Bloggang.com : hathairat2011

เรื่องลึกลับของเด็กชายในกล่อง ปริศนาที่ยังไม่มีคำตอบ

“America’s Unknown Child” หรือ “The Fox Chase Boy เป็นคดีสยองลึก ๆ ที่ยังคงเป็นปริศนาจนถึงปัจจุบันด้วยคำถามที่ว่า การตายของเด็กชายลึกลับในคดีดังกล่าวเป็นอุบัติเหตุที่น่าเศร้าหรือการฆ่าที่โหดร้ายโดยเจตนากันแน่? ใครฆ่าเขาและฆ่าทำไม? ทำไมต้องจัดศพในสภาพพิศวง ด้วยการเปลือยร่างเด็กชายยัดใส่ในกล่องกระดาษแข็ง แล้วนำทิ้งในที่รกร้าง และที่น่าพิศวงคือเด็กชายคนที่ตายคนนี้เป็นใครกันแน่? ทำไมไม่มีรายงานเด็กหายไป? ทำไมถึงไม่มีใครเลยที่มาแสดงตัวเป็นพ่อแม่หรือผู้ปกครองของเด็กผู้ตาย? แม้ว่าคำถามเหล่านี้จะเป็นคำถามง่ายๆ แต่กลับทำให้หลายฝ่ายที่พยายามไขปริศนาต่างงงงวยกว่าสี่ทศวรรษที่ผ่านมา ความตายลึกลับของเด็กชายไม่ได้การไข จนกลายหนึ่งคดีที่ลึกลับที่สุดในแฟ้มอาชญากรรมในประเทศสหรัฐอเมริกา ในศตวรรษที่ 20 ที่แม้แต่นี้นักสืบคดีฆาตกรรมในฟิลาเดลเฟีย เอฟบีไอ หรือแม้กระทั่ง Vidocq Society องค์กรที่มีความเชี่ยวชาญในการไขปริศนาคดีฆาตกรรมก็ไม่สามารถไขคดีนี้ได้

เด็กชายในกล่อง (The Boy in the Box)

ในปี 1957 ณ ถนนซัสคีฮันน่า ถนนแคบ ๆ ที่พบกระจัดกระจายทั่วไปในฟอกซ์เชส (Fox Chase) ทางตะวันออกเฉียงเหนือของฟิลาเดลเฟีย ในตอนนั้นถนนแห่งนี้ยังไม่ค่อยมีสิ่งปลูกสร้างของมนุษย์เท่าใดนัก อย่างมากก็มีเสาไฟฟ้า ทำให้สองข้างทางเต็มไปด้วยป่ารกเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์เล็กจำพวกกระต่ายหรือหนูจึงจะเป็นที่นิยมของคนในแถบนั้นที่นิยมมาล่าสัตว์เป็นงานอดิเรก นอกจากนั้นยังเป็นที่ทิ้งขยะอีกส่งผลทำให้บรรยากาศที่แห่งนี้ค่อนข้างจะรกร้างและวังเวงจึงไม่แปลกอะไรที่จะมีใครสักคนที่จะเอาศพมนุษย์ไปทิ้งบริเวณพื้นที่แห่งนี้

จุดที่พบกล่อง

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ เฟรเดอริก เจ. เบโนนิค นักเรียนจากมหาลัยอายุ 26 ปี ได้ขับรถตามถนนทางทิศตะวันตกในช่วงบ่ายของวันจันทร์เวลา 15:15 น. เขาเห็นกระต่ายกระโดดออกจากพุ่มไม้ และคิดว่าจะหยุดรถเพื่อไล่ล่ามัน ในขณะที่ออกนอกรถเขาก็วางที่ดักหนูมัสคแร็ต (หนูขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง) ในป่าแถบนั้น ในตอนนั้นเองเขาได้เห็นกล่องกระดาษแข็งขนาดใหญ่ และเขาก็สะดุดสิ่งที่ยื่นออกมานอกกล่อง ตอนแรกเขาคิดว่าอาจเป็นตุ๊กตายาง แต่หากมองดี ๆ แล้วมันเป็นศพเด็กของจริง หากแต่ชายหนุ่มกลับไม่แจ้งตำรวจเพราะว่าการหาหนูมัสคแร็ตนั้นผิดกฎหมาย (ตำรวจยังสืบทราบอีกว่าเด็กหนุ่ม คนดังกล่าวมีนิสัยชอบแอบมองผู้หญิงในบริเวณสถานศึกษาที่ตั้งอยู่แถวนั้น) จนกระทั้งเช้าวันถัดมา เวลาสิบโมงเจ้าหน้าที่ตำรวจถึงจะได้รับแจ้งว่าพบศพเด็กชายในกล่องจากนักศึกษาวิทยาลัยคนเดียวกับพบศพรายแรก เนื่องจากเขาได้ยินข่าวเด็กหญิงถูกลักพาตัวในนิวเจอร์ซีย์เลยคิดว่าเด็กหญิงคนดังกล่าวคือเด็กที่เขาเห็น เขาเลยโทรไปหาตำรวจ

เมื่อตำรวจรับแจ้งความ ก็รีบรุดมาที่เกิดเหตุ มีการพบศพเด็กชายลึกลับไม่ทราบชื่อเป็นชาวคอเคเซียน (ฝรั่งขาว) อายุประมาณ 4 ถึง 6 ปี อยู่ในสภาพเปลือยกายห่อด้วยผ้าห่มเก่าลายสก็อตราคาถูก นอนหงายหน้าอยู่ในกล่องกระดาษขนาดใหญ่ที่มองคร่าว ๆ คิดว่าจะเป็นตุ๊กตาถูกทิ้งมากกว่าศพคนจริง เนื่องจากกล่องและผ้าห่มปิดมิดทำให้มองเห็นไม่ถนัด อีกทั้งสถานที่ทิ้งเป็นที่รกร้างและเป็นที่ทิ้งขยะข้างทาง ร่างกายของเด็กแห้งและสะอาด แขนของเด็กถูกพับอย่างระมัดระวัง
เล็บมือและทรงผมถูกตัดสั้นและเรียบร้อยแม้ผมนั้นขาดแหว่งหาย ๆ คาดว่ามีคนตัดฝีมือการตัดไม่ดีนักและน่าจะตัดในช่วงที่เขาตายแล้ว เด็กมีส่วนสูงประมาณ 40 ½ นิ้ว หนักประมาณ 30 ปอนด์ มีตาสีฟ้าผิวขาวซีดคาดว่าน่าจะเป็นโรคขาดสารอาหาร (จากการตรวจสอบเด็กไม่ได้กินอาหารสองหรือสามชั่วโมงก่อนตายของเขา) เด็กมีผมสีน้ำตาลอ่อน หรือผมสีบลอนด์และมันเพิ่งได้รับการตัดเมื่อเร็วๆ นี้ เหมือนกับว่าเจตนาพยายามปกปิดตัวตนของเด็ก แต่กระนั้นก็เชื่อว่า เด็กผู้ตายน่าจะได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดีในครั้งที่มีชีวิตอยู่พอสมควร

