ป่าช้า จุดมุ่งหมายของการเชิญชวนญาติโยมไปฝึกปฏิบัติ ในป่าช้า ก็เพื่อให้ผู้ปฏิบัติได้เข้าถึงแก่นแท้ของ"ไตรลักษณ์" คือเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ได้พิจารณา ความสงบนิ่ง อันเป็นจุดสุดปลายทางเดิน ของทุกสรรพสิ่ง กิเลสที่เกิดขึ้นในธรรมดาของผู้คน อันได้แก่ รัก โลภ โกรธ หลง วิตก วิจารณ์... ควรที่จะวางเฉยกับสิ่งเหล่านั้นอย่างไร การปลีกวิเวก และสันโดษ เพื่อพิจารณาจิตตนเอง ให้ผลอย่างไร... จัดโดย วัดปทุมวนาราม มีทุกเดือนค่ะ ค่ารถคนละ 250 บาท พวกเราเพิ่งไปกันครั้งแรก ตอนนั้นไม่ค่อยรู้เรื่องรายละเอียดมากนัก ก่อนไป ก็เลยรู้สึกตื่นเต้น นึกวาดภาพไปต่างๆนาๆ จันทร์ไพลินที่มีความกลัวผี วิญญาณ เป็นพื้นอยู่แล้ว ก็ยิ่งออกอาการตื่นเต้นมากกว่าใคร คิดวางแผนการจัดเตรียม"สัมภาระจำเป็น" เช่น(อันนี้แน่นอนลืมไม่ได้เด็ดขาด) พระเครื่อง3องค์(เผื่อไว้ถ้าองค์นี้เอาไม่อยู่ ก็ยังมี อีกองคและอีกองค์ ช่วยได้แน่) ไฟฉาย(ส่องผี) กล้อง3ตัว(ต้องมีซักตัวที่ถ่ายติดผีให้ได้) กาแฟร้อนหนึ่งกระติกเต็มๆ เสื่อรองนั่ง เก้าอี้พับแบบมีพนักพิง 1ตัว (กลัวง่วงแล้วเผลอไปซบหลุมใครเข้า) น้ำเย็น1ขวด ก่อนออกเดินทาง พระที่วัดท่านก็มาเทศน์ปลอบใจให้คลายความกลัว "อาตมาก็เคย เจอจังๆ แต่ก็นั่งเฉยๆในใจก็นึกบทสวดมนต์ " หูว์ ช่วยให้หายกลัวได้เยอะเลยเจ้าค่ะ หลวงพี่ แต่ในที่สุด ท่านก็พูดตบท้ายว่า "จิตเราหลอกตัวเอง แต่ถ้าเห็นอะไร ก็ให้นั่งเฉยไว้นะ่แหละ ถ้าไม่ไหวจริงๆ หลวงพ่อถาวร อยู่กลุ่มเดียวกับเรา นึกถึงหลวงพ่ออย่างเดียวเลย ช่วยได้" โหวว์ หลวงพี่ ตกลงว่าไงคะเนี่ย ?!? 2ทุ่มรถบัสออกเดินทางจากวัด ไปที่ตรงไหนสักแห่งในจังหวัด สระบุรี ค่อยอุ่นใจหน่อยมีรถบัสตั้ง4คันแน่ะ ทีแรกนึกว่ามีคันเดียว อย่างนี้ ป่าช้าแตกแน่ คนออกเยอะแยะ ระดับความกลัวตอนนี้ลดลงเหลือประมาณ 50% ประมาณ2ชั่วโมงเราก็มาถึงป่าช้าที่ว่า ความกลัวลดลงไปอีก30%เพราะ เป็นป่าช้าจีนง่ะ แปลกกก..ที่เรากลัวผีไทยมากกว่าผีชาติอื่น แต่ เหอะน่า ยังไงป่าช้าก็คือป่าช้า ไม่ใช่สถานที่คุ้นเคย เมื่อไปถึงจุดที่เราต้องลงจากรถ.. อ้าวรถคันอื่นเขาเลยไปโซนอื่นแฮะ แปลว่าโซนนี้มีรถเราคันเดียว..เด่ะ คนก็ไม่เต็มบัส งั้นป่าช้านี้ก็ โหรงเหรงล่ะซี เราต้องอยู่ตรงนี้ 4ชั่วโมง คนนำบอกว่าให้ตั้งนาฬิกาปลุกตอนตี2 แล้วกลับไปขึ้นรถ ใครจะ นั่ง เดิน ยืน นอน(นอนเหรอ..ใครจะบ้านอนตรงนี้ฮื้ออ) ความปอดกลับขึ้นมา อีก20%แระ คือเราก็ฝึกนั่งสมาธิ แต่ยังนั่งได้ไม่เก่ง ไม่ทน นั่งเต็มที่็ 1ชั่วโมงก็เมื่อย เดินบ้าง ดูท้องฟ้าบ้าง อย่างเก่ง2ชั่วโมงก็เต็มที่แล้ว แล้วอีก 2ชั่วโมงจะทำไง เอ้อออ ก็เรามาreseachนี่นา นั่งดูคนโน้น คนนี้ ว่าเขาทำอย่างไรไปก็แระกัน มีหลายคน นอนอยู่อยู่หน้าหลุมนั่นเลย หลังจากที่นั่งเดินยืนแล้ว จนตีสอง ก็ไม่มีเหตุการณ์น่าตื่นเต้นอะไรเล้ยยย นอกจาก ความมืด(ที่พอสายตาเราชินเรามองได้ชัดเจน)ความเงียบ และทุ่งโล่งๆแลเห็นเป็นเนินๆไปสุดตา ก็ไม่มีอะไร นอกจากเสียงลมพัดใบไม้สบัดใบ ให้ใจเราแกว่งเล่นบ้าง ก็พอได้กลบความง่วงเพลีย หรือเสียงนกกลางคืนที่จู่ๆก็กรีดเสียงร้องขึ้นมา พอให้มีสดุ้งๆ คอยเหลียวซ้ายแลขวา หน้าหลังอยู่ตลอด เผื่อจะไดเห็นอะไรแปลกบ้าง..