บลอกของคนตัวเล็กๆ h blog
Google
Group Blog
 
All blogs
 
เสียงในหูของหมาที่ชื่อแดง

เมื่อวานซืนนี้ ในวันที่อากาศร้อนสุดๆ ผมเดินใส่เสื้อกล้ามเข้าไปในโรงงาน ในบ้านหลังเล็กๆของผม คนงานของผมคนนึง เดินเข้ามาเรียกผม พี่เอ็มๆ ไปดูมันหน่อยดิ เนี่ยมันรอให้คนไปดูใจมันครบทั้งบ้านมันก็คงจะไปแล้ว

จริงๆแล้ว ผมอยากจะบอกว่า นี่เป็นคำพูดที่จริงที่สุดเลยตั้งแต่ผมเคยคุยกับคนงานคนนี้มา มันจริงมากๆ ทั้งคำพูดน้ำเสียงแววตา ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าตั้ม คนงานบ้านผมจะมีความรู้สึกรักไอ้แดงเหมือนกัน ผมเพิ่งรู้เมื่อกี๊..

แดงนอนอยู่หลังบ้านในสภาพที่ผ่ายผอมมากๆ มีแต่หนังหุ้มกระดูก หูมันขาดตกลงมา ตาเกือบๆจะบอดไปข้างนึงมองยังไงก็เหมือนตุ๊กตาหมาเก่าๆที่คนเอามาโยนทิ้งไว้ในบ่อน้ำเน่าเล็กๆ ผมยืนมองมันอยู่แบบนั้น มันหายใจแบบผ่านแผ่ว นานๆครั้งก็มีสะดุดๆในลำตัวมันบ้างเหมือนอากาศวิ่งไม่สะดวก ผมสงสัยมากๆ ทำไมมันถึงมานอนรอความตายในบ่อน้ำเล็กๆหลังบ้านตรงนี้ ผมตั้งใจจะลากมันขึ้นมา ให้มันมานอนตายผมดินดำๆชื้นๆใต้ต้นไม้ดีกว่า เมื่อเอื้อมมือไปจับที่ขามัน จู่มันก็ลืมตา แล้วก็มองผมสายตามันแบบ บรรยายไม่ถูกจริงๆ เหมือนจะบอกว่า อย่าแตะตัวมันนะ อย่าแตะมัน มันเลือกแล้วว่าจะตายตรงนี้ ผมรู้สึกได้ จึงถอยมือออกมา แล้วก็พินิจร่องรอยบาดแผลต่างๆในร่างกายมัน

แดงเป็นหมาเจ้าพ่อ มันกัดหมาแถวนี้ทุกตัว ไล่เห่าทุกคน มันดูดุมากๆ สำหรับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่สำหรับคนที่รู้จักมานานแบบผม มันดูหยิ่ง โอหังมากๆกับคนที่คอยหาข้าวหาน้ำให้มันกินมาตลอด มันชอบทำให้เราเดือดร้อนบ่อยๆ มันเคยกัดหมาชาวบ้านจนเขามาเอาเรื่อง กัดเด็กที่เอาปืนลมยิงใส่มัน และก็เคยวิ่งไล่คนเข็นขายลูกชิ้นจนเขาทำรถล้มลงไปทั้งคัน ลูกชิ้นเป็น 100ไม้ ที่เราต้องรับผิดชอบ มันดุใช่ ดูแล้วน่าจะอุ่นใจสำหรับคนที่มีบ้านอยู่ในซอยเปลี่ยวเช่นผม แต่ไม่เลย ลืมบอกไป ไอ้แดงไม่เคยเฝ้าบ้าน ถึงเวลาสัก 2-3 ทุ่มเมื่อไหร่ ถ้าเราเผลอเปิดประตูไว้ มันจะวิ่งออกไปและไม่มีทางกลับเข้าบ้านอีกเลยจนกว่าจะสว่าง หรือถ้าไม่มีคนเปิดประตู ใช่แล้ว มันดุอย่าลืม มันเปิดเองก็ได้ มันเปิดประตูแล้วก็ออกไปเลย ทำผมงงมาหลายครั้งแล้วนะ

แดงไม่เคยเล่นกับผม มันมองผมแบบเบื่อๆ ผมตีมันบ่อยเวลามันไปกัดกับใครกลับมา เลือดโชกหน้า โชกหัวแค่ไหน ผมก็จะตีมัน... มันไม่เคยร้องเลยตอนผมตี นอนให้ผมตีเหมือนไม่ยี่หระอะไรเลยสักนิด นั่นยิ่งทำให้ผมกับมันเฉยชากันมากขึ้น

สำหรับผม มันเป็นหมาไม่มีความรู้สึก

มีอยู่แค่ครั้งเดียวตลอด 6 ปีที่เลี้ยงมันมา ครั้งเดียวจริงๆที่มันแสดงความรู้สึกออกมา และผมจำได้จนถึงทุกวันนี้