สภาพศพ

ศพเด็กผู้ตายมีบาดแผลทั่วร่างโดยเฉพาะบนหัวและใบหน้าที่ดูรุนแรงมากที่สุด ส่งผลทำให้ใบหน้าของเด็กบอบซ้ำ และบวมคาดว่าจะได้แผลรุนแรงนี้เด็กน่าจะรับในช่วงเวลาเดียวกันและนี้คงเป็นสาเหตุทำให้เด็กเสียชีวิต นอกจากนี้ยังมีรอยแผลบนร่างกายเด็กถึง 7 แห่งแต่ไม่ถึงขั้นเสียชีวิตแต่อย่างใด ที่น่าพิศวงคือร่างกายของเด็กคนนั้นแห้งและสะอาด มีรอยย่นหยาบที่ฝ่าเท้า แสดงให้เห็นว่าเด็กชายถูกแช่น้ำในระยะยาวนานก่อน หรือหลังเสียชีวิต ส่วนการชันสูตรระยะเวลาเสียชีวิตของเด็กนั้นระบุได้ยากเพราะว่า สภาพอากาศที่พบศพนั้นเย็นสบาย ทำให้การระบุระยะการตายของเด็กเป็นไปได้หลายทางคือ เด็กอาจจะตายมาแล้วสองหรือสามวัน หรือ สองหรือสามสัปดาห์ก็ได้ทั้งนั้น ด้วยสภาพศพของเด็กชายนั้นดูรู้เลยว่าน่าพิศวงและน่าเวทนา ทำให้ตำรวจบางคนได้บรรยายในวันนั้นไว้ว่า

"ผมเคยมีประสบการณ์ร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่สองมาก่อน ผมเห็นคนจำนวนมากที่ถูกทำร้ายร่างกาย แต่กรณีนี้ผมได้สัมผัสอะไรบางอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน" แต่กระนั้นตำรวจบางนายคิดว่าคดีนี้คงจะเป็นคดีธรรมดาที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไร เด็กผู้ตายน่าจะเป็นคนแถว ๆ นี้ และคดีคงจบเพียงไม่กี่เดือน ปรากฏว่าหนึ่งเดือน สองเดือนผ่านไป สามเดือนผ่านไป คดีเด็กชายลึกลับก็ไม่สามารถไขกระจ่างได้ และมันได้กลายเป็นคดีลึกลับคดีหนึ่งในประวัติศาสตร์ของประเทศสหรัฐอเมริกาในที่สุด

สาเหตุที่ทำให้คดีเด็กชายในกล่องนี้ลึกลับ นอกเหนือจากหลักฐานกายภาพที่ตำรวจพบจะไม่สามารถสาวตัวที่มาของเด็กหรือไม่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีแล้ว

ในด้านหลักฐานสำคัญของคดี สิ่งแรกเลยคือกล่องกระดาษแข็งขนาดใหญ่ที่เด็กชายถูกยัดนั้น เป็นกล่องบรรจุผลิตภัณฑ์เปลเด็กทารกจาก JC Penney ผลิตเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน 1956 และน่าจะถูกขายระหว่างวันที่ 12 มีนาคม 1956 และ 16 กุมภาพันธ์ 1957 ตัวกล่องค่อนข้างเปราะบาง ในตอนพบศพเด็กในกล่องนั้นกล่องยังอยู่ในสภาพดี และแห้งแม้ชื้นด้านนอกแต่ยังคงสภาพอยู่ และไม่สามารถสาวตัวผู้ซื้อผลิตภัณฑ์ได้เนื่องจากไม่มีการระบุผู้ซื้อผลิตภัณฑ์ดังกล่าว กล่องถูกนำไปห้องแล็บเอฟบีไอเพื่อวิเคราะห์ ผลปรากฏว่าไม่พบรอบนิ้วมือที่น่าสงสัยใด ๆ ทั้งสิ้น

ส่วนผ้าห่มที่ใช้คลุมตัวเด็กชายนั้น ตัวผ้าทำมาจากผ้ากำมะหยี่สีจางจากผ้าฝ้ายเกรดต่ำราคาถูก ออกแบบลายสก็อตเป็นลายเพชรมีทั้งสีเขียว น้ำตาล และสีขาว ผ้าห่มถูกซักทำให้สะอาดสะอ้าน แต่กระนั้นบางส่วนของตัวผ้าก็หายไป จากการตรวจสอบที่มาของผ้า พบว่ามาจากโรงงานทอผ้าสักแห่งในแคนนาดา แต่กระนั้นผ้าห่มนี้ไม่สามารถเจาะจงผู้ซื้อได้เพราะว่าผ้าห่มดังกล่าวได้รับการผลิตและส่งขายไปทั่วประเทศ ใกล้ ๆ พุ่มไม้เจ้าหน้าที่พบหมวกลูกฟูกสีฟ้ากับสายหนังและหัวเข็มจัดด้านหลัง ซึ่งน่าจะเป็นของเด็กชาย หมวกดังกล่าวถูกส่งไปยังห้องแล็บเอฟบีไอในการวิเคราะห์ แต่ไม่พบอะไรที่สำคัญเกี่ยวกับรูปคดีเท่าไหร่นัก แต่กระนั้นหมวกดังกล่าวก็ถูกนำมาลงพร้อมกับโปสเตอร์เด็กชายเพื่อตามหาตัวตนที่แท้จริงของเด็กชายไปด้วย

มีการเพิ่มตำรวจหลายนายเข้ามาในพื้นที่แห่งนั้นเพื่อตรวจสอบค้นหาหลักฐานที่น่าจะสาวตัวไปถึงเด็กชายในกล่องผู้ลึกลับนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน ซึ่งกินพื้นที่อาณาเขตจากพื้นที่พบศพถึง 12 กิโล พวกเขาค้นหาป่ารกร้าง ไปจนถึงอาคารร้าง
และพื้นที่อาศัยบริเวณนั้นเกือบทุกจุด แต่ไม่พบอะไรที่น่าสนใจ หลักฐานที่พอเก็บได้คงจะเป็นหลักฐานที่ตกอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุไม่ว่าจะเป็นผ้าเช็ดหน้าสีขาว รองเท้าเด็กสีดำ ผ้าพันคอของเด็ก และผ้ากำมะหยี่สีเหลืองที่เป็นเสื้อของเด็กผู้ชาย ซึ่งขนาดของเสื้อพบว่ามีขนาดพอดีกับศพเด็กผู้ตาย แต่กระนั้นผลจากการตรวจสอบห้องปฏิบัติการทางเคมีของตำรวจผลทดสอบคือลบ

