ยิ้ม ทำหน้าเมินเฉย ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ
แต่เพียงกลับบ้านมาได้เห็นหน้าแม่...
...ก็จะร้องไห้ได้อย่างไม่มีเหตุผล...ซึ่งแม่ก็ได้แค่ปลอบ
เพราะแม่ก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
....แม้แต่ฟ้าเอง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น
รู้สึกได้แต่น้ำตาที่รินไหลออกมาเองอย่างห้ามไม่ได้

เผลอเมนท์ยาวอีกแล้ว แหะๆ
โรคน้ำท่วมทุ่งนี่ฟ้าแก้ไม่หายจริงๆ แฮะ


โดย: FaAS วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:12:15:12 น.  

 
ข้ามส่วนของตัวหนังไป ไม่ได้อ่านนะจ๊ะ อิอิ
ยังไม่อยากโดน spoil จ้า


ชอบลิโด้มากๆเหมือนกัน ยืนหยัดฝืนกระแสได้ไงนะนี่ เจ๋งอ่ะ


โดย: ~nawo~ วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:13:00:08 น.  

 
บังเอิญเราไม่ชอบแนวนี้ว่ะ แต่เราก็ชอบไปลิโด้นะ...

แต่อีกแหละ เราก็ชอบสตาร์วอร์ส เหอะๆๆ

รอตังอยู่ เดี๋ยวจะไปดูทุกเรื่องที่อยากดูเลย แง่งๆๆ


โดย: nanoguy unlog IP: 203.151.140.111 วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:13:32:11 น.  

 
ด้วยเหตุผลบางประการทำให้พลาดหนังเรื่องนี้ตลอด พลาดไปพลาดมาอยู่เนี่ย
ไม่รู้จะได้ดูรึเปล่า ไม่อยากดูคนเดียวอ่ะ กลัวเหงา >.<


โดย: Nessa วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:14:00:41 น.  

 
Lido is a great alternative for the real film lovers!!



โดย: Le Petit Panx วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:1:03:18 น.  

 
แวะมาทักทายค่า


โดย: zaesun วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:2:01:45 น.  

 
ไม่ชอบทีมพากย์พันธมิตรเหมือนกันค่ะ ชอบตลกฝืด เค้ามีมีบทพูดก็พากย์จั๊ง...แต่ซื้อแผ่นมาเป็นต้องเจอ (แผ่นบางเรื่องไม่มี sound track)


โดย: L.I.R.A. วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:9:08:12 น.  

 
น่าดูอ่า เค้าอยากดูๆ ทำไมต้องเข้าแต่ในกรุงเทพด้วยฟะ


โดย: อะ-โล-ฮ่า วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:13:15:56 น.  

 
หนังเรื่องนี้ฉายที่ลิโดที่เดียวเหรอคับ ไม่ค่อยได้ไปแถวนั้นแล้วอ่ะ แก่เกินวัย 555


โดย: byxgy วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:14:42:14 น.  

 

ไม่ได้ไปดูหวะ


โดย: ฝ้ายน้อย IP: 61.91.44.11 วันที่: 1 มิถุนายน 2548 เวลา:21:43:52 น.  

 
ขอไม่อ่านสปอยละกัน อิอิ
เพราะเป็นหนังที่ตั้งใจอยากดูเรื่องนึง
คงต้องรอแผ่น cd อีกแว้วว = ="
อยากให้ลิโด้มาเปิดที่เชียงใหม่จัง
รู้สึกหนังดีๆจะเข้าที่ลิโด้หมดเลยอ่ะ


โดย: Mowcup IP: 202.28.27.4 วันที่: 2 มิถุนายน 2548 เวลา:11:28:35 น.  

 
อัพไดแล้วเว้ย!!

อืมมม.... หนังแปลกดี

น่าสนจายยยย.....

ตอนนี้แกคงกำลังนั่งเรียน เอนคอนเซป อยู่สินะ...


555


คิดถึงแกขึ้นมาตะหงิดๆๆ



โดย: mr.x IP: 203.151.140.117 วันที่: 3 มิถุนายน 2548 เวลา:18:12:16 น.  

 
อยากดูมั่งอ่า เดี๋ยวนี้ห่างหายจากโรงหนังมากๆ เลยอ่ะ


โดย: tiffee วันที่: 4 มิถุนายน 2548 เวลา:21:27:32 น.  

 
ดุเรื่องนี่ยัง

you i love

เราว่าน่ารักดีนะ

เป็หนังรัสเซีย
ไม่รุออกไปยัง
ฉายที่เฮ้าส์ อาร์ซีเอ


โดย: ภพ IP: 202.47.238.227 วันที่: 5 มิถุนายน 2548 เวลา:19:22:48 น.  

 
เสียใจด้วยที่ฉันเป็นคนหนึ่งที่ดูแล้วไม่ร้องไห้


โดย: iNk IP: 58.8.153.173 วันที่: 13 มิถุนายน 2548 เวลา:19:25:44 น.  

 
มีแต่หนังเกย์???
แกช้านยังไม่ได้ดูโตเกียว เลยอ่ะ++
เห็นแกเขียนแล้วอยากดูจัง


โดย: ^_^^^^ lalin IP: 161.200.255.162 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:15:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

myo
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs
[Add myo's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.