ก็ไม่มี เฮ้ออ สงสัย ผีแถวนี้น่าจะชินแล้วกับการที่มีคนมา ก็เค้ามากันทุกเดือน ในขณะที่เราคิดเอาเองว่า มาครั้งแรก หรือว่าพวกผีแถวนี้อาจจะไปเกิดได้ดิบได้ดี กันไปหมดแล้ว เพราะคนที่มา เขามาแผ่กุศลผลบุญบารมีให้จนเต็มอิ่่ิิม จันทร์ไพลินก็เลยไม่ได้รูปผีๆมาเก็บไว้ดูเล่น นอกจากรูปเพื่อนๆที่ไปด้วยกัน เอวัง ค่ะ จบข่าว   Create Date : 06 กรกฎาคม 2551     Last Update : 8 กรกฎาคม 2551 19:06:33 น. Counter : 332 Pageviews.   7 comment Share Tweet

ว่างป่ะ(ตอน"ไม่มีที่ไปรึไง") อย่าถือว่าเป็นการแอบฟังเลยนะคะ ่จันทร์ไพลินยินดีนำเสนอค่ะ ใครคิดยังไงก็ช่วยบอกกันบ้างนะคะ บทสนทนาตอนหนึ่งทางโทรศัพท์ เพื่อน:"ทำไรอยู่" จันทร์:"ทำงานเดะ" เพื่อน:"เสาร์หน้าทำไร ไปไหนป่ะ" จันทร์:" จาไปรู้ได้ไง อีกตั้งนาน มีไรเหรอ" เพื่อน:"มีเดะ จะชวนไป "ป่าช้า"ไปป่าว" จันทร์:"อะไรนะ" เพื่อน:"ป่าาาช้าาา" จันทร์:"จะบ้าเหงอ ไม่มีที่ไปกันแล้วหรือไง" เพื่อน:"เค้าจะไปกันคืนวันเสาร์28เนี้ยยย" จันทร์:"แกก็รู้ ว่าชั้นน่ะกัวผี กัวโคดๆๆๆเลย" เพื่อน:"หลวงพ่อนำไปเองเลย" จันทร์:"แค่มืดๆแปลกๆที่ ชั้นยังเสียววาบๆ แล้วเล้ยย" เพื่อน:"เค้าทำวัตรเย็นกันก่อน 2ทุ่ม รถออกจากวัด" จันทร์:"เนี่ย ป่าช้านะแก" เพื่อน:"ถึงโน่นประมาณ4ทุ่ม" จันทร์:"เฮ้ยยย กัววววง่าาาาา" เพื่อน: "ตกลงไปป่าว" จันทร์: "ไป" เพื่อน: "ชั้นรู้วววว์ แกชอบเรื่องตื่นเต้นน 555" จันทร์:" โอ๊ยยยยน่ากัววว " เพื่อน: "จะได้จองที่นั่งแล้วก็ซื้อตั๋วไปเลย หุ หุ หุ" จันทร์:" เผื่ออ้อ ที่นึงด้วยนะ เผื่อแกมัวแต่นั่งหลับตาไปสามสี่ชั่วโมง ชั้นจะได้มีเพื่อนคุย ชั้นกะอ้อนั่งได้แป๊ปเดียวก็เมื่อยแระ โอ๊ยยย กัวง่ะกัวๆๆ" เพื่อน: "55555" จบบทสนทนา........... เนี่ยค่ะ จันทร์ไพลินกำลังจะไปป่าช้า อยากโกอินเตอร์ ก็ต้องทำresearchเยอะๆ เริ่มจากป่าช้าก่อนละกัน ก็หวังว่า คงจะไม่ถึงขั้น จับไข้หัวโกร๋น เอาแค่ ตื่นเต้นๆ นิดๆหน่อยๆ ก็พอแร้ววว ไว้กลับมาแล้วจะมาเล่าให้ฟังนะคะว่าเป็นไง   Create Date : 19 มิถุนายน 2551     Last Update : 8 กรกฎาคม 2551 19:29:33 น. Counter : 346 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• ความคิดดีๆ
• จิตใจที่ดี
• เพลงดอกไม้
• LoveMusic
• เก็บตก
• FrontPage
• BlueMooN
• ระเบียงจันทร์
• ไม่ใช่แค่ดอกหญ้า
• cOOkInG
• ไม้มีคุณ
• สองโลก
• คนไทยถือ!?

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com