สิ่งที่เป็นความพิศวงของคดีก็คือการตายของเด็กชายที่ไม่รู้ว่าเด็กตายเพราะอะไรระหว่างถูกฆ่าหรือได้รับอุบัติเหตุ คาดว่าก่อนตายเขาคงถูกเลี้ยงดูอย่างดี ส่วนสาเหตุการตายถูกทำร้ายที่ใบหน้าและหัวอย่างรุนแรง แต่ปัญหาก็คือบาดแผลพวกนี้เกิดจากอะไรกันแน่ เด็กคนนี้ถูกฆาตกรรมหรือเป็นอุบัติเหตุ แต่กระนั้นสิ่งที่บ่บอกว่าเด็กน่าจะถูกฆาตกรรมคงจะเป็นร่องรอยการตัดผมขาด ๆ หาย ๆ จากการชันสูตรศพอย่างถี่ถ้วน พบว่าเด็กชายกระดูกไม่หัก แต่มีกากน้ำตาลเข้มภายในหลอดอาหารซึ่งคาดว่าเด็กมีการอาเจียนก่อนตาย ไม่มีร่องรอยถูกทำร้ายทางเพศ ร่างกายมีบาดแผลเป็นคือแผลหน้าอกด้านซ้าย ข้อเท้า และขาหนีบที่น่าจะเกิดการผ่าตัด นอกนั้นเป็นแผลเป็นซึ่งเป็นแผลปกติที่พบในเด็กที่ชอบเล่นซน จากข้อสันนิษฐานจากผู้เชี่ยวชาญหลายฝ่ายได้ระบุว่า เด็กชายคนนี้ได้รับอาหารน้อยและอาจมีการเข้าเฝือกก่อนหรือตาย อายุของเขาน่าจะประมาณ 4 หรือ 5 ปี และชาติกำเนิดของเขาน่าจะมาจากประเทศในตะวันตกเฉียงเหนือหรือตะวันตกกลางยุโรปอาจเป็นสแกนดิเนเวีย เยอรมันตะวันตก อังกฤษ หรือสกอตแลนด์

สิ่งที่พิศวงไม่แพ้กันคือการหาชื่อจริงของเด็กชายในกล่อง ซึ่งเจ้าหน้าที่ในฟิลาเดลเฟียพยายามหาข้อมูลของเด็กจากหลาย ๆ แหล่ง ที่ตอนแรกคาดว่าน่าจะเป็นเด็กที่ถูกลักพาตัวแล้วถูกนำมาฆ่า ไม่ก็เด็กเป็นคนแถวนั้น แต่ปรากฏว่าสืบไปสืบมาก็มือแปดด้าน ไม่มีรายงานเด็กหาย ไม่มีใครระบุตัวตนของเด็กชาย ข้อมูลหลักฐานที่จะระบุตัวตนของเด็กชายก็ไม่มี ผลสุดท้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจที่รับผิดชอบก็จนปัญญากับคดีนี้ในที่สุด เมื่อคดีเด็กชายในกล่องมืดแปดด้าน หลายฝ่ายก็เริ่มให้ความสนใจที่จะเข้ามาช่วยกันพยายามไขปริศนาว่าศพเด็กชายในกล่องผู้ลึกลับคนนี้คือใครกันแน่ ยังได้รับความสนใจจากเอฟบีไอสมาคมแพทย์อเมริกัน สื่อมวลชนทั้งในและนอกประเทศและรวมไปถึง Vidocq Society องค์กรที่มีผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญากรรมสาขาต่าง ๆ เด็กชายในกล่องมีรอยนิ้วมือ รอยนิ้วเท้า นอกจากนี้ยังรอยแผลเป็นของเด็กซึ่งน่าจะมีประวัติการรักษาพยาบาลที่ไหนบ้าง (นอกจากนี้จากการใช้แสงอัลตร้าไวโอเลตส่องที่ตาซ้ายพบว่าเด็กน่าจะมีการรักษาโรคตาเรื้อรัง) ข้อมูลของเด็กชายถูกส่งไปยังโรงพยาบาลทั่วประเทศ แล้วยังขยายไปยังเม็กซิโก แคนาดา และยุโรปแต่น่าพิศวงเพราะจนบัดนี้ก็ไม่มีคำตอบเลยว่าเด็กชายในกล่องคนนี้เป็นใคร?

ส่วนฝ่ายสื่อมวลชนก็มีการลงภาพเด็กผู้ตายลงสื่อต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์หรืออินเตอร์เน็ต โปสเตอร์ของเด็กชายในกล่องที่ถูกถ่ายด้านหน้า ด้านซ้ายและด้านขวา รูปผ้าลายสก็อตและหมวกเด็กพร้อมข้อมูลรายละเอียดต่าง ๆ ถูกแปะไปทั่วสถานที่ทุกแห่งในฟิลาเดลเฟียไม่ว่าจะเป็นที่ทำการไปรษณีย์ ร้านเหล้า และหน่วยงานตำรวจทั่วประเทศ แต่ก็ไม่มีใครที่แสดงตัวเป็นเด็กชายคนนี้เป็นใคร จนมีบางคนถึงขนาดนำศพเด็กชายมาสวมใส่เสื้อผ้าเด็กและถูกจัดวางท่านั่งเพื่อหวังว่ามันจะช่วยคนมีคนจำเด็กชายผู้ตายคนนี้ได้บ้าง (เป็นความคิดของนักสืบเจ้าของคดี ในเดือนพฤศจิกายน 1998) แต่ก็ยังคงดำมืดเหมือนเดิม

แน่นอนว่าคดีดังแบบนี้คงหนีไม่พ้นพวกอยากดัง ที่ชอบมาอ้างว่าตนเป็นฆาตกร คดีนี้มีหลายคนที่พยายามจะให้ตำรวจเชื่อว่าตนเป็นฆาตกรฆ่าเด็กชาย ไม่ว่าจะเป็นพวกที่อ้างว่าเป็นพี่ชายของเด็กที่ถูกลักพาตัวไป หรืออ้างเป็นพ่อแม่ของเด็กก็มีแต่ตำรวจมักปล่อยคนเหล่านี้ไปหลังจากตั้งคำถามไม่กี่คำถาม

สตีเวล เคร็ก ดัมมัน

เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 1955 บุตรชายของทหารอากาศที่ประจำการอยู่ที่มิทเชล แอร์ฟอร์ซเบส นิวยอร์ก ชื่อ สตีเวล เคร็ก ดัมมัน อายุ 34 เดือน ได้หายตัวไปในขณะช็อปปิ้งกับแม่ในซูเปอร์มาร์เก็ตลองไอส์แลนด์ในนิวยอร์ก ตอนแรกหลายฝ่ายเชื่อว่าเด็กชายในกล่องน่าจะเป็นคนเดียวกับสตีเฟ่นเนื่องจากเขามีดวงตาสีฟ้าเหมือนกัน ทั้งสองมีรอยแผลเป็นเล็ก ๆ ใต้คางเหมือนกัน และภาพเอ็กซ์เรย์
พบรอยแตกหักเก่าที่แขนซ้ายเช่นเดียวกัน ด้วยเหตุผลดังกล่าวทำให้พวกเขาเชื่อว่าคดีนี้น่าจะปิดลงได้เสียที แต่หลังจากที่เปรียบเทียบรอยเท้าของเด็กที่ตายแล้วไปให้กรมตำรวจที่นิวยอร์กก็พบว่า มันไม่ตรงกับรอยเท้าของสตีเฟ่น ทำให้กรณีของสตีเฟ่นก็ไม่นำมาพูดในคดีเด็กชายในกล่องอีกเลย จนกระทั่งในปี 2003 ก็มีการตรวจดีเอ็นเอเปรียบเทียบกับเด็กสองคนอีกครั้ง ผลปรากฏว่าเด็กชาย
ในกล่องไม่ใช่คนเดียวกับสตีเฟ่นแน่นอน (ส่วนคดีการหายตัวของสตีเวล เคร็ก ดัมมันก็เป็นคดีที่ปิดไม่ได้เช่นกัน)

