เรื่องราวของผู้หญิงตัวเล็กๆแต่น้ำหนักไม่เล็ก
|
|||
เจมส์
นั่งคิดถึงเพื่อนคนนึงในสมัยประถม
เชื่อว่าเพื่อนในชั้นหลายคนต้องจำได้ เพราะมีแค่คนเดียว เจมส์ จำชื่อจริงไม่ได้หรอก เจมส์เดินไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไร เห็นเจมส์มาตั้งแต่ป.1 ป.2 ทุกเช้าพ่อเขาจะเป็นคนแบกเจมส์ขึ้นหลังมาส่งเจมส์ที่ห้องเรียนทุกวันถ้าเจมส์ไม่หยุดเรียนเราก็จะเห็นภาพนี้ทุกวัน จนมันกลายเป็นเรื่องชินชา น้อยครั้งที่จะมีคนไปช่วยพ่อเจมส์ เราก็เป็นหนึ่งในนั้นนั่นแหละ เหอะๆ แต่เจมส์เป็นคนเรียนเก่งเรายังเคยลอกการบ้านเลย หรือว่าเพราะเขาเดินไปไหนไม่ได้ก็ไม่รู้นะเขาจะนั่งทำการบ้านทั้งวันตลอดเวลาที่เพื่อนลงไปเรียนพละหรือเรียนคอม อาจจะได้ไปเรียนคอมบ้างถ้ามีเพื่อนๆช่วยยกเก้าอี้ที่เจมส์นั่งลงไปจำได้ว่ามีวันนึงเจมส์ตกเก้าอี้ตอนเพื่อนพาลงไปตกใจกันทั้งสายชั้นแทบจะวิ่งตาถลนออกมาดูกัน ดีอย่างที่เจมส์จะได้อยู่ห้อง1ตลอดเพราะห้อง1จะเป็นห้องที่ติดบันไดพ่อของเจมส์จะไม่เหนื่อยมาก แต่ชั้นยิ่งชั้นยิ่งสูงพ่อเจมส์ยิ่งเดินเยอะขึ้นและเจมส์ก็ตัวโตขึ้นด้วย เคยคุยกับเจมส์ครั้งนึงอู้เรียนพละแล้วมาหลบที่ห้อง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะป.4 ถามเจมส์ว่าถ้าเดินได้อยากทำอะไร เจมส์บอกว่าอยากวิ่ง อยากเตะบอล พอจบออกมากก็ไม่รู้ว่าเจมส์ไปต่อที่ไหน นับถือพ่อเขาจริงๆที่พยายามให้ลูกเรียนให้ลูกมีเพื่อนมีสังคมใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาถึงจะไม่เต็ม100ก็ตาม ไม่ได้มีคำคมหรืออะไร หรือสอนชีวิตใคร ชีวิตตัวเองยังจะไม่รอดเลย แค่อยากเล่าให้ฟัง คิดถึงขึ้นมา อยากให้เจมส์รู้ว่ายังมีเพื่อนจำเจมส์ได้และคิดถึงเจมส์อยู่ หนูน้อยอ้วนดำ
หลายคนคงเคยโดนเรียกว่าอ้วนดำกันบ้างละเนอะ
เราก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละ ตอนเด็กๆเราไม่ได้อ้วนมากหรอแค่พออวบๆแต่ว่ากินเก่งมาก กินทุกอย่างที่ขว้างหน้า ผิดกับพี่ชายที่กว่าจะกินแต่ละคำต้องล่อแล้วล่ออีก แม่เราเป็นครูแล้วเราก็เรียนที่เดียวกับแม่ เวลาไปร.ร.ตอนเช้ากินข้าวกันแม่เอาช้อนยัดใส่มือวางถ้วยไว้ชามก็ปล่อยให้กินเองได้เลย ส่วนแม่ก็ไปหลอกล่อพี่ชายต่อเพราะแม่ต้องไปดูเด็กต่อ จะให้มาดูพร้อมกันสองคนคงไม่ทัน ตกเย็นพี่กับเราชอบเดินไปขอตังแม่คนละสิบบาทยี่สิบบาท พี่ชายอ่ะไปซื้อของเล่นนู้นนี้ แต่เราตรงดิ่งไปไปหน้าร.ร.เลย เพราะหน้าร.ร.จะมีร้านขายของกินมาจอดไว้เยอะมาก ก็ไปกินไม่บ่อยหรอก แค่รู้จักชื่อป้าๆลุงๆแทบทุกคน ขึ้นไปนั่งเล่นบนรถลุงขายกระเพราะปลาได้หยิบไก่หยิบเส้นได้ตามใจชอบ สนิททั่วแทบทุกร้าน พวกป้าๆบอกว่าเรากินท่าทางอร่อย คือ กินไม่พูดไม่จากินอย่างเดียวหน้านิ่งมากไม่แสดงออกว่าอร่อยมั้ยแต่หมดทุกจาน ก็ไม่เข้าใจนะว่ามันน่าอร่อยยังไง 5555 ป้าๆลุงๆเลยชอบแถมนู้นนี้มาประจำ จะรออะไรละไปมันแม่งทุกวันเลยครับท่าน ถ้าเวลาแม่จะกลับบ้านแล้วหาไม่เจอส่วนใหญ่ก็จะอยู่แถวๆนั้นแหละ แม่จะขี่มอเตอร์ไซด์ออกมาหน้าร.ร.เลยพี่ชายซ้อนมาด้วยเรียบร้อย ตอนเด็กๆก็แค่อวบๆ พอเริ่มโตขนาดเริ่มขยายจนกลายเป็นอ้วน พื้นฐานก็เป็นคนดำอยู่แล้ว แม่ให้เรียนว่ายน้ำตั้งแต่ป.1ถึงป.4 ดำฝังในกันเลยทีเดียว พวกครูเพื่อนแม่ก็เรียกกันแทบทุกคนว่าอ้วนดำๆ ยิ่งช่วงที่มีหนังแฟนฉันมาใหม่ๆนะ โดนล้อบ่อยมากกกกกก อย่าว่าแต่เพื่อนแม่เลยเพื่อนตัวเองก็เหมือนกัน ตอนนั้นก็ไม่ค่อยพอใจนะ แต่พอขึ้นสักป.5ก็เฉยๆไปเอง อาจจะเพราะไม่ได้สุงสิงกับกลุ่มแม่แล้วจส่วนใหญ่จะอยู่กับเพื่อนมากกว่าเลยไม่ค่อยมีใครพูด จริงๆมันก็แค่เปลี่ยน สรรพนามเท่านั้นแหละ จาก อ้วนดำ เป็น อีอ้วน ปัจจุบันพวกมันก็ยังใช้คำนี้อยู่ 5555555 |
สมาชิกหมายเลข 2401397
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |