| |
|||
จดกมายของเรา ฉบับที่ยี่สิบสี่
กลางวัน...
ฉันมองทะเล กลางคืน... ฉันมองดวงจันทร์ ระหว่างวันและคืน... ฉันมองตัวเอง และฟังเสียงกระซิบจากหัวใจ จดหมายของเรา ฉบับที่ยี่สิบสาม
คนบางคน
คบกันมาหนึ่งร้อยปี เราก็เป็นได้เพียง"คนคุ้นเคย" .......................... คนบางคน รู้จักกันแค่หนึ่งวัน แต่อีกหนึ่งร้อยปี คำว่า"เพื่อน"ก็ไม่เคยจางหายไปจากใจ ......................... จดหมายของเรา ฉบับที่ยี่สิบสอง
เมื่อตื่นนอนตอนเช้า
ฉันพบโลกใบใหม่เสมอ แม้ว่าจะเดินตามรอยเท้าของวันวาน รายละเอียดของกาลเวลา...ก็ไม่เคยซ้ำเดิม ทุกวัน...ฉันเป็นคนใหม่........ จดหมายของเรา ฉบับที่ยี่สิบเอ็ด
ยามค่ำคืน ดวงดาวพร่างพราว
เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ฉันเห็นตัวเองบนนั้น มีดวงดาวนับแสนนับล้านดวงในจักรวาล ............................ ฉันอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย.... ยามหลับตา ฉันล่องลอยสู่จักรวาลของตัวเอง ท่ามกลางความมืด ฉันพบตัวเองในนั้น มีดวงดาวหนึ่งดวงในจักรวาล ............................. ฉันอยู่เพียงลำพัง.... ................................. จดหมายของเรา ฉบับที่ยี่สิบ
สาวน้อยนั่งวาดรูปที่ริมแม่น้ำ มือจับพู่กันท่าทางเก้งก้าง เธอระบายแม่น้ำลงบนกระดาษ เธอระบายฝันของตัวเอง เธอบอกฉันว่าภาพวาดของเธอจะเป็นเช่นไร เธอไม่กังวล เมื่อไม่นานนี้...เธอยังเป็นสาวน้อยนักบัญชีขี้อาย กังวลกับทุกเรื่องราวรอบตัว เธอเคยเกือบสูญเสียลมหายใจของตัวเอง ยามได้โลกคืนกลับมา ทุกความฝันก็มีค่ามากกว่าเดิม เธออยากร้องเพลง เธออยากวาดรูป เธออยากเห็นโลกกว้าง…. เวลานี้...นาทีนี้...สายน้ำเบื้องหน้ากำลังเดินทาง กาลเวลาเอื่อยไหลไม่สิ้นสุด เธอระบายสีลงบนกระดาษ ภาพแม่น้ำของเธอสดใส ................................ ฉันแว่วเสียง สำเนียงแผ่วหวาน หัวใจของเธอ กำลังร้องเพลง.... |
โมมูห์
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog |
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