ในปี 1961 เคนนีต อี. และไอรีน อเดล ดัดลีย์ เป็นคนงานในเทศกาลคาร์นิวัลที่ถูกจับกุมและจำคุกในลอว์เรนซ์ มลรัฐเวอร์จิเนียในข้อหาเป็นต้นเหตุทำให้ลูกสาววัยเจ็ดปีอดอาหารและปล่อยปะละเลยจนตาย ภายใต้การสอบสวนที่เข้มข้น ทั้งสองสารภาพอีกว่าเขามีส่วนทำให้เด็กถึง 10 คนตายเพราะขาเดสารอาหารและปล่อยปะละเลย พวกเขาทิ้งศพในสถานที่ต่าง ๆ ในรัฐทางใต้ ในที่ร้างตอนแรกที่บางคนพยายามเชื่อมโยงคดีนี้กับเด็กชายในกล่อง แต่สุดท้ายก็พบว่าทั้งสองคดีนี้ไม่เกี่ยวข้องกันแต่อย่างใด

นอกจากยังมีการเชื่อมโยงหลายคดีที่หลายฝ่ายคาดว่าเกี่ยวข้องกับคดีเด็กชายในกล่อง ไม่ว่าจะเป็น คดีเด็กหาย ฆาตกรต่อเนื่องที่ฆ่าเฉพาะเด็ก คดีทารุณเด็ก หากแต่ผลสุดท้ายก็ไม่มีคดีไหนเกี่ยวข้องกับคดีเด็กชายในกล่องแม้แต่น้อย

หลุมศพของเด็กชายในกล่อง

ศพของเด็กถูกฝังในสุสานพอตเตอร์ฟิลด์พร้อมกับโลงเล็กสีขาวเมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 1957 ซึ่งชื่อบนป้ายจารึกเป็นชื่อของบุตรชายนักสืบเจ้าของคดีนี้ โดยที่หน้าป้ายจารึกหลุมศพมีคำจารึกว่า “Heavenly Father, Bless This Unknown Boy.”

ในช่วงปี 1967 มีการนำศพเด็กชายขึ้นมาตรวจสอบ โดยหลายฝ่ายพยายามเอาเทคโนโลยีการสืบสวนสมัยใหม่มาใช้ในการไขคดีนี้ให้กระจ่าง โดยตรวจดีเอ็นเอ เพื่อเชื่อมโยงหาประวัติเด็กชายในฐานข้อมูลดีเอ็นเอระดับชาติ แต่จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้รับคำตอบแต่อย่างใดว่า เด็กชายคนนี้คือใครกันแน่ และทำไมเขาต้องถูกฆ่า??

(หมายเหตุ : เนื่องจากตอนตรวจสอบดีเอ็นเอของเด็กชายในกล่องนั้นเนื้อเยื่อส่วนใหญ่เสื่อมสภาพไม่สามารถตรวจสอบได้ ดังนั้นวิธีการแก้ปัญหาคือการสกัดดีเอ็นเอจากฟัน) เช่นเดียวกับคดีฆาตกรรมอื่น ๆ หลายฝ่ายพยายามหาทฤษฏี ข้อสันนิษฐานต่าง ๆ เพื่อเชื่อมโยงในการแก้คดีนี้ โดยคดีเด็กชายในกล่องได้ถูกตั้งข้อสันนิษฐานสองประการคือ

เรมิงตัน บริสโตวผู้ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตในการพยายามไขคดีนี้

ข้อสันนิษฐานที่ 1 บ้านอุปถัมภ์เด็ก ข้อสันนิษฐานดังกล่าวมีน้ำหนักมากและน่าจะเป็นไปได้มากที่สุด โดยข้อสันนิษฐานนี้เป็นของเรมิงตัน บริสโตวพนักงานสอบสวนจากสำนักงานผู้ตรวจสอบทางการแพทย์ที่พยายามแก้ปริศนาที่ครอบงำจิตใจตลอดชีวิตถึงขั้นใช้เงินส่วนตัวในการติดตามคดีนี้

จากการสืบสวนของเรมิงตัน ในปี 1960 เขาได้ค้นพบบ้านอุปถัมภ์ที่เชื่อว่าเป็นที่อยู่อาศัยเด็กชายนี้ตั้งอยู่ในที่เกิดเหตุ 1.5 กิโลเมตรเท่านั้น บ้านหลังดังกล่าวที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่และกำลังอยู่ช่วงในนำออกขายอสังหาริมทรัพย์ โดยสิ่งที่พบคือเปลเด็กที่ผลิตโดยบริษัท JC Penney นอกจากนี้เขายังพบผ้าห่มแขวนอยู่บนราวตากผ้าซึ่งคล้ายกับผ้าห่มที่ห่อตัวเด็ก ทำให้เชื่อว่าเด็กเป็นลูกของลูกสาวใจแตก
ที่นำเด็กไปทิ้งเพราะไม่อยากมีมลทินและเชื่อว่าครอบครัวอุปถัมภ์น่าจะมีส่วนในการตายของเด็ก แม้ข้อสันนิษฐานนี้จะมีน้ำหนัก แต่กระนั้นตำรวจไม่สามารถหาหลักฐานใด ๆ มายืนยันได้ นอกจากนี้จากการตรวจสอบ สอบถามพยานที่เป็นครอบครัวที่อยู่ในบ้านหลังนี้ ก็ไม่สามารถยืนยันว่าครอบครัวนี้เกี่ยวข้องกับเด็ก ทำให้ข้อสันนิษฐานนี้ตกไปในที่สุด

ข้อสันนิษฐานที่ 2 เรื่องราวของเอ็ม ทฤษฏีที่สองเริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2002 เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งใช้ชื่อเล่นว่า เอ็ม เธอได้อ้างว่าเป็นแม่ของเด็กที่ตาย โดยเล่าว่าในช่วงฤดูร้อนปี 1954 เธอได้ซื้อตัวเด็กจากพ่อแม้ที่แท้จริงแล้วตั้งชื่อเด็กคนนี้ว่า โจนาธาน ในช่วงสองปีครึ่งเด็กคนนี้ก็ถูกล่วงละเมิดทางร่างกายและทางเพศอย่างสุดขีด ก่อนที่จะถูกฆ่าโดยการทุบและจับกดในอ่างอาบน้ำ จากนั้นแม่ของเด็ก เอ็ม ก็ได้ตัดผมยาวของเด็กชายออก (ในรายงานของตำรวจระบุว่าคนที่ตัดผมเด็กชายไม่เป็นมืออาชีพ) และทิ้งร่างกายของเด็กชายในพื้นที่เงียบสงบในฟ็อกซ์เชส ตำรวจพิจารณาเรื่องที่เอ็ม เล่าจนเกือบจะเชื่อเพราะมีหลายจุดที่เหมือนข้อเท็จจริงของคดี แต่ก็มีปัญหาคือ เอ็มมีพยานหลักฐานที่อยู่ นอกจากนี้เธอยังมีประวัติอาการป่วยทางจิต อีกทั้งเมื่อสอบถามเพื่อนบ้านก็ปฏิเสธว่าไม่เคยพบเห็นเด็กคนดังกล่าวอาศัยในบ้านของเธอดังที่เธอพูด สรุปคือเรื่องที่เอ็มเล่ามาคือเรื่องไร้สาระ

ในตอนเย็นของวันเสาร์ วันที่ 3 ตุลาคม 1998 รายการ Americas most Wanted รายการโทรทัศน์แนวตามล่าหาความจริงของคดีดังที่ได้รับความนิยมในอเมริกา เปิดเวทีสาธารณะ ให้ผู้ชมทางบ้านส่งข้อความความคิดเห็นหรือความรู้สึกของคดีเด็กชายในกล่องนี้ได้ในเว็บไซต์ //www.amw.com ผลปรากฏว่าคดีนี้ได้เสียงตอบรับอย่างมหาศาลจากผู้ชมทางบ้าน แม้คดีนี้จะผ่านไปนานหลายปีแล้วก็ตาม จนต้องขยายเวลาอีก 2 สัปดาห์เพิ่มเติม โดยข้อความส่วนใหญ่ที่ถูกส่งมาเป็นข้อสันนิษฐานหากหลายที่นิยมของประชาชน เช่น

-เด็กชายคนนี้น่าจะมาจากโรงพยาบาลที่รักษาคนยากไร้และนำไปทิ้งเพราะไม่อยากเสียค่าใช้จ่าย

-คนที่ทิ้งเด็กน่าจะเป็นคนในท้องถิ่นและอยู่ใกล้จุดที่เกิดเหตุ

-เด็กชายในกล่องเป็นเด็กจรจัดที่ถูกเลี้ยงดูในบ้านอุปถัมภ์แต่ผู้ปกครองเด็กนั้นเป็นคนโหดร้ายที่ชอบทุบตีเด็ก จนกระทั่งวันเกิดเหตุได้ทุบตีเด็กคนนี้ตายเข้าเลยเอาศพมาทิ้ง

-เด็กชายในกล่องน่าจะเป็นเด็กที่อยู่ในบ้านหรือสถานที่ตัดขาดจากสังคมภายนอก ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครสักคนที่จำเด็กได้นอกเสียจากคนที่เลี้ยงดูเด็กชาย

-เด็กชายในกล่องเป็นเด็กในคณะละครสัตว์

-ทางการได้ปกปิดข้อมูลลับอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเด็กชายในกล่องไม่ให้ประชาชนรับทราบ ฯลฯ

หลังจากคดีนี้ถูกนำออกรายการ มีเจ็ดรายออกมาอ้างตัวว่าเป็นผู้ปกครองของเด็กชายในกล่อง แต่หลังจากสอบสวนพบว่าเป็นเท็จทั้งหมด ปัจจุบันเรื่องราวของเด็กชายในกล่องถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ ละครซีรีย์มากมาย เช่น Cold Case, CSI: Crime Scene Investigation และ Law & Order: SVU

Cr. CAMMY /// Writer.Dek-d.com

เท็กซาร์คานา ปี ค.ศ. 1946 เป็นมลรัฐหนึ่งของอเมริกา เป็นศูนย์กลางผลิตไดนาโมและอุตสาหกรรมผลิตไม้ เฟอร์นิเจอร์ ยางรถ ท่อน้ำ ชานเมืองเป็นชนบทที่ล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติแสนงาม ด้วยมีสำนักงานนายอำเภอแยกออกมาช่วยดูแลความสงบของพื้นที่ ในเมืองนี้มีประชากรประมาณ 60,000 คน คนส่วนใหญ่เป็นมิตร ขยันทำงาน ชอบขี่ม้า รวมไปถึงความภาคภูมิใจในประวัติศาสตร์ที่มียาวนานของพวกเขา แต่แล้วในปี 1946 นี้เองผู้คนในเมืองเท็กซาร์คาร์นาต้องขวัญผวา! เมื่อมีสิ่งที่พวกเขาอธิบายไม่ได้กำลังอาละวาดฆ่าคนเป็นว่าเล่น โดยไม่สามารถตอบได้ว่า "มันฆ่าคนเพราะอะไร มันเป็นใครกันแน่ แต่มันได้สร้างตำนานในเมืองแห่งนี้จนหลายคนยากที่จะลืมเลือน...

เดอะแฟนธ่อม คิลเลอร์ หรือแฟนธ่อมแห่งเท็กซาร์คาร์นา เป็นฉายาฆาตกรต่อเนื่องปริศนาที่เชื่อกันว่ามันฆ่าเหยื่อไปทั้งสิ้น 5 ราย และบาดเจ็บไป 3 ราย ในมลรัฐอาร์คันซอและมลรัฐเท็กซาร์คาร์นาในช่วงวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1946 ถึง วันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1946 นอกจากนี้มันยังมีฉายาอีกชื่อคือนักฆ่าแสงจันทร์ (The Moonlight Murderer) เนื่องจากฆาตกรคนนี้่จะออกอาละวาดปฏิบัติการฆ่าคนในช่วงพระจันทร์เต็มดวงและมีข่าวลือว่าเขาจะไม่โจมตีในคืนที่พระจันทร์ไม่เต็มดวง

พฤติกรรมของฆาตกรรายนี้จะมีพฤติกรรมคล้าย ๆ กับ "โซดิแอค เดอะคิลเลอร์" ฆาตกรปริศนาอีกรายที่เริ่มออกอาละวาดในปี ค.ศ. 1966 คือมีนิสัยชอบแอบดอดเข้าไปฆ่าหนุ่มสาวที่จู๋จี๋กันในสรถยนต์ที่จอดข้างทางไกลหูไกลตาชาวบ้าน

คดีนี้เริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1946 ในตอนเย็นวันนั้น จิมมี่ ฮอลลิส ชายหนุ่มอายุ 24 ปี และแม่รี่ แจน์ ลาเรย์ เพื่อนสาวอายุ 19 ปี กำลังนั่งอยู่ในรถออกเดทกันประสาวัยรุ่น จิมมี่เป็นคนขับรถตระเวนเพื่อหาพื้นที่เหมาะสมสำหรับพรอดรักกัน จนในที่สุดจิ่มมี่ก็มาหยุดรถลงที่ข้างทางหลวงในเมืองเท็กซาร์คาร์นา

