พัก blog ไปนาน เพราะไม่ได้เที่ยวที่ไหนเลย ครั้งสุดท้ายก็ก่อนปีใหม่ ไปเที่ยวเหนือ นั้นแหล่ะ ช่วงนี้ไม่รู้จะเล่าเรื่องอะไร หมดมุข หมดไฟ 

ไปลองสมัคร facebook กับเขาดูบ้าง เพราะเวลาเจอหน้าเพื่อนแต่ล่ะคน มันชอบถามว่ามี facebook มั้ย…  พอตอบว่าไม่มี ดันย้อนกลับมาอีกว่าล้าสมัย…ไม่เข้าถึง Social Network 

พอทำ facebook มาประมาณ 2 อาทิตย์ มีเพื่อน 5 คน ที่เหลือเป็นญาติ อะไรฟ่ะ?…นอกนั้นมันไม่รับ add… ตลกฉิบเป๋ง…อยากจะหัวเราะดังๆ เป็นภาษาเกาหลี แต่ไม่รู้ว่าเกาหลีหัวเราะยังไง…ตอนไม่มีมันชวนจัง พอมีแล้วมันไม่รับ add...อุตส่าห์ทันสมัยแล้วนะเนี่ย เล่นไปเล่นมาก็งั้นๆ มันดีมากในเรื่องสื่อสาร จนทำให้ใครหลายคนแทบจะทิ้ง email ไม่ยอมเปิดอ่านกันเลย

แล้วคนอื่นเขาคุยกัน เราจะต้องรู้เรื่องไปทำไม นี่เรากลายเป็นคนสอดรู้สอดเห็นตั้งแต่เมื่อไหร่ มันไม่ช่าย….ย มันไม่ใช่…ตัวตนของเค้าอ่ะ….พอเริ่มกด log in เข้า facebook ทั้งๆที่ไม่ตั้งใจที่จะรู้เรื่องของคนอื่น แต่คุณพี่ Mark Zuckerberg ก็หยิบมาให้เราดูในหน้าแรกเลย ใครทำอะไร เคลื่อนไหวยังไง ใครโพสต์ให้ใคร ใครคุยกับใคร เขาคุยกันเรื่องอะไร โอ๊ย…สารพัด ไม่อยากดูก็ได้ดูอ่ะ…มันไม่ช่าย…..ย

นั่งว่างๆ ลองคลิ้กไปดูหน้า facebook ของคนที่รู้จักบ้างและไม่รู้จักบ้าง ไม่น่าเชื่อ…บางคนมีเพื่อนหลายร้อย บางคนมีเพื่อนเป็นพัน อะไรกันนี่ เขาเหล่านั้นทำงานอะไรกันเหรอ ช่างเป็นคนกว้างขวางยิ่งนัก  เป็นคนดังก็ไม่ใช่…เหตุใดจึงมีเพื่อนฝูงมากมายเยี่ยงนี้…หันกลับมามองตัวเรายังเหมือนเดิม คือ มีเพื่อน 5 คน จะเข้าสัปดาห์ที่ 3 แล้วนะ ช่วย add.. ทีเถอะ…ฮิ้ว..ฮิ้ว..ฮิ้ว…ว

แต่ว่าตอนนี้คิดถึง blog อยากกลับมาหา blog แต่ยังไม่มีเรื่องใหม่ๆมาเขียน เลยเก็บภาพมาแต่งเล่นๆ คั่นเวลาไปก่อนนะ

Create Date : 30 พฤษภาคม 2555
Last Update : 1 มิถุนายน 2555 2:43:40 น.		31 comments
Counter : 3726 Pageviews.
Share Tweet