เรื่องนี้ ต้องบอกว่า มองมาตั้งแต่ตีพิมพ์ครั้งก่อน เพราะเป็น "ปราณธร" แต่ยังไม่ซื้อ เพราะไม่ใช่แนวของปราณธรที่เคยอ่านจนไม่นานมานี้ มีคนตั้งกระทู้ถามคนที่อ่านรอยจาร แล้วมโนภาพพระเอกเป็นน้องป๊อป ฐากูรบ้างหรือเปล่า..เลยสนใจ เพราะแน่ใจเลยว่า พระเอกเรื่องนี้ต้องมีความเป็นไทยมากแน่ๆเลยสนใจที่อยากจะอ่านพระเอกน่ารักแบบไทยๆ บ้าง

จากคำโปรยปกหลัง+ตัวอย่างในเวบก็คาดว่า เรื่องนี้คงมาแนวนิยายรักข้ามภพแน่ๆ ซึ่งนางเอกไม่แน่ว่าจะเป็นคน (ก็ตัวอย่างเปิดเรื่องมาพระเอกก็คุยกับผีซะแล้ว.. ซึ่งนี่เป็นอีกเหตุหนึ่งที่ลังเลใจกับเรื่องนี้อยู่นาน)

พอซื้อมาอ่านจริง..ต้องบอกว่า นิยายเรื่องนี้เหนือความคาดหมายสำหรับเรามาก

เริ่มอ่านตั้งแต่คำนำสำนักพิมพ์.. แนวพุทธปรัชญา..อึ้งไปนิดๆ มาต่อด้วยจากใจนักเขียน.. พูดถึงดาบไทย.. เริ่มงงไปอีกเล็กๆ.. และเริ่มเอะใจว่า คงไม่ใช่นิยายข้ามภพมาหารักเบาๆ สบายๆ เท่าไหร่

จนมาเข้าส่วนของนิยาย เรื่องนี้ แบ่งเป็นสามภาคในสองเล่ม คือ ภาคแรก 14 บท ภาครอง 33 บท ภาคปลาย 8 บท

ภาคแรก

พูดถึงพระเอกธันย์ ลูกชายสำนักดาบใจกลางกรุงเทพ ที่ไพลิน ลูกสาวนักการเมืองหลงรักตั้งแต่เด็ก และเป็นผู้ช่วยเหลือทางการเงินให้กับที่บ้านธันย์ จนธันย์อึดอัดใจ หนีมาเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัด และสนิทสนมกับจอมใจ สาวรุ่นพี่ ทำให้ไพลินหึงหวง และนำมาซึ่งเหตุร้ายในภายหลัง

อ่านแรก เกือบจะคิดว่า จอมใจจะเป็นนางเอกแล้ว จนธันย์ได้พบเพียงเสี้ยวหน้าสาวน้อยที่ชื่อเดียวกับดอกไม้ "การเวก"ที่จ.เพชรบุรี..

ภาคแรก เกริ่นถึงนางเอกของเรื่องแค่นี้จริงๆ แต่ประเด็นที่บอกชัด คือ นิยายเรื่องนี้ พูดถึงแรงกรรมซึ่งถือเป็นเรื่องประหลาดใจมาก.. ไม่คิดว่า ปราณธรจะเขียนแนวนี้ และเมื่อเข้าสู่ภาครอง.. ยิ่งประหลาดใจใหญ่

ภาครอง

ภาคนี้ กินความยาวครึ่งเล่ม 1 ไปจนถึงค่อนเล่ม 2 เริ่มด้วยชีวิตในภพปัจจุบันของสาวน้อยการเวก ผู้โดดเดี่ยวเอกา..พ่อแม่ทิ้งให้ตายายเลี้ยง จนโตไปอยู่กับแม่ที่แต่งงานใหม่ ที่มีพ่อเลี้ยงแสนดี หัสนัยน้องเลี้ยงตัวร้าย จนได้ไปเจอกับสำนักดาบของบ้านธันย์.. ฝากตัวเป็นศิษย์ และสุดท้ายมีเหตุให้ย้อนกลับไปฟื้นอยู่ในร่างตัวเองในอดีตชาติ สมัยกรุงเทพทวารวดีศรีอโยธยาหลังจากเสียทีให้พระเจ้าบุเรงนอง