ในเวลานั้นพระจันทร์กำลังเต็มดวงสวยงาม ที่จอดรถของจิมมี่ไม่ใช่ทางเปลี่ยวเลยสักนิด รถจอดข้างทาง มีรถวิ่งผ่านเป็นครั้งคราว แต่ในที่สุดแล้วมันก็เป็นเรื่องจนได้ หลังจากหนุ่มสาวนั่งพลอดรักกันพักใหญ่ พวกเขาก็ได้ยินเสียงคนเดินมาที่รถของพวกเขา และได้เผชิญหน้ากับมัน มันเป็นเงาของผู้ชายประหลาดคนหนึ่งที่เดินมาจากพุ่มไม้เล็ก ๆ ข้างทาง มันเดินตรงมาที่รถ ทั้งสองมองดูชายคนนั้นก็รู้ทันทีว่าไม่ได้มาดีแน่ เขาสวมหมวกไอ้โม่งเพื่อปิดบังใบหน้าเหมือนเป็นหน้ากากแบบเจะรูที่ดวงตา จมูกและปาก ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นคนผิวขาวหรือผิวดำ ที่สำคัญที่สุดคือเขาถือปืนพก! ชายคนนั้นเข้ามาใกล้หนุ่มสาวที่นั่งอยู่บนรถและชักขู่ด้วยปืนและพูดว่า "ฉันไม่ต้องการจะฆ่าพวกนาย ลงจากรถเดี๋ยวนี้!" ชายคนนั้นบังคับให้จิมมี่และแมรี่ออกจากรถ หนุ่มสาวกลัวจนตัวสั่นพร้อมกับอ้อนวอนขอให้ชายลึกลับคนนั้นเมตตาให้ไว้ชีวิต จากนั้นชายคนนั้นก็ทำร้ายจิ่มมี่ เด็กหนุ่มถูกชายคนนั้นซ้อมจนมันรู้สึกหนำใจและแน่ใจว่าจิมมี่คงจะไม่มีแรงที่จะขัดขืนเขาอีกแล้ว จากนั้นมันก็เตรียมตัวที่จะลงมือข่มขืนแมรี่ เธอพยายามขัดขืนรู้ดีว่าตอนนี้ใบหน้าที่ซ่อนในหน้ากากของเขากำลังเบิกบานมีความสุข ปากยิ้มจนเห็นฟันขาว แต่แล้วยังที่มันไม่ได้ทำอะไรมากนัก แสงไฟจากไฟหน้ารถที่กำลังผ่านมาก็ปะทะที่หน้าของมันจนสว่างจ้า รถผ่านมาดับเครื่องยนต์เพื่อมองให้ชัดๆ ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ชายคนนั้นถอยออกมาจากหญิงสาว มันบิดไปบิดมา ทำท่าเหมือนไม่พอใจที่มีตัวขัดขวางความสุขของมัน มันส่งเสียงครางพร้อมสาปแช่ง และสุดท้ายมันตัดสินใจที่จะล่าถอยเข้าไปในป่าข้างทางหายไปในความมืดราวกับว่ามันล่องหนไปจากโลกอย่างใดอย่างนั้น

เพราะมีคนมาช่วยไว้ทันนั้นเองที่ทำให้จิมมี่และแมรี่รอดมาได้ จากการตรวจสอบในที่เกิดเหตุในเวลาต่อมา ตำรวจพบรอยเท้ายาวประมาณ 1.8 m บวกกับคำให้การของคนทั้งสองได้บ่บอกผู้ร้ายรายนี้มีลักษณะคร่าว ๆ โดยบอกว่าเขาสูงประมาณหกฟุต สวมผ้าครอบใบหน้ามีการเจาะรูที่ตาและปาก จิมมี่และแมรี่ เป็นเพียงสองคนที่สามารถบอกรูปพรรณของคนร้ายได้

เหตุการณ์ของจิมมี่และแมรี่ถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของแฟนธ่อมก็ว่าได้ ดูเหมือนว่าการที่คนอื่นมาขัดขวางความสุขของมันจะกลายเป็นตัวกระตุ้นให้มันเกิดอาการบ้าเลือดอยากฆ่าคนขึ้นมา เพราะหลังจากที่เหตุการณ์นั้นผ่านพ้นไป บรรดาเหยื่อรายต่อ ๆ มาของแฟนธอมต้องมาตายอย่างสยดสยองด้วยน้ำมือของฆาตกรรายนี้ หลังจากคดีนี้ผ่านพ้นไปช่วงระยะหนึ่ง หลายคนก็ลืมคดีนี้ลงอย่างสิ้นเชิง ค่ำคืนที่เท็กซาร์คาร์นากลับมาสวยงานเหมือนเดิม สนามหลังบ้านเรือนใกล้เคียงต่างปลูกต้นกุหลาบประชันความสวยงามจนกลายเป็นอาหารตาแก่ผู้พบเห็น เช่นเดียวกับไนต์คลับ บาร์ที่เคร่งระเบียบวินัยที่ประดับไฟหลากสีสันยั่วยวนให้นักเดินทางแวะมาใช้บริการร้านอย่างยิ่ง ชาวเมืองเท็กซาร์คาร์นาทุกคนต่างภูมิใจที่เมืองของพวกเขาปลอดภัย ผู้คนสามารถเที่ยวกลางคืนได้อย่างปราศจากความหวาดกลัวจากภัยอันตรายต่างๆ นานา เหตุการณ์ชายปริศนาโจมตีจิมมี่และแมรี่ได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตำรวจลงความเห็นว่าคงเป็นโจรกระจอกขโมยรถธรรมดาที่เกิดหน้ามืดอยากข่มขืนผู้หญิง ดังนั้นตำรวจไม่สนใจคดีนี้มากนัก และคดีก็เงียบหายพร้อมกับกาลเวลา

ในตอนเช้าวันอาทิตย์ที่ฝนตกลงมาอย่างไม่ขาดสายของวันที่ 24 มีนาคมปีเดียวกัน หนึ่งเดือนให้หลังจากคดีของจิมมี่และแม่รี่ ชายคนหนึ่งกำลังขับรถเดินทางไปตามถนนของเท็กซาร์คาน่า เขาก็ได้สังเกตเห็นรถเก๋งคันหนึ่งจอดอยู่บนข้างทางที่เต็มไปด้วยโคลน บนถนชานเมืองเท็กซาร์คาร์นา ด้วยความเป็นพลเมืองดีเขาคิดว่ารถคันนั้นคงติดโคลน จึงชะลอรถและเข้าไปดูใกล้ ๆ เขาเห็นชายหญิงสองคนอยู่ในรถ และดูเหมือนหลับ หากแต่เขารู้ทันทีเลยว่าชายหญิงคู่นั้นตายแน่นอน เขาจึงตัดสินใจเรียกตำรวจ เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุ ศพชายหญิงในรถถูกระบุทันทีว่าเป็น นายริชาร์ด กริฟฟิน อายุ 29 ปี เพิ่งลาออกจากกองทัพเรือ และพอลลี แอน มูร์ ลูกจ้างวัย 17 ปี ที่ออกเดทด้วยการขับรถยนต์ไปตามแถบชนบท ก่อนที่จะหายไปทั้งคืน จนกลายมาเป็นศพเมื่อเช้านี้เอง

