การเมืองไทย เมื่อสมัยผมอยู่ต่างจังหวัด การเมืองไม่ค่อยมีความสำคัญอะไรเลย ใครเป็นรัฐบาล ชาวนาก็จนอยู่ดี ผมจึงไม่ค่อยอยากสนใจ คิดเพียงว่าเป็นเรื่องของ พวกบ้าอำนาจ และเรื่องของการแย่งชิงผลประโยชน์ ไม่มีหรอกนักการเมืองที่ทำงานเพื่อประเทศชาติ ประชาชนจริงๆ แต่มาวันนี้ จากการวางระเบิดทั่วกรุงเทพ ทำให้ผมเกิดความคิดขึ้นมาว่า ความข้ดแย้งของพวกนักการเมือง ของทหาร ของตำรวจ แท้ๆ แต่ทำไมผลร้ายต้องมาตกกับประชาชนตาำดำๆ ด้วย เขาไปเกี่ยวข้องอะไรด้วย ถ้าขัดแย้งถ้าไม่พอใจกันจริง ก็ทำไมไม่ทำร้ายกันเอง หรือว่าไม่มีฝีมือ ไม่มีปัญญา เห็นว่าฆ่าประชาชนง่ายกว่า หรืออย่างไรกัน ถ้าพวกนี้ฆ่าฟันกันเอง ผมจะไม่เดือนร้อนอะไรเลย ดีใจด้วยซ้ำ อย่างน้อยคนชั่วจะได้ลดจำนวนลงซะบ้าง ไม่ว่าใครเป็นคนทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ ผมขอประณามพวกมัน ซึ่งผมเชื่อมั่นเหลือเกินว่า กลุ่มคนที่ทำ ไม่ใช่ตาสี ตาสา ยายมา ยายมี ไม่ใช่คนหาเช้ากินค่ำ ไม่ใช่มนุษย์เงินเดือน ต้องเป็นกลุ่มคนที่มีอำนาจ มีเงิน มีอาวุธ พอฝ่ายนึงเป็นรัฐบาล อีกฝ่ายก็ก่อกวน เป็นอะไรที่น้ำเน่ามากๆ เลย สงสัยเหลือเกินว่า *** รู้สึกกระดากปากบ้างหรือไม่ เวลาพูดคำว่า ประชาธิปไตย *** เพราะรู้สึกว่าประชาชนไม่ได้มี อำนาจอะไรเลย อำนาจเป็นของกลุ่มนึงเท่านั้น ผลัดกันเข้ามาตักตวงผลประโยชน์ ผลัดกันเข้ามาโกงกิน ผลัดกันเข้ามาทำร้ายประชาชน ผมสงสัยเหลือเกินว่า การปกครองแบบนี้เขาเรียกว่าประชาธิปไตยจริงหรือ น่าจะตั้งชื่อใหม่ดีกว่า เวลาพูดแล้วจะได้ไม่กระดากปาก เช่น ระบอบผู้มีบารมี ระบอบคนในเครื่องแบบ ระบอบผู้มีอิทธิพล ระบอบ... สุดท้าย ผมรู้ดีว่าเรื่องของผลประโยชน์ ไม่เข้าใครออกใคร ใครก็อยากรวย ใครก็อยากมีอำนาจ ใครก็อยากมีชื่อเสียง ใครก็อยากให้คนเคารพ แม้แต่ตัวผมเองก็ไม่อหังกา พอจะพูดได้ว่าตัวผมเป็นคนดี เป็นคนเสียสละ เป็นคนมีอุดมการณ์ พอจะเป็นนักการเมืองที่ดีได้ แต่ผมมั่นใจว่าถ้าผมเป็นผู้มีอำนาจ เป็นนักการเมือง ผมจะไม่ทำเรื่องเลวๆ อย่างที่พวกนี้ทำ ผมไม่เลวพอจะทำเรื่องแบบนี้ Create Date : 04 มกราคม 2550 Last Update : 4 มกราคม 2550 9:32:12 น. 0 comments Counter : 651 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet