ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||
ศีรษะสยองขวัญ เรื่องที่ 28 ศีรษะสยองขวัญ ตอนแรกคิดจะตั้งชื่อตอนนี้ว่า ศีรษะมาร แต่มาคิดดูอีกทีมันเหมือนไม่เหมาะเลยเปลี่ยนเป็นศีรษะสยองขวัญดีกว่า บางคนอาจถามว่าทำไมไม่ตั้งว่าหัวสยองไปเลยล่ะ มันธรรมดาเกินไปน่ะสิ เรื่องเล่าในครั้งได้ยินมาจากพี่ตา คนรู้จักที่เคารพนับถือแม่มาก พี่ตาเป็นคนแข็งแรง ไม่ค่อยเจ็บป่วยง่าย แถมใจแข็งเป็นอะไรก็ไม่ค่อยยอมบอกกัน กว่าจะรู้อีกทีก็แทบต้องหามไปส่งโรงพยาบาล ก่อนเกิดเรื่องสยองนี่เหมือนกัน พี่ตาปวดท้องมากแต่คิดว่าอาจจะเป็นอาการของ โรคกระเพาะจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก สองสามวันแรกแค่กินยาแล้วนอนพักพอทุเลาก็ไปทำงานต่อ แต่อาการมันก็ไม่ดีขึ้น แถมบางครั้งมันปวดหนักจนตัวงอ พี่ตาเลยตัดสินใจไปโรงพยาบาล หลังสอบถามอาการอย่างละเอียด พี่ตาบอกว่าแพทย์สั่งเอ็กซเรย์ทันที และแทบหงายหลังทั้งยืนเมื่อทราบผล แพทย์บอกว่าอาการปวดเกิดจากเนื้องอกในมดลูก ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่นัก และหลังจากตรวจชิ้นเนื้อแล้วแม้จะไม่เป็นเนื้อร้าย แต่เพราะอาการปวดเรื้อรังประกอบกับกลัวการแพร่กระจาย แพทย์จึงตัดสินใจทำการผ่าตัด สองอาทิตย์หลังการตรวจพบ พี่ตาเดินทางไปโรงพยาบาลอีกครั้ง การผ่าตัดดำเนินไปอย่างราบรื่น ก้อนเนื้องอกถูกเอาออกไปจนหมด แม้จะเป็นการผ่าตัดเล็กแต่แพทย์ก็ให้พี่ตานอนโรงพยาบาลสองคืนเพื่อตรวจดูอาการ แต่เพียงผ่านไปแค่คืนเดียวเท่านั้น ตอนเช้าพี่ตาก็ติดต่อให้ครอบครัวมารับกลับบ้าน แม้ทางโรงพยาบาลจะทักท้วงยังไงพี่เขาก็ไม่ยอมฟัง ยืนกรานขอกลับบ้านท่าเดียว เมื่อกลับไปนอนพักรักษาตัวจนหายดีแล้วพี่ตาจึงไปหาแม่ของพี่ที่บ้าน หลังจากเล่าอาการเจ็บป่วยให้ฟังเสร็จเรียบร้อยแล้วพี่ตาจึงบอกสาเหตุที่ไม่ยอมอยู่ที่โรงพยาบาลให้ฟัง มันเป็นเหตุการณ์ซึ่งก็เล่นเอาพวกพี่ที่นั่งเสนอหน้าฟังอยู่ด้วยถึงกับขนลุก พี่ตาเล่าว่าคืนแรกที่นอนโรงพยาบาล ทางบ้านยังไม่ได้มาค้างด้วย หลังพยาบาลเข้ามาตรวจบาดแผลและเช็คอาการทั่วไปเสร็จเรียบร้อยแล้วพี่ตาก็เริ่มง่วงและผล็อยหลับไป มารู้สึกตัวอีกครั้งก็กลางดึกเพราะได้ยินเสียงอะไรบางอย่างฟังดูคล้ายสุนัขกำลังหอบหายใจดัง แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก พี่ตาพยายามกวาดตามองรอบห้องเพื่อที่มาของเสียงแต่ก็ไม่เจออะไร มาเอะใจอีกทีเพราะรู้สึกเย็นวาบแถวหน้าท้อง พี่เขาเลยผงกหัวขึ้นมอง ภาพที่ปรากฏทำให้หัวใจแทบหยุดเต้น เพราะสิ่งที่เห็นคือหัวคน! เป็นหัวคนเท่านั้นไม่มีลำคอ มันเหมือนถูกจับมาวางแหมะอยู่บนหน้าท้อง ผมดำยุ่งเหยิงแผ่กระจายคลุมลงไปถึงเตียง พี่ตาบอกตอนที่กำลังอ้าปากค้างอยู่นั้นเจ้าหัวสยองก็เหลือบตาขึ้นมา มันแสยะยิ้มให้และแลบลิ้นยาวยืดออกมาเลียแผลผ่าตัดพร้อมกับหัวเราะ แฮ่ แฮ่ เท่านั้นแหละค่ะ พี่ตาก็แหกปากร้องตะโกนดังลั่น ดีที่เป็นห้องพักพิเศษแบบสี่เตียงซึ่งบังเอิญวันนั้นไม่มีผู้ป่วยคนอื่นอยู่ด้วย ดังนั้นเหตุการณ์จึงไม่วุ่นวายอะไรมาก แต่พี่ตาก็ไม่ยอมนอนอีกแถมยังขอให้พยาบาลนั่งเป็นเพื่อนจนสว่าง พอรุ่งเช้าจึงขอออกจากโรงพยาบาล หลังเล่าจบแม่บอกว่าเป็นเรื่องปรกติของโรงพยาบาลที่เต็มไปด้วยคนเจ็บและคนตาย วิญญาณบางดวงเป็นคนไร้ญาติพอตายลงก็ไม่มีคนทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ ถ้าฝังใจดุร้ายหน่อยก็จะออกมาก่อกวนคนอื่นในรูปแบบน่าสยองขวัญ แม่ได้แนะนำให้พี่ตาไปทำบุญตักบาตรอุทิศส่วนกุศลให้ผีไม่มีญาติทั้งหลายโดยระบุสถานที่ที่พบโดยเฉพาะ พวกเขาจะได้เลิกตามมารบกวน */*/*/*/* |
กิสึเนะ
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog Friends Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ไม่ได้ตามอ่านที่เด็กดีด้วย หนูกลัวผี
เมื่อวานคนงานทที่ร้านวิ่งหน้าเริดออกจากครัว เราถามว่าอะไร มันก็อึกอัก แล้วก็บอกว่าเห็นอะไรแปลก ๆ เดินขึ้นบันได หนูก็เคยเจอ เงาหนูนี่เองล่ะ มันเป็นพนังกระเบื้อง คนงานก็ชอบนักอ่านเรื่องผี อ่านแล้วหลอกตัวเอง ถ้าผีมีจริง(ที่บ้านหนูนะ) หนูคงโดนก่อนใครเพื่อน เพราะหกทุ่มบางทียังนั่งอยู่คนเดียวข้างล่างเลย
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