• บ้านหลังแรก
• เที่ยวเมืองไทย...ไม่ไปไม่รู้

ความเป็นมาก่อนซื้อบ้าน ได้อ่านเรื่องของเพื่อนๆ พี่ๆ ในพันทิพย์กันมามาก พอคิดแล้วก็ นึกได้ว่า กว่าเราจะตกลงใจซื้อบ้านหลังนี้มาก ก็ใช้ง่าย เลยขอเราประสบการณ์ตลกๆๆ แปลกๆๆ มาฝากก็หละกัน ทุกคนคงมีความหวังมี่จะมีบ้านเป็นของตัวเองกัน ของครอบของเราก็เหมือนกัน ว่าซะวันหนึง พวกเราควรจะมีบ้านของตนเอง กันซะที ปัจจุบัน บ้านที่พ่ออยู่เป็นบ้านพักข้าราชการ กับส่วนเรานั้นก็มาพักกับญาติ ทำให้เรากับพ่อต้องแยกกันคนอยู่คนละฝั่งมุมเมือง พ่ออยู่ปทุม เราก็อยู่สมุทรปราการ ชีวิตความอบอุ่นก็ยังคงมีปกติ ก็ใช้โทรคุยกันบ้าง แต่แล้วความเปลี่ยนแปลงก็มาถึงพวกเราอยากไม่ได้ตั้งใจ (เป็นการเปลี่ยนแปลงที่พวกเรารอคอย) เนื่องจากวันนั้นเราไปดูบ้านเล่นๆๆ ตามสไตล์ คนว่างงาน ก็เรียนโทนิหน่า บ้างวันไม่มีเรียน แต่เบื่อบ้านก็ออกไปความสุขใส่ตัวซะหน่อย เมื่อไปถึงโครงการก็ไปติดต่อกับทางสำนักงานขาย และเค้าก็พาเราเข้าไปดูบ้านตัวอย่าง อืมบ้านสวยดีเน้อ แต่พ่อ คงจะไม่เอาอีกแหละ เพราะเราเองไปดูบ้านมาหลายครั้งพระบิดาก็ไม่เคยจะตกลงใจซื้อสักที่ แล้วเราก็เริ่มวาดความฝันในอากาศ เอาเป็นว่า ลองพูดกับพ่อดูก็ได้วะ เพื่อฟลุก แต่ในใจนะ คิดว่าคงไม่ได้ชัวร์ คืนวันนั้นเราโทรไปหาพ่อ พร้อมบอกสัพคุณความดีของบ้านหลังนี้ทุกประการ เรียกได้ว่าพนักงานขายยังอายเลยหละ มีอะไรดีเราขนมาพูดหมด พูดๆๆ เข้าไป พ่อก็เลยตอบกลับมาเหมือนว่าตัดความลำคาญ เออ พรุ่งนี้ฉานจะไปดูบ้านหลังนี้กับแก เอาแล้ว อยากน้อยก็น่าจะมีแนวโน้มที่ดี ดีนะตอนเรียนป.ตรี อยู่ชมรมวาทะศิลป์ เลยโน้นน้าวจิตใจคนได้บ้าง แต่ในใจก็ยังคิด ตูดูมา 10 กว่าโครงการ ชวนไปดูก็ไม่เคยตกลงซักที เอาเป็นว่าได้เข้าไปดูบ้านเล่นๆๆ ก็ดีโว้ย ก่อนนอนเราไปสวดมนต์ขอให้พ่อชอบด้วย เอานะเอาเป็นที่พึ่งทางใจไว้ก่อนหละกัน วันรุ่งขึ้น พระบิดามาถึงประมาณ 4 โมงกว่าๆๆ สำนักงานขายยังเปิดอยู่ ก็เลยเข้าไปหน่อย พอเข้าไปดู ตอนแรกนะ เราหวังไว้แค่บ้านแฝดเองนะ เพราะเราชอบการเล่นระดับ พอดูไป คุยกันไปมา ยกเอาว่าถ้าไม่อยู่ขายต่อคงได้ราคาดี เพราะมันจะเป็นสุวรรณภูมิ อ้าวโน้นอ้างนี้ อธิบายรายละเอียดในบ้านให้พ่อฟังจนคนขายได้แต่ยื่นเฉยๆๆ มอง เอาสบายดีเน้อ มีคนอธิบานแทนเสร็จสับ และแล้วคำที่เราต้องการก็มาถึงพ่อบอกว่าอืม พวกแกชอบบ้านนี้แน่แล้วนะ เอาแล้วนะ ตกลงเราจะจอง หน้าบานฝันหวานเลยตอนนี้ เราจะไดบ้านแล้ว แต่เพื่อความแน่ใจ พ่อจะเอาบ้านแบบไหนเหรอ เอาบ้านแฝดช่ายไหม โอ้พระบิดาตอบว่าใครบอกแก เอาบ้านเดียวสิ จะมาอยู่ด้วยกันทั้งที ซื้อทำไมวะบ้านแฝด (เรากับพ่อแยกกันอยู่มากว่า 15 ปีแล้ว ตั้งแต่เราเข้ามาเรียนมัธยม ส่วนมารดาจากเราไปนานแล้ว) พอไปคุยที่สำนักงานขาย อ้าวฝันของเราต้องหยุดอยู่ เนื่องจากทางโรงกาบอกว่าบ้านไม่มี เค้าจองไว้หมดแล้ว ต้องรอ เค้ามายกเลิก เวรกรรม พอพ่อตกลงยังต้องมารอคนเข้าไม่เอาอีก โถ่ทำไม่ชีวิตมันยากจังเลย แม้แต่บ้านแผดคุณเธอยังไม่เหลือไว้ให้เลย คิดแล้วก็เลยบอกไปว่า ถ้ามีใครไม่เอา ก็บอกมาหละกัน เราจะไปจอง จากนั้น ฝ่านไปแต่ละวัน เราก็เฝ้าโทรไปถามว่าตกลง สรุปได้หรือยัง ถามมันเข้าไป จนคนในสำนักงานขายจำหน้าได้หมดแล้วมั้ง เอาเถอะ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้น เนื่องโครงการนี้ สามารถจองโดยวาจาได้ เค้าจะรอจนกว่าคนซื้อไม่เอาจริงๆๆ ถึงจะยอมขายให้คนใหม่ (บ้างครั้งก็ชอบนะวิธีการนี้ แต่บ้างครั้งมันทำให้เราเสียเวลามากเหมือนกัน) ในที่สุดฝันก็เป้นจริงเจ้าของบ้านที่เราได้มา เค้าย้ายหลัง เสร็จเรา เรารีบแจ่นเข้าจอง เนื่องจากกลัวจะโดนขายไปอีก ในที่สุดเราก็จะมีบ้านหลังแรกเป้นของครอบครัวเราซักที บ้านหลังน้อยที่เราค่อยดูมันเป็นรูปเป็นร่าง แปลนบ้าน ขอรับ   Create Date : 17 ธันวาคม 2548     Last Update : 1 มกราคม 2552 8:04:06 น. Counter : 516 Pageviews.   13 comment Share Tweet

• pill
• Webmaster - Bloggang