เจมส์
นั่งคิดถึงเพื่อนคนนึงในสมัยประถม

เชื่อว่าเพื่อนในชั้นหลายคนต้องจำได้

เพราะมีแค่คนเดียว

เจมส์ จำชื่อจริงไม่ได้หรอก

เจมส์เดินไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไร

เห็นเจมส์มาตั้งแต่ป.1 ป.2

ทุกเช้าพ่อเขาจะเป็นคนแบกเจมส์ขึ้นหลังมาส่งเจมส์ที่ห้องเรียนทุกวันถ้าเจมส์ไม่หยุดเรียนเราก็จะเห็นภาพนี้ทุกวัน

จนมันกลายเป็นเรื่องชินชา น้อยครั้งที่จะมีคนไปช่วยพ่อเจมส์

เรา
ก็เป็นหนึ่งในนั้นนั่นแหละ เหอะๆ

แต่เจมส์เป็นคนเรียนเก่งเรายังเคยลอกการบ้านเลย

หรือว่าเพราะเขาเดินไปไหนไม่ได้ก็ไม่รู้นะเขาจะนั่งทำการบ้านทั้งวันตลอดเวลาที่เพื่อนลงไปเรียนพละหรือเรียนคอม

อาจจะได้ไปเรียนคอมบ้างถ้ามีเพื่อนๆช่วยยกเก้าอี้ที่เจมส์นั่งลงไปจำได้ว่ามีวันนึงเจมส์ตกเก้าอี้ตอนเพื่อนพาลงไปตกใจกันทั้งสายชั้นแทบจะวิ่งตาถลนออกมาดูกัน

ดีอย่างที่เจมส์จะได้อยู่ห้อง1ตลอดเพราะห้อง1จะเป็นห้องที่ติดบันไดพ่อของเจมส์จะไม่เหนื่อยมาก

แต่ชั้นยิ่งชั้นยิ่งสูงพ่อเจมส์ยิ่งเดินเยอะขึ้นและเจมส์ก็ตัวโตขึ้นด้วย

เคยคุยกับเจมส์ครั้งนึงอู้เรียนพละแล้วมาหลบที่ห้อง

ถ้าจำไม่ผิดน่าจะป.4

ถามเจมส์ว่าถ้าเดินได้อยากทำอะไร

เจมส์บอกว่าอยากวิ่ง อยากเตะบอล

พอจบออกมากก็ไม่รู้ว่าเจมส์ไปต่อที่ไหน

นับถือพ่อเขาจริงๆที่พยายามให้ลูกเรียนให้ลูกมีเพื่อนมีสังคมใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาถึงจะไม่เต็ม100ก็ตาม

ไม่ได้มีคำคมหรืออะไร หรือสอนชีวิตใคร ชีวิตตัวเองยังจะไม่รอดเลย
แค่อยากเล่าให้ฟัง

คิดถึงขึ้นมา อยากให้เจมส์รู้ว่ายังมีเพื่อนจำเจมส์ได้และคิดถึงเจมส์อยู่



Create Date : 13 ตุลาคม 2558
Last Update : 13 ตุลาคม 2558 16:37:48 น.
Counter : 416 Pageviews.

0 comment
หนูน้อยอ้วนดำ
หลายคนคงเคยโดนเรียกว่าอ้วนดำกันบ้างละเนอะ
เราก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละ
ตอนเด็กๆเราไม่ได้อ้วนมากหรอแค่พออวบๆแต่ว่ากินเก่งมาก
กินทุกอย่างที่ขว้างหน้า ผิดกับพี่ชายที่กว่าจะกินแต่ละคำต้องล่อแล้วล่ออีก
แม่เราเป็นครูแล้วเราก็เรียนที่เดียวกับแม่ เวลาไปร.ร.ตอนเช้ากินข้าวกันแม่เอาช้อนยัดใส่มือวางถ้วยไว้ชามก็ปล่อยให้กินเองได้เลย
ส่วนแม่ก็ไปหลอกล่อพี่ชายต่อเพราะแม่ต้องไปดูเด็กต่อ จะให้มาดูพร้อมกันสองคนคงไม่ทัน
ตกเย็นพี่กับเราชอบเดินไปขอตังแม่คนละสิบบาทยี่สิบบาท พี่ชายอ่ะไปซื้อของเล่นนู้นนี้
แต่เราตรงดิ่งไปไปหน้าร.ร.เลย
เพราะหน้าร.ร.จะมีร้านขายของกินมาจอดไว้เยอะมาก ก็ไปกินไม่บ่อยหรอก แค่รู้จักชื่อป้าๆลุงๆแทบทุกคน ขึ้นไปนั่งเล่นบนรถลุงขายกระเพราะปลาได้หยิบไก่หยิบเส้นได้ตามใจชอบ
สนิททั่วแทบทุกร้าน พวกป้าๆบอกว่าเรากินท่าทางอร่อย คือ กินไม่พูดไม่จากินอย่างเดียวหน้านิ่งมากไม่แสดงออกว่าอร่อยมั้ยแต่หมดทุกจาน ก็ไม่เข้าใจนะว่ามันน่าอร่อยยังไง 5555
ป้าๆลุงๆเลยชอบแถมนู้นนี้มาประจำ
จะรออะไรละไปมันแม่งทุกวันเลยครับท่าน
ถ้าเวลาแม่จะกลับบ้านแล้วหาไม่เจอส่วนใหญ่ก็จะอยู่แถวๆนั้นแหละ
แม่จะขี่มอเตอร์ไซด์ออกมาหน้าร.ร.เลยพี่ชายซ้อนมาด้วยเรียบร้อย
ตอนเด็กๆก็แค่อวบๆ พอเริ่มโตขนาดเริ่มขยายจนกลายเป็นอ้วน พื้นฐานก็เป็นคนดำอยู่แล้ว แม่ให้เรียนว่ายน้ำตั้งแต่ป.1ถึงป.4 ดำฝังในกันเลยทีเดียว พวกครูเพื่อนแม่ก็เรียกกันแทบทุกคนว่าอ้วนดำๆ
ยิ่งช่วงที่มีหนังแฟนฉันมาใหม่ๆนะ โดนล้อบ่อยมากกกกกก อย่าว่าแต่เพื่อนแม่เลยเพื่อนตัวเองก็เหมือนกัน
ตอนนั้นก็ไม่ค่อยพอใจนะ แต่พอขึ้นสักป.5ก็เฉยๆไปเอง
อาจจะเพราะไม่ได้สุงสิงกับกลุ่มแม่แล้วจส่วนใหญ่จะอยู่กับเพื่อนมากกว่าเลยไม่ค่อยมีใครพูด
จริงๆมันก็แค่เปลี่ยน สรรพนามเท่านั้นแหละ จาก อ้วนดำ เป็น อีอ้วน ปัจจุบันพวกมันก็ยังใช้คำนี้อยู่ 5555555



Create Date : 11 กันยายน 2558
Last Update : 11 กันยายน 2558 18:43:50 น.
Counter : 301 Pageviews.

0 comment

สมาชิกหมายเลข 2401397
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]