เมื่อ 6 ปีก่อนผมได้มาซื้อบ้านหลังนี้ เป็นโรงงานเก่าที่เจ้าของเป็นคนสิงค์โปรแต่แกทำต่อไม่ไหว อยากจะขายโรงงานนี้ทิ้งเนื่องจากแกผิดหวังในความรักกับสาวไทย ^^ ผมมาที่บ้านนี้พวกเราพ่อแม่ลูก ถูกใจบ้านนี้มากๆ เจ้าของบ้านเอาทุกอย่างกลับหมด ทิ้งไว้แค่อย่างเดียวที่เขาให้เรา คือหมาสีส้ม อายุ 6 เดือน เนื่องจากมันเป็นโรงงานจึงต้องใช้เวลาในการขนของออกสักพัก เจ้าของบ้านคนเก่าเลยขอให้เรายอมให้นายดำ คนงานพม่าของแกอยู่ที่นี่สัก 1 อาทิตย์ เพื่อเคลียร์ของในโรงงานออกให้หมด พี่ดำแกเป็นคนดูแลหมาสีส้มตัวนั้น ดำเป็นคนตัวใหญ่ๆดำๆ พูดไทยได้แต่ไม่ค่อยรู้เรื่อง ดูยังไงก็เป็นคนน่ากลัว ผมนอนกำมีดไว้ตลอด 1 สัปดาห์ที่แกอยู่เลยทีเดียว แต่มีอยู่สิ่งเดียวที่มองว่าดำไม่น่ากลัวมั้ง หมาสีส้มตัวนั้น ผมเห็นมันเล่นกระโดดใส่พี่ดำอยู่ตลอดเวลา

ครบอาทิตย์พี่ดำก็ออกจากบ้านไป ทิ้งหมาสีส้มไว้ให้ผม แม่เรียกมันแดง ทุกคนโอเค จากหมาที่เราเห็นว่าร่าเริงสนุกสนานนั้น กลายเป็นคนละตัวกันไปเลย มันเงียบมากๆ ไม่ค่อยสนุกเหมือนหมาตัวอื่นๆ เมื่อประตูบ้านเปิดมันก็ออก แล้วก็หลายครั้งที่ผมไม่ชอบใจที่มันตามเข้าบ้านยาก บางวันผมก็ปล่อยให้มันนอนอยู่นอกบ้านไปเลย แม้แต่ในคืนที่ฝนตกหนักๆ...

เรียกง่ายๆ ผมจะเจอแดงแค่วันละ 2 ครั้งเท่านั้น คือเวลากินข้าว มันจะวิ่งมารอเลยทีเดียว ไร้ซึ่งความรู้สึกรักและผูกพันมากๆ
3 ปีที่แล้วพี่ดำผ่านมาแถวนี้พอดีแกเลยแวะมาหาพ่อแม่ผม มาคุยอะไรกันนิดหน่อย เมื่อแกเดินเข้ามาในบ้าน ภาพที่ผมแทบจะไม่เคยเห็นมาก่อนก็เปิดออกมา แดงร้องงี๊ดๆๆๆ กระโดดเข้าใส่พี่ดำเลียหน้าเลียตาแบบคิดถึงอย่างที่สุด หางมันกระดิกแรงมากๆ จนผมยิ้มตามไปด้วยเลย

และเมื่อพี่ดำกลับไป แดงก็ดูซึมเศร้าและก็ทำนิสัยแย่ขึ้นกว่าเดิมมากๆ มันดุขึ้น มันเริ่มกัดหมาตัวอื่น เริ่มไล่กัดคน ตัวมันนั้นมีแต่บาดแผลเต็มไปหมด แต่ผมว่าบาดแผลที่ใจมันคงใหญ่มากๆแน่ๆ

ผมพินิจร่องรอยบาดแผลมันที่มีอยู่เต็มตัวไปหมด ร่างกายมันเสื่อมมากๆ ข้าวมันไม่กิน ไม่กินเลยจริงๆ จากหมาตัวใหญ่ๆ กลายเป็นหมาแก่ๆผุๆพังๆอย่างรวดเร็ว ผมก้มไปพูดกับมันบอกว่า แดงไปเหอะ ทรมานเปล่าๆนะ ตามันดูเหมือนจะปิดๆเหมือนจะเหลือกๆ ผมเอามือจับท้องมัน มันหายใจเร็ว แต่เหมือนไม่ค่อยมีอากาศเข้าไปสักเท่าไหร่ ผมนั่งเอามือจับมันอยู่อย่างนั้น ผมว่าความอคติของเราทั้งคู่ควรจะจบลงได้แล้วนะ ผมขอโทษมัน ทุกอย่าง ทุกสิ่งที่ผมเคยทำกับมัน อภัยให้กันนะ

แดงแกเป็นหมาแบบลูกผู้ชายนะ ผมนึก ผมมีอะไรที่พี่ดำไม่มีนะ ทำไมมันไม่เล่นกับผม ทำไมมันไม่เคยรักผมเลยนะ

หรือ เพราะผมไม่เคยรักมันก่อน มันเลยไม่เคยรักผม...