แต่.. เหตุการณ์ในเรื่องนี้ ไม่ใช่ไทยรบพม่า.. แต่เป็นไทยรบกัมภูชา(สะกดตามนิยาย).. ซึ่งกัมภูชาฉวยโอกาสที่ไทยอ่อนแอ ส่งกำลังเข้ามารุกรานไทย.. โดยในนิยายเรื่องนี้ พูดถึงเมืองเพชรบุรีของสาวน้อยการเวกที่หลงยุคมาและได้พบพ่อแม รวมถึงใครบางคนที่ผูกพันทั้งด้านดีและร้ายที่ต่างไปจากภพเดิมที่เคยพบมา

ส่วนพระเอกธันย์.. หรือ เพชรฟ้า ในอดีตชาติ ต้องบอกว่าส่วนตัวแล้วเป็นอีกความประหลาดใจ เพราะพระเอกของเราเป็นกัมภุช.. ที่ไม่ใช่ธรรมดา แต่เป็นจอมขมังเวท.. ขอมดำดินตัวจริงเสียงจริง..ที่รับมอบภารกิจมาเป็นจารชนในเมืองเพชรบุรี

ภาคปลาย

เป็นบทสรุปกับภพปัจจุบัน.. ธันย์, การเวก, ไพลิน, หัสนัย จะตัดสินใจอย่างไร.. กับกงล้อของกรรมที่เวียนมาบรรจบ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ความรู้สึกส่วนตัว ตั้งแต่ตอนอ่าน จนไปถึงอ่านจบ คือ ประหลาดใจมาก ไม่คิดว่าจะได้อ่านงานลักษณะนี้จากปราณธร (และแจ่มใส) เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ แฝงปรัชญาพุทธ หรือควรจะเรียกว่า นิยายปรัชญาพุทธอิงประวัติศาสตร์ดี

แต่ไม่ว่า จะเรียกอย่างไร ด้วยความชอบอ่านนิยายอิงประวัติศาสตร์เป็นทุนเดิม เรื้องนี้ จึงถือ เป็นนิยายที่น่าอ่านเรื่องหนึ่ง (แม้ประวัติศาสตร์จะไม่ใช่สาระหลักของเรื่องก็ตาม)

สำนวนภาษาค่อนข้างลื่นทั้งปัจจุบัน+อดีต (มีสะดุดจังๆ คำเดียว "องค์หญิง" ที่อ่านทีไรนึกไปถึงนิยายจีนทุกที)

พล๊อตเรื่อง น่าสนใจ ทำให้ติดตามอ่านได้ และสามารถทำให้เราต้องอ่านเรื่องนี้ค่อนข้างละเอียดตั้งแต่รอบแรก (ปกติ จะอ่านรอบแรกแบบเร็วมากๆ อ่านเอาเรื่อง แต่เรื่องนี้ จัดว่าอ่านช้า กลัวพลาดรายละเอียด)

ถ้าจะมีส่วนที่ไม่ชอบบ้าง คือ ภาคแรก ปูเรื่องยาวไปนิด สำหรับความสำคัญต่อเนื้อหาหลัก(แต่เป็นภาคที่เขียนได้สนุก ชวนติดตามมาก), ภาครอง บางช่วงเนือยไปนิด, ภาคปลาย บทสรุปของไพลิน รู้สึกไม่เด็ดขาด อาจเพราะเรื่องปูมาว่า เธอเป็นลูกผู้มีอิทธิพล เลยคิดว่า เธออาจชดใช้กรรมไม่นาน แล้วกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้ธันย์+การเวกได้อีก น่าจะให้คิดได้ อโหสิกรรมให้กันไปเลยดีกว่า

สรุปโดยรวม ชอบ และอยากอ่านแนวนี้จากปราณธรอีก