ร่างของกริฟฟินอยู่ที่นั่งด้านหน้า กระเป๋ากางเกงถูกถลกออกมาข้างนอก เขาตายเพราะถูกยิงที่ศีรษะหลัง 2 นัดด้วยปืนพกขนาด .32 รีโวลเวอร์ ส่วนร่างของมูร์อยู่ที่เบาะหลัง ตายด้วยปืนพกชนิดเดียวกันที่ด้านหลังศีรษะ กระเป๋าข้างของเธอถูกเปิดออก แหวนที่เธอได้จากงานฉลองเรียนจบยังคงสวมอยู่ที่นิ้วมือ นอกจากนี้ยังมีร่องรอยของการถูกล่วงละเมิดทางเพศอย่างรุนแรง มีการพบรอยเลือดสาดกระเซ็นบนพื้นห่างจากที่รถยนต์จอดไปประมาณ 6 เมตร เจ้าหน้าที่สันนิษฐานว่าพวกเขาทั้งสองคงถูกฆ่านอกรถและถูกจับยัดกลับเข้าไปในรถใหม่ เวลาที่ฆาตกรลงมือน่าจะเป็นเวลากลางคืน และน่าจะเป็นการปล้นฆ่า ส่วนร่องรอยหลักฐานต่าง ๆ เช่น รอยนิ้วมือยากต่อการสืบค้นเพราะฝนที่เทลงมาอย่างหนักนานหลายชั่วโมงในช่วงกลางคืน ได้ทำลายหลักฐานไปจนหมดสิ้น นี่เป็นการฆาตกรรมครั้งแรกของแฟนธ่อม คิลเลอร์ แต่มันแย่กว่านั้นเมื่อมีเหยื่อที่ต้องสังเวยให้กับมันหลายรายตามมาแบบไม่ขาดสาย

วันที่ 13 เมษายน พอล มาร์ติน อายุ 17 ปี และเบ็ตตี้ โจ บุ๊กเกอร์ เพื่อนสาวผู้รักเสียงเพลงและนักเล่นแซกโซโฟน วัย 15 ปี ของพอล ได้ขับรถไปเที่ยงานเลี้ยงกลางคืน แต่ะกระนั้นทั้งคู่ก็ได้ตัดสินใจจอดรถเพื่อพลอดรักที่สวนสาธารณะใกล้ทะเลสาปสปริงเลคก่อน ซึ่งสวนสาธารณะแห่งนี้เป็นที่ประชาชนชื่นชอบไปปิกนิกกันในช่วงวันหยุด เวลานั้นเป็นเวลาประมาณตี 1 ไม่มีคนอยู่บริเวณนี้แน่นอน และที่นี่ทั้งสองจึงกลายเป็นเหยื่อของฆาตกรเป็นรายที่ 3 และ 4 ไปในที่สุด

รุ่งเช้าของวันที่ 14 ศพของมาร์ติน ถูกพบเมื่อเวลา 6 โมง โดยครอบครัวที่กำลังเดินผ่านสวน พวกเขาเห็นร่างของชายหนุ่มนอนอยู่ข้างถนน เลยแจ้งให้เจ้าหน้าที่ทราบ เมื่อนายอำเภอและเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ มาถึง พวกเขาก็พบร่างชายหนุ่มที่หมดลมหายใจแล้ว ถูกยิงสี่นัดที่ใบคอ หน้า หน้าอก และไหล่ ด้วยปืนพก .32 รีโวลเวอร์ ศพของมาร์ตินห่างจากรถของเขาที่จอดไว้ในที่จอดรถไปประมาณครึ่งไมล์ ใกล้ทางหลวงทางไปชนบท แต่กระนั้นพวกเขากลับไม่พบบุ๊กเกอร์ เธออยู่ที่ไหน?

เจ้าหน้าที่จัดกำลังเพื่อทำการค้นหาบุ๊กเกอร์ จนในสุดก็พบศพเธอเมื่อเวลา 11.30 น. นอนกองอยู่ริมขอนไม้ห่างจากรถของมาร์ตินไปอีก 2 ไมล์ เสื้อกันหนาวของเธออยู่ครบ เธอถูกยิงที่หน้าอกและใบหน้า ด้วยปืน .32 รีโวลเวอร์ ซึ่งเป็นอาวุธเดียวกันกับที่สังหารจิมมี่และมูร์ จากการตรวจสอบทรัพย์สินภายในรถของมาร์ติน พบว่าแซกโซโฟนของบุ๊กเกอร์ได้หายไป คาดว่าฆาตกรคงนำติดมือไปด้วย คดีนี้โด่งดังและครึกโครมอย่างมาก เพราะเรื่องของฆาตกรต่อเนื่องปริศนานี้เป็นที่สนใจของประชาชนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บวกกับพฤติกรรมของมันที่ชอบฆ่าหนุ่มสาวนักรัก ทำให้นักข่าวหนังสือพิมพ์เท็กซาร์คานากาแซตได้ตั้งชื่อฆาตกรคนนี้พาดหัวข่าวว่า แฟนธ่อมแห่งเท็กซาร์คาร์นา (ฉายานี้คงมาจากบทประพันธ์เรื่อง The phantom of the Opera ของแกสตง เลอรูซ์ นักเขียนชาวฝรั่งเศส ฆาตกรที่คอยคร่าชีวิตผู้คน เพื่อให้ตนสมหวังจากความรัก) มีการตั้งรางวัลกว่า 5,000 ดอลล่าร์ เพื่อให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการหาเบาะแสฆาตกรรายนี้เพื่อนำตัวมาลงโทษให้ได้

มาถึงตอนนี้ประชาชนพลเมืองเท็กซาร์คาร์นา เริ่มอยู่ในอาการตื่นตกใจ หวาดกลัว ผู้อยู่อาศัยบริเวณที่ฆาตกรปรากฏตัวเริ่มหาซื้อปืนพก ปิดประตูบ้านแน่นหนามิดชิด บ้างก็ปรับปรุงที่อยู่อาศัยให้แข็งแรงขึ้น และไม่ออกจากบ้านตอนกลางคืน ระหว่างนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เริ่มตั้งด่านตรวจในถนนเปลี่ยว และย่านที่คู่รักชอบไปพลอดรักกัน ทำให้แฟนธ่อมเริ่มลงมือฆ่าคนยากขึ้น แต่กระนั้นไม่ก็ไม่ละความพยายาม มันเลยเปลี่ยนยุทธวิธีเสียใหม่!!