ตอนนี้มันใกล้ตายเต็มที่แล้ว ตามันปิดสนิทมองผ่านๆมันคือหมาที่ตายไปแล้วด้วยซ้ำ ยกเว้นท้องของมันที่เรายังคงมองเห็นได้ถึงการแฟบการพอง เสียงเครื่องจักรในโรงงานคงค่อยๆหายไปแล้ว สำหรับในหูของแดงตอนนี้มันอยากได้ยินอะไรนะ ผมก้มลงไปใก้ลๆมันแล้วพูดกับมันเบาๆบอกว่า พี่ดำมาแล้วนะ พี่ดำมาแล้ว พี่ดำมาแล้วนะ พี่ดำมาหาแดงแล้ว ไม่ถึง 2 นาทีต่อมา แดงก็จากไป

น้ำตาผมไม่ไหลนะ แต่มัน มัน...

ลาก่อนแดง แล้วพบกัน








Create Date : 26 สิงหาคม 2552
Last Update : 26 สิงหาคม 2552 3:57:44 น. 10 comments
Counter : 403 Pageviews.
Share

 
แวะมาทักทายค่ะ


โดย: somphoenix วันที่: 26 สิงหาคม 2552 เวลา:6:24:26 น.  

 
เศร้าจังค่ะ ไม่ว่าคนหรือ สัตว์ ถ้าตายโดยไม่มีคนที่รัก คงเศร้าน่าดูเนอะ


โดย: ซุ่มซ่ามแอน วันที่: 26 สิงหาคม 2552 เวลา:12:46:43 น.  

 
..

สัตว์มันไม่มีอะไรซับซ้อนเหมือนคนเลยนะคะ
ในเรื่องของความรู้สึกเนี้ยะ


เรารักมัน มันก็รักเรา
เราอาจจะเลิกรักมันแล้ว
แต่มันก็ยังคงรักเราอยู่


ตอนจบของบางตัวก็เลยเศร้า
จนเราอดน้ำตาไหลไม่ได้ค่ะ
..




โดย: azamiya วันที่: 29 สิงหาคม 2552 เวลา:16:12:11 น.  

 


... ยังจะอุตส่าห์นึก ... ว่ามันอยากได้ยินอะไรเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตายอีกนะ คุณเอ็มส์ ...

... เราเสียใจด้วย ...


โดย: yourstarlight IP: 118.172.146.148 วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:15:20:40 น.  

 
วันนี้เราตั้งใจมาเล่าเรื่องนึงนะคะ
..

วันก่อนดูรายการสัตว์เลี้ยงทางทีวีรายการนึง
มีชายคนหนึ่งช่วยชีวิตนกเพนกวินไว้แล้วจากนั้น
เค้าก็เลี้ยงมันเอาไว้เป็นหนึ่งในสมาชิกครอบครัว
ต่อมานกเพนกวินก็ตกหลุมรักคุณลุงคนนึง
คุณลุงคนนี้แวะมาเยี่ยมและมาเล่นกับมันบ่อยๆ
ภาพที่เราเห็นเราเห็นมันชูคอส่งเสียงอย่างมีความสุข
แล้วตอนที่คุณลุงขับรถกลับบ้านมันก็ยืนมองๆอยู่อย่างนั้น

วันนึงภรรยาเจ้าของบ้านพบว่ามันฟักไข่ออกมาใบนึงด้วย
ทุกเช้ามันก็จะยืนรอคุณลุงอยู่หน้าบ้าน

ดูจบเราน้ำตาไหลอีกแล้วค่ะ
ทำไมชีวิตของมันถึงเศร้าอย่างนี้


โดย: azamiya วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:16:05:11 น.  

 
โห คุณ aza จริงดิ.....

อยากดูอ่ะ ผมนึกตามแล้วขนลุกนะ อยากดู


โดย: ความตายสีชมพู IP: 112.142.148.161 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:14:34:06 น.  

 
เราดูทางทรูวิชั่นค่ะคุณเอ็มส์
ลองหาดูในยูทุบไม่เห็นมี
..



เราคิดว่ามีทุกอย่างในยูทุบจริงๆนะคะนี่




โดย: azamiya วันที่: 6 กันยายน 2552 เวลา:1:52:39 น.  

 


คุณเอ็มส์ทอนซิลเป็นไงมั่ง แล้วออก UBC ไปแล้วรึยังงง ส่งข่าวด้วยยย


โดย: yourstarlight วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:0:45:11 น.  

 
ผมกำลังคิดถึงหมาผม
ที่ผมคิดว่าตายไปซะได้ก็ดี
ไม่รู้ว่ามันรักผมรึเปล่า
หรือผมเคยรักมันบ้างไหม



ปอลอ
หวัดดีครับคุณ
สบายดีเนอะ
ผมเห็นคุณไปเพ่นพ่านอยู่ในเฉลิมไทยบ่อยๆ



โดย: พลทหารไรอัน วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:21:50:25 น.  

 
เรื่องเศร้ามากเลยค่ะ


โดย: ปุ๋ยกะแมงปอ วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:20:45:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ความตายสีชมพู
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ไม่มีใครเลวไปกว่าใคร แค่อยากไปให้ไกลๆจากทุกคน.....
Friends' blogs
[Add ความตายสีชมพู's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.