วันที่ 4 พฤษภาคมปีเดียวกัน ในช่วงกลางคืน ทางตะวันตกเฉียงใต้ในเขตมิลเลอร์เคาน์ตี ในมลรัฐอาร์คันซอ 12 ไมล์ก่อนจะถึงเท็กซาร์คาร์นา เกษตรกรชื่อเวอร์กิล สตาร์ก อายุ 36 ปี กำลังนั่งเล่นอย่างสบายใจบนเก้าอี้หลังจากทำงานหนักในฟาร์มมาทั้งวัน แล้วจู่ ๆ ฆาตกรที่แอบซุ่มอยู่ด้านนอกได้ยิงปืนผ่านหน้าต่างห้องรับแขกเพื่อฆ่าเขา เคธี สตาร์ก อายุ 35 ปี ภรรยาของเวอร์กิลที่กำลังนอนอยู่ในห้องนอนได้ยินเสียงกระจกแตก เธอจึงวิ่งออกมาจากห้องนอนและตรงลงมายังห้องรับแขก และแล้วฆาตกรก็ยิงปืนใส่เธอจากด้านนอกสองครั้ง กระสุนเข้าที่หน้าและปากของเธอแต่ก็แค่เฉี่ยว และเธอหลบกระสุนได้ ก่อนที่จะหนีออกจากที่เกิดเหตุเพื่อขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านใกล้เคียง ภรรยาของสตาร์กได้รับความช่วยเหลือและรอดชีวิตมาได้ จากนั้นก็มีการส่งทีมไล่ล่าฆาตกรทำการค้นหาบริเวณที่เกิดเหตุ หากแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่พบตัวฆาตกร ซึ่งหายตัวเหมือนกับล่องหน ทิ้งไว้แต่รอยเท้าย่ำบนโคลนปรากฏอยู่บนพื้นดิน รอยเท้านั้นย่ำไปรอบ ๆ บริเวณบ้าน จากการตรวจสอบรอยและวิถีกระสุนจากบาดแผลของสตาร์ก พบว่ามันมาจากกระสุนจากกระบอกปืน .22 กึ่งอัตโนมัติ ซึ่งไม่ใช่ .32 รีโวลเวอร์ ซึ่งเป็นอาวุธที่ฆาตกรใช้ในการฆาตกรรมต่อเนื่องก่อนหน้า แต่กระนั้นคดีฆาตกรรมเวอร์กิล สตาร์กก็เชื่อมโยงว่าเป็นฝีมือของแฟนธ่อมในที่สุด

สองวันต่อมา มีการพบศพของชายคนหนึ่งบนรางรถไฟทางทิศเหนือของเท็กซาร์คาร์นา จากการตรวจสอบหลักฐานของผู้ตายพบว่า ชายคนนี้ชื่อ เอิร์ล แมคสแปดเดน อย่างไรก็ตามคดีนี้นี้ตำรวจไม่สามารถพันธงได้ว่าเป็นฝีมือของแฟนธ่อมหรือไม่เพราะสาเหตุการตายของแมคสแปดเดนคือถูกแทงตาย ก่อนศพของเขาจะถูกลากมาวางบนรางรถไฟ ซึ่งแตกต่างจากวิธีการฆ่าเหยื่อของแฟนธ่อมก่อนหน้านั้นอย่างสิ้นเชิง หากแต่ระยะเวลาและสถานที่เกิดเหตุเกิดขึ้นในพื้นที่เท็กซาร์คาร์นาทำให้ประชาชนจำนวนหนึ่งยังคงเชื่อว่าแมคสเปดเดนเป็นหนึ่งในเหยื่อของแฟนธ่อมในที่สุด

มีการวิเคราะห์แฟนธ่อม คิลเลอร์ว่า ฆาตกรคดีนี้นอกเหนือจากจะมีนิสัยเลือดเย็นแล้ว ฆาตกรน่าจะมีประวัติโดนผู้หญิงหักอก และมีความอิจฉาริษยาผู้ชายที่ประสบผลสำเร็จในเรื่องความรัก การฆ่าของฆาตกรรายนี้ไม่ใช่เพื่อความพึงพอใจทางเพศ แต่เขาฆ่าเพื่อระบายความโกรธแค้นของตัวเองมากกว่า

แม้คดีนี้จะเป็นปริศนา แต่ก็มีผู้ต้องสงสัยคนสำคัญหลายรายที่ตำรวจสงสัยเหมือนกัน โดยผู้ต้องสงสัยที่ตำรวจสงสัยที่สุดคือ ยูล สวีนนีย์ อายุ 29 เป็นนักขโมยรถ ปลอมแปลงเอกสาร ย่องเบาและทำร้ายร่างกายผู้อื่น อาศัยอยู่ในเมืองเท็กซาร์คาร์นา ถูกจับกุมเมื่อเดือนมิถุนายน 1946 โดยตอนแรกตำรวจไม่สงสัยสักนิดว่าสวีนนีย์เป็นแฟนธ่อมฆาตกรโรคจิตที่ชอบฆ่าหนุ่มสาว หากแต่ภรรยาของสวีนนีย์ได้ให้การใส่ร้ายสามีตนเองว่า “สามีคือแฟนธ่อม” โดยอ้างว่าเธออยู่กับสามีตลอดในระหว่างที่สามีทำการฆาตกรรมเหยื่อในคดีของแฟนธ่อม จากนั้นเธอก็เล่ารายละเอียดเกี่ยวกับการฆ่าเหยื่อของสามี อย่างไรก็ตามตำรวจไม่ค่อยเชื่อปากคำของเธอเท่าไรนัก เพราะหลายจุดที่เธอตอบไม่ตรงกับข้อมูลที่ตำรวจรู้ ทางด้านสวีนนีย์เองก็ถูกสอบสวนในคุกที่ลิตเติ้ล ร็อคแต่ผลสุดท้ายความผิดของเขาที่ได้รับมีเพียงข้อหาขโมยรถในเท็กซัสและปลอมแปลงเอกสารเท่านั้น และถูกพิพากษาให้จำคุกตลอดชีวิต ในปี ค.ศ. 1947 และในช่วงนี้เองที่แฟนธ่อมก็หายหน้าหายตา ไม่ออกมาฆ่าคนอีกเลย

ในปี 1970 สวีนนีย์ยื่นคำร้องขอให้ปล่อยตัวเขา ผลคือคำร้องของเขาถูกตอบรับ และเขาถูกปล่อยตัวในปี 1947 และตายในปี 1994 ส่วนคดีของแฟนธ่อมไม่ถูกนำกลับไปพิจารณาหรือสอบสวนอีกหลาย คดีถูกปิดแฟ้มหลังจากสวีนนีย์ตาย แม้ว่าในปี 2006 คดีนี้ถูกนำไปปัดฝุ่นและพิจารณาคดีใหม่หากแต่ก็สายเกินไปแล้ว เพราะพยานและผู้ต้องสงสัยหลายรายไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว

เรื่องราวของแฟนธ่อม คิลเลอร์ถูกนำไปสร้างภาพยนตร์พอสมควร เช่น วิลเลี่ยม ที รัสมุสเซ่น (William T. Rasmussen) ได้เขียนนิยายเรื่อง Corroborating Evidence II (2006), ซึ่งมีเนื้อหาคล้ายกับเรื่องของแฟนธ่อมแห่งเท็กซาร์คาร์นาและ โซติแอคฆาตรกรต่อเนื่องแห่งแคลิฟอร์เนีย (และไม่เคยถูกจับด้วย) ในช่วงปี 1960 และ 1970 และก็ยังมีหนังหนัง The Town That Dreaded Sundown (1977) ของ American International Pictures เป็นหนังสืบสวนที่มีเรื่องของฆาตกรแฟนธ่อมโดยเฉพาะ นอกจากนี้ก็มีวงการเพลงก็มีวง "Texarkana Moonlight" แต่เนื้อหาเพลงนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นยังไง

Cr. CAMMY // Writer.Dek-d.com